Со силни удари со чивии со казми дур не му направија грда голема и пуста пештера во душата змии за да се ведат пајажини и лишки.
„Липа“
од Матеја Матевски
(1980)
Со сорот ги чистев трњето, со пилата гранките. Многу години бавчата беше оставена и пуста.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
Како жална врба, на осамено и пусто камено поле. Насекаде сува земја.
„Читај ми ги мислите“
од Ивана Иванова Канго
(2012)
Беше сигурен:ја минаа шумичката и од еден скоро непреоден дол, заштитен со боцкави змии на густо збиени капини, излегоа пред студен рид, нем и пуст како тајна.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Сиот простор и сета ноќ се собираа и се повлекуваа, изгинуваа пред три испреплетени писоци, пред дивината со која нагрнуваа, од ништо несмекнати, јалови и пусти.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Та кога ќе ги додадеш и пустите пари и стока од Антица, како што ти реков: „ништо не го запира да стане и црн ѓавол“!
„Антица“
од Ристо Крле
(1940)
Но чичко Петре се сожали и не го остави да живее осамен и пуст.
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
Сѐ до пред неколку дни, кога авионот ни стана незанимлив и пуст.
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
Изненадени
пред влезот на Стоби:
Порта Хераклеа
Западни гробишта
подземните животни вознемирени
птиците бегаат
злокобна фуга
Градскиот саат објавува
идна реставрација
конзервација
културно богатство
сувенири
Прашање:
Зошто статуите се тажни и ранети
а улиците и базиликите празни и пусти
како мене?
„Ерато“
од Катица Ќулавкова
(2008)
Не знам зошто, ама тогаш сите пилишта што го прелетуваа пустото поле и пустата мене, сите ми личеа на гаврани и на чавки, на извалкани раце.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
И пуста јас, дали било тоа јадење?! Ако јадат повеќе леб, ќе ги удрам по рака, и ќе им велам помалку да јадат леб.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
И дојде неделата, црна и пуста, и јас почнав да се превиткувам. Од рани зори почна да ме ора, да ме кине, да ме корне.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)