- Миланче, - вика Боце, - ела избричи го човеков! Миланче ги остава полека земените фигури од скутот на клупа и влегува внатре.
„Послание“
од Блаже Конески
(2008)
Сал со еден чекор го превали ли овој обраснат појас и влегуваш, мајче, во туѓо...
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
Оди полека кон нив на секое скалило за миг застанувa небаре проверува дали ќе ја издржи нејзината тежина, се доближува до милите, а тие свртуваат грб и влегуваат дома.
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
Овде се туркаа и влегуваа само млади луѓе. Со една толпа младинци влегов и јас.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Поштарот на прсти оди. Така и влегува во одајчето, веднаш до излезот од тремот.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Многузначноста, поливалентната згуснатост на смислата на времето да ги сече сите можни духовни оски и рамнини, е предмет на поезијата и влегува во нејзината филозофија како нејзина централна составка.
„Љубопис“
од Анте Поповски
(1980)
Дарителот им дава бакшиш на свирачите, и влегува во црквата да запали свеќа и да му се помоли на светецот да му го возврати дарот со здравје и живот и напредок на куќата и семејството.
„Злодобро“
од Јован Стрезовски
(1990)
Ама почнуваш да се дистанцираш и влегуваш во...
„И ѓаволот чита пРада“
од Рада Петрушева
(2013)
Хористите, со и без маски, грабаат од кошарата и танцувајќи по ритамот на блузот, со уживање ги гризат јаболките. таа во кадата или чинот на капењето како ритуална вертикала мојата пријателка ужива во решавањето еротски криенки низ антиката гилгамеш и енгиду ахилеј и патрокло како топли браќа незаситноста на хачепсут само (за) доволноста на хиполит ноншалантно како дома си влегува во неизмерната живост на паганските олимпи го бакнува кастор во левиот полукс во десниот образ со сибила ги претресува најновите пикантерии мислев се работи за умешност научена од библиотеката од таткото универзитетски професор по математика дека едно попладне не видов како се капе како си игра со сапунот по кожата силно возбудувачки сепак наивно така црномурестата египетска божица си играла во нил со младунчето хипопотам миноската голограда девојка со острите рогови на бикот дијана со шумските извори сосема лесно можев да ја префрлам во персеполис атена картагена нинива меѓу бадемовото млеко гулабовите очи јасминовиот цвет сокот од лилјан босонога ќе стапне меѓу нив во насмевката нитрага од исклештениот грч на дојденката најскриените катчиња на висечките градини се отвораат пред неа мокра сфинга сред куќните змии ограбувачите на пирамиди светите писма лавиринтите сиот си се вжештил ми вели не е тоа секс одговарам тоа е мит и влегувам во кадата есента веќе ги пожолти градските улици или фотоапаратот како детектив
„Или“
од Александар Прокопиев
(1987)
Бојан лежеше со отворени очи, долго лежеше така и се чувствуваше како повратник кој долго време бил во некој далечен, туѓ предел, па сега, враќајќи се во својот сакан, познат крај го доживува како ново откритие и влегува во него со извесна претпазливост.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Неочекувано, надворешната врата се отвора и влегува татко ми: - Што правите вие двете мои нај-женски? – доаѓа право кон нас и ни се меша во прегратките. – Се галите, а?!
„Игбал, мојата тајна“
од Јагода Михајловска Георгиева
(2000)
Го запирам автобусот и влегувам внатре.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Влегува и Михајло Горачинов, се измолил некако да го пуштат и влегува да ме види.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
МАРТА: Домаќинка е, пазарела... и, така, си доаѓа дома со испазареното и влегува во скромничкана дневна од скромничката куќичка на скромничкиот Џозеф Котен кај што овој ја сместил...
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Чана се враќа и носи нарамник испокршени штици и минувајќи пак крај нив Уд ѕади има цау куп секакви дрва, признејте там! проговара и влегува во куќата.
„Исчезнување“
од Ташко Георгиевски
(1998)
Тоа што вујко ми не ме прашуваше дали сум гладен или каде сум цел ден не ми паѓаше тешко, туку кога од првиот сон ќе се разбудев од некои нозе што поминуваа покрај мојата глава и влегуваа во заграденото од одајчето.
„Исчезнување“
од Ташко Георгиевски
(1998)
Пред влезната врата го стресува снегот од себе и влегува во одајчето со променето лице, најдувајќи ја мајка Перса задремена крај малечката Пелагија. Ѝ се извини на мајка Перса што се задржале толку многу, ѝ рече дека е многу уморена и дека каснала со Чана кај Танаско и сега не е гладна, туку дека е гладна само за сон, па така не мораше да објаснува зошто се врати со стемнето лице.
„Црна билка“
од Ташко Георгиевски
(2006)
И џагорот стивнува, и в миг се групираат по одделенија, и влегуваат во училишната зграда, низ скалила, низ ходници - се рапределуваат секое одделение во сопствена училница.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“
од Бистрица Миркуловска
(2001)
ИВАН: (Ја затвора вратата зад себе и влегува во собата.
„Црнила“
од Коле Чашуле
(1960)
XXXIV Настапи времето кога Мајка излегуваше од семејството и влегуваше во социјалниот живот.
„Ервехе“
од Луан Старова
(2006)
И влегуваат луѓе, жени, деца во гумното, се чудат. Јон им кажува што сум направила. Децата се смеат. Кажувањето негово се верува.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
- Што правиш, сестрице, ми вели Уља и влегува во гумното.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
- Ќе попрашувам по луѓето, велам, ќе попрашувам по пазарите, по анџиите. ״Најтешко ни е нешто да почнеме“, велеше Лазор Ночески, ״а многу полесно да го завршиме“ , му велам и влегувам во една од собите.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Ми го вели тоа Неделко Сивески и влегува во нивата.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Си ги измивам рацете и лицето со снег и влегувам дома.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)