и (сврз.) - утрина (имн.)

Со денови шета сам дење долж пресушеното корито на реката ноќе низ пустината во себе и утринава тој се собува, ги засукува ногавиците, зацапува во празното корито, го собира камењето, го корне билјето, го зачистува дното; што се случило, сам се прашува, кај исчезна водата...
„Ненасловена“ од Анте Поповски (1988)
На Толета му се бендисаа сите тие новини и утринта стана поразведрен.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)