не (чест.) - престанува (гл.)

Тоа чувство ни го потсилуваше и светлината што не престануваше да зрачи од татковата жолта лампа.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Продолжуваше „ловот на вештерки”, се редеа монтираните процеси, се вршеа брутални кражби во името на „класната борба”, не престануваа верските и идеолошките погроми, течеше злата крв на делбите, тивките и гласните ликвидации.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Онаа нервоза што ми ја предизвика жената ми се враќа со уште пожесток налет и си велам самиот себе си: што не си се вратиш да си умираш во постелата туку и умрен не престануваш да правиш глупости.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
Викотниците не престануваа. Тоа беше „арената“ на берзијанерите. Секој надвикуваше колку што може и умее.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Него, Цви Корец, главниот рабин на Солун, нејзиниот амбициозен, нееластичен, тврдокорен маж кој горчливата вест за неговото неименување на уште една функција, за духовен предводник на сите Сефарди, нејзе ѝ ја соопшти со нескриено разочаруваење.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Тој сега прави кариера на еден четврт континент.  Во еден дел од овој голем свет во кој, инаку, и по холокаусот не претстануваат насилствата: стари, сега и нови Берлински ѕидови подигнати на Кипар и во Израел.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Не престануваше да инсистира да си одат.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Пресметките меѓу Ерменците и Азербејџанците во Нагорно Карабах.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
А Мефаил не престануваше да им наредува на Рифата и протуѓерот: — Ако ништо друго в куќа нема, пепелта од огништето ќе им ја исцрпите и ќе ми ја донесите овде.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
— Сигурно некои коркари како вас, — не престануваше Толе да ги навредува.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Повторно можеше да го одмине, предизвикан од нов круг мисли и сомневања кои не престануваа да се ослободуваат, дури и од неговата потсвест.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
И покрај сите црнила и балкански премрежиња, Татко не престануваше да верува во овдешната изрека дека планина со планина не се сретнува, но човек со човека - да.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Куршумите не престануваа да му фиукаат над главата.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Не престануваа да лајат, со кренати глави, свртени кон Гола Глава.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Кучињата отстапија за малку, не престанувајќи да лаат.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Дождот не престануваше, Растеше како некое големо дрво меѓу останатите стебла.
„Љубопис“ од Анте Поповски (1980)
Сполај му на господа, што ќе беше ова, само врне и врне, не престанува.
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
Како што восочната свеќа се топи пред силниот налет на оганот, така студенилото на човековата душа го топи топлината на љубовта која доаѓа од длабочината на душата – не престануваше старецот. – Манастирон на планината?
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
Не го видов топломерот кога го изваде, но, по изразот на лицето сфатив дека Вера уште повеќе се исплаши. Ели не престануваше да повраќа. Се измени во лицето.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
А авионите не престануваа со голема бучава ниско да летаат и да бијат со долги митралези рафалии и страшни беа грмежите на бомбите и ужасен беше пламенот што се издигнуваше над рамницата и ги снемуваше гласните викотници и лелеци на луѓето кои гинеа под бомбите и гореа во пламенот.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
- Смрт!!! - На бесилка!!! - на три метри под ѕид!!! – не престаанувавме да ја бараме казната и бевме готови со сопствените раце веднаш да ја извршиме...
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
- Ете, тука - се удира по гради – како имела болката се залепи, стега и гребе и шепоти, наслушнува, никаков глас, никаков шум не допира, само тишина, нема ништо, пусто е.... а тоа пусто боли, та не престанува.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
За среќа, сеќавањата му надоаѓаа без некој посебен ред, а музиката не престануваше да му се менува во главата како на џубокс во кој различни раце пикнале цел куп парички, па сега песните се редеа една по друга без некои поголеми паузи.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Иако сите брецкања Рада ги премолчуваше, тие не престануваа. Напротив, од ден во ден се засилуваа.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Попатно Рада не престануваше да зборува за сите знаменитости на овој град, завршувајќи со јодната бања, за која беше емотивно врзана.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Те прашувам, но, се прашувам и самата, како е можно скинатото парче „коприна“ да биде мерило за женската верност или неверност? - рафалите на Рада не престануваа, куршумите летаа на сите страни.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Мислеше на тоа и на сите движења, што требаше да бидат сторени секавично, а сето време не престануваше да ја држи пушката насочена кон онаа карпа, постојано свесен дека неговата миризба, што се искончуваше по белото пространство пред него еднаш ќе се засуче како фитил и сега, или во следниот миг, таа ќе стаса да се вотне до задреманата свест на ситиот самјак.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
2 Офкањето на Круме Арсов повремено се губеше но не престануваше.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Бев семче во премислување помеѓу неврат од мраз и 'ртење во таа пролет што допираше зелена само во соништата на треската.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Но Цане не престануваше. Се потпираше на црковниот ѕид, ги ширеше проѕирните ноздри и клокотеше како да прави гаргара. - Хи-хи-хи... Оф, ќе пукнам... А на носот роса...
