не (чест.) - ти (зам.)

Не ти е жал да умреш така? Како, го прашувам.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
— Да не ти е тешко, Небеска?
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Зарем не ти рекоа? Или не си чула? лулањето на колковите девојката не го изведе како ти: толку природно, а толку шик!
„Посегање по чудесното“ од Србо Ивановски (2008)
Ајде, веќе легни си, вели, легни скости се, не ти даваат јадење од тоа.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Ние сме навистина малку помали од архиепископијата во Охрид, но имаме под нас цели 22 села, а за бројот на клириците и париците да не ти зборувам.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
- Ама, не ти се допаѓа многу, нели? - инсистирав. - Добар е, - пак кусо ми возврати.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
- Добро си, ништо не ти е?! – прашуваше испрекинато и возбудено.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
КОСТАДИН: Во сојот не чепкај, зашто ќе се испечеш! Не ти се допаѓа? Подобар е од твојот и почесен!...
„Печалбари“ од Антон Панов (1936)
Ха, ха, ха!... Ич не може Славче од ум да ми излезе!...
„Печалбари“ од Антон Панов (1936)
Ќе ти наплатат, на пример, билет, а билет не ти даваат.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Беше хронично гладен и хронично настинат - ништо не го најадуваше и никогаш не беше дојаден, а од друга страна беше истрениран да трпи глад со денови; зиме - лете носот му течеше, кога мрсули кога водичка, па не знаеше што е тоа да ти биде топло, кога е доволно да имаш нешто на грбот колку да не ти се тресат вилиците.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Му реков: „Човече, ќе ти сварам јајца ама не ти ги бојосувам.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
И самата шеста заповед на Мојсиј е преформулирана во: „Не убивај доколку совеста не ти е мирна пред твојата нација!“
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
Додека се преминува пруголницата не ти требаат ни елени.
„Авантурите на Дедо Мраз“ од Ристо Давчевски (1997)
Ѝ се закануваше со сила да ја обесчести, но таа со два збора му одговори: – Ако не ти е мил живот, де бакалум!
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Изгледа дека не ти треба веќе.“ „О, не, Френк.“
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Кругот ќе те исфрли и не ти останува ништо друго освен да паѓаш, да паѓаш, да паѓаш...“
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Другпат да не ти се повтори. - И ми ја грабна слушалката од рака.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Тешко е да не се препуштиш на целиов провинцијализам што сака да се напика во центарот на сите збиднувања, да држи говори, да се слика пред медиуми, а да не ти пропаднат сите шанси за нормален живот, зашто конците на твоето кутро суштество се во нивните раце и тие ти ја даваат единствената навигација по која ти треба да живееш, ти ја даваат единствената смисла на живот по која треба да трагаш.
„Вител во Витлеем“ од Марта Маркоска (2010)
- И не спомнувај му го името, ако не ти треба, ако не сакаш да го видиш.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Тебе не ти е ни најмалку грижа колку ќе страда тој. Сѐ за што се грижиш си ти самиот.“
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
- Зошто ти е гајдата, Јоше, велам, кога жалта не ти дава да свириш?
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Па, може бил Васил, гостинот твој! Што не му кажеш и на него да не моча стоечки за да не ти ја прља шолјата?
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Да не ти кажувам, вели бегу, за нивните жени. Тие се измеќарки, не мајки и домаќинки.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Туку од инает очите не ти ги гледаат.
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
- Де, де! Изгледа си станал на лева нога. Овците небаре ти се раштркани и не ти се на број. -Море какви нозе, какви овци.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Тоа сакам да знам.
„Печалбари“ од Антон Панов (1936)
Салама не ти купив, уште е топло - да не ти се расипе.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
„Ова пак е Молитвеник, да не ти кажувам колку ти е тој неопходно потребен, човеку.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Не ти се лутам, му велам, убаво ми направи.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
- Е па сакаше да бидеш писател нели? Повели, еве, ги испраќам до тебе најцрните човечки судбини, ќе мора отсега, па натаму, да ги сослушуваш, колку и да не ти се допаѓа тоа што ќе го чуеш ... а ќе чуеш секакви приказни, за болести, за кои не си знаел досега, за надежи засекогаш загубени, за сакатења, сквернавења на човечки судбини, какви не си имал прилика да видиш, а си бил убеден дека знаеш дури и за редовните посетители пред прагот на инферното, за сите пороци што ги измислил светот, откако постои...
„Вител во Витлеем“ од Марта Маркоска (2010)
— И за малку слинките што не ѝ протекоа, па си вели: „Магарице стара, стрвла една! Ами ако не ти беше празен поасот?
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Нема што, нели е мерак, согласен сум... Само, сите свадбински редови и адети да се исполнат...
„Печалбари“ од Антон Панов (1936)
Зошто не ти е ни свршена, ни венчана. Слушај, мајка што ти вели!...
„Печалбари“ од Антон Панов (1936)
Имаме и телевој, нешто како инка, за да не ти се растура гласот.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
2. Ако ова дрво овде е багрем, тогаш куќичката за птици е закачена за моето десно рамо, поилото за пчели се држи за сламка а ти си со Девојчето од другата средина, не ти се допаѓа преводот и ги фрлаш презреаните сливи кон косовата прегласнот.
„Зошто мене ваков џигер“ од Јовица Ивановски (1994)
- Не говори у строју! Не ти даваат ни да прашаш за нешто, ни да кажеш, ако знаеш да кажеш.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Но јас ништо не ти раскажав за Возовија, - рече човекот.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
Вистина, мајка ти не ти е тука, ама ако, за тебе е, не е за неа.
