ДИГИТАЛЕН РЕЧНИК НА МАКЕДОНСКИОТ ЈАЗИК

Тоа подобро од било што друго наведува на размислување за сегашноста, потеклото, смртта, животот или соживотот.

Многу научив од текстот Што е литература? и од оние од списанието Situ- ations преку кои ги запознав делата на луѓето на кои и денес им се восхитувам (Понж, Бланшо, Батај), но во почетокот на шеесетите тоа веќе не ме задоволуваше. 4Како тогаш треба да гласи прашањето? 4Сметам дека прашањето на Сартр е нужно но недоволно, едновремено е и премногу социо-историско и метафизичко, и гравитира вон посебноста на литератур­ната структура која Сартр не ја потпрашува, или пак ја пред-толкува тргнувајќи од мошне одредени книжевни примери (исто така со непознавање на значајни книжевни фигури на овој век - било да не ги ни споменува - Џојс, Арто - било за нив да зборува, би рекол, премногу сведено - Маларме, Жене - и притоа ништо не кажува за тројцата писатели погоре споменати).

Откако прашањето ќе биде исцрпено и по него е примено некакво решение, се испраќаат циркулари дека прашањето е исцрпено.

Бугарите можат да се утешуваат дека прашањето за народноста на Македонците е решено во нивна полза.

Оттука јасно се гледа дека прашањето за јазикот, особено за јазикот во областите со словенско население, е едно од најважните при разрешувањето на македонското прашање.

Тој беше свесен дека прашањето за чистите јазици, колку што беше од универзален карактер и ги тангираше речиси сите јазици во светот, во различни историски периоди, толку можеше да има и посебен карактер на Балканот.

Тој се согласи со Татко дека прашањето за потеклото на јазиците отсекогаш предизвикувало бројни хипотези на многу антрополози, генетичари, лингвисти и други научници.

Да претпоставиме дека прашањето е за виртуелната реалност воопшто. Досегнете го речникот.

Нашиот прашувач веќе играл виртуелна игра.

Србин не знаеше што да му одговори иако сфати дека прашањето по малку се однесува на него. Туку- така рече: - Кажи му.

или (3) да речат дека прашањето за тоа дали нивните критики на маскулинистичките општествени практики се „научни“ или „философски добро засновани“, како и прашањето дали маскулинизмот ги „искривил“ нештата, е небитно.

Тие се согласуваат дека прашањето е кои општествени градби да се исфрлат а кои да се зачуваат и дека е без успех повикувањето на “вистинската состојба на нештата” во текот на борбите околу тоа кој да конструира и што.

Моето љубопитство, кое во тие мигови не можеше да биде задоволено, полека преминуваше во вознемиреност поттикната од фактот дека прашањата што ми беа упатувани од истражителите често одеа подалеку од она што јас дотогаш го имав кажано, а упатуваа кон нешта што беа веродостојни.

Во очекување на најавената испечатена верзија на одржаните излагања, решивме во Маргина да објавиме еден од приложените трудови (на г-динот П. Вулкански), проценувајќи дека прашањата загатнати во текстот „Мултимедијаноста како парергон?“ се мошне индикативни за нашава рубрика „Маргина - елементи на самосвест“.

Читателот ќе забележи дека прашањето не гласеше „Кој го знае одговорот на следното прашање?

Знае и тој дека прашањето на селово нема да се решава одделно... туку заедно со манастирот Свети Наум...

“ Познато е од практичното живеење на човекот дека прашања поставуваат само тие што го знаат одговорот.

Ова податоци докажуваат дека прашањето на стечајните работници е далеку од затворено.

Истовремено почувствува дека прашањето не ѝ е на место.

Но сметал и дека тоа прашање тешко ќе може да се реши доколку се вмешаат големите сили и повторно започнат да ги играат игрите за создавање интересни сфери.

Сметал дека прашањето би можело да се реши единствено од луѓе кои се "чесни", односно, како што нагласил Салвемини, "од народот, кој е чесен".

Само посакувам овие настани, наспроти сѐ, да претставуваат позитивна алка на една позитивна еволуција и да ви дадат нова смисла да продолжите да пишувате.

Особено фрапира фактот дека прашањето на Македонија се чини дека станало, да речеме за специјалистите, можност да се промисли тоталитетот на балканското прашање.

Се разбира, едниот од иследниците, оној со повредена лева рака и црн заечки опаш под носот, рече дека прашањето што му го поставил не било поврзано со никакво писмо.