На крај, ќе зборувам за тоа што може да биде корисно доколку ја гледаме терапијата како разговор. * * *
„МАРГИНА бр. 4-5“
(1994)
Јас најодговорно тврдам дека моите намери се најчесни и најчисти и можам само да Ви ветам дека доколку ја одобрите мојата молба, јас ќе се грижам за Томаица и моето семејство на најдобар можен начин.“ рече Петар, додека срцето силно му чукаше во градите, а тој со сигурен глас сепак успеа да настапи доста убедливо, гледајќи го цело време газда Таки директно и смело во очите.
„Белиот јоргован“
од Хајди Елзесер
(2012)
Черчил му одговорил: „Не можам да дојдам на премиерата, зафатен сум, но ќе дојдам на првата реприза, доколку ја има“.
„Календар за годините што поминале“
од Трајче Кацаров
(2012)
Мислам дека е јасно - Ана (Маргарита) ќе тргне по секојдневниот или пак случаен пат, додека кај мене тоа беше работа на одлука, јас бев решил, уште и пред да влезев во возот, дека доколку некој упадне во играта а се симне на Данфер-Рошро, мојата врска ќе биде линијата Насион-Етоал, како што во случајот Ана (Маргарита) да слезеше на Шатле, можев да ја следам единствено доколку ја фати врската Венсан-Неи.
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
Имено, кај Хајдегер, особено во неговите преводи, секогаш постои чувство дека тој трага по некој вид пред-онтолошка присутност, која, доколку ја разбиеме нашата затворена концептуална рамка, можеме на сфатлив начин да ја разбереме како (по)полнозначна отколку како културално договорена во поглед на значењето.
„МАРГИНА бр. 10“
(1997)
Како таква таа може да се критикува, но сѐ што прави, сѐ што вели, во таа смисла може да се критикува, доколку ја прифаќа формата на исказите што се однесуваат на одредени подрачја.
„МАРГИНА бр. 1“
(1994)