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
Како да ти се моча, од сосема разбирливи, природни причини, но ти да изјавуваш дека од општествени причини не ти се моча; беше тоа еден вид противприроден, но затоа, општествено пожелен блуд со самиот себеси.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
ЕЛЕНА: Стрпете се малку госпоѓо. Разговаравме. (На Елена) И детето не ти е најухрането. Треба да го видиш моето во Атина.
„Диво месо“ од Горан Стефановски (1979)
„Драги војводо, не ти се лутам тебе, туку себеси се лутам...
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Од никаде не ти се станува.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Во тој миг ја гледаш содржината која не ти е важна и дознаваш дека си изгубил.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Не сакав да се крие пред своите врсници и да плаче ноќе поради мене. Не сакав да живеам во него уште еднаш и ( не знаејќи дека мојот старец ќе живее во мене повторно, сеедно и каде) не ти реков ни збогум.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Знаеш откопувањето не е лесно. Просто не ти оди. Од многу искуство си станала неспретна, не небрежна: сѐ ти паѓа од рака.
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
Ем тебе душата да ти се смири, ем нему гревот да му се прости и децата да не ти останат без татко.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Му излегла земјата поголема од небото. Ај мајката, си рекол... -- Женско си ти, не ти прилега така да зборуваш.
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
Она, што не му е времето, ќе биде подобро да не го бркаш.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Просто и направо си влегол во разгледница, па сега се рашетуваш низ неа како паун со отворено ветрило на опашот, додека на некој не му здодее и не ти ја поткуси кикиритката, па да те спика во плико и да те залепи во него, со прописни марка и мур, пред да те прати по пошта на одредена адреса или на пост-рестант.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
„Не ти е лошо и тоа”, рече најприбрано мајстор Миклош.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Често покојниот татко му велеше: „Војната е, синко, многу нешто во животот: дури неа не ја поминеш, дури таа не ти помине преку главата, не си ништо; тесто си, зелено јаболко, кревко ластарче. А неа кога ќе ја поминеш, стануваш прекален...“
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Не требаше олку да ти кажувам, вели Огнен Горго, оти ништо радосно не ти кажав.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Ако не ти веруваат, доведи ги догодина...
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Никогаш не ти втасуваат зборови за сѐ.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Или таму, кај шо си бил сургун, случајно да не ти го променија умот, а?!!
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
И да не ти е чудно ако ги најдеш да печат шилеже.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
9. ГЛЕДАЈ ГО НЕ ОГЛАМНИКОТ, АМИ КОЊОТ - штом веќе си џамбаз, трампењето да не ти е криво, знаеш, твојата прескакулица "ОД КОЊОТ НА ТРОЊОТ" сепак за во циркус е, а не и за обичниот живот...
„Куршуми низ времето“ од Љупчо Стојменски (1976)
Тоа е единствената врска со светот. Но тоа не ти влева многу надеж.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Зар толку не ти беше жал?
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Да знаеш дека не ти гини скусување колку за една педа. - Не повеќе, - рече Србин.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
Сѐ се потпира и се држи за ’рбетот, вели, ’рбетот е темел и скеле на скелетот, гледај да не ти пукне жолчката, вели многу ќе горчи месото, вели Лазор Ночески и само сече, го дели месото, го складира.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Гледаш ли каков си ти, Зоки? Не ти е жал за пријателите! - Жал ми е. Ние убаво си игравме со Мечето.
„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)
Ај сиктер оттука да не ти излеза да ти и скрша коските со тој бастунот шо си го кренал како питач?
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Паметам, татко ми нè учеше пред излегување да фрламе поглед во огледало, ете чорапот да не ти е свртен или скинат, да не имаш гнездо во косата или некој конец обесен.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Место сето тоа ти, застанат така пред жената и со оние тројца мајстори, што ти дишеа во вратот, пред жената, целата раздрохтавена како пауница од задружната благота, не можеше да смислиш ништо друго, освен да ги требиш сламките од засушениот малтер на чекичот во твоите раце, дури не ти притекна онаа мудрост, која успеа да ја протепкавиш во неколкуте збора, што ги исцеди од својот гнев како мајчиното млеко:
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Додека ги стискал забите како да сакал да ја задржи во себе силата на животот ( не земај ми ја душава, можеби можел да шепоти своја молитва, додека не ти принесам курбан), негде, не можејќи да определи каде, умирал ранет војник и пеел на турски за мајка и за дом по кој се копнее.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Треба да го промениш патот и да тргнеш по друг пат. Инаку не ти чини работата.
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
Но тој се лажеше, зашто не ги познаваше неумоливите закони на љубовта, иако знаеше дека уште премудри Соломон рекол: „Можеш ли да си туриш жар в пазува, а да не ти изгори кошулата?“
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Дедо му Аврам кога лежеше болен и кога вака му доаѓаа луѓе со понада, велеше: „Во животот човек може да ти направи зло колку што сака, тоа се простува, но најтешко е ако пред умирање не ти обрне внимание, ако во тие моменти ти се сити или свети...“
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
„Како да сме во мевот на некое огромно животно, не ти се чини?“, го прашувал и ударал со чеканот по утробата на чудовиштето обложена со камен.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Моите слабости не ти ги давам. Марионета на своето его.
„Курвите на ѓаволот“ од Елена Велјановска (2013)
И уште не ти исчезнале од душата печатите на непријатните студени дни, а веќе по улиците и булеварите божилак од женски облеки разградени, тенки, проѕирни, шушливи - милина!
