А кога и тоа ќе излезело од гробчето, Трајана ќе го фатела за раче и ќе го поведела прудолу по падините на Горник за заедно да пијат вода од Виданови Извори.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Тие двете раскажуваа дека често ја гледаат Трајана како излегува од гробот и како, потем исправена, онака висока и со пушката од Крстета Јанчески на рамена, сам Крсте Јанчески предложи да ја закопаат заедно со пушката негова, го причекува да излезе од гробот до нејзиниот, малечкото од Ордена Чибукоска, го закопаа во ист ден со неа.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Во холивудската шема се ангажирани тимови специјалисти по сешто, но едно што разбрав е дека често оној чиј последен збор се слуша не е режисерот, ниту сценаристот - туку продуцентот.
„МАРГИНА бр. 36“
(1997)
Во таа цел, Hence Dante Gabriel Rosseti 1861. година изјави дека работата на преведувачот во себе носи стремеж на себелишување и задушување на сопствените креативни импулси,сугерирајќи дека често преведувачот ќе се послужеше со идиоми на својата епоха и со свои сопствени, за да го разубави текстот, но само кога неговото би му припаѓало нему; често по некоја каденца ќе му послужеше, но за структурата на авторот - и по некоја структура, но за авторовата каденца... okno.mk | Margina #8-9 [1994] 27
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
Стариот учител искрено го жалеше овој млад човек за кого што имаше слушано од другите колеги, дека често го обземало очајание и досада, но си мислеше: ќе му мине; отпрвин сите се лошо расположени, а после свикнуваат, дури по некои и го засакуваат со целата своја душа селото, штом ќе ја откријат смислата на својот свет учителски, позив.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Камилски му призна на Татко дека често доаѓал на железничката станица, според распоредот на пристигнувањето на Балкан-експресот од Атина во Скопје, на пат кон Париз и Лондон.
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
За да го ослободи му кажа дека често го сонува, дека водат љубов во сонот и дека затоа го викнала за да не биде тоа само сон.
„Животраг“
од Јован Стрезовски
(1995)
Знаеме дека за некои аспекти на тие експерименти одлучуваше случајот и дека од нив произлезе едно мошне кршливо дело, како и дека често се случувало времето нешто да уништи, така што денес ни е останато посматрањето само на трагите од она што некогаш биле Тајната вечера или Битката кај Анхиариј, токму како што не гледаме ништо освен траги и копии на она што беше Големото стакло или Невестата што ја разголија..., или малото стакло Набљудување одблиску со едно око во текот на речиси цел час.
„МАРГИНА бр. 3“
(1994)
Бев почестен да го читам Вашиот текст и Ви ветувам дека често ќе се навраќам на него бидејќи знам дека е безвременски!
„И ѓаволот чита пРада“
од Рада Петрушева
(2013)
Го ставив писмото во пликото и го скрив во мојата најдесна фиока каде што си ги чувам најважните нешта.
„Игбал, мојата тајна“
од Јагода Михајловска Георгиева
(2000)
Дури на крајот на писмото, во аголот, Ивана имаше напишано дека често мисли на мене и дека ѝ недостигам, што не ми звучеше баш уверливо, а сосема најдолу – да ги поздравам другарките, особено Мила и Снеже.
„Игбал, мојата тајна“
од Јагода Михајловска Георгиева
(2000)
Веќе ви пишував дека многу го сакам овој текст и дека често го читам.
„Потрага по Елен Лејбовиц“
од Луан Старова
(2008)
Пред неколку години, една млада руска универзитетска професорка, емигрирана во Франција, Љуба Јургенсен, преведе и објави еден дел од книгата на Толстој Исповеди.
„Потрага по Елен Лејбовиц“
од Луан Старова
(2008)
- Знам јас, - рече помирливо, - дека Бреза е здодевна и дека често таа ја започнува кавгата.
„Јас - момчето молња“
од Јагода Михајловска Георгиева
(1989)
Рахилка ми пишува од Софија дека често и доаѓале солзите, но дека и поаѓало од рака да ги надвладее.
„Жената на белогардеецот“
од Србо Ивановски
(2001)