ќе (чест.) - ве (зам.)

Инаку ќе му го дада огнот на селото и ќе ве испеча како глувци сете! — грмеше Толе со својот длабок глас и им се закануваше дека сите ќе ги избеси на врбите во ливаѓето.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
- Јас, мајче, ќе кажам како сум пораснала, ама прво ќе ве молам, тоа што ќе кажам немој да кажите на син му од царот.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
- Не, ништо, велите, простете А таа ќе ви одговори: - Догледање, повелете пак! - притоа длабоко ќе се поклони, чудесно, маѓепсно, ќе ве дамлоса.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
ЉУБА: Еве што јас вас ќе ве замолам.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Можеби ќе налетаме случајно некој ден во паркот...
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Јас знам оти чудно ви е ова што ви го кажувам ама не е чаре да ве излажам, чунки најпосле испат ќе ви го сторам и ќе ве уверам.
„Силјан штркот“ од Марко Цепенков (1900)
Таму, каде што ќе ве навредуваат и унижуваат - само за да можете да ја дишите правта од асфалтот и да си ја пустите младоста во бурните ноќи на големиот град.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Вечерва ќе ве упатам во центарот за национално превоспитување.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
— Сакам да се ставам со нив, другари, и ќе ве молам да ми помогнете колку што можете — ја упати Ѓорче својата молба кон овие свои стари познаници и организациони луѓе.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Ќе ве известам кога ќе оди емисијата, а вие ја имате привилегијата да го запознаете и моето лице и мојот глас.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
„Затоа, ако случајно сакате да го купите, ќе ве чини четири долари.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Да се вратите откај што дојдовме, којзнае дали не ќе ве згашти пак Бахтијар! — почнаа да се мислат Петре, Пере и Ѓорче.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Најдобро е да не се јаде бидејќи тоа постојано ќе ве тера на повраќање.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Кога се виделе самовилите обесени на дрвото, паднале на аман, да му се молат на момчето да 'и пуштит.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
„ Поројници ќе ве сотрат, ќе ви ги избришат нивите и ќе ви ги подлокаат куќите.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Ќе работите извесно време, ќе ве фатат, ќе признаете и потоа ќе умрете.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Ќе ве молам ако сакате да ми отворите да преспијам кај вас, утрина ќе си одам.
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
ТЕОДОС: Ќе ве искривам јас сите, туку сега немам време! Бргу да ми ги исчистиш чевлите!
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
Кога ќе ве спопадне неизвесноста; а може и збунетоста како делче на таа неизвесност, дали се имате прашувано:на каде првнуваат тогаш мислите, кон кое небо?
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Порано или подоцна, тие ќе ве согледаат такви какви што сте и тогаш ќе ве растргнат на парчиња.“
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Стражарот пак дојде, се расчекори на тротоарот, рикна: - Чистете се, ѓубриња, инаку сите ќе ве затворам.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Ако не погодите, јас ќе ве земам вас, вашето тело и вашата душа.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Тројца ќе ве учат различни работи и нема да ве научат ништо.
„Диво месо“ од Горан Стефановски (1979)
АРСО: Е, ајде, жити младост! Виде ли, чорбаџи Теодосе?
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
Кога ќе ве закопам, вашата земја ќе ја натопам со вино.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
„Добро, де, знаеме дека вие девојчињата, сега растете, ама подоцна ние ќе ве надминеме!“
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
Утре – другиден ќе ве префрлам на друго место, каде што ќе бидете безбедни.
„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)
Го гледавте како да ќе ве зарази со некоја непозната и страшна болештина.
„Диво месо“ од Горан Стефановски (1979)
- Реков, со неизбувлива лутина пошол да определи стражарски места Онисифор Проказник.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Светот е суров, но верата во себе е божествена.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Вклучувањето во ескалацијата на деструктивноста ќе ве одведе до прагот на самодеструкцијата.
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
Сега, пак, ќе Ве посоветувам само едно: ако сакате да останете жив, не дозволувајте ѝ на соодветната личност да се сврти.
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
- Да ме чекате мене?! Тоа значи на многу други места ќе ве чекаат вас.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
По неколку минути се појави повторно: „Да, тука е, влезете, ќе ве прими“.
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
Ами, разбери се еднаш и не праќај го аскерот да лупа за бадијала.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Симнете се во рекине дното со неа ќе ве почести.
„Вардар“ од Анте Поповски (1958)
Царот си го тера своето. Ако не изѕидате таква кула ќе ве изнаденам на кол и ќе ве расчепам со кобили.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
„Оставете!“, со достоинство ја прекина накрај самиот генерал Первоједов гнасната итаница на својот задгробен клиент.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
па еден ни ја обелува: вие сте шпиони, вели, аман, бре господине, какви шпиони, ние сме сиромашни луѓе, не знаеме да бидеме шпиони, сите ќе одите на стрелање, велат, ако не признаете, велат, сите до еден ќе ве стреламе, велат и грмотрн им излегува од очите, ете сега, море бургија, не знаеме што да признаеме, тропаат тие, пампара - пумпара, шикли во чибук, а ги гледаш и тие - сиромаштија, ама не си ја гледаат својата, туѓата ги плаши, ние сме биле шпиони и од нас ќе им пропадне државата, копуци...
