нека (чест.) - каже (гл.)

Токо, ете, пак нека каже Доста!
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Народот молчеше. Секој во себе се прашаше што сака Арслан со ова да направи, иако сите знаеја што бара.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Ајде бакалум. Нека излезат напред и нека кажат: „Ние бевме и тоа и тоа сакаме“. Жими вера, ништо не правам.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
- Ајде, сам нека каже?
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
Картите нека кажат, чесно.
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
Јас имам сопруг (нека кажам и дури имав сопруг); јас сега ја имам Здењичка; тоа сепак обврзува за она што се зборува.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Ај, пак кога ќе спечали нека каже една невеста да му бараме.
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
Кој смета дека ова е несоодветен брачен чин, нека каже сега, или замолкне засекогаш!
„Вител во Витлеем“ од Марта Маркоска (2010)
А Царјанка продолжуваше: „Ако не е така, ако ова не е вистина, нека каже мајка ми”.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
БОРИС: Тој нека каже. Ти направив ли нешто, Матеј? МАТЕЈ: Не професоре.
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
Јас давам пример, не мора тој да оди, нека каже дека сака, па ние после ќе го задржиме. И што прави тука?
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
- Еве и другарите нека кажат... - Така е... - се размрдаа тие.
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)