Но китот си е кит, со опашот и мава и гали...
„Најголемиот континент“
од Славко Јаневски
(1969)
- Споулавениот и кога живее е мртов. Ние не одобруваме да го казниш со вила. Од таква смрт и крмнакот се повампирува.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Земи ластегарка и мавај. Исправи му го грбот. Со наш благослов ќе броиш до десет.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Анастасија и понатаму стоеше на прозорецот и маваше по перницата.
„Желките од рајската градина“
од Србо Ивановски
(2010)
Ама, и јас уште не сум за фрлање: ми идат некако назгодно и мавам, не одбирам место.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)