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Ги растегна дебелите устенца и се насмеа миловидно: — Ќе ти вара, бег, оти да не ти вара.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Кога ќе му направев ваква супа, по три чинии одеднаш голташе... - на ова и тетка ми Олга не издржа, шмркна и со салфетката пред неа исто така си ги избриша очите.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Живееме заедно, тоа е исто како да ми е маж, ама не сме регистрирани, но не е важно.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
КЕВА: Кога не можам. Ја нејќе тој неа и — свршено.
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
А кај уста ти се отвора, кога за ништо не ти повтува душата.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Да не ти е многу тешко, мајче, ја прашувам Капинка, уш, море магаре, зборувам и го тргам магарето за воѓата.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Едвај чекав тетка ми да ми го покаже тоалетот - но на мое големо разочарување, имаше само еден тоалет кој им беше на располагање на сите членови од семејството.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Ебаго, жената ако не ти се поткрене, зошто ти е што си ја вјанал.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
ПОЦКО: Не ти е тешко безбели тоа две-три оки жива мера, кога носиш на грб двесте-триста оки.
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
Другата е неумеењето, будалаштилакот. Да знаеш, ама да не ти текнува.
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
- Не ти дојде памет со годините.
„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)
Тој, не ти, се оженил со неа. Тоа го знам.“
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
- Ич не ти кажале како изгледа Нероден Петко?
„Авантурите на Дедо Мраз“ од Ристо Давчевски (1997)
А што ако имам некаква страшна болест и умрам од што не се грижи за мене, а на своите пациенти дење-ноќе им посветува внимание?
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Желба за слава која уништува и не ти дозволува да ја согледаш реалноста. Барање среќа во погрешни правци.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Не ти дадоа тебе да видиш зашто порасна со црни очи-две џиновски мрави на земјата под Небото; Не ти даваат ни тебе да видиш зашто живееш меѓу убијци на инсекти.
„Омајнина“ од Афродита Николова (2010)
Оти ако дозволиш да те обезми несреќата, тогаш најлошио крај не ти бега.
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
АНЃЕЛЕ: Каде да сакаш да одиш, никој потаму стапи не ти вели.
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
Дончо само насетуваше што значи зборот милување, нешто што кога по твојата глава поминува раката на твојата мајка или кога Митра те бакнува по образот или кога некоја тетка што не ти е мајка ќе те стисне во прегратка а тебе ти доаѓа да ѝ ги разголиш цицките и да почниш да смукаш!
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Ако сакаш цела ноќ остави ја вратата отворена и спи, никој ништо не ти гиба.
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
И покриј се убаво, вели, да не ти настинат вошките.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Сите украси што ги прават жените привлечни, сакани - нужно долго сокривани - наеднаш се покажуваат, затреперуваат, разгируваат слободно, копнежно.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
САВЕТКА: Така де. Јас сум една жена проста, никаде неизлозена, и што се вели зборот: сестра сум ти, и пак не ти го бендисувам табиетот твој запеслија.
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
Во првиот момент не ти е јасно како можат да ти се поврзат луѓе од едниот до другиот крај на планетата.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
- Дај ми триесет грама! - Не ти треба толку. - Ако, да имам...
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Левијатан: бел кит - пофалба на Моби Дик од Херман Мелвил - Одмаздата е бел млаз, отровен Жрец Човек не ти е рамен твојот пат, божји прст вперен и прав одек на екваторот заледена душа во топли води одмаздата е млаз, езди на југ!
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
Се буни нешто во нас, а не ти е јасно против кого.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
БАБА АНЧА: Само гледај, синко, што побрзо да си дојдеш, да не ти венее невевчево.
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
ТЕОДОС: Зрното, ситно, тврдо, змијско грозје, па кисело.
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
Затоа јас тебе не ти се лутам што сакаше да ме исплашиш. Ама ти самиот се исплаши.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Да не ти се стопила свеќата под папокот? се сети.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Ти си и баба и мајка и дедо и татко, варди да не ти се гаснат... да не се угасне некое!
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
- Не ти требаше таков луксуз! - рече доктор Коста.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Чаушот се врати: Санџак-бегот вели да си одиш! Имаш друга работа и овде не ти е местото!“
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
А тебе не ти даваат време ни вода да се напиеш, да се плиснеш под гушата. Не смеееш со проштение, ни понадвор да мрднеш.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Ајдук е тој, безбожник, се согласуваа со воздивки или придушено прашуваа: - И никој друг не ти влегол в куќа?
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Не ти е прилично во униформа да бидеш труден.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
— Е море, си ода, бацко Толе, си ода, бре, млада су, ми се сака да носа, да јада локумчиња, шиќерчиња? — му одговори таа слободно и му намигна со левото око. — Зар тебе не ти се каснуа пиленце?
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Ама, одгласот на некогашното заречување ќе му дојуреше како неканет гостин, ќе му сржеше: „Внимавај, не ти доликува тоа!
„Авантурите на Дедо Мраз“ од Ристо Давчевски (1997)
- Една ми вели: ќе му ја фрлам на кучињата и тебе не ти ја давам.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Пијам, тоа не ти е тешко да погодиш, но уште помалку ќе погодиш дека ме обзема страв.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Како да зафаќаш со дланките од езерото, а ништо не ти останува меѓу прстите.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Повредени педери, вели, гадни работи, да не ти кажувам.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
За Мечето знам дека ќе пие, тоа сака да оздрави, но ти ќе пиеш ли? Зоки размислува. - Инаку не ти го давам!
„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)
Некогаш не ти се вдава да се опулиш долу во снегот, да видиш дека стапалките се машки.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Ништо не ти верувам. Истите муабети, истите срања.
„Буре барут“ од Дејан Дуковски (1994)
Само да не си сам. Тоа ништо не ти вреди, кога си сам...
