не (чест.) - наоѓа (гл.)

Тишината траја неколку секунди. Никој не се решаваше да ја прекине, бидејќи не наоѓаше збор.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Повеќепати го оставаше весникот незадоволен, дека не наоѓаше ништо да го пренесе во нејзина близост.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Значи, во XIV век Македонците официјално го носеа името Срби, коешто немаше зошто да го презираат и да се лутат на него. Во тоа име тие не наоѓаат ништо лошо.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
И викале до Бога и крило не наоѓале. Смирени наведнале глави до земи.
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)
Така во еден расказ од тие времиња кога не наоѓав реален излез за еден лик во лавиринтот на верувањето, повикував на припомош стари и нови божества.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Во следните денови чувствував како да сака Вера нешто да ми каже, но, како да не наоѓа за тоа погоден момент.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
И отец Серафим по богослужбата не го викаа како порано по куќите да им го прегледа виното, да види какво е, да стори нешто ако не чини - туку го пиеја не наоѓајќи му мани и го молитуваа бога само да го има што повеќе, да роди што повеќе да имаат што да пијат.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Се вртам во круг, а ќоше, нормално, никаде не наоѓам.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Не наоѓа причина зошто некој би му влегувал дома.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
И сѐ така: црно клопче муви грозни, што бараат рана и гној, и крв да се напијат, а рана не наоѓаат на непорочната душа на Филозофот.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Милосрдна сестра со рачички мали за раната наша не наоѓа лека. Со милосни очи, со поглед што гали не ни носи таа нам преврска мека.
„Локвата и Вињари“ од Лазар Поп Трајков (1903)
Каде и да мрднеш, сѐ јагоди. А пастрмки не наоѓаш.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Оној плачеше со своите огромни, отпуштени раце, се препкаше по темелите, не наоѓајќи си го никаде своето место, а неговата црвена коса се посипуваше со прашина и се излепуваше од потта, гаснејќи.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Волчицата- стојбина, со грч во секоја нишка месо, се скаменувала подивена и капната од рани, на каменот никој веќе не барал и не наоѓал траги на Климентовиот дух што над деветстотини години се движел од немило до недраго како призрак на некогашниот жив призрак.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Но ранетата волчица можела да се пои од Климентовите води и да ја наслушнува со жили тешката бучава на недопрените шуми неподелени помеѓу ајдутите и рисовите; секирите на фукарата и бичкиите на имотниците не стасувале да ја ограисаат целата невиност на животворното зеленило над кое, секогаш, и небото е посино.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Ноќе, додека се обидуваше да заспие, си поставуваше такви прашања, ама одговори не наоѓаше.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Не озборувам. Мани не наоѓам, ниту право имам.
„Портокалова“ од Оливера Доцевска (2013)
Не наоѓа ништо, барем не тоа што го бара.
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
ЛУКОВ: Стануваш досаден со тие твои... шеги. Не наоѓаш ли дека не им е местото овде?
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)