не (чест.) - седи (гл.)

Тргна и запеа: Не седи, Џемо, слободен, ајде, Под таа круша горница, Џемо, Крај таа река Ситница, На таа нива орница.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Никој не седеше на ниту една од масите што беа најблиску до нив.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
На масите во ресторанот никој никогаш не седеше.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Петре учителот едно време внимателно го гледаше Јолета наш право в очи а потоа му рече: - Прво ќе те тепам тебе ако не седиш мадро и ако зборуваш кога не те прашувам. Разбра?
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
Не беше лето и не седев на верандата на стар конак, каде комарците се забиваат во будноста, сркајќи ја слатко запурнината.
„Ниска латентна револуција“ од Фросина Наумовска (2010)
Сакаше да го земе клучот од мајка си и да му отвори, да го пушти, да не седи повеќе затворен.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Беше сигурен само во едно – го знаеше човекот што презриво го погледна кога се поднамести во седењето на ручекот, оти никогаш не седел скрснозе, и по само петнаесет минути сосема се здрви.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Иако се чинеше дека не му обрна големо внимание по тој еден единствен презрив поглед, тој отсечно нареди токму него да го стават на ноќна стража.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
А никој не седи, ако не работи со снагата работи со мозокот!
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
Кроеше кадијата, но не седеа со скрстени раце и бунтовничките водачи.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
За да не седи на провев во чекалната, Грдан побара прибежиште во читалната на библиотеката.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
И сети се на онаа народната: бадијала работи, бадијала не седи.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Јана беше прилегната на другиот крај од софата и немаше да ја забележам ако не ми паднеше в очи нејзиното арогантно однесување; госпоѓата воопшто не ме забележуваше ниту пак беше изненадена од моето присуство.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
На пример, ми падна в очи дека Катерина не седеше во скутот на Мирко Бунде; беше расположена на софата; но навистина го беше навлекла на колковите спомнатото крпче од здолниште кое во најдобар случај можеше да прекрие само четириесетина сантиметри од оној предел помеѓу нејзините колена и делот на слабините од каде скапоценоста, нејзиното папоче, што не смееше толку лесно и неодговорно да се раздава на туѓите погледи, срамежливо наѕирнуваше како роза или како око.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Да не седи бадијала, да не знае што да прави. Ко Јона мој, во браздана.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)