ќе (чест.) - намине (гл.)

Затоа јас би рекол да не ѓибаме ние вадева, ами да си прејдиме пак преку река, та шо ќе намине крај нас да си свршиме работа.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Можеби брзо по ова ќе последуваа и некои пакосни веселости на негова сметка, зашто случајот самиот тераше да биде искористен, - но настапи школскиот распуст, девојчето замина во некој град во Србија, а Соколе само одвреме-навреме ќе наминеше во берберницата, дека немаше сега зошто да иде.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Свеченоста на морето И кој ќе наминеше тука ги допираше урнатините од црквичката меѓу кои сѐ уште светкаа честички од неговите молитви.
„Две тишини“ од Анте Поповски (2003)
Јордан! И од името негово не можам радост да видам...
„Печалбари“ од Антон Панов (1936)
Отиде дома со нафора... Ќе намине и кај нас...
„Печалбари“ од Антон Панов (1936)
Летно време, во привремените колиби и трла излегуваа од селото и други луѓе, косеа, жнееја, садеа компири, но од доцна есен, па сѐ до пролет, освен во исклучителни случаи, кога ќе наминеа ловци, кога ќе ноќеваше кај некого од нив шумарот или кога ќе им дојдеше некој од дома, старците беа сами, како да се наоѓаа во прогонство.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Јас уште еднаш денес ќе наминам. Дајте да ви ја бакнам рачичката.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Верочка, најверојатно ќе намине...
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Елена рече дека ќе намине веднаш другиот ден, од работа.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Зошто да не можам и јас да размислувам за смртта на сличен начин?
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
„Секаде каде што ќе намине смртта се случуваат сосема обични а сепак чудни настани кои за жал остануваат недоразјаснети“, беше заклучокот на татко ми изведен од чудната смрт на неговиот помал брат.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Подзабавуваа со поставувањето на масата со надеж дека сепак некој, макар и случајно, ќе намине да направи здраво- живо со нив, само кој ти доаѓа на ручек ако претходно не е канет?
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Ако му падне напамет наутро, тогаш ќе прошета по дворот, ќе го погледне домаќинството и повторно, на одмор.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Порано, се случуваше, ќе намине кај Иван Иванович.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Понекогаш разговара и со доктор Татули кога ќе намине кај нив дома.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)