и (сврз.) - прошари (гл.)

Улицата беше пуста и прошарена со мали жолтеникави риги од осветлените прозорци.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Дрвената рамка му беше стара, распадната, тоа на повеќе места олупено и прошарано со темни бемки како бемките на снагата од Богуле, но сепак и понатаму можеше човек да се огледа во него и тоа цел од нозете до главата.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)