- А што да не тера понадвор, вели Јоше Свирачот, кога мевот ни е залепен за плеќите.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Од слеп сиромав, манастирски ѓак, се најаде првин леб, со лебот побара сиренце, мавца, сланинка. Му текна дури и за мазниче — зелниче, та дотера дури до алва. Оти пак да не тера човекот?!
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
– Имаме господ, деца, имаме – ги тешеше поп Димитрија кога почнаа да им ги симињаат прангите. – Ќе не тераат некаде подалеку, штом ни ги ослободуваат нозете. – И правилно предвиде старецот.
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
- Не терај ме да ти велам двапати, вели Јон, и ми се наднесува.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Не пикај ја во сѐ и сешто главата; не терај ни ифрити и горчини на сите нас, сепни се малку, позауми се, да се гордее твојот татко, да ми тече милина во душата, да знам зошто се мачам и зошто чинам сѐ да те одгледам.
„Прва љубов“
од Јован Стрезовски
(1992)
Ама, ај да не терам инает.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Тоа е она што ни ја стимулира амбицијата, ни ја храни суетата и не тера да бидеме уште поамбициозни.
„Продавница за љубопитните“
од Мето Јовановски
(2003)