Реалистички прецизната, избрусена реченица од андриќевска провиниенција се препознава и на семантичкото ниво на Бунар во кој тематски и стилски се мешаат одгласите на Селимовиќевиот Дервиш и смрт и Андриќевата Проклета авлија.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
Бенјамин пишува дека, во превод, оригиналот станува поопфатен; Дерида додава дека преводот се однесува како „дете“ кое не е само „продукт“ подложен на законот на „репродукција“, туку кое покрај тоа ја има “моќта самостојно да говори” во нов и стилски различен, надополнувачки јазик, што ја одѕвонува „Вавилонската нота“ која предизвикува јазиците да растат. 78 Margina #10 [1995] | okno.mk
„МАРГИНА бр. 10“
(1997)