додека (сврз.) - седи (гл.)

Една вечер, додека седеа пред шаторот на ниски столчиња и ги бележеа резултатите од денешните ископувања, инженерот Александар праша: - Што велиш, да испратам по Елена? Доктор Коста ја крена главата.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Во оние неколку спокојни минути додека седеше врз трупецот, го донесе решението за мртвата овца.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Додека седевме чекајќи јагулите да заминат ѕвездите бдееја високо секоја кон својот мрак свртена.
„Посегање по чудесното“ од Србо Ивановски (2008)
За службениците ручекот можеби беше можност да излезат од канцеларијата, да излезат надвор за да дишат свеж воздух, да разменат шеги и озборувања додека седат на маса со други луѓе.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Паметам како потоа тропајќи, иако сеуште замижан, се упатив кон тремот.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Мислам дека сите овие бунила се случуваа уште додека седев во креветот и со врвоите на палците ги барав по земјениот под ремените на наламите за да ги навлечам.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Понекогаш ме земаше в скут, и додека седевме крај прозорецот зад кој врнеше снег, таа ми раскажуваше бајки во кои доброто секогаш го победуваше злото.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
На почетокот од мојот живот беше љубовта.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Тој често слушаше пофални зборови за Сем Галовеј од другите сопственици на ранчови кои биле удостоени со неговите посети, но никогаш не сметаше дека ќе ѝ се укаже таа чест и на неговата скромна баронија.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Ако на баронот еднаш или двапати му се спушти главата додека седи на неговиот резбарен стол од даб, тој не го прави тоа со некаква лоша намера.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Откри дека додека седел задлабочен во беспомошното размислување тој исто така пишувал како автомат.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Можеше да биде чуен, се разбира, но сѐ додека седеше во својата сегашна позиција, не можеше да биде виден.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Додека седеше чекајќи на работ од креветот, повторно помисли на визбите на Министерството на љубовта.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
И сега, додека седи како здрвена на креветот станува свесна дека навистина последна заминала од кај гробот и сама се враќала.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Додека така ја креваа вреќата, додека седеа една крај друга на штицата горе во запрегата со камшиците во рацете, знаеше да ѝ дошепне Ми жента е кту нивта, шо да брцниш у неа ки никне! или надвикувајќи го свирежот на ветрот То шо никнува и да умјаса на таткото, душта може уд мајкта да а има!
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Потоа ја извади од мракот левата грижливо завиена во завои рака, ми ја подаде и ме замоли убаво да ја разгледам. – Како ти изгледа? – праша. – И дали можеш да си претпоставиш дека несреќата се случи додека седев на работната маса во мојата соба?
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Ете, тоа беа околностите што ме насрчија да го преземам одлучниот чекор.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Дури и овде, на скаливе, додека седев пред нашата влезна врата, слушав како тој плач постојано се качува угоре заедно со сите оние гласови од месарницата што бавно но упорно ја освојуваа куќата.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Убаво видов кога песот ме гризна, но потоа не само јас туку и Јана, а и човекот што беше дојден да ја дотера живата ограда околу градината сите констатиравме дека влезните врати во дворот и во куќата биле затворени и не постоел начин да влезе ѕвер во куќата.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Но да се потсетиме на приказната. Едно попладне, додека седел во својата градина под едно дрво заедно со двајца пријатели, Јапонецот Мијато Акиносуко задремал и притоа сонил чудесен сон.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
„Е, проклета Рајно“, ѝ велам, „не мислиш белки дека на мој Семјон тоа му беше обврска: Да оценува кој кого го сака; кој по кого гине; кој си ја загубил главата и на чија перница!
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Да знам само што правел твој Семјон додека седел пред влезната врата на куплерајот?“
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
И така, еден ден додека седеа под сенките на брегот, ја викна Профим ќерка му Девица и ѝ рече: „Баци му рака на Полин”.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
И се додека седи покрај Циљка, додека зборува со неа, без престан и се наметнува прашањето дали знае нешто за Ристо и Ташко, да ја праша за другите момчиња и девојки од селото.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Откако уште првиот пат, сето јаделиште што го донесоа го разделија, најправедно што можеа без да прават разлика помеѓу војник и офицер, додека седеа стуткани еден до друг во окопот на земја, им се приближи она едно Илија од Русе.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
Веќе третпат се договара да се најдат на кафе во некое од кафулињата во центарот на Охрид каде што, додека седеа и разговараа, Едо со задоволство рагледуваше наоколу да види кој негови или нејзини познати ги виделе и како се однесуваат кон тоа.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Сиротата таа се правеше добра и пречиста, додека од лицето ѝ зрачеше измачување на совеста која ја чепкаше додека седев тука покрај неа со невиниот поглед кој ми беше насочен кон неа и нејзината нечиста природа.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Многу такви и слични мисли ме мачеа додека седев во неговата празна соба.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Од сѐ, најмногу ми беше страв брат ми да нè се изменил, да не не е веќе таков каков што беше, да не ми се чини како туѓ. Како ќе живеам со туѓ брат?
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)