и (сврз.) - крај (имн.)

Овој будимски крај, луѓето го споредуваат со парискиот Монмартр, крај на боемите и крај на поетите и уметниците.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
4. И сосема на крај на оваа книга, како одговор на поставените прашања - песни, повторно: се извишува почетокот како крај и крајот како почеток...
„Вечната бесконечната“ од Михаил Ренџов (1996)
Поштарот седи на сниско столче крај вратата и гледа само вода мирна, светла, раширена без граница и крај.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Бев сигурен - се возбудуваше, сеедно што читав негде од средината на оваа книга без почеток и крај.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Во него го виѓаваше крајот на светот. - Потоп и крај.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Го нема, кутри, Кузман ваш кој како своја зеница ве чуваше вас сите и крајот свиден роден наш!"
„Сердарот“ од Григор Прличев (1860)
Носниците, како два отвора што вдувуваа и издувуваа правдини, беа два спокојни отвора за почеток и крај на здивот, од каде што извираше човековата сила.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
Натамошниот тек на авенијата е во изградба и крајот не се гледа.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Не е рано да се предвидат резултатите и крајот на нашето востание.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Временската линија на традиционалното пишување овде исчезнува во простор сличен на природниот, или во безизлезен лавиринт со почетоци, средини и краеви кои што веќе не се дел на моментно (непосредно) излагање. 70 Margina #1 [1994] | okno.mk
„МАРГИНА бр. 1“ (1994)
Токму тоа. И во неа е смислата и оправданоста на сите стравови, сомневања, страдања. Среќа и крај во тишината на скротената совест.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
„А, не! Купечка сарма не јадам и крај. Кој знае од кај е листот купен?“
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Се најдува лево од малечката заветрина Трн Дабје, која е безводна и која ја сочинуваат почетокот на јужниот лак на Потковицата и крајот на западниот.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Кај да е, кај десет-единаесет излегва сличето на камениот мост од Скопје, ја велат македонската химна и крај на програмата.
„Филтер Југославија“ од Константин Петровски (2008)
Животот е филм, една фина приказна со почеток и крај. Содржина толку чиста, питка како бозичка.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Јас искрено да ви кажам, уште денес би ги продал тие дуќани и крај на приказната.
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
Најчесто моќта и слабоста на диктаторите се должи и на нивниот пакт што го склучиле со очајот на народот во критичните и мачни периоди на историјата...
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Хабиб Бургиба идеалистички веруваше во овој пакт до крајот на својот живот што сакаше да биде и крај на неговото владеење.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
И крајот на Мајкиниот живот, кога ја избра самотијата во домот, со Татковите книги, содржеше нешто трагично и возвишено.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
И почетокот и крајот од животот на Мајка, како и неговиот тек, беа речиси исти – сѐ беше обележано со нејзината лична трагика којашто ја поднесуваше и ја потиснуваше длабоко во себе без, притоа, ни најмалку да ги беспокои сите околу себе.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
А тој беше глув и не беше како многуте глуви јак и спремен да го одбрани своето постоење. Сѐ. Почеток и крај. И пустош.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Војска? Ха! Тоа беше матна дождовница од испиени, на прв поглед безоблични луѓе, колона гробнички шинели, разнишан ред страшила, глупаво и ненужно развлечен синџир од чудни шушкави алки. Тоа беше почеток и крај.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
2. Од збор до зло-дело Се згрозив, Бела Троице18живата реч ја сведов на зашеметен шум зелен страв и црн смев иронија алегорија карикатура убавото го нагрдив оти видов на секоја педа од домот мој похота по туѓ имот стрвност по стихијност ставање рецки на почеток и крај во историјата (за да може да се викне „мое“ и да се потегне!) оти видов луѓе се насладуваат во јадот на ближниот се ситат ненаситно еда просто ситење својствено човеку створу божјему, ѕверу, укору! оти очите ми претекоа од гледање зборот ми се преврте наопаку - опак камшик очигледен!
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
Ама за Томче... Како господ те молам... Мајка сум...
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
Чекањето си има ред и крај. Не сум јас задушна баба!
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
Уште чекор, два и крај, до езерските води до границата.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)