и (сврз.) - разговара (гл.)

Пред конакот од Челебијата веќе стоеше Ѓузепо, главниот надзирател — башчаушот, уште со двајца свои помошници и разговараше со гавазите дебрани што го чуваа овој Ал-Шариовски велики везир.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
На одење дома, откако го вративме мотоциклот, Земанек купи шише вино и ние цела ноќ пиевме и разговаравме.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
„Не“, реков јас, повреден што таа гледаше во Земанек и разговараше со него, како јас да не постојам, иако јас бев тој што требаше да ја изведе точката.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Матилда сѐ почесто го оставаше сам дома, кога одеше да купува лекови за Зигмунд, и да ги носи кај него, и раскажуваше дека, кога се враќала во станот, го наоѓала Хајнерле седнат на подот, со отворена шаховска табла, а во рацете ги поземал фигурите и разговарал со нив.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Во текот на еден преглед, докторите забележале дека се јавува нов израсток во усната шуплина на Зигмунд.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Пиеа и разговараа некое време, повеќето на заеднички теми, сѐ додека најпосле Ливајн не изрази желба да види како изгледа крајбрежјето под небо без ѕвезди.
„МАРГИНА бр. 1“ (1994)
И мислев дека коските ми се без тежина, ветришта свират низ нив, ќе ме покријат, заспан и без соништа, без треви и без облаци.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Доаѓаа и разговараа над мене, не знаев кој и не знаев што, конечно легна врз мене мрак на треви или мека сенка на облак, или можеби ме фати стапица на недолговечна смрт, умирав, мислев дека сум мртов, дека смрзнатата кожа ми е гроб под кој веќе нема ни движење ни надежи, нема ништо.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Во тој миг му најавија дека дошол некој си ×евларски.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Значајното лице беше во својот кабинет и разговараше многу весело со некој си неодамна пристигнат стар познајник и другар од детството, со којшто се немал видено неколку години.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Татко им стоеше и разговараше со конзулот лично.
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
Се наоѓаше во Златната земја, или седеше меѓу огромни, славни урнатини облеани во сонце, со мајка му, со Џулија, со О'Брајан - не правеше ништо, едноставно седеше на сонцето, и разговараше за спокојни работи.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Ја виде еднаш, дури и разговараше со неа. Во тоа немаше никаква опасност.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Патем се поздравуваа и разговараа и со селаните од другите села, кои ги бодеа пред себе натоварените добичиња.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Си зеле фурките. ракавите, калците, чорапите, си седат, си предат, си везат или плетат, чекаат ред и разговараат.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Во долгите месечеви ноќи татко ми седи покрај својата макета и разговара со некои непознати луѓе, или со нивните сенки.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Бев задоцнил. Имаше двајца луѓе на подиумот што седеа и разговараа.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Еден од нив, во беспрекорна облека, со цвеќе во реверот, спокојно и сигурно седеше и течно разговараше со другиот човек, кој постојано ги прекрстуваше нозете, правеше гримаси, пелтечеше, постојано беше немирен чепкајќи си го носот, и се вртеше во својот стол.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Таму упорно се бранат едни и напаѓаат други, а ние разговаравме и разговаравме и не забележавме кога се помести месечина, кога се разретчија ѕвездите и пребледе небото.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Поточно јас плаќав сметка на касата од еден супермаркет и разговарав со продавачката.
„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)
„Расположена ли си за Донг вечерва?“ ќе те прашав.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Не беше веќе потребно да се расправаме или да се милуваме за да ја повикаме удавената жена; каде и да одевме, таа се појавуваше по своја волја: во ресторантот „Роки италијанска говедина“, во „Линдо Мексико“, и во „Куќата на Донг“, нашиот омилен кинески ресторан во кој што сѐ уште често одевме затоа што во почетокот на годината, кога беше зима и ние тукушто бевме почнале да излегуваме, нѐ оставаа да седиме и разговараме до касно само со малечки шољи јасминов чај и раздробени „колачиња на судбината“.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Постојано се шегувавме околу одењето таму.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Веќе третпат се договара да се најдат на кафе во некое од кафулињата во центарот на Охрид каде што, додека седеа и разговараа, Едо со задоволство рагледуваше наоколу да види кој негови или нејзини познати ги виделе и како се однесуваат кон тоа.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Мурџо седеше наспроти неа, на земја, а таа на малечко столче, ја отворил устата, го пуштил јазикот малку надвор и ја слуша и разговара со големите жолти очи кои како да велеа Да, разбирам, ама освен дечиња и мајки, имаше ли и кучиња?
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Кога времето е сончево и тихо, тие доаѓаат до брегот на реката, секој од својата страна, и разговараат.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)