Сфаќајќи, на свој ужас, што се случува, таа станува и бега.
„МАРГИНА бр. 15-16“
(1995)
Ондин на тоа почнува да ѝ удира шлаканици и да ја навредува.
„МАРГИНА бр. 15-16“
(1995)
Ѓаволско време, шепотеа луѓето и бегаа под крошните од дрвјата.
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
И така, ние добиците за оглави, наврламе тоа плачкуринките на ниј, и бегај долу Писокал; и ошче в зори си дојдоме дома.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Таквите збунети суштества тешко е да се детерминираат, околината бргу ги открива и бега од нив.
„Мудрецот“
од Радојка Трајанова
(2008)
- Назад! – викаа – враќајте се и бегајте по патот што води за Пероо и од таму кон Нивици, Орово и Граждено.
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)
Претчувствувала - тој гладувал по месо, а овците на аргачите ги чувале огнови и пци.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Неколку ноќи ги демнела стадата и бегала пред пци, извици и блескави гламни.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
А порано? - Се плашеа и бегаа од него како од најголем непријател.
„Градинче“
од Бистрица Миркуловска
(1962)
И особено тие, дечиштата градски. Се смеат и бегаат од него како од страшило.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Го мразев и бегав од него. Но тој упорно сакаше да е до мене.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Човекот ме гледа и се чуди, врти со главата, И бега од мене, се обѕрнува и бега.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Нагазивме на бугарска заседа. Некои фрлаат бомби и бегаат, ама и Бугарите не дошле тука за да садат пиперки.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
И бегам од лединката. Се пикам во шумата. Се пикам, а во умот ми се врти Гоше Љубин.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Остави сѐ и бегај зашто законите се полни со некакви параграфи заради кои чесниот човек лесно заглавува.“ Сенките пораснаа и се одлепија една од друга.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Го гледаме како го фрла и бега во паника: на кај нас ли боже или натаму во градината?
„Исчезнување“
од Ташко Георгиевски
(1998)
Та човек од човек да страда и тегне и бега од лулка до гроб!
„Бели мугри“
од Кочо Рацин
(1939)
Гусакот, осамен и плашлив, ја напушта барата и бега по тесниот канал.
„Човекот со четири часовници“
од Александар Прокопиев
(2003)
Го грабнуваа детето и бегаа со него низ прозорецот...
„Свето проклето“
од Јован Стрезовски
(1978)
„Враг нека носи сѐ... Не плачи... И ова ќе помине”, ја успокојуваше Трајан, но таа му олцкаше во градите; се обидувеше да ја смири, но и нему срцето му олцкаше и бегаше со лицето настрана за да не му ги види очите.
„Свето проклето“
од Јован Стрезовски
(1978)
Некои го сметаа за чудак, други за чукнат, а трети го сметаа за непресметлив и бегаа од него.
„Азбука и залутани записи“
од Иван Шопов
(2010)
Противникот ги премести артилериските батерии на нови позиции, поблизу до Преспа и отвори оган по патеките по кои врват отстапниците и бегаат во Албанија.
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
Го грабнуваш детето и бегаш, немаш време за мислење и за жалење.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Останале уште двајца и бегаат.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
И бега некаде умот и пак се држи.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Оливера ми кажа дека некои деца биле уште уплашени од војната и дека не можат да спијат, а кога ќе заспијат викаат во сонот и бегаат од постела, се кријат под креветите, некои само да чујат брчење на камион или трактор, и ќе почнат да скокаат низ прозорците, си мислат авиони и тенкови идат и ќе се пикаат по грмушките, ќе се тресат ко пилиња, негователките ќе ги бараат, а тие ги затвориле ушите и очите, само устите им стојат отворени, ама пак не се оѕвиваат, не се кажуваат; оти не се оѕвиваш ми вели Горачинов, кај беше досега отидена, ме прашува, по ортомата своја, му велам, и јас не знам кај бев, а надвор се смеат, на вратите од кабините ни напишале ,То долапи ефтихијас"18 и се смеат,
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Но тоа уште се трга и бега од мене.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)