Зарем и мојата имагинација, и човечето создадено од неа, и неговата потресна битка, не се всушност она надворешното, сосема неважното за што обликот ниту знае ниту му е важно да го знае?
„Пловидба кон југ“
од Александар Прокопиев
(1987)
Изгледа и човечево има таква мака, само што неговата не е црна, туку жолта.
„Исчезнување“
од Ташко Георгиевски
(1998)