Вујко им, кој имаше фотографски дуќан во Солун, и тој пргав и агилен каков што беше, отсекогаш гледаше подалеку од сите нив и од неговото сопствено, и од останатото семејство на жена му. Вечерта откако децата отпатуваа, Моше и Нина не можеа да заспијат.
„Светилка за Ханука“
од Томислав Османли
(2008)
Мајка не можеше око да склопи откако децата вечераа и легнаа да спијат.
„Патот на јагулите“
од Луан Старова
(2000)
Да не го гледа ни него, ни кучето што не му дава мир и спокој откако децата пак почнаа да носат кучиња за да се борат со него.
„Животраг“
од Јован Стрезовски
(1995)