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Ќе нѐ чека патема, до Штавица ќе го стигнеме тие што ќе останеме живи – им рече стариот Трајко и им закажа место каде ќе се соберат за да се обидат да ја извадат Анѓа. – Јас ќе ве чекам кај чешмата на Атпазар.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Година подоцна и на другите, од Корештата, и ним им рекоа ќе има голем бој и ние од него ќе ве спасиме, во Албанија и од тука со бродови во туѓи поднебја, под туѓи стреи...
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Тие таму немаат ни шифра, а ниту големи обврски. Државата многу не есапи на нив...
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Јас ќе ве спасам од оваа несреќа. Клечете, вели, сите до вечерва и молете се. Другото си е моја работа.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
- Каде што ќе не однесат средозимскиве ветеришта! – Одговори задоволно Дедо Мраз пред кого, Добре, најдобриот човек на светот, го подзабришуваше жешкото лице облеано во солзи – радосници – Каде и да одиме, ќе ве распродадам како алва на гладни сумустраци!
„Авантурите на Дедо Мраз“ од Ристо Давчевски (1997)
- Бугарите, синко, ќе ве фатат. Денес сѐ што е на нозе- војник е.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
Учители, учители драги, на небото мое ѕвезди сјајни, учители, градители мои, во спомени ќе ве носам трајни.
„Добри мои, добар ден“ од Глигор Поповски (1983)
ЦОНКА: (Се крсти.) Бог да го прости, кумот!
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
„Јас не сакав да ви го кажам ова што сега ќе ви го кажам, бидејќи знам дека тоа ќе ве ужаси, но сега сум принудена да ви го кажам.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Таа е сјајот во вашите очи, топлината во вашата душа, таа е светиот шепот и благослов, таа е божја убавина.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
— Така е, Толе така. И јас понекојпат му го вела воа, ама тиа ме прават будала.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Како кога си игравме криенка додека бевме мали: ќе ве пронајдат а вие и понатаму се сметате скриени.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
„ Си помислив дека ова можеби ќе ве интересира“, имаше обичај да каже со срамежлива насмевка секогаш кога ќе исчепкаше по некој нов фрагмент.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Бидите раат, и ако ви притребам секогаш можите да ме најдите, a јас веќе, Трајко, те знам каде си, ако имам нужда лесно ќе те најда...
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
— Добро, Петре, добро, не е доцна. И јас, ете, рано дојду, оти па мене ле ми се спие. Ете и Куле не е дојден, ќе ве почекам овдеа.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
И не се обидувајте ништо или ќе ве почистам. (од прозорот) Ајде, момци.
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
Ќе ја нема Турција, ќе ве нема и вас...
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Можеби ќе ве изненади тоа што хаосот постои и во Сончевиот систем. Margina #26-28 [1995] | okno.mk 85 Со модификациите коишто предвид ја земаат Ајнштајновата теорија на релативитетот, Њутновите закони се користат не само за проучување на хаотичните орбити на големите тела во Сончевиот систем туку и за оние електрички набиени субатомски честици во електричните и магнетски полиња на акцелераторите за честици.
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
Нека ви го берат греот тиа шо ве подлагаа и шо ќе ве лажат и натака! — се збогува Толе со својата „престолница" — Градешница — и со своите „поданици" мариовци, та тргна со четата на север, за да ја поварди главата уште некој и друг ден.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Ќе загинете по некои дупки, ќе ве изедат пајажини, името ќе ви се запусти, трага нема да остане од вас.
„Диво месо“ од Горан Стефановски (1979)
Ќе ве излупам од господ, ќе ве истружам како загорено тесто од тенџере и дното ќе го светнам со жица.
„Диво месо“ од Горан Стефановски (1979)
ЌЕ ВЕ ПОТСЕТАМ, добри мои, на една мошне позната народна приказна во која се прикажува како мечката и човекот станале пријатели.
„Добри мои, добар ден“ од Глигор Поповски (1983)
Спомените на заедничката борба ќе ве поврзуваат.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
“Ветувам дека ќе ве поштедам од сите мои најлоши визии...
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Неоти него не го дупи куршум? — почна да ги насрчува кога ги виде замислени, а во себе и сам се запраша: „Зар може навистина да не го фаќа куршум како што се слуша?“
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Ќе избегате сега, но народниот гнев ќе ве стигне па и во глувчева дупка да се скриете!
