и (сврз.) - говори (гл.)

— Пак, ела ми, ела ми, пак, овде, вадика ќе те права пак. — Дедот Стале не можеше да го изговара тврдото „л“ и говореше нешто средно од „в“ и „л“.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Гледаа гладно и без трепкање во некаква блондина со танки брчки на сувиот врат, мавтаа со раце и говореа секакви бесмислици.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
(Двајцата седнуваат еден спроти друг и говорат тивко и поверливо).
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
Не знаеше ни една молитва и говореше - господи, господи, господи.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Пред легнување се кикотеа и говореа за жени. Лежеше крај нив и молкум го слушаше нивното шепотење.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)