Зарем овдешните „национални чести”, денес идентификувани со монструозните злостори против поединецот, народот и човештвото, не се искомпромитирани до мера кога веќе мора да се зачуе едно човечко морално НЕ за ѕверствата на коишто секојдневно сведочиме.
„МАРГИНА бр. 36“
(1997)
Значи, за да станеш видовит, кој го раскажува минатото, ја гледа сегашноста и „може“ да ја предвиди иднината, не мора да завршиш студии за историја (дека така одеше дефиницијата за историја - запознај го минатото, за да ја разбереш сегашноста, за да можеш да ја предвидиш иднината), ами само еднаш да паднеш во кома на пократок рок, па кога светлината на крајот на тунелот ќе ти се појави, да се сториш пишман и - оп, рикверц, ама со нов ум, претприемнички подготвен да го спасиш и општеството и човештвото.
„И ѓаволот чита пРада“
од Рада Петрушева
(2013)