и (сврз.) - искривен (прид.)

Во мене зјапаа чудни и искривени лица, задишани и испотени од дневната брзаница. Егзибиционизам?
„Ниска латентна револуција“ од Фросина Наумовска (2010)
Ѕидовите беа претрупани со слики: измешани голи тела на жени со долги вратови и искривени глави.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Седевме во фотелји од чии фустанчиња ѕиркаа дебели и искривени лавји нозе, со книги секаде наоколу.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Си умре без закон кутриот, со исушени нозе и искривен грб. Штрб. Нем. Непотребен.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Се вртиме околу него и гледаме: едното крило е здробено и расфрлено наоколу: опашот е преполовен и искривен како рог; предницата личи на железно буре без капак и изрешетено како решето; од внатрешната страна, над седиштето, кое сѐ уште мирисаше на запалени кожи и гума, светкаа неколку искршени тркалца од стакло и се гледаа стрелки на некакви часовници ...
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)