Но ова го рече така, од скромност, колку нешто да рече, а понатаму продолжи: „Шо знам пак јас? Неоти вчера су кршчавала?
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
За системите на писмо може да се зборува врз основа на графетички фактори, како што се големината, стилот и конфигурацијата на симболите, или смерот на пишувањето; но ова не ни помага да ја разбереме суштината на графемите и како тие се употребуваат.
„МАРГИНА бр. 36“
(1997)
Но ова не го спречи Вангела уште еднаш да ме уцени.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
Но ова попладне му ги уништи сите негови изградени значења и вредности и фрли покрив од сивило над сѐ.
„Невестата на доселеникот“
од Стојан Христов
(2010)
Но ова е вид негување, се замешав освоена од чудното криво и испукано стебло, помало од азалеата што пред тоа ја донесов од цвеќарницата на плоштадот.
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)
- Ама не сфаќај ме лошо, војводо! И ти и Бојан, и планинава и твојот добиток, и кучињата, мили сте ми, премили, но ова не е мој свет.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Другите две можеле и да останат свиткани под твојата дебела кожинка и тука задржани, без да бидат во состојба ни да те раскрвават, едното од нив можело и да се слизне по твојата четина и воопшто да не те повреди, но ова, што те тера да крвавиш вака, не ќе е на некое многу згодно место, тоа може уште оддалеку да се види, му зборуваше на својот самјак.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Таа рече: - Зарем не сфаќаш дека витештвото одамна не постои. – Но ова воопшто не е подвиг! – се побуни. – Само го следам повикот.
„Пловидба кон југ“
од Александар Прокопиев
(1987)
Татко ми се нагледал секакви чуда на Балканот, но ова што се случуваше со козите беше за него најчудниот и најневозможен период.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
„Но ова се претпоставки" вели Поетот“ а ние, барем засега, можеме со сигурност да сметаме само на еден факт, оној, дека стореното зло во сонот не остава трага, па дури ни во случаите како во оној кај Данте: Верувајте видов и уште го гледам трупот кој својата глава место фенер ја носи лулајќи ја на мртвите коси! ...
„Желките од рајската градина“
од Србо Ивановски
(2010)