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Сега таа му рече на татко ми: „Добро, бре, мажу, како не ти текна некојпат да свртиш очи, да прашаш да не сум гладна, да ми дадеше скришум корче леб?“
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
- Ако правиш пак гости, ќе те испратам кај господа, му вели војводата, да не речеш дека не ти кажав, му вели. Ама од лево уво влегло, од десно уво излегло кажаното.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Во тоа не си осамена не си единствена, иако ни тоа не ти е утеха.
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
- Знам, знам! На овие години девојките не ти излегуваат од глава.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Само седам над Роса и приплакувам, се траштам. Никој од никаде не ти помага. Секој со својата мака си е зафатен.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
АРСО: Ама зошто да го земеш, чорбаџи Теодосе, не ти се бендисува, кога за ништо не чини! Зошто ти е такво батал, јагурида...
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
И дека ти кажуваме вака тебе дури како да не ти фаќа вера, ама откога ќе ти докажеме здраво, после ќе веруваш“.
„Силјан штркот“ од Марко Цепенков (1900)
„'Рѓо 'рѓосана, Досто! Си видела сомун, па сакаш погача. Не ти е доста чупе, па требело и дете. Море, дертот ќе го вате ошче еднаш јас кога ќе стенкам долни крај, душата да ми излева!
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
А Мирковиќ не сака заклан. Сите да ги заколиш не ти признава.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Не ти даваат и глава да поткренеш.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Зарем не ти е доволен мојот збор, мојата заклетва пред Богородица?
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
- Добро, господин началник... - почна Гоце да се правда, но началникот го прекина со зборовите: - Доста! Нема да те слушам!
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
Ти лути пиперката, ама не ти лути како кај нас.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
„Ех, газда Таки, газда Таки. Чупето не ти е од болест болно, туку од мерак ти е болно!
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
А на Лумана му должиш и, ако не слушаш, едно ќе те посоветувам: отсега натаму слушај го и други марифетлаци не ти требаат...
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
Дечко не ти е, исто така? Не ми е ни маж, ни дечко, се смее таа.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Ами ај ти ја препишала, ај не ти ја препишала... и така твоја, и така твоја... Ти ќе ја располагаш!...
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
- Знаат, но не ти кажуваат, бидејќи сакаат да им слугуваш и да ти се потсмеваат.
„Авантурите на Дедо Мраз“ од Ристо Давчевски (1997)
СОЊА: Вера, љубов, надеж. Страшно како тебе веќе ништо не ти е јасно.
„Диво месо“ од Горан Стефановски (1979)
— Да не ти е брзо!
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
ПРОИГУМЕН - Еден продуцент му рекол на еден проигумен: „Да не сакаш да глумиш човек-игуана во еден проект?“ „Ти си некој проклетник, провокатор, простак?! Што проломоти, брат, само протојереј може да ти прости!“, рекол проигуменот. „Не ми држи проповед, попе! Можам да те промовирам! Пропаганда и за тебе и за протојерејот!“, рекол продуцентот. „Противприродно е тоа! Ако ја проиграм (т.е. проневерам) довербата на протојерејот - тоа е пропаст!“ рекол проигуменот. „Јас не ти фурам пропедевтика; ако сакаш да бидеш протагонист, пеки; ако не, простум нека ти биде, проследувам понатаму!“, рекол продуцентот. „А да ми пронајдеш некоја друга улога? Не можам игуана!“, рекол проигуменот. „Може Боргес во Името на Ружата 2?“, прашал продуцентот. „Пророк да бидам? Имаш прокламација за таа улога и од протојерејот и од протоѓаконот и од целата црква!“, рекол проигуменот. „Прокоцкана шанса...“, прошепотил продуцентот. 46 Margina #19-20 [1995] | okno.mk
„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)
Ете некни ѓерданчето на Босилка ѝ загина; не е човечка глава да, човек умира и никому ништо, а ќерко, а не ти оти едно клопче ти загинало и да плачеш.“
„Силјан штркот“ од Марко Цепенков (1900)
Имаше нешто неприродно - разлика во времето, грешка во сонот во жената двојство ти во едната рака држеше стрип или викенд роман, со другата ја тешеше, искуството не ти помагаше да го прикриеш „туѓиот говор“, книшкиот изговор мораш, значи пред тебе животот се отвора како покладен портокал дива циклама, праизведба мораш, значи немаш објективна причина туку мотив, емотивна мечта некоја друга Прокна или сестра ѝ Филомела 8 некоја друга Семирамида или прислужничката ах, мамката на анонимните жени отровот на тривијалните судбини барем да исчезневте сосема да не морам да го слушам, да не морам да го повторувам „гласот на ткајачката“ крикот на кросното, јавката на откинатиот јазик, нејзиниот, мојот нејзиниот мојот.
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
Посилниот очајно одмавна со рака: - Не ти, туку Бугарин.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
Кога и да му се пожалам дека ме боли глава, или дека имам несвестица, ќе рече незаинтересирано, ништо не ти е, не си болна, такви ти се годините, и никогаш не се согласува да ме однесе на работа, во клиниката и да ми направи подробни испитувања.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Се плашиш да не ти го фати погледот, да не ти се сретнат очите.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Е па сега, мајстор Миклош, пак не ти бендисува?
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Може внукот не ти кажа за тоа, но јас токму за тоа и го удрив.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
-Еј, човече, полека, не брзај! -Ако тој не ти ја наплати царината, тоа е многу повеќе од неговите мали џепчиња. -Ама џепчиња!
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
„Пребледен си. Да не ти паднал шеќерот?
