По борбата на бојното поле ќе настапи време да се бориме на културна почва, и во тоа време, наместо да имаме можност да ги ползуваме плодовите од пролеаната крв и да напредуваме културно, ние и тогаш, како и сега, ќе треба на наша штета да ги помагаме ту српските, ту грчките, ту бугарските интереси.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
На тоа место беше неможно да се влезе, освен по службена работа, па и тогаш само провлекувајќи се низ цел лавиринт од клопчиња бодликава жица, од метални порти и од скриени гнезда за пушкомитралези.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
- Беше некогаш млада. - Ма, дајте, ве молам! И тогаш како и сега блескате со убавина.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Но, како и тогаш и сега, се лажеш себеси. Јасно ми е како ден.
„Полицајка в кревет“
од Веле Смилевски
(2012)
„ Зарем и тогаш, кога сите европски земји се здружени при бунтувањето, Македонија инертно изостанува?!“ – помислив.
„Ниска латентна револуција“
од Фросина Наумовска
(2010)
И тогаш тој ќе клекне сред нив, а тие ќе колват и ќе се врткаат околу него како во пчеларник, ќе го забавуваат и одушевуваат со тоа што ќе му ги колват ногавиците на панталоните и копчињата на кошулата.
„Невестата на доселеникот“
од Стојан Христов
(2010)
Да не било и тогаш така: толпа да застане меѓу двајца?
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
Сакаш ли и ти да бидеш муслиман? Повели, јас подеднакво ќе те придружувам и тогаш.
„Вежби за Ибн Пајко“
од Оливера Николова
(2007)
А требаше да загинам и тогаш, и тогаш, и кога не.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
А може и тогаш да сум те сакал, вели, ама не сум знаел.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Но и тогаш, како и сите поминати години, требаше да се продолжи да се живее, да се јаде.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
А кога немаше останато повеќе ништо видливо од тоа чудо на белите скрупци срнчето и тогаш продолжи да го струже подот со своето јазиче.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Премолчи и тогаш кога ќе се посомневаш дека сум скинала и нешто незрело“.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
И тогаш, ете, се случи и тоа што никогаш не се случило порано и во кое до денес никој не поверувал дека се случило: Ескимките одеднаш добија тен како чоколада.
„Авантурите на Дедо Мраз“
од Ристо Давчевски
(1997)
И тогаш куклите, од вртелешките, автомобилите, формулите – еден, два, три, моторвелосипедистите со очи од прскалки, жонглери, палјачовци – се изграмадисаа на санките Дедомразовски, како купчиња муви на презреани крушки, некои паѓаат, некои слетуваат...
„Авантурите на Дедо Мраз“
од Ристо Давчевски
(1997)
И тогаш, јас и вие тоа не сме го виделе, ама го видоа невидливите очи на убавицата од Дардаванија, од преголемиот огин што го испумпуваше од срцето кон образите, мразулестите мустаќи Дедомразови почнаа да се смекнуваат, да се топат истечувајќи низ снежната брада која, исто така, почнала да се топи.
„Авантурите на Дедо Мраз“
од Ристо Давчевски
(1997)
И тогаш најубавата кукла озари.
„Авантурите на Дедо Мраз“
од Ристо Давчевски
(1997)
Тој се замисли: - Ами ако те насмеам, бабичке, и тогаш ли нема да зборуваш со мене?
„Зоки Поки“
од Оливера Николова
(1963)
Рече дека не сум сакала да одам во училиште затоа што не сум можела да ги научам основните работи; рече дека не умеам ни да разговарам па затоа не одам да играм со девојчињата; рече дека сликањето не е за девојчиња.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)
Вечеравме кога кажав дека сакам да научам да сликам, и тогаш мама се изнасмеа.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)
Па дури и тогаш кога дошол со својата тајфа за да ѝ направи серенада пеејќи ѝ ја песната за несреќната Рајна Коцева, таа и самата не го сфатила најсериозно, иако зборовите, што ѝ ги испраќал преку песната, Рајна, самата ми го призна тоа, втасувале дури и до нејзиното срце.
„Жената на белогардеецот“
од Србо Ивановски
(2001)
Мирче и тогаш рече: - И оваа работа, ќе бара нова работа... - Е, ќе бара, му велам јас, не чини ако не бара, му велам...
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)