и (сврз.) - поаѓа (гл.)

Возовите со живи луѓе во челуста доаѓаат и поаѓаат хистерично како страст потисната во меморијата - таму кајшто нема случки туку трауми.
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
Гаснете го огнот и поаѓаме! Излегувај!
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
- Како? – се чуди баба му и поаѓа кон Мечето кое седи жално исфрлено во аголот.
„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)
Штом сме сите едно, да останеме едно. И поаѓаме тројца со две пушки.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)