ќе (чест.) - посака (гл.)

Дики (Застанува): Грета! Грета: Кажи, Дики! Кажи сè што ќе посакаш! 136 okno.mk
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Тие од мене можат да бараат сè што ќе им прдне на памет.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Но допрва ќе го видиш тоа.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Готова сум да бидам сè што ќе посакаат, од Црвенкапа до Носферату.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
На една голема маса имаше поставено кафе, чај, млеко, путер, џем, сирење, сѐ во изобилство, и секој може да си зема колку ќе посака.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Тато ме изненади: ми ја купи плочата, за да можам да ја слушам песната кога ќе посакам.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Тоа му значеше дека со секого може да разговара, со секого му оди зборот: од чистачот на чевли, што го чекаше на плоштадот секое утро додека Миха му се приближуваше со бурек во устата, до последниот гостин - професор по покана - кој покрај предавањето ќе посака и да размени мислења со колегите, повеќе пренесувајќи ги одошто разменувајќи ги своите со нивните искуства.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Еве, сѐ повеќе луѓе се интересирале за неговото сликање, а тој не отвора изложби секој ден; доаѓаат луѓе и од странство, бизнисмени, мецени, имбецили, можеби некој ќе се заинтересира и за него, ќе посака да му наѕре во ателјето што слика, може нешто и да купи, тие се парајлии, што е за нив некоја илјада долари или марки?
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Збунети од тоа опашесто чудо во еден момент можеби и елките ќе посакаат да ја растурат безбедната рамнотежа.
„Посегање по чудесното“ од Србо Ивановски (2008)
Можеби со упорноста на зборовите Помеѓу коровот ќе издлаби патека По која ќе посакаш да поминеш и Ти.
„Посегање по чудесното“ од Србо Ивановски (2008)
И сѐ живее толку долго Само реката знае, само реката знае. А кога ќе посакаш да си заминеш кон полето ќе носиш на глуждовите белезици од пена.
„Посегање по чудесното“ од Србо Ивановски (2008)
Чиста е убавината сè додека не се престори светлина што ќе посака да нè ослепи за да може потоа за рака да нè води.
„Посегање по чудесното“ од Србо Ивановски (2008)
Тој може да се покае и ќе посака да го уништи она што го направил.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Стори добро и ќе посакаш да сториш нова добрина; стори зло и нови зла душата ќе ти посака.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
И потем легнав под дрвото; бев решена да му исполнам на тоа несреќно будалче сѐ што ќе посака; го открив сосема стомакот, и тој почна со својот ритуал; сипуваше по неколку капки во папокот, и потем со јазикот ги лижеше.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Второ - кога ќе посака ќе и го заврзува јазикот на учителката па не ќе може да го испрашува.
„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)
Она што мина низ просторот помеѓу Марселовите уши значеше дека слепиот може да биде сликар кога ќе посака.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Верувам дека Дишановото творештво навистина е единствено кое може во потполност да задоволи а и да не биде навистина видено.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Можеше сѐ и правеше сѐ што ќе посакаше. Му завидував.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Драматичната глетка што ја овозможува јавната изведба на ретки и тешки подвизи, кои се извршуваат мигновено при најголема изложеност и под стравотен притисок, го претставува оној главен извор на возбуда поради кој и публиката на спортовите и публиката на изведбените уметности радо плаќаат големи парични износи.392 А, сепак, двете дејности имаат крајно различни класни и родови кодови.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Не му требаат пари, врски, охрабрување од спортски ѕвезди, не му треба ни повластено културно потекло, иако, сигурно, сите тие работи се полезни, особено ако сака да се издигне во спортската професија или ако сака да стане олимпиец.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
И мало дете знае да клоца наваму-натаму некаков предмет – не мора тоа да биде топка – и да си ги вежба спортските способности каде што ќе посака на белиов свет.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Класните импликации не се толку тешко одгатливи како родовите.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Оној млад човек кој и додека чекори се чеша од стапалата до главата и назад ќе стигне до бедемите на друг град, и ќе посака таму да влезе, но ќе го убие еден витез, кој неколку дена пред тоа ја освоил својата сакана на витешки натпревар и ѝ испеал песна, со рими искажувајќи ја својата љубов.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Онаа жена што си го бараше своето детенце ќе ја силуваат друмски разбојници, ќе ја водат со себе, а потоа ќе ја остават, и таа ќе умре во сон, покрај едно дрво, гушкајќи го врзопчето партали, кое ѝ беше дете. .