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Во далечина кучешкото лаење не престанува. Во оваа ноќ само тоа е секојдневно.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Не престанувајте да пукате сѐ додека не биде сосем мртов.
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
Лена, 28-годишна жена, на третман била пратена од нејзиниот семеен лекар кој со мноштво лекови ја лекувал од неподносливи главоболки. Но, и покрај лекувањето, тие не престанувале.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Дождовите не престануваа, каде и да зачекореа, луѓето мислеа дека ќе се издаваат во калишта.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Не престануваме да одиме кон зимата.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
Три истрели. Толку. И очај во моето срце, во моите разбуричкани мисли.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
Измамените измамници не престануваа да колнат.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
- Рано е, Пишпирикуле. До февруари или до март нема застанување..
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
На тој начин постојат стопување и кинење, или, попрво, осцилирање, непрекината размена помеѓу актуалниот објект и неговата виртуална слика: виртуалната слика не престанува да станува актуална, како во огледало коешто ќе дофати лик, ќе го одвлечка во својата бездна и од своја страна не пушта ништо друго освен една виртуалност, на начинот на Дамата од Шангај.
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
И покрај сите обврски дома и на работа, тој не престануваше да размислува што да направи, кој да биде следниот чекор кон повторно доближување кон Томаица, давање знак дека тој не се откажува така лесно, дека ќе направи сѐ нивната љубов да продолжи да живее.
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
Веднаш ги сврти шесте бројки, но со толкава напнатост и со толку брзање, што не беше сигурна дека тоа е нејзиниот домашен број.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Сред сета мешаница, се обиде да се заштити од залутани удари и, не знаејќи ни самата како, се најде во една напуштена канцеларија во која здодевниот звук на еден стар телефон не престануваше да ѕвони.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Од морето не престануваше ветрецот да ја носи морската мирислива свежина.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Дали тие требаше да се вбројат во редот на интелектуалните јаничари, јаничарите по перо, дали со тоа беше исцрпено значењето на јаничарството, беа прашања коишто не престануваа да го мачат Татко.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Камилски, загледан во брзите води, заземајќи поза за да каже нешто значајно, филозофско, му рече на Татко: Што е животот, пријателе, зар не е самото време, што тече како водата на реката, а луѓето не престануваат да бидат заложници на нивното минато?
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Долго време согоруваше со овој проект и не престануваше да го средува поредокот на книгите според него.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Многу називи за познатите ориентални слатки и денес се употребуваат во балканските јазици, коишто не престануваат да се приготвуваат.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Татко во мигот ништо не одговори, и тој загледан во водата која брзо течеше под сводовите на стариот мост, но потоа тивко изусти: Водата во барата е запрена за да го чува времето!
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Откако Татко со семејството се вгнездија во судбината крај реката, Татко беше постојано обземен од тврдината Кале, не престанувајќи од чардакот да го преселува погледот кон далечините кога беше најмногу замислен и не можеше да најде вистинско решение за мислите што го обземаа.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
„Не престануваш да им удираш печат на луѓето“ , пламна првата кртост.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Тој согоруваше во својата прометејска цел како непоправливата волја на Сизиф, но и на Дон Кихот, кој не престанува да ја одржува својата борба со ветерниците, охрабруван од силните илузии.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Ми ја остави како несвесно наследство својата потрага. Пожолтениот ракопис на својата недовршена балканска потрага.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Убави обичаи, убави времиња за старите ветерани...
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Историјата не престануваше да ми нуди нови примери. Можеби уште поуверливи од татковото време...
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Има еден пример (изнесен во книгата на Роже Перфит, Амбасадори), за еден стар дипломат, кој откако служел успешно во десетина значајни земји во светот и му минал нормираниот век на служење, не можејќи да се помири, без да служи и натаму на дипломатијата на својата земја, не престанувал да го опсипува министерот, министерството за надворешни работи, со своите анализи, предлози, стратегиски визии и што не, како да бил и натаму на својот редовен пост!