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Некои луѓе се утрински, а некои вечерни суштества.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Дали ќе ве изненади ако ви кажам дека и филмот разочара? •Хичкок: „Не, не, се согласувам, сметам дека сѐ е премногу комплицирано и дека објасненијата на крајот се премногу конфузни.” 144 Margina #22 [1995] | okno.mk Озлогласената (Notorius), 1946г. •Бев нестрплив додека стигнавме до Озлогласената, бидејќи тоа е ваш филм што најмногу го сакам.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
„Дојде крајот и на нашето“, му вели Турчинот на дедо ти, „белки во поголема среќа ќе ве оставам од онаа што ја немавте“.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Но ќе ве упатам на искуството на билките во оваа смисла и ќе напоменам дека и тие веројатно на сличен начин постапуваат не само при ‘ртењето и при расцутувањето или во добата на плодовите, туку , за жал, и во појавата на неминовноста што ја означуваат нивните жолти украси на смртта.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Тој веќе ги има инструкциите.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
- Пушка имам, не се плашам дури и сам да сум. - Пушката ќе ја оставиш, го пресекол Онисифор Проказник. - Ќе ве сретнат, ќе се посомневаат на вас.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Сега малку ќе ве тепам.
„Буре барут“ од Дејан Дуковски (1994)
„Во ред. Ќе ве пуштиме. Само да заврши прошетката по парков, и ќе ве пуштиме.” И тоа ја смируваше Криста.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Можеби ќе ве соберат во некој дом или нешто слично...
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Зборот на политичарот води по таква патека што секогаш ќе ве оддалечува од изворите. Кутрите злобници!
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Сепак, не треба да се заборави дека треба да се издржи до нејзиното самодавење, а тогаш или ќе ве повлече и вас или ќе ве остави историски дегенериран од нејзината долга, глупава и напорна пракса.
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
- Назад, назад! Сите ќе ве испотепам!
„Прва љубов“ од Јован Стрезовски (1992)
За пријателите има секогаш време. И разбирање. Си помислив утешно.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Јас што дојдов овде штрк, не оти сакав да бидам штрк, ами клетвата од татка и од мајка ме вати што не и слушав како врапчињата: Сиве и Чуле.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Дедо Петре го растовари магарето. - Ете, пештерата - бигорна ќе ве засолни.
„Молика пелистерска“ од Бистрица Миркуловска (2014)
Ете тогаш тој и вресна - дословно паметам: почекајте, ќе се вратам и двајцата ќе ве дотепам!
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Ж: Реално гледано тоа не е баш музиката за која ви зборувам, но впрочем, можеби и оваа мојата ќе ве заинтригира барем исто толку.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Зашто во Прењес животот за него е таков.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Туку ќе ве молам да ме почекате малку, дури да донесам чаша. (Отрчува.)
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
Што чекате! Собирајте ги парталите, ќе ве носат некаде...
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
Ѕидот пораснал уште повеќе, па младата жена продолжила: „Збогум, раце мои малечки, што се пружавте низ телото, вие веќе нема да приготвувате храна, ниту волна ќе предете, ниту пак ќе се составувате околу вратот на саканиот.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
На неколку чекори го запре и му викна на стрика си да појде кај него, па му вели: — Ќе ве јадат шо ќе ве јадат виа пци, токо баре ти си помлад, гледај, позацкри се дури да се врата та ќе дојдиш со мене.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Света Недела ќе ве отепа, не ќе останете кога јас друга ќе прибера во моата куќа.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
И не само тоа. Вие ќе бидете одведени и таму кадешто ќе ве однесеме, ќе одговарате за предавничкиот чин на вашите синови.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Не се разбегале и не легнале кој каде ќе можел да ја засолни главата, измршавени и изветвени, со ненадејно чувство на папсаност, а Васко Тушев, забест божем под подотворените усни држи парче пресен кромид, се веднел над својот баџанак, нем и сув, додека од карпите се разнесувал гласот на оној што стрелал.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
- Секако дека ќе ве посетиме - ветив јас.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Одеше по собите, штутеше на вратата каде се наоѓа таа со Богдана, тропаше на вратата и викаше: „Надвор! Надвор, оти ќе ве запалам“.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
Туку некоја рана изутрина ќе ве пробуди она слатко ѕвонкање на коњчето, тоа негово непрестајно весело мрморење, потпевнување.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Неволно заклучувам дека тие имаат некаква тајна непозната за смртните што тие внимателно ја кријат од секој смртник.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
- Молк! Тишина! Сите ќе ве пријавам на рапорт! Тишина!
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
- Пандо сврте глава и потоа рече: - Тебе ли те викаат? - Мене, - рече Кире.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
За јадење- не знам. Ама и тоа не е грижа зашто за многу кусо време ќе ве фатат па ќе проживееме некако.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
И тебе и сите вас ќе ве потсетам: Јaс, чедо на народот на Грција и борец на Демократската армија на Грција, се колнам дека ќе се борам со пушка в рака, ќе ја пролеам мојата крв и ќе го дадам мојот живот за да го истерам од мојата татковина и последниот странски окупатор.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Со сила што чувствуваше дека е непобедлива, со гордост на слободен и независен од никого, со право кое никој овде не можеше да му го оспори, тој се замеша во разговорот. Не се замеша, но просто заповеднички извика: — Доста од обете страни!
