нека (чест.) - плаче (гл.)

— Нека плаче, вели, сте кренале температура.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Сигурно многу ја здоболе. Нека плаче...
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
ВЕЧНО! нека плачат! 14 ехе-хе! ете тој фраер го глеаш влегува во проклетиот лифт се прославил по тоа како дошол до некои пет стапки дол стап не се зезам никој од вас го нема од пет стапки и тој влегува во - аха! ма замислете таков еден дунстер да влегува во шугава јавна куќа сакам да кажам јавен лифт?
„МАРГИНА бр. 35“ (1997)
КРТОВИЦА: Многу нека плаче.
„Последниот балкански вампир“ од Дејан Дуковски (1989)
„Нека плаче!“ ја прифати шегата наставничката Лидија.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
Кој сака нека плаче и нека се жали, јас ќе слушам и ќе бидам јунак и ќе станам кадија – цврсто се реши Ангеле да не плаче и да слуша што ќе му заповеда кадијата.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Детето плаче, ако, нека плаче, сите деца плачат за ништо, просто за да плачат.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
МАЛИОТ: Да го смириме некако?
„Последниот балкански вампир“ од Дејан Дуковски (1989)