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
При секоја средба со палестинскиот водач не престанувам да си го поставувам прашањето: кој беше вистински и суштински овој човек што со својот човечки живот, лимитиран со време и моќ, да ја води својата, на моменти донкихотовска борба за создавање на независна Палестина, и кој си го беше жртвувал однапред животот за големата цел!
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Го наследив неговиот немир кој се чувствуваше во растреперените прелистувани страници, во тајните записи, закопани некаде близу во земјата, како на вистински закоп Чунот кој нѐ спаси таа немирна есенска ноќ, макар што ја мина границата вардена од подводниот змеј, според татковата навигаторска стратегија во животот, не престануваше да броди во имагинарните балкански немирни бранови.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Не престануваше во неговата свест играта со недофатливоста, фаталноста, како облик на случајноста, признавајќи ја како единствено можно божество.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Бешир вешто стигна на одреденото непознато место, возејќи крај морето, минувајќи првин крај претседателската палата, па кон монденските Ла Марса и Гамарт, во точката на просторот каде што беше договорено да ме чекаат Палестинците, за да ме одведат до скривалиштето на Јасер Арафат, каде што пред неколку месеци му ги предадов акредитивните писма со кои станував амбасадор во земјата која постоеше најмногу во цврстата решеност, во желбите и замислите на Јасер Арафат! Во смислата на неговиот живот.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Јасер Арафат, како ретко кој владетел во светот, требаше да најде свој пат за својот народ во историјата, да го врати од светскиот егзил во својата татковина Палестина.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Да се урне или не Картагина! , беше за мене дилемата, парадигмата, која не престануваше да се наложува со својата актуелност, од античките па сѐ до денешните времиња.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Се обидував во отсутниот дијалог со Татко над ракописот на неговата Историја на Балканот низ падовите на империите, да сведочам за потрагата која ќе ја наполнеше неговата тишина, празнините во ракописот. Потрага која не престанува.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Просто зареве не престанувајќи, да ја толче главата од каменот: – Го грабнаа неверниците-е-е...
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Еве на пример, во секоја гимназија, училиште, градинка или јасли виси по некој слоган од типот „Обиди се, обиди се пак, обиди се поинаку, воочи ја грешката и обиди се со корекција, обиди се на некое друго место, обиди се со други луѓе - но не престанувај да се обидуваш!“.
„Бед инглиш“ од Дарко Митревски (2008)
А Јагулче, кутриот, не престануваше да ги проколнува јагулите, а со нив и сопственото име, за можниот пресврт на судбината која лебдеше по дискусијата на Цветан Горски...
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Додека го слушаше својот учен пријател како со чудесна точност ја изнесуваше природната сага на јагулите, Татко не престануваше да трага по нови моменти во согласието меѓу движењето на своето семејство и патот на јагулите: „Зар коските на јагулите, по херојското патување, по љубовната обновувачка екстаза не се стопуваат, исчезнуваат на едно место?
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Не престануваше да се обновува татковиот асоцијативен систем, толку зајакнат во егзилот, предизвикан од спротивставеноста на судбината на човекот и јагулата.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Тие две дамнешни патувања, првото во Грција, во Јанина и во Солун, а второто, во Италија, со Татко, се обидуваше да ги задржи како мигови на вечноста во себе, сосе реликвиите кои не престануваше да ги носи со себе, какви што беа нејзиното сребрено огледало, наследено од мајка ѝ која никогаш не ја видела, каталогот на стоковната куќа Ла Ринашенте и, сега, овие три заборавени знамиња на некогаш­ни­те држави во војна.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
И сега, во оваа тивка ноќ крај реката, која повеќе не беше предизвик да се патува, Татко, посиромашен и за последните илузии, како да беше притеснет од Мајкиниот незаборав, на нивната љубов, на нивното единствено го­диш­но време на љубовта која не престануваше да цути во душата на Мајка.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Мајка не престануваше: – Црни ние, каков кијамет нѐ снајде.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Таа, со голема тежина во душата, уште еднаш се присеќаваше на мртвите од телеграмите- некролози кои не престануваше да ги добива, се пресели во времето на својот татко, кого не го виде уште од времето на свршувачката, се сети на својата родна мајка, која не ја виде никогаш.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Минуваа денови, месеци, Мајка не престануваше да венее.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Имаше многу поединости кои не можеа да се најдат во многуте написи и книги за Мајка Тереза кои, тие години, не престануваа да се множат во светот. ѝ ја дополнував на Мајка историјата за оваа храбра и единствена жена во светот, каде што запираше нејзиното сеќавање, дополнувано од маалската легенда.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
XXX Има едно вовче од детството кое не стигнало на својата последна станица, вовче што не престанува да се префрлува од сон во сон.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Ќе ти одекнува во ушите уште долго. Како камбана која не престанува да чука. Како срцебиење.
