На пат за мастпазар ќе наврати првин кај бацка си Петруша да му рече „доброутро" и да му го честита денот, па после ќе оди да го продава сирењето.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Најслатките подароци на животот сами си ги купуваме и пакуваме, сѐ друго е данајски дар.
„Жонглирање со животот во слободен пад“
од Сара Трајковска
(2012)
Ќе го оставам светлото запалено и можеби една врнежлива ноќ ќе навратиш до мојот топол дом.
„Жонглирање со животот во слободен пад“
од Сара Трајковска
(2012)
Подзастанат во влезната врата, помислувам на тоа каде сѐ ќе одам в град, по кои улици ќе поминувам, во кои кафеани ќе навратам и, како на кое место помислувам, така приближно погодувам кого каде ќе го сретнам и што би можел од него да очекувам.
„Балканска книга на умрените“
од Мето Јовановски
(1992)
- А дали ќе наврати, дедо? - Можеби. Ќе ја очекувам.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Со секој нов што ќе навратеше во библиотеката, се здобиваше со ново искуство. Стануваше посигурна.
„Омраза - длабоко“
од Драгица Најческа
(1998)
Следните триест години ќе ја заобиколи земјината топка на одговорни дипломатски функции, ќе службува во Стокхолм, во Хелсинки, во Исламабад, во Токио, но најчесто ќе навраќа на Балканот.
„Потрага по Елен Лејбовиц“
од Луан Старова
(2008)
Да, мајко Персо, имаш право. Ако не намине мајка Роса, може Деспина ќе наврати, или Пена и Танаско.
„Црна билка“
од Ташко Георгиевски
(2006)
Водите густи и питоми по сјајниот метал на утрото водите полни со твојата умореност На патот до смртта како на патот до ноќта Понекогаш само ќе наврати гугутка амајлија на една дамнешна љубов
„Посегање по чудесното“
од Србо Ивановски
(2008)
Сигурно ќе ги понесе во душата и како во хербариум ќе навраќа на спомените од Езерото од минатиот живот каде што ја остави мајка си на родниот праг на куќата, на гробовите на предците, на тие извори на трајната меланхолија во егзил.
„Патот на јагулите“
од Луан Старова
(2000)