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Девојки! Запамтете... Ако вие не го убиете него, против кого сте ја впериле пушката, тогаш бидете сигурни дека тој вас ќе ве убие.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Но и тоа прелага било: обидете се да растете високо и право, а животот вас ќе ве свитка!
„Две тишини“ од Анте Поповски (2003)
Ама, речиси, наваки треба да се ружа.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Еве ви ги беловодичани, ќе ве преметнат преку Дервен, ќе ја фатите Бабуна.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Патот сам ќе ве однесе во Врник. Нема да згрешите.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Уште на вториот ден по Сефединовото излегување, Толе се преметна од запад на исток од Витолиште, и од Жиово му прати порака на мудурот: —' Еве сум во Жиово со сите мои арамии, и ако сакам вечер ќе ве испечам во конакот и кашлата, бидејќи Сефедин со аскерот не в тука.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
- Ти, пезо, рече нишајќи ја главата. - Ќе ве сотрам обајцата. И тебе и него.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Само неколку железни монети од по една и една од пет денари.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Да го знаев тоа место, си мислам, на рамена ќе ве носев, ќе одев со години, со векови, ко светец ќе се мачев, по трње боса ќе одев и ќе ве одведев, си мислам.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Кога бевте мали, ќе ве избањав пред слава, ќе ве променев и ќе ве ставев во кревет.
„Диво месо“ од Горан Стефановски (1979)
„Сакам да Ви покажам нешто во една од салите на нашиот музеј. Потоа ќе Ве оставам сам да го доразгледате”.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Пее само кога ќе ве види нерасположен, кога ќе забележи грижи или тага во вашите очи, а, што е најважно, кога ќе го забележи сонот врз вашето чело, врз вашата челна коска.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Убиство е токму она кон што ќе ве доведе целосното отсуство на кампот. ‌Истава поента одново ја изнесе Рајнер Марија Фасбиндер, во својата филмска адаптација на Керел (Querelle) од Жан Жене, роман што само оди чекор понатаму во трансформацијата на Мелвиловата приказна од морална порнографија во геј-порнографија.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Ене, оној што доаѓа наваму. Ме праша: - Што гледаш, Кире?
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
АРСО: (Му шепнува на Поцко, да капдиса.)
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
Чинете, штурете, вели, со злато ќе ве покријам и царчиња ке ве сторам.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Ги најдов. Инаку ќе ми се подбиваа дека не си ја познавам домата.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Имам троа вересиа да собера и ќе ти и натокма — се пошегува, мислејќи на Јована Сивев, кој му остана должен седумнаесет лири, па продолжи: — Само едно ќе ве молам да му кажите на нашите големи луѓе: да не ми пречат во моите работи.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
колку патрони чеиз му донесе на Горачинов, ми велат, да имавме ракија, вели Горачинов, ќе ве викневме на блага ракија, и ќе фрлавме пушки, вели, свртете на друго, вели Ристо Коларов, здравувајте нѐ в образ, бацете ни рака, вели, не го погоди моментот, вели Горачинов, историскиот момент, ова не е свадба, туку свадбено патување, вели, дури си млад сѐ можеш да кажеш, што се вели, сѐ ти се може и сѐ ти прилега, и јас гледам како се стемнува и како цело небо ни слегло во морето, сосе ѕвезди и сосе месечина и си мислам дека сме тргнале по небото, сме се закренале на некоја пловидба меѓу ѕвездите, целата сум зашумолена и пренесена некаде, некоја голема умора ми се обесила на клепките, ми натежнала во коските, нешто гледам, а повеќе не гледам, како до половина да сум заспана, завлезена во сонот;
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Бегајте, инаку, се колнам, ќе заигра ластегаркава. Ќе ве јактисам.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Куќава е сардисана од четите на Костадина Дамчески и Крстета Јанчески и ако само еден мрдне од вас, сите ќе ве испотепаме. И навистина беше така.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Да не ве лаже умот да чините абер во Маково оти змија лута ќе ве клукне!
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
„Не ми е гајле. На крајот тие ќе ве победат.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Зашто, штом само го пречекорите прагот и излезете надвор, тие во хор ќе ве прогласат за лажго. Заради вашата најчиста вистина.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Лесно ќе се оправдате вие.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Тогаш вас, кои ќе градите куќи, за лошо поставен камен, малку накриво или, пак, недај Боже, ќошот малку да е крив или ако под покривот ќе видат како се шмуга сонце, е тогаш, да знаете - ќе ве прогласат за народни непријатели и ќе кршите камен...