„Азбука и залутани записи“ од Иван Шопов (2010)
Да не ти посадија туѓо јајце, вели, ме потсетува на приказната за штркот и штрчицата.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Ова време само лиоти шетаат, вели, ова време никој на име не ти се одѕива.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Дрвјата не ти го пуштаат погледот ни кон планините, ни кон небото.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Ги затвораш очите, а сонот никако не ти иде.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
- Кој Онисифор, мајче, ако не ти е тешко да покажеш со пресветиот прст? - Овој, Проказник.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Ако не ти чини моето готвење и месење, тогаш оди во крчмата на Јотето Вртенце!
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Бргу научив дека секое светкање не донесува светлина и дека секоја песна не е за слушање - има песни што ти ја галат душата а не ти го гибаат ушното тапанче.
„Светилничар“ од Ристо Лазаров (2013)
Тогаш еден пријател ме посоветува: - Мавни се од глувчешкото пријателство, зашто може да се случи, не ти нив, туку тие тебе сургун да те пратат и да не те вратат.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Не ти се случило ништо особено, ти пцовиса само едно куче!...
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
- Ова личи на јогурт, - рече. - Јогурт? А што е тоа? - праша дедо Иван. - Градска матеница, - рече Бојан. - Само погуста, и не ти даваат да пиеш колку сакаш.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
- Да! Сега ти пречи, а кога спиеше, а повеќе кога не спиеше на тој кревет, не ти пречеше, - се пошегува Томо.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Само Армуџи-оглу заплени петорица, а колку посече и да не ти кажувам, кардаш!
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
И не ти носи душата и со него да се скараш.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
— Зар не ти е срам од Апостол Макаровски и од Манол Форевски, му велам, заедно сте растеле?!
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Не ти вреди да му се лутиш. Трпи срам е тој.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Од таванот висеше лустер во вид на црковен свеќник, повеќе декоративен одошто функционален, освен ако не ти паднеше на глава.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Може на фронт да ти загинам, му велам, овдека не ти гинам...
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
- Не може, Олга, има работа тука кај нас. Сега да не ти објаснувам по телефон!
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Ајде, стари, му велев, поаѓаме, одиме и чувај се да не излезеш од патот, да не се превртиш, да не ти се случи да ти згасне душата.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
СОФРЕ: И овде така е веќе, никој не ти вели потаму стапи.
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
— Гледај право, да не ти отиде фишекот на бош, оти сета работа ќе отиде на бош.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
„Ама тебе чавките да не ти го испиле умот?
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
ЦОНКА: Бре, што било!
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
Ако нешто не ти е јасно, не отфрлај го: засолни го некаде во главата. Некогаш само ќе ти се разјасни...
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
- Не ти требало, Огнене, му велиме, не сме дојдени за јадење, а и не сме гладни, го лажеме.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Внатре по правило никој не знае енглески, а и да знае, не ти врши работа пошто немаш појма што е што.
„Тибам штркот“ од Зоран Спасов Sоф (2008)
Како и да е, не можам а да не ти речам: батка, како и обично на прав пат си, иако може да произлезе дека си ја згрешил насоката!
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
- И што ти е, јас да не ти ја запалив куќата? И смешно и морничаво.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Земи го дикелот и појди на крајното лозје, кај карпата да покопаш. Ама убаво, подлабоко. Што, не ти се оди?
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
Не ти е тебе гајле ни за станот, ни за светот, ни за Матеј. Ти си имаш свој пакет аранжмани.
„Диво месо“ од Горан Стефановски (1979)
ИВАН: Замолчи. Никој не ти дозволи да зборуваш за таа жена. (По мала пауза.) Ти се молам...
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
- Јас, па војвода! - се противстави дедо Димо. - Со таа ми ти брада, со тие ми ти мустаќи и со тој твој планински стаж, друго име не ти прилега.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Слушам: - Отвори, да те прашаме нешто. Ништо не ти правиме, слушам, само да те прашаме.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Не ни текнува друго да си речеме. А и немаш време, не ти даваат.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
А тебе како да не ти е мило што сум си дошол порано.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
МИЛКА: Не ти верувам. Да не би да е нешто со твојот маж.
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
„Како да не ти верувам?“, му велам, зарем не видов како профучи над нас онаа граната, којзнае од каде залутана, и се распрсна токму над огништето на Пинговица, над мудбакот нејзин, а мажот ѝ, Сотир арабаџијата, оној што ги носеше трговците по пазарите, дотрча по поплочаниот двор и не знаеше како да влезе во мудбакот.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
- Е, добро де, не викај толку! Ништо не ти е, малку те гребна.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
МАТЕЈ: Не приплачувај. Ништо не ти верувам. Ти нема да ме научиш што морам да правам јас!
„Диво месо“ од Горан Стефановски (1979)
тој распалил едно ситно: лиду, лиду, лиду, лиду, и ние играме, ама лабаво, ко кал за црепни да газиме, не ти носи душата да играш делнички и со пијани војници од таму си некаде, од мајчина им, не си за никаде, мочано време, и се нишаме небаре треската да не фатила, се правиме тресиопашки, скокаме наситно, а старшијата само ја ситни свирката и тогаш пукна пушка и старшијата ја олабави гајдата таа писна и занеме и во гробиштата влегоа други војници, кај ќе бараме и за овие кокошки, си велиме, и излезе еден поголем од старшијата, со едно кило петлици нареден, и вели: отечеството крвари, а вие играте, и колкумина имате српски војници, прашува, ами колку што забраа Србите, велиме, колку што им требале и броиме на прсти: Насте, Петко, Митре, избројавме дванаесет.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Иако тие ја знаеја и за секој случај ја имаа на ум поговорката Што ти носи часот не ти носи годината, но повеќето веруваа дека таа поговорка се однесува на тоа дека не знаеш кога ќе ти пцовиса волот или кога ќе падне град да го столчи и тоа малку што се родило.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
- А не ти пишало молба за да го родиш, му велат луѓето, кој се родил учен, бре Коте, му велат, а детето е уште мало за да знае и за да може да знае, му велат.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Брзај да не ти пропадне купонот за мензата, оти уште малку е два саатот.”
