и (сврз.) - веѓа (имн.)

Беше близнак во близнак - горната усна му беше двојна. Како што му беа двојни, едни над други и веѓите.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Како да клепнале пресилно од големата болка и веѓите се наведнале, се надвиснале, се стуткале.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)