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Тогаш на Сухов му се случува обратна преобразба: тој на ваши очи се смалува и се стемнува.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
— Само добро држите да не ни куртули и овој сефер, оти сите ќе ве избесам на црниците пред кашлата! — им се закани јузбашијата.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Чекајте, ќе му кажам на кадијата, ако има време и ако сака, може ќе ве прими.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Ќе ви ја исмука крвта и ќе ве расфрла. Тогаш јас ќе се смеам, мајката ваша.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
„Ќе си одите, ќе ве пречека тој што ве чека... Но јас? Кој мене?
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Виде уште како овие девојки и невести и ласкаат на чешмата: „гостичката е млада", па си вели со умот: „Море, чекајте, орјатки, ќе а видите вие Рожденката по некој месец или година кога ќе се вов'чи, дале е стара или ќе се подмлади, пушка ќе ве вркне!
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
- Драги мои девојки! Јас сум виновникот за вашето доцнење, затоа ќе ве вратам во Бечеј со мојот автомобил.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Прашањево се чини прилично коректно, се насмеа Грофот, но верувам дека ќе ве утешам ако спомнам дека во нашиве затвори се користат многу пософистицирани методи за да се осознае вистината.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Секој ден тука ќе се искачувам... и ќе ве чекам...
„Молика пелистерска“ од Бистрица Миркуловска (2014)
Легнете далеку еден од друг И в соне шум на море кога ќе ве разбуди Лека веќе ви нема.
„Камена“ од Анте Поповски (1972)
Тие ако ве симнеа од дрвото сигурно ќе ве одведоа на понепријатно место од ова.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
И немојте рано да доаѓате, и така уште во пет изутрина има гужва, дојдете подоцна, во 11 часот ќе ве примам“.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
По тоа сите ќе ве познаваат дека сте Мои ученици, ако имате љубов меѓу себе.
„Молика пелистерска“ од Бистрица Миркуловска (2014)
Човекот се вика Методија и носи дрва за Шумското. Кај браната јас ќе ве преземам.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Затоа што некои од вашите родители се пожалија, а партијата е великодушна и ќе ве врати пак во државите...
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Стариот Стојмен само промрморе: „Нека, нека и на вас ќе ви дојде крајот. Еден ден и вас сувава солза и клетва ќе ве стаса!“
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Само две кучиња се спасија. Не, ќе ве излажам. Три кучиња куртулија.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
— Кумита? — подрипна заптијата и се фати за пиштол.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Вчера околу полноќ, онака, веројатно, околу десет и четириесет и пет... а не, ќе ве излажев... околу единаесет и три четврти јас се враќав од кино по вашиот плоштад и, значи, ене онде, неколку чекори од вашата куќа, од другата страна, - знаете, каде што е киоскот, - при светлината на уличната светилка, гледам, - и не можам на очите да си поверувам - стои со цигара в раце Барбашин.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
„Си заштедил, луѓето си ги лажел?“, продолжи женскиот глас.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
АРСО: Е, коџабаши, не можеш на атот — па удри на самарот.
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
Картагинските статуи, тука веднаш крај морскиот брег, крај напуштените форуми и арени, го продолжуваа вечниот сон. Само лицата со време им се обезличуваа. Бавно замираа...
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Ќе ве чекам. Со добра мисла двајцата ќе ве чекам.
„Молика пелистерска“ од Бистрица Миркуловска (2014)
Ќе ви дадам двајца мои курири кои ќе ве одведат до границата.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
РИСТАЌИ: (разјарен) Ууу!... јас како што велам оти обете пепел ќе ве направам!
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
Да сакаше тој, сите ќе ве разнесеше на парчиња, ќе ве уништеше...
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
„Леле, оној мерцедес - она крукчено напред кога би можел да му го мавнам!“ извикав и веднаш се засрамив.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Оние кои се давеле знаат какво е чувството кога ќе ве дограби раката што ќе ве извлече од зафатот на смртта.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Значи ако сакате да имате автомобил кој што безброј пати ќе ве одведе од точката А до точката Б, а во него да не инвестирате ништо, тогаш купете си Застава 128.
„Филтер Југославија“ од Константин Петровски (2008)
Ќе ве нагостев и ќе ве напиев, ама ете…
„Последниот балкански вампир“ од Дејан Дуковски (1989)
Се разбира, даскалот Димо не можеше да го преболи срамот што му го нанесе Толе пред селаните, та испрати човек во Бешишта и му соопшти на бимбашијата дека Толе е одавде река.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Им рекоа дека ќе има голем бој и од него ние ќе ве спасиме во Албанија.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
„Сѐ што е со рог ѓавол е. И јарец и човек. Појдете по мене.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
И ако се согласите да ја свршиме, ви ветувам дека навистина ќе ве правам бегови на тоа Мариово. – Да чуеме, кади ефенди. – Да чуете, да чуете.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
— Ќе ве истепаат, зар ќе ви постелат! — му се овргали Толе и на овега, гледајќи во секој селанец плашливец и роб.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Не знам како ќе ве пуштиме сами на летување штом сте такви. Којзнае каква беља може да направите. Довербата ја прокоцкавте – строго ни се обрати на двете.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Кога љубовта ќе ве најде, пуштете го сидрото, спокојно легнете на нејзините гради, таа ќе ве чува, ќе ве храни, таа ќе биде вашиот мирен дом.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
- Ни беше задоволство. – Тој пак погледна на часовникот и, удирајќи со прстот на сказалките, рече: - Утре во ова време – покажа на деветката – ќе ве чекаме таму на раскрсницата, на почетокот на Руга Анастас Дурсаку и заедно ќе ја бараме вашата зграда... вашата куќа...
