Тукуречи одново почнаа да се разбира што е закон и вера, што е сведен, света недела и делник.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Кога на конференциите, организирани против бога и верата, некој од младите ќе се осилеше отповеќе, старите му довикуваа Ајде де, ако ти стиска, ако си толку маж, отиди сам на Самовилец, а раководството на младината му одговараше нему За ширење на антинародна пропаганда знаеш кај можеш да отидеш.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Ние не можеме да се откажеме од тоа, зашто тоа име ни е свето како и верата. Да видиме дали е тоа така.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
42. Не само во поглед на јазикот и верата, туку и воопшто програмата на Мисирков (а тоа значи и програмата на МНЛД) се карактеризира со еден полн демократизам, во којашто не се чувствува некаков национализам или шовинизам спрема соседните народи, уште помалку спрема другите народности што живеат во Македонија.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Во простата и сѐ уште неизвалкана душа на овој обичен македонски селанец, токму тие непознати зборови влеваа сигурност и вера.
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
Се наложила догмата дека исконски табиетот може да го одржи само верувањето во еден Бог!
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
Така е, мој Камилски, на табиетот му се потчинила дури и верата.
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
Турците останувале рамнодушни кон јазиците, обичаите и верата на другите балкански народи. Турцизмите не биле наметнувани насилно.
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
Во трагичен и гротескен колаж на извлечени сакрални делови од верските храмови од трите вери, со цитати и плакати, со содржини со кои се одречуваат душата и верата, и овде се допира трасцендентното, централно прашање: што по смртта на човекот?
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)
Протагонистите се приврзани на низа својствени вредности на еден клан („Сѐ додека нашиот татко беше уште во живот, семејството за нас беше истовремено и држава, и нација, и вера.”) ѝ припаѓаат на идеологијата која го одржуваше култот на една неверојатна монструозна хипостаза на божеството: Сталин.
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)
Има многу наши од преку граница, од вашата ревизионистичка Југославија, наши бре, од иста етничка припадност и вера, пардон националност, кога ќе дојдат овде во татковината – мед и млеко откриваат, рајот го гледаат, некои и до Водачот стигнуваат, а кога се враќаат, друга песна пејат. Мизантропи.
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)
Во Антиохија, не можејќи веќе да издржи, му се развика дека човек не треба да се придржува кон Мојсеевиот закон или да биде обрежан како Евреин за да се помири со Бога, туку дека може да се спаси само преку спознавање на својата грешна природа и верата во Христа.
„На пат кон Дамаск“
од Елизабета Баковска
(2006)
Уметноста, јазикот и верата се најрепрезентативните симболички форми за пренесување емоции и ставови.
„Календар за годините што поминале“
од Трајче Кацаров
(2012)
Додека околу нив се мешале извици, истрели и блиски далечни грмотевици, вториот раненик, оној, преку чии очи минал шрапнел, лежел ничкум и копал со нокти и заби под себе и пцуел, пелтечаво и тешко, под контузија - и султанско знаме, и паши, и вера, Тој до него, со две парчиња од војничкиот ремен ги стискал нозете над коленици за да не ја изгуби крвта и со неверување слушал во зачуденоста без чувство за болка, за еден миг заборавајќи си ја судбината: кауринот, на кого му е укажана чест да биде војник под зелен бајрак, не атакувал за да ги убива оние што ги зеле да се бори со нив за нив, милосливите.
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)
Ке се бориме дури сме живи и не пуштаме да ни ја поганат светата земја и вера. – А не се плашите дека ќе ве надвладеат?
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
Гледај го Гелета; расти го да порасне, јунак да се стори; земја и вера да брани, за дедо и татко да си одмазди...
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
Дојденци, со друг јазик и вера, под иста идеологија, со книги во необична мешаница на сето тоа, просто како уфрлени во градот крај реката во ова време на козите, ние, нашето семејство, останавме долго како недостапен остров.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
И добро е да е така: кога во едно тело ќе се зберат две радости.
„Жената на белогардеецот“
од Србо Ивановски
(2001)
Тоа ни го тврди и верата: мажачката била пред сѐ тоа: соединување на двајцата или на двете тела во едно.
„Жената на белогардеецот“
од Србо Ивановски
(2001)
3.
Разбирање и вера
Ти се чини како да ги разбираш
празните места во историјата
темните периоди кои страдаат
од недостаток на материјални
докази и сведоштва.
Како да го насетуваш
топлиот бран кој доаѓа
од задграничните
предели на раз-умот
кајшто расудувањето се слева
во едно
со верата.
„Ерато“
од Катица Ќулавкова
(2008)
Овој чудесен град, вистински крстопат на империи и цивилизации, народи и вери, град кој силно страдал во минатото, извишуван врз урнатините од паднатите империи, катастрофалните земјотреси, кој ги имаше задржано обележјата на западните и на источните царства, во кој престојувале императори и султани, се вкрстиле војски во светски судири, му се виде достоен за да започне во него да си ја ткае семејната судбина.
„Ервехе“
од Луан Старова
(2006)