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Мене ми се кине нешто во градите. Нешто неискажливо, неименливо ми длаби и ми се кине. Ама, ај умри на бесчас, кога не ти е дојдено.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
ФЕЗЛИЕВ: (Нетрпеливо и иронично.) Овој збор, Иване, сосем не ти прилега тебе.
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
Некоја голема вода застанала меѓу нас и не ти дава да поминеш...
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Дури и јас, иако сум речиси сигурен дека со ништо не придонесов детето да се најде в затвор, сепак се сомневам дека и кај мене може да лежи дел од вината.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Знам оти беше едно време во Солун, та секако научи баре толку, а повеќе не ти ни требе за сега Бино ги погледна жолтиците со лаком поглед, a Димо сети како да успеа и го покани да влезат во анот на дедот Налета, којшто беше касиер на грчката организација за Мариово, бидејќи и тој беше мариовец.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
На Толета не му ни требаше повеќе.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Ги наредив бомбоните во полукруг, од ѕидот откај што излегуваа кон балконот, и на балконот, до самата ограда, ги ставив најголемите.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
- Ти пак за Куршумли ан, а дедо Иване? - Ти гледај си ја работата! - се налути старецот. - Тебе не ти кажувам.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
И да не ги познаваш страните на светот: ништо да не ти кажува, никој да не ти покажува.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Никифор Абазовски. И тебе не ти се одзапнува таква капина.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
- Ане, многу добро ми изгледаш. Студот ич не ти делува. - Што да ти кажам, како роза зиме...
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Јас прв ќе спијам со неа. Не ти, туку јас, постар сум. Јас - ти, јас - ти, гуша за гуша, светнале и ножевите.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Гараж–сеил – у превод ”бувљак пред шупа”. Се организира со цел да се отарасиш од ствари што не ти требаат или не ѝ се свиѓаат на жена ти.
„Тибам штркот“ од Зоран Спасов Sоф (2008)
ЕВДОКИЈА: Џабе Мане. Не ти верувам ни збор.
„Буре барут“ од Дејан Дуковски (1994)
ДЕПА: Море Панде, не ти требаше да расправаш вакви муабети.
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
Молчам и размислувам. Не е пријатно ако некој не ти рече добар ден.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
- А бе, Мила – се насмеав – ама ти е некој сон! Да знаеш ти какви јас неостварливи соништа имам!
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Уште нешто, јас и Пеличка од тебе бараме да ги фрлиш тие машки пантолони, во убави роби да се променуваш за да се види дека ни една мома не ти е рамна во убавината!
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
„А тоа не е крушка, туку чашка“, му велам јас, „и не ти турам повеќе ни капка, доста пиеше“, а тој воопшто, како да не ме слуша!
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
За да се извлечам од таквата мачна ситуација се престорив разгневен и стегнав тупаници.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
- Ти давам, не ти земам, - ми вели претседателот. Тоа е точно. Како да се бунам!
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
Да не ти се залепи 'рѓа, пијавица!
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Ќе погледнеш, а погледот ништо никаде не ти покажува и од никаде не ти се враќа назад.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Оваа амалска активност никад не би ти сметала, ако у лифтот не ти се сопатници: Пакистанецот што копа на кари и ти диши у врат, малиот Кинез со уште помали ноџиња, бабичката што го носи на мочање мастифот што е голем ко липицанер...
„Тибам штркот“ од Зоран Спасов Sоф (2008)
Го знаеш сигурно, туку сега не ти текнува. Ама другар! За компанија - прв!
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
- Треба да го пукнеш ѓаволот, вели Уља, треба да го излажеш дека не ти е жал за децата, да го нападиш од дома. Во туѓо село да го нападиш, вели.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
И не ти треба диплома за бизнис менаџер за да си направиш план за инвестицијата, плус-минус бројот на свадби во годината, еднакво на профит.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
24 февруари Мило мое дете, среќен ти роденден. Не ти испратив ништо, зошто, искрено да ти кажам, не знам ни каде си.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
„Еве, и јајцата се варени; две ќе ти се доста. И пиперка, и два патлиџана и парче сирење.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
- Не ти давам, му велам, таа ракија до оваа пропаст те доведе и не ти давам, Сакаш лути ми се, сакаш не, му велам.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Покажа со очи на празниот стол и рече: - Прости, момче, не ти се претставив.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
- Седи кај сакаш. - Па би сакал да ги разгледам твоите книги, ако не ти пречи.
„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)
Не знам точно кога го донесе, не думам, ама тогаш многу го карав Ангелета: - Што ќе ни е куче, бре, му велам, кучиња главата да не ти ја јадат!
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
-Немој! Потребно е пријателството да го одржуваш со непријателите, за да не ти прават зло.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
Само името не ти го знам. Како се викаш? - Златко, - одговори детето.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
Ако сакаш да не ти се повтори годинашното, ќе требе да се позамислиш над него.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Така и печалењето. Парите ништо не чинат, ако ум не ти достига. Учи се, учи се!...
„Печалбари“ од Антон Панов (1936)
Такви сме по емотивна конституција – а и ти, иако можеби како моментален однос тоа не ти се допаѓа, си ја наследил таа особина.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
„Не ти е жал што си згрешил, жал ти е што сме те фатиле“.
