Тоа не беше силен дожд и не тропаше додека врнеше, се брануваше во водни платна и воден прав.
„Невестата на доселеникот“
од Стојан Христов
(2010)
Планината што се накреваше од самата крајна југозападна страна Водно ја нарече Чана, може вистина е и водна планина, Чана рече уште дека многумина мажи од нивната зграда, од збегот, работеле таму.
„Црна билка“
од Ташко Георгиевски
(2006)
Пред нас скокаат жаби и водни змии во реката.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Ако понира и наѕира
ако плови, ако и самата се плаши
не мами ја, и водна, и слатка
сепак е – змија!
„Ерато“
од Катица Ќулавкова
(2008)
Има широки пасишта и водени токови.
„Молика пелистерска“
од Бистрица Миркуловска
(2014)