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Кога ќе посакав да им запеам приспивна на внуците, ги чукав клепалата, вртејќи се на сите страни од светот.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Кога ќе посакав да им соопштам нешто на моите во Долината, ја биев камбаната од црквата.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Можеш да бегаш каде што ќе помислиш и со кого ќе посакаш, ама од судбината или од пишаното - нема. Затоа народниот гениј рекол: „Од пишаното не се бега“.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Мислам дека не постои жена која после пробата на „Дрвеница“, ќе се сврти кон Мајаковски, Мерхолд или Шостакович и ќе посака од нив да не се глупираат.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Дури отпосле, од твојот разговор со Методи, ја разбрав вашата намера: вам ви треба човек што ќе го изврши убиството и ќе ви овозможи вие да останете неоткриени - човек што ќе умре, по извршениот атентат, од вашата рака и што ќе продолжи да ви служи, онака како што ќе посакате!
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
Во исто време, кој ќе посака во тоа да ги види знаците на Апокалипсата, му се дава можност истото слободно да го каже.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
- Хм, - обично одговараше Иван Иванович.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
- Значи, ти можеби, и месо ќе посакаш?
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Пцовките се истакнуваат со светлечки реклами на куќите.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Го познаваше како својата дланка тој заплиснат челичен порој, тој незадржливо вивнат струеж, ја знаеше најмногу таква, дива, а сепак скротена, спитомена, многу често ја имаше во своите раце и владееше со неа како што ќе посакаше, крај неа се чувствуваше како да беше јавнат на некој разигран бинек, што корне искри со копитата, вивнат суза а мирен, и ја сакаше најмногу заради таа нејзина незаздишеност, заради таа сигурност, постојано во некој лет, секогаш, со секое ново движење, сѐ со по некој нов писок, на кој што ни еднаш не е возможно да свикнеш и да ти биде обичен, бидејќи тоа е нејзиниот говор.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Му допушташе на пламенчето да се распалува до една висина до која тој ќе посакаше да го распали.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Нејзиното искуство ѝ кажуваше дека родителската врска исконски останува нераскинлива. ѝ беше сосема јасно дека еден ден нејзината внука, без разлика на далечината и времето, ќе посака повторно да го почувствува тој мирис и да се огледа во неговите очи.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Ако е животот казан, во кој по грешка ќе посакаш да направиш нешто ново, да измешаш нешто неиспробано, едното ќе се свари побрзо, другото ќе остане жилаво.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
А банкнотите си ги носам секогаш во ташна и му го берам стравот на некој што во автобус ќе посака да ми го украде, онака празен.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Веќе замислував како ќе ја одглавуваме од столот кога ќе посака да стане, но таа беше светната од средство за сончање, па немаше таков проблем, зашто како јагула се слизна од пластиката и остави едно литро масло зад себе кога тргна со скакулецот од маж покрај себе, натоварен со торби и торбичиња, чадор за сонце и бебето во едната рака.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Габриел Гарсија Маркес САКАВ САМО ДА ТЕЛЕФОНИРАМ22 Едно врнежливо пролетно попладне, изнајмениот автомобил на Марија де ла Луз Сервантес, која патуваше сама до Барселона, се расипа во пустината Монегрос.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Тогаш спогодбата важи, нели? – Важи. Се колнам во името на господа Исуса Христа.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Кој ненадејно ќе посака да им се посвети на други, непогрешливи, подобри планови?
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Гласот пак му стана пријателски. – Добро, – рече трговецот. – Ќе ви дадам сѐ што ќе посакате. – Сѐ што ќе посакам?