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
А најстрашно беше кога тој им јави дека ќе ве донесе дома.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Јас сум сестра на сонцето и не сум родена од мајка и од татко.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
„ Не знам... не ми е гајле. Некако веќе, нема да успеете. Нешто ќе ве победи. Животот ќе ве победи.“
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Го погали по лицето: - Ве љубам. Конецот ќе ве врати кај мене. До повторно видување.
„Пловидба кон југ“ од Александар Прокопиев (1987)
Вие двајца? Не само ние. И ти ќе бидеш со нас.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
Ја поминавме Кулата и вечерта стигнавме на албанската граница.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
И ак прајте поинаку, тогаш ние ќе ви најме место - ќе ве клајме да прајте друмовишча, камен да кршите и да го делкате за палати...
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Не знаете дали ќе ве накалат на виљушка или ќе ве фрлат на кучињата. Хе- хе. Така е или не?
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
Сега ќе ве исечам сите како Марко Крале црни арапини!
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
Но за да се стигне до ова ниво на доверба, потребно е да се мине многу „подготвително“ време со рефлективците, во кое тие ќе ве засакаат и ќе научат да ви веруваат. Во спротивно, ништо.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
ЉУБА: Сега ќе ве послужат.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Мислевте ќе ве прифати нов свет, негибнат од инфективните раце на цивилизацијата, а завршивте како чорба на ритуалната трпеза на дивото племе Њам-Њам. – избезумен се врти кон брат му – Беднику, зарем не сфаќаш.
„Или“ од Александар Прокопиев (1987)
— Го гледате шишот мој? Муш, муш, муш! Ќе измушкам најмалку десет аскери со него во Витолишча, — се шегуваше Илко Корунов од Бешишта, одејќи по Бешишкото Поле со сакмата нарамо и еден крклиг врзан на стап со подвеската од десната нога.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
- Во селото рекоа дека ќе ве најдам, та кинисав низ планините.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
- Можеби имате сестра... брат... Ќе ве дочека. - Ѝ се обрати стјуардот.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
А оној со големата чанта праша: - Сака ли некој доброволно да остане?
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
- Седнете таму и чекајте. Ќе ве повикам.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Сега малку одмор и потоа ќе дојди инструкторот кој ќе ве научи да ракувате со пушка...
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
„Аха! Сега ќе ве сошиа јас вас со самарната игла, токо чекајте!
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Прво ќе ве бомбардираат со Цеца 10 дена, после со Душко млекарот, па со инцидентите у собрание па секојдневните тривијални приказни за тоа кој кого заклал со нож, кој се удавил у када и како у Трубарево мајката ја тепала ќерката.
„Двоглед“ од Горан Јанкуловски (2011)
- Кога ќе ве сурдисаат злите размисли не треба никој да ве потсетува оти војските на прогонот веќе се збираат околу тврдината на вашето спокојство.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Значи, веќе не е важно што се зборува туку кој зборува.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Но ќе се нареди и таму. Нема таква сила по велешко како овде, — им го кажа своето мислење Ѓорче и ги повика беловодичани што го доведоа него.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Додека трае мајкината грижа за своето чедо без оглед на годините, размислував завршувајќи со читањето на писмото, тоа свесно или несвесно ги живее најубавите, најбезгрижните години во животот, животот добива поголема смисла...
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Ако не зборувате така, како што ви велиме, тогаш секојa ноќ ќе сонувате само соништа во кои во густи шуми ќе ве бркаат волци, од матни води ќе излегуваат змејови и со пламени јазици ќе ве горат... и добрите ангели нема да ви дојдат на помош...
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Во секој случај човек треба да се придржува за правилото кога е веќе во Истанбул, дека е поудобно да се вози со такси или „долмуш“ не само затоа што е поевтино, туку затоа што и побрзо и побезопасно ќе ве однесе на бараното место.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Потоа, откако ги набркаа луѓето од црквата, многу црквени работи, книги, свештеничката одежда, икони, крстови собираа на куп и ги запалија во дворот, биле бугарашки, викаа, и од нив не требало поштук да има на земјава.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
- Ќе ве видиме и вас што ќе окашкате. Уште отсега тргнавте на провала.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
— Е, другари, одовде натамо јас ќе ве вода. — Проговори Толе и се ококори како човек кој си ја постигнал целта.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
СИМОН: Пушти ги, остави ги нека се заколат. (Пауза.) ДИМИТРИЈА: Да знаев какви ќе излезете ќе ве издркав во чаша.