„Бед инглиш“ од Дарко Митревски (2008)
Не ти даваат време да си ги кренеш панталоните.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Старице, ме гледаш со сините очи низ топлата пареа од витлерите на твојата седа коса -такви ми се очите од раѓање; Го пушташ твојот јазик и гледам ќе ме прашаш, низ прозор не умеам да гледам а колку ѝ е чудесен тој на девојкава до тебе; Избрчкана рако, помрднуваш кон мене не ти се моите очи мета на кому кому како што ли ни смета?
„Омајнина“ од Афродита Николова (2010)
Ана наша, што е помала, не ти излегува како годе... не пак тие.
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
АРСО: Ти сам велиш...
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
ТЕОДОС: Е, така. На Арсен кажи му дека сум азар и сега кинисувам.
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
САВЕТКА: (кинисува и подзастанува). Како врева на улица не ти се слуша ли?...
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
-Не ти зборувам за трнот, туку за твојата визуализација.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
МИРА: А ако јас не ти дозволам? (Мира вади шишенце течност. Му ја фрла на Борис во очи. Борис почнува да вика.) БОРИС: Очите! Очите!
„Диво месо“ од Горан Стефановски (1979)
ДИМО: Ајде, ајде баба Ленке, ајде сестро… Ти зафати муабет со девојчињата, та не ти се станува!
„Духот на слободата“ од Војдан Чернодрински (1909)
- А како пцуеш кога не ти оди? - На мајчин јазик, не на латински. На латински воопшто не се пцуе.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Дојде и сестра ми Борка да ни помогне и така си разговараме, а таа ми рече: Миле, засега не ти треба да се мажиш. Војна е.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Бегај, Небеско, си велам, не ти врви зборот кај овој ѕвер овдека.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
- Да не ти се верува! Планини - грамади!
„Молика пелистерска“ од Бистрица Миркуловска (2014)
Но сонцето, кое од небото гледаше што се случи со стариот даб, налутено рече: - Штом не сакаш да пееш и не ги почитуваш старите, не ти давам да им се радуваш на моите зраци! - и се скри зад еден облак.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
Отидов и кај Сивевци, ја прашувам жената негова, а таа се чуди, се крсти и се домислува, - Велико, да не си сонувала нешто, ми вели, да не ти се јавил на сон Неделко, ми вели.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
„Не ти реков ништо. Првпат ми се случи пред околу четири ноќи.“ „Што?“
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Без куќа, без маж и без дете, што се вели, и презимето негово не ти прилега.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Заѕидано дрво во ѕидот сугурци — завиткана коса — локни на српски тагар — сад за брашно како ситото и решетото што е само неиздупчен таим — следување, оброк на војниците такам — 1) руба, 2) спрема за куќата, за добитокот итн. такцир — несреќа татки — понатака тезгере — направа за фрлање ѓубрето од дома тек лав — пререкување теклив — забелешка. Не ти фаќам теклив — не ти правам забелешка текна — се сетив тешка (жена) — бремена тизап — киселина за вапцување тисов — столче од тисово дрво.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Баш си го избрала! Подобро ќе е маѓијата да не ти се фати…
„Духот на слободата“ од Војдан Чернодрински (1909)
- Демек оваа нашава, планинскава, не ти е по ќеф?
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Сите туѓа мајка ти пцујат. Никој не ти дава друго место, друго за да бидеш.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Кога некој ти зборува за борба, за победа, за јунаштво, а не си го видел на прва линија, во долгите ноќни и истоштувачки маршеви под дожд и големи студои, кога никогаш не влегол и не останал заедно со тебе да преспие во влажните и мувлосани земјанки, не зачекорил во калливите ровови, не му посинало рамото од носење на митралезот, минофрлачот, сандакот со муниција, носилката со ранетиот, не те посетил во болница кога си бил ранет, никогаш не каснал мувлосан леб, не пиел вода од матна и каллива локва, никогаш не сркнал од булумачот – изматеното брашно во млака вода, не пасел трева и на пролет не јадел набабрени пупки и младо лисје, никогаш не ти ги видел раните преврзани со валкани партали, загноени, црвјосани, – таквиот не ти е мил...
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
А од оние немој да се плашиш, тие тука ништо не ти можат.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Ама, не жалат блиските кога бараат подарок по Скопјето за внучињата од сестра, брат или братучед затоа што во подарувањето се предава и енергијата со која се трошеле парите за истиот, а кога некого љубиш како некој близок свој, навистина му посакуваш сѐ најдобро, па и не ти тежи самата свадба како на оние другите, кои молеле Бога да не бидат поканети и се пресметувале колку, всушност, ќе ги чини тој ден кога некој со кого не се виделе 100 години, ете, се сетил токму сега и на нив, па мораат да одат и да се отстрамат.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
„Ах Митро, ах брлива главо! Толку ли не ти текнуваше оти тиа жени шо ќе дојдат за етрви носат деца?
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Уште кога му дал збор и ќе го донесе. Не ти мисли тој тебе лошо!
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
Ако не ти чини, вели Манол, оди пак во партизани.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
И она за каменот што секој човек си го носи околу вратот, тој вели е опасен само ако се најдеш во вода, тогаш те спушта на дното и не ти дава да дојдиш до површината за да загоуниш малку воздух, те држи, вели, долу, додека не ти ја разејне устата и да те напоуне су вода.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Ама, таму што немало да видиш, а пак не ти е за верување.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
ТЕОДОС: И плотот и... (Ги разгледува прачките на сцената.) Атер да не ти остане, Арсене, ами лозјето ич не ти чини. Батал!
