ниту (чест.) - плаче (гл.)

На секое разминување умира и плачот и смеата во мене, не се смеам а ниту плачам, само полека вдишувам и издишувам, од мирисот на нашите цветови.
„Разминувања“ од Виолета Петровска Периќ (2013)