„Диво месо“ од Горан Стефановски (1979)
„И ќе ве пцујам, тебе и сѐ што е твое, ваше. А ти, крџалијо, дојде да ме убиеш.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
А некогаш навечер кога ние излегуваме ќе треба да бидете со Патрик, но се разбира за тоа благовремено ќе ве известиме и ќе ви платиме екстра... зборуваше брзо и певливо Госпоѓа Изабел.
„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)
Што требаше да биде тоа „Ќе ви...“? Ќе ви покажам јас вам, или ќе ви дадам отров, или ќе ви ја заебам мајката и сестрата и сѐ живо и мртво, или ќе ви стокмам слика од мене да се крстите пред неа, или ќе ви го сторам ќефот, ќе ве најадам и ќе ве напојам, или ќе ви ја земам силата, и така обесилени, ќе клечите пред мене и, тресејќи се, ќе молите и ќе чекате, оддалечени долу, под моите коленици.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Ќе дојдат ли со вас и мнозина пљачкаши стрвни, - вас ќе ве дочека смело, со божјата помош во борба со душмани крвни в крв ќе запечати дело.
„Сердарот“ од Григор Прличев (1860)
Ќе видете вие како се јадат Петкови брави и јаловици, срце ќе ве изеде!“ — си пробрбори Петко за себе и забрза да излезе на Битолско џаде.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
- Црна магија ви е напраена. - Праено е на оџа, а тоа малку тешко се оправа и ќе ве кошта поскупо.
„Двоглед“ од Горан Јанкуловски (2011)
А вие сте се истегнале па дури до чорбаџи Теодос. Море, ќе ве испружам на земја па секому пет по дваесет и пет! (Го дига бастумот.)
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
Полицаецот: Јас ќе ве спречам да потклекнете.
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
Кутрињата што се во мене не се обични кутриња, туку кутриња сокли, кои не ќе џавкаат, туку ќе пеат, ќе чуруликаат, ќе кликтат и ќе ве прославуваат, летајќи над вашата глава.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
„Имаме цела екипа од луѓе кои прават сѐ што ние сакаме да направиме. Тие (компјутерската безбедност) ги имаат луѓето со коишто работат и можеби уште два-тројца кои можат да ги повикаат по потреба. А кога мојот мозок работи на нешто 24 часа дневно, а вашиот шест и пол, без да го сметаме ручекот, нормално дека ќе ве надминеме.“
„МАРГИНА бр. 3“ (1994)
„Научно. Естественица. Ќе ве упатам, не сме сите еднакво учени.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
- Заповедајте, сестри - им рекло момчето - да ве попоштам, за да видите како убаво ќе ве испоштам.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Жените на мораа да одговорат со „не”, зашто Фоте, па и Боге, и така не ги слуша: - Е таму ќе ве водам.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Легните да починете и ноќта со неа ќе ве покрие.
„Вардар“ од Анте Поповски (1958)
- А вас еден ден ќе ве затворам.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Патиштата што водат од Смољан, Пазарџик и Благоевград кон височините на Родопите денес ќе ве одведат на еден од најголемите хидроенергетски објекти во Бугарија: каскадата „Вуча“ која, всушност, претставува цел комплекс од мали и големи акмулации и хидроцентрали.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
— Немој бре Толе, не пусти го селото, бре брату! Не гледаш ли колкава сила нѐ налегнала па и ти сакаш да не дозапустиш! — молеа селските луѓе, но востаниците беа гладни и истоштени, а Толе им вети дека ќе најде леб оттаде река.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Со тоа ќе се обележи триумф на сендвич државата и секој втор транзициски Македонец што работи како таксист, а со самиот влез на триумфалната капија налетуете и на циганите кои ќе ве пречекаат скокајќи у прљавата фонтана. Страшен призор на триумфот.
„Двоглед“ од Горан Јанкуловски (2011)
- Ќе ве убијам, сите ќе ве убијам, станувал страв во стравот; паднал врз својата нејасна сенка да си го гребе лицето на смрекови корења; и пак отфрлил од себе двајца и грабнал од земја нечиј јатаган; се повлекувал исправен. - Ќе ве исколам ...
