не (чест.) - застане (гл.)

Би можела да продолжам и никаде да не застанам... сѐ додека не те најдам на крајот од патот...
„Разминувања“ од Виолета Петровска Периќ (2013)
Не застанаа како што многумина се надеваа.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
Наидоа и неколкумина селани веројатно од околните села, но ниеден не застана на чешмата.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
Реши да не застанува и да не обраќа внимание на љубопитната загледаност во него.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
И потем отец Мида запишал, дека не го интересирало што гледа нечестивиот во словото, и дека не застанал на местото негово, туку дека со умот и уката своја, познавајќи ги самаритјанските букви, со кои записот бил сочинет, прочитал вака, од свое место: ЖЕНО моја, чашо моја, пророкувај додека има ѕвезди.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Гарванов бил задолжен да им ги предочи на гемиџиите следниве аргументи: востанието што требало да се дигне ќе пропадне ако на чело на востаниците не застане интелигенцијата како раководител.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Еднаш или двапати го слушнав како горе по патот над куќата брчи тракторот на Методија, но тој, колку што сетив, ни првиот ни вториот пат, не застана.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Во Челјабинско не застанавме.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Како да се плашиме да не застане нешто меѓу нас...
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Сполај му на Господ, лицето на денот го држеше расмеано, ниедно облаче не застана меѓу нив и сонцето, што беше недосушено се исуши па така сите стигнаа да си свијат брлог за преку ноќ.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Огладне како волк. Но, не застана.
„Авантурите на Дедо Мраз“ од Ристо Давчевски (1997)
Тој ден не застанавме во редицата за да земеме манџа од казанот.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Работничките права во Македонија беа и ќе бидат на удар, многу повеќе ако самите работници и политичките субјекти кои ги застапуваат нивните интереси не застанат во одбрана на работничките права.
„Обезвреднување на трудот“ од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев (2010)
- Кој не е со нас нека се дели, - рече Трајанка и не застана.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
Санката почнува да се лизга сѐ потивко и потивко, фучењето на ветрот и на лизгањето не се веќе толку страшни, здивот веќе не застанува во градите и ние најпосле сме долу.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Малку подоцна таа доаѓа на себеси и веќе со прашање ми се загледува во очите: јас ли ги кажав овие четири збора, или пак само така ѝ се сторило од виорот на ветрот сред шума?
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)