Илко се сета дека дедот Карабуклија му рече на дедот Петка, оти тоа џереме не знае друго да работа, ама за готвење (да има мавца, мевце, шеќерец и јајца), рамна во Мариово не ќе ѝ биде ни една домаќинка.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Да си претставиме оти тоа ново течење е незначително.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
21. Приврзаниците на таа теорија пак се подразделуваат: 1. на коишто кажуваат оти тоа средно е еднакво далеку и од Србите и од Бугарите; 2. оти тоа е поблиско до Србите; 3. оти е поблиско до Бугарите; 4. оти дел е поблиско до Бугарите, дел – до Србите.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Други ќе расудуваат оти со полното отцепување, од една страна, ќе ликуваат нашите непријатели, коишто ги насочуваат сите свои сили да ги ослабнат балканските Словени за да си подготват почва за разделување на балканските земји помеѓу нив, а од друга страна, оти тоа ќе нѐ натера нас Македонците да се откажеме од нашиот прв долг, да се бориме за политичка слободија, да разрушиме сѐ досега направено и да зафатиме сѐ одново, така да се рече, од азбука.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Прашањето дали новото течење има иднина или не, ќе се разгледа подолу, од каде што ќе се види оти тоа, ако се остави само на себе и се игнорира, ќе се развива само, а не ќе опаѓа.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Та и да има замешување, има ли основа да се мисли оти тоа замешување ќе биде во наша имено полза, а не на наша пакост?
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Но бугарската благодарност е само еден ден до пладне, а после Бугарите ќе речат оти тоа го направи Русија со свои планови да го завладее Балканскиот Полуостров, спасувањето на кој ќе се наоѓа во Англија, и затоа Бугарите, наместо да се во сојуз со “великата освободителка”, ќе се фрлат во скутовите или на Англија или на другите непријатели на Русија и на словенството.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Сега, кога зборувам јас за истерувањето на пропагандите од Македонија, за примирувањето и обединувањето на македонската интелигенција и народностите, може некој да си помисли оти тоа обединување ќе ни помогне да се постигне едно општо востание што ќе има поголем успех.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Ние - беше нешто премногу конкретно и нешто сосема нестварно, истовремено, организам кој нѐ препознаваше и во кој се препознававме, оти тоа, всушност, бевме ние, судбина наша и на многу други кои секојдневно се заплеткуваа во пајажината што ни стана порок и заради која како инсекти се заробувавме самите себе станувајќи му плен на црното страшило кое упорно чекаше во дувлото да нѐ зграпчи со своите канџи.
„Полицајка в кревет“
од Веле Смилевски
(2012)
Ми беше смешна синтагмата „здрав народен дух“, оти тоа ми личеше отприлика на „здрав народен бројлер“.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
А ти учи од него, оти тоа што го глаголи не е отров: та нели отровите, во мали дози, во капки само, како и мојата ука на преподавањето сказанија, се користат како лекарства за болки?
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
Уште позачудувачки дејствува ваквото однесување на граѓаните, ако се знае дека, особено последниве неколку години, тие исти граѓани перманентно јавно се предупредуваат оти тоа што го прават е спротивно на сите норми на едно цивилизирано човечко однесување.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“
од Бистрица Миркуловска
(2001)
Оти тоа не беше болест што се преболува, што оздравува.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)