и (чест.) - твој (прид.)

И навистина, една вечер доведе Мисирлијата од Витолишча во четата на Толета еден „четник".
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Ошче поарно. Тогаш и твоите блиски муабети со неа нема да им паднат в очи на другарите.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Биди јак, ќе дојде и твоето време.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
„Ѝ ветуваше дека ќе ја земеш, потоа се ожени за друга. Малку ѝ беа нејзините две деца па ги зеде и твоите поначесто да влече од планините суви гранки, да вари и да пече пченка и тикви, да пере парталосани кошулчиња.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
„Не, не плачи Луцијо; овој свет за мене без тебе е безвреден, и затоа си одам, и ќе бидам нешто друго, оти и твојата партија од мене бараше да бидам нешто друго; но јас по божја волја ќе се видоизменам, а не по желба на човек; оти јас веќе некогаш порано сум бил и момче и девојка и грмушка и птица и лушпава риба што од морето скока...“
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
- Нивната несреќа е и твоја, не потсмевнувај се! - Да чува Господ!
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
— Јас и твоите усни ги сонувам, вели таа, уште не можам да ги заборавам бакнежите за Сталин.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Зошто измолче за сѐ, зошто... Тогаш се совпаѓаше и твојот прием во Партијата.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Разлабави малку, човече, нека омекне и твојана земја, а и мене пушти ми ја водана за да можам да сторам сѐ, за што сум тука и дојден, со сите оние трупци и со мојана пила.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
ПОДЕЛБА (скаска со поднаслов: Подигра) - Се сретнале Е. А. По и Р. Полански. „Си ја подзалижал косата ко да одиш на подиум“, му рекол По на Полански. „А ти подзалажуваш во приказните ко подлец!“, рекол Полански. „Кога го подзасили тонот подзаличи на тип од подземје“, рекол По. „Па, колку што знам, тоа е и твое подрачје“, рекол Полански и дискретно подждригнал. „Што фураш, Полански, во филмовите?“, прашал По. „Подлогата ми е една мачка“, рекол Полански. „Еден тип“, подмачкува друг тип, го убива, го шиба во подлогата со мачката, става цемент и сѐ подзамачкува!“ „Личи на мене!“, рекол По. „А ти, што фураш?“, прашал Полански. „Нешто ко подмет ми е една подморница“ што полека, од разни подсвесни и подтекстуални причини, се подигнува кон Месечината.“ „Знаеш што, По?“, рекол Полански. „Согледувам: наше поднебје е ПОД!“ „Фино речено, Полански. Драго ми е што подискутиравме“, рекол По. Margina #19-20 [1995] | okno.mk 45
„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)
- Чекај, ти ли си тоа, Доце? - Јас сум, пашо. Си ги заборавил нашите закони.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
- Нека те носи ѓаволот, и тебе и твоите закони. А ти нели се влечеш на мев по цицлестана анама?
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
- Така, велат тие, нашиот фронт е и твој фронт.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Колку навикнати бевме несмасно да се плеткаме, колку совршено непогоден беше нашиот тајминг, како мислевме дека енергијата е екстаза. Margina #32-33 [1996] | okno.mk 177
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
На ќор-сокакот на нашата „патека на љубовниците“- споредна уличка со напуштени фабрики - каде што јас го усовршив движењето на прстите со кое за миг се откопчува градникот; зад јоргованите во Паркот Маркет каде што прв пат ме допре преку фармерките и твоите пупки, набабрени под проѕирниот памук, ми се чинеа лилави како јоргованите; на балконот на новиот Театар Кларк каде што си ги избришав дланките од солта од пуканките и ги протнав меѓу твоите бутини, а ти прошепоти, „Се чувствувам како Дорис Деј да нѐ гледа,“ - и тука не го направивме.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Се сеќаваш ли на таа со топлина смирена ноќ, и ние двајцата, со пот соединети, треперејќи како низ Плажата Оак Стрит да беснееше некој вонземен ветер којшто само ние го чувствувавме?
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)