и (чест.) - она (зам.)

Наоколу само ликови, сенки, зборови... итаат секаде а јас само таму некаде... каде се спојуваат бесконечноста и мигот... каде сенките се сенки и во ноќта... во одаите на скриените спомени во ходниците на копнежите... таму и она ништо е сѐ... а тоа сѐ е она што ти дава сила... за денот, за ноќта, сонот, за некаде каде никогаш не ќе појдеш, каде еднаш некаде... Едноставно, а незаборавно...
„Разминувања“ од Виолета Петровска Периќ (2013)
Целото големо знаење што го има (вклучувајќи го тука и она побизарното, што така фино го отсликува неговиот маниристички сензибилитет: за разни детски игри, пагански обреди, необични симетрии, јазични игри...) на Гринавеј како да му служи само за да го здроби под валјакот на своите моќно апокалиптички филмови.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Тој се врати кај масата, го брцна перцето во мастилото и напиша: „До иднината или до минатото, до едно време во кое мислата е слободна, кога луѓето се разликуваат еден од друг и кога не живеат сами - до едно време во кое вистината постои и она што е сторено не може да биде отсторено:
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Пиши го ова, напиши го и она.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Ако немате повеќе во главите за да го сфатите и она другото, тогаш тоа нека ви биде доста.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
И можеби уште и она сивожелезно надоаѓање на денот.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
И уште една зината глад од која скоро се офка. А тука беше и она ѓаволско сознание за еден тежок пораз.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Тоа не можеше да не го сеќава и она старче, па затоа секогаш гледаше да биде колку се може подалеку од него, од Змејка.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Набргу можеше да биде сигурен дека тука ќе се исполни и она, што го прижелкуваше сето време скриено во себе, но што немаше смелост да го оформи во желба.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Дал' и она, би сакал да знам, рамнодушно мене ќе ме мине? О не, нема!..
„Слеј се со тишината“ од Ацо Шопов (1955)
Сѐ е избистрено, сѐ е чисто: и тагата, и радоста а и она, другото, што сега засега се држи за раката на рамнодушноста.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Нели, бидна и она што со години се очекуваше. Жената на Иван Степанович, Анастасија, се породи.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Се разбира, овој значаен настан беше обележан на посебен начин.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Веќе не се будите во иста соба. И она што е невидливо не е исто.
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
Тука е и она од Шарковци што не пушташе ни волк, ни лисица да се добере до селото.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Тука е и она, од Вендиовци, што разбира повеќе од човек.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Јован Бошковски ЧОВЕК НА ПОКРИВОТ
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Буенос Аирес е друга улица, онаа низ која не сум поминал, тоа е тајно средиште на блокот и крајните дворови, тоа е она што го кријат лицата на куќите, тоа е мојот непријател, ако воопшто го имам, тоа е личност на која не ѝ се допаѓаат моите стихови (ни мене не ми се допаѓаат), тоа е скромна книжарница во која, можеби, сме влегле па сме ја заборавиле, тоа е отсвиркано делче од милонга*, што не го препознаваме а нѐ допира, тоа е она загубеното и она што ќе настане, тоа е она следното, друго, туѓо, странично, кварт кој не е ни твој ни мој, она што го знаеме и сакаме. * Милонга - аргентинска пучка мелодија. Margina #32-33 [1996] | okno.mk 117
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
По таванските скали се искачи прво на терасата што служеше за сушење на алишта, а потоа на покривот од куќата.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)