не (чест.) - вели (гл.)

„Абре, аман“, рече потоа Жабе, „тој не вели за тебе дека си штир, туку за бунарон“.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Добро, не велам дека сите ние не сме во некоја мерка противречни, но кај него противречноста беше претенциозна и предизвика големи последици.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Да не велат: Де бре, што е ова - сурија!
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
И наутро, и напладне и навечер се собираа пред селската продавница среде селото и чмаеа и чавееја, никој ништо не велејќи.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Кога уште некое време некој ќе го спомнеше, тој не велеше го прости Господ Илета Вегов, туку велеа - „Забара, којзнае што му се случи на Брчалото, како в земја да пропадна, а можеби и волци-врани го раскренаа...“ ***
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Но тој сѐ така еднакво ме биеше со шлаканици жешки, и крв ми јурна од носот, но тој биеше и велеше: „Кажувај, сатано, со каква магија расипана, нечестива се служиш за да гледаш“, а јас веќе ништо не велев и само си мислев: „О, Боже, се молам за душата на отец Стефан Писмородецот, оти злобен е и завидлив на оние што гледаат, а злобата е недостиг на виделина, и нема злобниот да прогледа додека му завидува на оној што гледа!“
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
ПАНДЕ: Така е, сето тоа што го зборуваш е убаво, само, една наша стара поговорка вели: „Додека не скокнеш не вели — оппа!“
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
Не велиме почина, не велиме умре. Велиме отиде...
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
- Тешко е, не велам, - продолжуваше тетка Рајна, со две деца ретко некоја ќе се нафати да ги гледа, но, ќе се распрашаме однапред, сѐ ќе ѝ се каже, па може и да се најде.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
Но, денот си врвеше по старому и барабанџијата со својот оптегнат глас ја најави пак вечерната конференција на Народниот фронт,а на светлината од газиените лампи и вечерта сите селани продолжуваа да молчат и да чмурат со своите цигари во ќошковите на единствената поширока училница на основното училиште, како секоја вечер, ниеден од нив не велејќи НЕ.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Не велеа ниеден збор, тој остануваше само по неколку мига крај секоја нова група, онака заздишен, кога ќе ги видеше нивните избегани погледи тој уште веднаш продолжуваше понатаму, крај другите, третите, повторувајќи ги само оние свои пусти лудечки движења со своите раце, со тие огромни празни рачишта, навраќајќи по стотина пати во денот крај секоја група на тие темели, проклет.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
- Е, де, ако не беше ти ќе беше некоја друга! - се сети Никодин. Но, не велам дека и вака ми е лошо.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
- Ќе го стреламе, вели едниот. Другите двајца не велат ништо. Одобруваат со молчење.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
- Не, не велам, и мрдам со главата, ја стегам устата, а грлото ми помрднува, ми подголтнува.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Се драскам на трње и на камења, ама не велам ни оф, ни леле. Стратегија.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Не вели така, Велико, вели Јоше Свирачот, некои само на маката свират.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Ама пак, си велам: Велико, не вели ништо. Пијаниот и улавиот само лошото го паметат.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
А и клисарот веќе не вели ништо. Сега секој бега од секого.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Пијат и ме нудат. Јас се бранам. Ама пуста прокуда. Не вели ми давапати.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Не велеше веќе „нем” мајстор Миклош.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Не велам дека ти не си вол, ама чиј си?“
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Како резултат на сето ова на крајот се добило тврдење кое веќе не вели: „Ова тврдење од теоријата на броеви е лажно“, туку: „Ова тврдење од теоријата на броеви не може да се докаже“.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Ќе го турнат со глава ѕидот, а не велат оти ќе и расцепат лејките!
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Велат: Тука немејте, тихувајте, Ништо не зборувајте, Ништо не велите Тука само сонувајте По небо молку патувајте- Тука летаат и пеат Ангелите. Штип, црквата „Успение на Пресвета Богородица“, одамна
„Сонети“ од Михаил Ренџов (1987)
– „Море не велете ми аџија, бре селани им рекол Силјан, оти не би касмет да одам на аџилак, чунки дуовникот што ме зеде да ме носи се удави в море; оставете, браќа, не е за кажување и за верување тоа што сум патил во овие две-три години, ама ак ми беше тоа што сум патил оти од таткова и мајкина клетва не сум верувал.
„Силјан штркот“ од Марко Цепенков (1900)
Но никогаш не велеше „ракета“,ниту ја споменуваше ракетата и сето она што не можете да го имате на ракетата.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Кај нас не велам гробовите молчат.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Само настојувам да разберам дека потрошувачката слобода е така поставена внатре во индивидуалниот и општествен живот што тој веќе не може да се избори против зависноста.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Јас не велам дека тоа е добро или лошо.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Ох, се разбира дека можело и тоа да се случи. Не велам - не!
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
МАТЕЈ: Не велам не е. Велам има место. (Пауза. Се гледаат во тишина.)
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
- Може си е добро детено, не велам не е,- малку го ублажи гласот, - ама да внимаваш, да не ви снема нешто од дома, има и багабонти во тие домови.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Нејзе ѝ годеше кога слушаше дека е убава, дури и преубава (Господ знае што значи тоа!), ама и се лутеше кога ништо не велеа за Дончо, ни дека не е убав, ни дека не е - нешто друго!
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Ама, глас не давам, не велам ништо.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Тогаш ништо не вели, но тој можеби знае колку да чека и каде.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Со нас е уште Филип Хаџиевски, но тој не вели ништо.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Не вели ми така, вели.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Татко ме гледа, ама не вели ништо.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Силјан Лилјаков ништо не вели, оти е многу зафатен со рацете.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
- Е, па останете си со здравје. - Со здравје, благодарам дедо! - велам јас, а Билјана ништо не вели.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
Оттогаш, кога Билјана се враќа од училиште, веќе не вели: „Денес за малку ќе добиев петка“.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
А во огледалото, што да ви раскажувам, што сѐ се гледа! Ужас еден! Сѐ од лошо -полошо!
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Не велам дека ме одбива да си разговараме, или дека нема да ми одговара на прашања, ама сакам да речам дека нема да „ја имам“. Тука е, а не е тука.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Ама не велам, оти тоа би звучело многу невоспитано, па си молчам и одвај чекам да ме остават на мира, да си влезам во мојата соба и да застанам пред големото огледало што ми е крај креветот.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)