и (сврз.) - гром (имн.)

И се случило Панделиј Каламарис трипати да се споулави: еднаш кога останал сам и ранет во рамо меѓу своите мртви борци (и болен водел чета темни пушкари) со кои раснел и сонувал битки; потоа кога војводата Зигас, за да не се предаде жив, фрлил запален факел во бурињата со барут и, чиниш се здружиле стотици молњи и громови, летнал на парчиња кон сонцето покриено со чад; најпосле, кога десетина жени со дребни дечиња в раце се фрлиле за одбрана на честа во водопадите на Црна Река, меѓу нив и жената на Панделиј со близначињата.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Скршнаа кон собата, следени од звукот на бури и громови, а молњите... сини и ужасни... им ги осветлуваа лицата.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Луѓето се бореле и со нокти и со заби, за една глава барале две: на малите народи една глава им е поскапа од три непријателски; ќе убиеш тројца, четвртиот тебе ќе те доака; ти гниеш во гроб, тој делка дечиња - тројца браќа му загинале, четири дечиња ќе изделка; ти ни род ни пород, тој сѐ може.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Оган и громови! Пердуви на ветерот!
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Не раѓајте се вие проклети мисли Што ќе убиете мртво тело Штотуку се отвори цветот На нашата љубов и гром одеднаш се сруши во нашето беспаќе...
„Поетски блесок“ од Олга Наумовска (2013)