ете (чест.) - тука (прил.)

И почнуваше: како од пред една година скоро секоја ноќ му се јавувал на сон свети Илија, го носел во Мелница во нивата на Сталета Петков и го обесувал надолу со главата на големиот даб и му велел: „Ете тука до дабов сакам мекан да ми подигаеш да не одам да се потуркам од немила — до недрага", и го плашел оти душата ќе му ја извади ако не го стори тоа.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
- Па, може и така некако. - Па, ете тука сте. Што ми носите?
„Авантурите на Дедо Мраз“ од Ристо Давчевски (1997)
Непознатиот сликар само се насмевна и рече: - Ох, месје Киро, ете тука е во кафеаната „Клерон де Шасо“!
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)