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Предметите што постојат самостојно веќе не се сврзани со законите на логичките редови и летаат во просторот каде ќе посакаат, како и ние.
„МАРГИНА бр. 3“ (1994)
Сѐ, сѐ, што ќе посакавме во тие мигови беше наше!
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Но, за речиси сите владетели може да важи метафоричната претстава за извишувањето на кривата на владеењето до кулминативната точка и потем за неприфаќањето на неизбежниот пад!
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Илузиите почнуваат кога владетелот ќе се најде на највисоката точка и ќе посака да го успори падот, односно да заврши во небото на илузиите, губејќи чувство за историјата на земјата која ја создавал.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
На состанокот им реков дека Цвета не треба да дознае, зошто ако слушнеше и таа веднаш ќе посакаше да ни се придружи.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Се прашуваше неодредено дали во укинатото минато било нормално да се лежи вака в кревет, во свежината на летната вечер, маж и жена без облека врз себе, да водат љубов кога ќе посакаат, да разговараат за што сакаат, без да чувствуваат никаков порив да станат, едноставно да лежат и да ги слушаат спокојните надворешни звуци.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
„Можеш да се спасиш од тоа кога ќе посакаш. Сѐ зависи само од тебе.“
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
- Баба ми вели - ако поминеш под божилакон ќе ти се исполни сѐ што ќе посакаш... - Не можело!
„Молика пелистерска“ од Бистрица Миркуловска (2014)
Водата никој не може да ја запре! Да не тече кајшто ќе посака!
„Молика пелистерска“ од Бистрица Миркуловска (2014)
Туку кога Господ ќе посака пред Него да застанеш со сите гревови - и знајни, и незнајни - и - нема бегање. Негова е повелба...
„Молика пелистерска“ од Бистрица Миркуловска (2014)
Можеби еден ден ќе посака и да им се врати. На неа и на синот.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Ногу е шерет, кој знае шо ќе посака, дали ќе крши лејка да се мажи толку брго!
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Ќе му се бројат на владиката четириесет педесет, или колку ќе посака, лирички и еве го за дваесетичетири часа и прота, не само поп.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Си зема слободни денови кога ќе посака!”, му велам јас.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
„Скрати му ги правата, брате!” ме советува тој.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Мислам дека ќе бидете збунети а можеби и ќе посакате да ја напуштите намерата да продолжите со потрагата заради онаа небулозна а и загадочна порака Влез во безизлезот што стои на спомнатата врата.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Миграции Наведнати за да ја допреме со рацете, со очите, со думата тонеме во безсознание сѐ додека не се привикнеме на агонијата лепливо индиго на амнезијата нечитлив препис акутна миоптија мултиплицирани глетки сѐ додека не почнеме да наѕираме тихи обриси да насетуваме смисла а таа, пес бездомник куче скитник шуткана натаму-наваму зависно од традицијата од стомакот во гушата, во душникот аурата, срцето долж стопалата по врвовите на прстите, ко подноктица сателитска антена inter-link, inter-face нешто невидливо нечујно светликаво мрачно мазно бодликаво нешто кое држи до себе и до слободата за да може да влегува и да излегува кога ќе посака, да лунѕа севезден ни таму-ни ваму разбиена идеално дома, не-дома таа, а не-таа своја, а не-своја секогаш кога ќе се разместат фигурите ќе се затнат вентилите огништето се згаснува наидува поларен студ - 51° Целзиусов пука филмот прскаат шавовите напукнуваат ѕидовите се прецртуваат границите се митари митот!
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
Од сега ќе летам секој ден, секогаш кога ќе посакам!
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Дај ни го морето, тој песок, тоа небо, или било што исконско што ќе посакаш и ние ќе бидеме среќни...“
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Мислеше на езерото, на капењето без сапуница, а најмногу мислеше на тоа дека ќе прави сѐ што ќе посака.
„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)
Таа му покажа на едно дете дека по негова волја може да се преправи во сѐ што тоа ќе посака.