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
Не ти припаѓам ни тебе, ни на твоите организации, ни на твојот бог, ни на твојот закон, ни на твојата власт, ни на твојата традиција.
„Диво месо“ од Горан Стефановски (1979)
Не те оставаат многу таму, не ти даваат колку што треба.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
еБај – купување преку Интернет на ствари што се ефтини, а де факто не ти требаат.
„Тибам штркот“ од Зоран Спасов Sоф (2008)
ама од едно уво влегува, од друго излегува копнеж е тоа, еј, кај стои снег на летно сонце, а и нам не ни се стои оти таму никој на ништо не ти завидува, ни на куќа, ни на обушје, ни на облека, и си ги собираме пљачките, покупките, трчаме да фатиме брод,
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Што ми останува мене друго? - Не ти зборувам јас за тоа. Да не се изродиш од народот ти велам.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
Ти реков, дека ми рече да не ти ги давам сите, да чувам резерва, ти рече, Борис, малку те тепам.
„Буре барут“ од Дејан Дуковски (1994)
- Ако не ти чини, препомини го, ми велат другачките и пак се смеат, се укаат, една подруга се укаат и гласот им се шета ко ѕвонец низ полето.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
„Му реков да не ти ги фаќа книгите“, му довикна мајка му од зад вратата. „И не ги фаќаше“.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
- Оној што лазел и самиот, разбираш, можел да ме види, мене или друг што личел ноќе на мене, пламнал Гавруш Пребонд.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Чудно ми е дека не ме запрашува зошто олку сум се задоцнил, не ме кара дека веќе се стемнило.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Не ти е умот во неговите можеби поучни, корисни зборови, не оти го слушаш тој час, ти просто го гледаш како те краде, како лакомо сѐ следи.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Кармата. Солта. Кој те крми, жедта не ти ја гасне.
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
Најди де в календар име Стојанка!
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
Излез за итни случаи - научи веќе еднаш да не ти биде гајле!
„Зборот во тесен чевел“ од Вероника Костадинова (2012)
Можам ли јас да не ти поверувам? Та ти си единственото нешто што ме држи уште во животот.
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
Јас сум вистински, јас постојам, јас сум жив! Зарем не ти се допаѓа ова?“
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
8. ШТОМ ИЗЛАЖЕШ ЕДНАШ, НЕ ТИ ВЕРУВААТ ДОВЕК - теориски би можело и така да се каже, во практика, пак, еднаш му поверуваш на човек а потем до смртта тој сѐ туку те лаже ...
„Куршуми низ времето“ од Љупчо Стојменски (1976)
Затоа тебе ништо не ти значи тоа што ти кажувам дека зрачењето на овие материи е она со што денеска човештвото превосходно се храни.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
- Истресов товар глупости, па сега затоа не ти се јадат.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
— Да не ти е лошо, Небеска? — Не ми е лошо, одете!
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Онисифор Мечкојад се драпал со десната рака под мишка или барал дршка на краток нож.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Се штрекнувам и од страв така ко зашеметена, ко забудалена ги гледам децата и ги прашувам : - Да не ти е нешто, ги прашувам едно по едно, да не те боли нешто: мешето, главата, устата, устина мои мили!
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
СТОЈАН: (Крева барде со вода, а мисли на вино). Аирлија нека е, што работевме! ЗАФИР: Не ти оди благословот со вода...
„Печалбари“ од Антон Панов (1936)
Ти ако си неписмен никој не ти е виновен.
„Диво месо“ од Горан Стефановски (1979)
Не ти се крева рака, што се вели, не ти носи душата.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
- Мори, оти ти е онака детено, вели, да не ти е изгорено, прашува. - Не е изгорено, ѝ велам јас на Маса Ќулумоска, туку некои мозолки му излегоа, ѝ велам, дали од еврејката или од некоја нечиста жена е видено, велам.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Не ти реков. Само мислев.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
- Да не ти е здодевно? - ме праша некаде пред крајот.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
„Што знаеш, што си слушал?“ „Знаат и другите - во младоста сте сакале иста девојка.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Јас молчев. И тој кратко молчеше, се мачеше, а потоа рече: Слушај, вели, сакам да кажам за парите, за плаќањето. За тоа јас имам работа со него, не ти.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Не отскривај ја главата да не ти настинат вошките!
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Ништо не ти треба друго и ништо повеќе.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
- Не ти треба ни држава ни бутур. - Џандари у планина не идат, а ќе бидеш и поблизу до Бога.
„Двоглед“ од Горан Јанкуловски (2011)
На стомакот имав само неколку црвени точки, каде што Маци успеала да ме прободе со канџите.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Ти си петно што мора да биде исчистено. Зарем не ти реков пред малку дека ние се разликуваме од прогонителите од минатото?
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
„Какво куче!“ му викаше Богдан. „Зарем не се насити на кучиња во Пансионот... Зарем не ти дојдоа до глава...
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
Нашите стари често ја цитираат мудрата еврејска поговорка што вели: да не ти даде Господ да имаш, па да немаш!
„Бед инглиш“ од Дарко Митревски (2008)
Не ти е жал за мајка, Томче? Наместо да ми помогнеш...
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
Па зарем пакетот што ти го дадов не ти кажа ништо?
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Додека јадевме во кујната, Мила рече: - Е, да знаеш, сон ми е да можам да вечерам кај тебе без да морам да барам дозвола од моите. Блазе си ти што тебе не ти забрануваат.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Марија, ја викнав. Не се огласи, Марија, Алјаска ја споменав, но не ти кажав за неа, за истражувачите и ловците со кои се сретнав во своето детство.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)