и (сврз.) - наивен (прид.)

Ја користиме приликата дискретно да го воведеме Енценсбергер и да го соочиме со домашната литературна сцена на која се наметна една анахрона литературна постапка која задоцнето ја обновува, во голема мера старата и наивна форма на реалистичкиот роман.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
И покрај тешкотиите со микрофонот, настојуваме без пауза, во постојана трка со времето, сместувајќи се сега во доменот што доби повластено место од нашиот соговорник, да го покренеме прашањето за жанровскиот статус на т.н. епски дискурс.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Постоеле машини што зборуваат, танцуваат, пеат, сметаат, привлечни и наивни претходници на нашата кибернетика.
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
Колку што е доброќуден и наивен кога купува толку е итар и расипан кога си продава самиот на себеси.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
Рибарот знаеше, иако со мало искуство во други краишта, дека човекот од друга средина станува веднаш посебен во новата: ако таму бил зол, овде е интересен, ако таму бил добар и наивен, овде е под сомнение, ако таму бил изложен на подбив, овде е прифатен како знамение: и дека најпосле, дури и посебноста во неговата средина овде може да важи за нормална појава.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Ме сметаш можеби за прост и наивен! Не мислам така, реков јас.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Фрчат пари од сите страни Се прашувам можно ли е оваа држава да е толку поштена? Дури и наивна.
„Тибам штркот“ од Зоран Спасов Sоф (2008)
Непресметлива и наивна. Топла. Ако не ја негуваме умира и се гаси.
„Портокалова“ од Оливера Доцевска (2013)