„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)
Пушти го, си реков, можеби по некој ден, или по недела-две потрезен ќе се разбуди и ќе посака и самиот да и се врати на вистината.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
За да си убаво буден треба да си веруваш на себеси, а тој, зошто да го премолчуваме тоа, после сите оние настани, а и пред тоа, ја беше загубил дури и сопствената вера.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Треба да ѝ се отимаме на тагата кога ќе посака да нè престигне, така го посоветував.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Се осмелувате да кажете, „можеби ќе посакате“ кога сте родени.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
На вознемиреноста во врска со тој предмет ѝ нема крај.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Енциклопедиите, учебниците, атласите и разните мапи беа доволни да го преместат и пренесат каде што ќе посака.
„Азбука и залутани записи“ од Иван Шопов (2010)
Да се поместиш од кртичникот кога џуџињата ќе посакаат да бидат големи.
„Три напред три назад“ од Јовица Ивановски (2004)
Таа всушност не ги нарушуваше наложените правила во нашата преписка: да ми пишува кога самата ќе посака, а да не се почитува редовноста во задолжителниот одговор на секое писмо.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Тој го немаше калаузот за да влегува и излегува од секој јазик кога ќе посака.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Дедо ја шета по улицата, влегуваат во дуќаните и купуваат сè што Тања ќе посака.
„Добри мои, добар ден“ од Глигор Поповски (1983)
Младите понекогаш мислат дека родителите се семоќни, можат да имаат сè што ќе посакаат, можат да купат сѐ што ќе им се допадне.
„Добри мои, добар ден“ од Глигор Поповски (1983)
Значајно место одвоив и за заедничкото летување со родителите на Црното Море во Варна, за кое тие рекоа дека им е „прв, втор, десетти и последен пат во животот“, а јас воопшто не се согласував со нив, зашто ние со Бреза таму се чувствувавме како да сме деца на најбогатиот човек на светот: сè што ќе посакавме добивавме.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
- Кој знае колку е богат, си мислев, љубоморејќи им на неговите деца кои сигурно добиваат сè што ќе посакаат.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Имаше натприродна моќ: можеше да ги прочита мислите на луѓето, со поглед да уништи сè што ќе посака, да им помогне на слабите, незаштитените, сиромашните, болните.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Тоа попладне за среќа бев одлично расположен зашто чичко ми ми дозволуваше сѐ што ќе посакав.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Кога ќе посакаше, се враќаше. Понекогаш, излегуваше и воопшто не се враќаше.
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
Кога ќе помисли да се помести за да се пресегне по куферчето, диференцијалот е на ѕидот, но кога ќе посака да направи чекор за да се пресегне, фатен е од тежината на диференцијалот што сега секој миг може да падне и да ја осакати Германија.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Остана со својата желност по малечката Турчинка од Бугарија поради што повеќе пати ќе посака да наврати во Гостивар, но ќе биде доволно паметен да не се реши.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Оти кога ќе посакаат да се засили ветрот за да успеат да се симнат до земја, тогаш пак неговиот силен здив ги разбркува златниците наоколу, подалеку од нивниот досег.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
За жал, Стомачето секогаш го користеше присуството на своите родители за да ме става во незгодни ситуации и да добива од мене тоа што ќе посака.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Знаев дека таков нарцисоиден Егоманијак нема шанси да се самоубие, иако на моменти паднав толку во искушение, па речиси ќе си направев грев на душата, па ќе посакав вистински да го стори тоа.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Второ - кога ќе посака ќе и го заврзува јазикот на учителката па не ќе може да го испрашува.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
Кога ќе ја прашав, што гледаш, зар не ти се здосади сè истото да го гледаш, таа ќе ми одговореше дека „не е тука, туку некаде далеку, секаде каде што ќе посака да биде”.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Ја имам слушнато како полугласно им зборува на цвеќињата, како ги допира тревите во Маврово и им се извинува што ги згазнала, ја имам видено како ноќе неподвижно гледа во ѕвездите, или „го пушта потокот да влезе во собата” доцна навечер кога сè е толку тивко, што во истиот миг кога ќе го отвори прозорецот, навистина се чини дека потокот сиот се втурнува внатре и продолжува да тече низ целата куќа.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)