„Курвите на ѓаволот“ од Елена Велјановска (2013)
Изгледаше како некој да му ја изрендал ногата. Ткивото околу раните беше црвенкасто и отечено. Кога беше чиста, не престануваше со крварењето.
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
Трчаа еден час и не престануваа.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Го снемува меѓу дрвјата. Го слушам брмчењето на моторот додека и тоа не престанува.
„Младиот мајстор на играта“ од Александар Прокопиев (1983)
Но не престанувал да ја слуша приказната за чевлињата, туку сѐ сонувал со нив на нозете.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
А вие не престанувавте со смеењето. Му се потсмевавте на мојот страв.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
А Рајна не престанува да нагаѓа: „Или, тој лично, му ја подметнал жена си. Онака, најбесрамно.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Дури можеби и презел мерки да скрие од Ролана со која жена го сторил она што се случило.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Дело ограничено со една тромава естетика, производ на една уметност на најмало напрегнување, творба на една епоха на низок водостој и слаб проток, што би била состојбата во која се најдоа уметноста и естетиката во вторава половина на дваесетиот век; тоа дело го претставува одговорот на уметникот на оној став на публиката кој тежнее еден Лоеонардов портрет да биде преобразен во „ла Gioconda” - т.е., во нешто повеќе од едно дело, во некакво над- дело, во едно пренапрегнато дело, мит, амблем на секое уметничко дело - толку упорно присутна во своето самољубие, што и кога веќе не ја гледаме, нејзината насмевка, што наликува на насмевката на Carrol-овата мачка, не престанува да нѐ прогонува, дури ни тогаш кога сликата исчезнала.
„МАРГИНА бр. 3“ (1994)
Имав чувство дека пишував само за него, да го добијам неговиот благослов.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Не престанував да си го поставувам прашањето зошто Елен Лејбовиц не престануваше да ми пишува, да навлегува сѐ подлабоко во тајните на моето семејство предадено низ литературна транспозиција.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Погледна на околу. Офицерите, влечејќи се, се доближуваат до позициите на непријателот од каде не престануваат рафалите.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
И зошто луѓето кои веруваат во истиот Бог не престануваат да се мразат и да се убиваат?
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Благоста на морето, и покрај жедта што не престануваше да ме измачува, ми ја враќаше свежината на мислата.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Зависен од Централата – Џ.Џ. всушност не престануваше да дава аргументи за пора­зот на победниците, за претворањето на земјата во цветна градина со бункери, за преобраќање на народот во новата вера – идеологија.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Го гледав Х.Х. и размислував за бедната улога во фарсата која не престануваше.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Татковата библиотека остана толку силна зашто заврши како негова последна верна татковина, во која не престануваа битките помеѓу источните и западните идеи.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Трагајќи по своите, по целото семејство, пресечено на повеќе делови од границата, сакатено од диктатурата, во ова мое тажно враќање, не престануваат да ме влечат по музеите на нивните илузии и алузии, по соц-реалистички претстави со гротескни пораки, до последното умртвување на душата.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Имав уште сили да погледнам зад себе кон домаќините и блиските, кои не престануваа да ни мафтаат.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
XX А.А. не престануваше со своите загадочни и алузивни упатувања. На заминување тие стануваа уште понеизвесни.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Во своето кажување не престануваше да го внесува моето семејство од двете страни на границата, за мене познати и непознати, исчезнати и останати во живот.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Патувањето со балканското вовче не престануваше во нашите соништа.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Ако, си рече Србин и не престанувајќи продолжуваше да опоменува: - Бегајте... . Народе... - Види, види, - рече некој.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
Но Билјана не престануваше секогаш да ми кажува дека за малку, за влакно, за влакненце ќе добиела петка, ама не добила.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
Ја вртеше дланката на сите страни и не престануваше да се одушевува.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Внимателно ја набљудував за да откријам дали е сосема искрена, или по малку и се преправа.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)