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Убеден сум оти ќе бидете задоволни, зашто ќе ви ја ишка грижата и тагата од челото, ќе ве заспива и ќе го чува сонот од мора и морничавост, од натрапници, од нечисти мисли, од вампири и зли духови, од бајачи и уроци, од сонокрадци, зашто нема ли сон, човекот е мртов.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
„Ако играте со нас, ќе ве примиме!“ Мими развлече ластик.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
„Како ќе ве излажеш кога ете, од јануари никаква уплата од вас немаше.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
„Ќе ве кајдисам, живи ќе ве печам, суртуци, но ќе кажете што сте му направиле на брат ми.“
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
„А сега ајде, ќе ве испратам до дома, па таму во топлиот брачен кревет ќе можете мирно да сонувате, сеедно дали свесно или несвесно.“
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Јас знам оти чудно ви е ова што ви кажуам, ама не је чаре да ве излажам, чунки најпосле испат ќе ви го сторам, и ќе ве уверам.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Доколку не се соочите со разликите, ќе ве сметаат за хомофоб и фашист затоа што не сте во тек со новово време (прокламирано од западот) додека медиумски ќе ви се потпикуваат силиконите, промискуитетот и манекенството како врвни вредности.
„Двоглед“ од Горан Јанкуловски (2011)
Тој нѐ предупреди, и навистина, потоа три месеци ме следеше F.B.I.” •Озлогласената се прикажуваше повеќе пати во целиот свет и дури и по 20 години останува крајно модерен филм.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Еден ден ми домачне, та им свикав гласно и јасно: „Малку ли е што сум сам и сам со себе се расправам и се карам, малку ли ме нагризува празнината и пустињата, та и со вас ли ќе се товарам, ќе ве поднесувам?
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
- Во ветеранската населба, ќе ве молам. - Бојана дали си нормална!
„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)
Туку нешто друго ќе ве прашам.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
- Знам, - рече Мил, - Но ќе ве молам да обрнете поголемо внимание на него...
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
И добро, ќе ве молам, чуму му е на продавач да носи бел мантил?
„Филтер Југославија“ од Константин Петровски (2008)
Порано или подоцна ќе ве соберам некако!
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Кога слушна дедот Петко дека од една лира нагоре што ќе земат ќе ги делат, го зајаде левата рака, и си помисли: „Аха! Ќе ве сошиа јас вечер обата, и тебе и Ила", и влегоа во Младеновата крчма.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Е, тука сега би требало да настапат префинетите љубители на убавото: “Па ќе ве молам, вие го ставате овој тип роден во Мрчајевци (ни јас не знам каде е, ама мислам дека е во близина на Чачак), пред прекрасните убавини на класичната музика?
„Филтер Југославија“ од Константин Петровски (2008)
Откоа го ислуша воло овчаро, се позамисли малце и му рече: - Доколку што ми ваќа умо мој, овчарко, ќе ве пресудам, ама ат'р да не ти остани: вие луѓето ич чоештина немате, у вас милос нема, ни на ѕвероите, ни на гадоите; исав у вас нема.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
На втората лента на Табановце ќе ве чека полицискиот службеник Јованче Крстов.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Ама утре, таа од трета куќа ќе замеси „комат“ и сите ќе ве чести со млечник, направен со позајмено брашно и квасец... зашто така е најнормално.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Поради неа сите ќе ве снема заедно со селово...
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
Ох, зарем тие проклети мисли никогаш не ве потсетиле на птици?
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Во моментот кога ќе ве напушти имагинацијата.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Дилемите ги прекина шефот на протоколот: - Господине, ќе ве прими заменик-директорот на политичката дирекција за да ја предадете пораката...
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
После ќе ве примам назад кој како заслужил, ако заслужил, а не заслужил.
„Диво месо“ од Горан Стефановски (1979)
Можеби сега би требало да ви ја опишам накратко?
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Ќе ве разнесе како бомба! Па, ако сакате, обидете се!
„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)
Централниот комитет ми ја довери задачата под овие услови и ќе Ве молам да не ја усложнувате.
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
Во настраните кругови, најверојатно ќе ве зафркаваат и ќе ве тормозат сѐ додека не ви стане јасно...
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Јас дојдов да се лекувам, велам, а не да полагам испити. — Добрѐ, добрѐ, вели главниот лекар, јас ќе ве оперирам.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Во овој миг ќе ве разбудам и сонливи ќе ве одведам на избиралиштето на шутови со изрезбани глави Во печатени мозоци да бидете среќни во лајна и блуежи.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Вие што сега молите, вие судевте и казнувате.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Секако на патот од спутникот до електронскиот мозок ќе ве сопрат и други занимливости, особено модната ревија „вреќата“ и „трапезот“ им го отстапиле местото на фустаните до над колената, на она што пред десетина години беше во мода, како и атомиумот и сѐ што е пред вас ново.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
„Изгубив надеж дека ќе ве најдеме“, рече столбот; се сврте кон богословот: „Остави нѐ насамо.“
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Толе се закикоте на коњот: — Голема работа свршивме, господин Борис, та ќе се одмориме, токо ајте ми со здравје! — и го дупна коњот, ги остави.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Забрзувањето нараснува. Вдишувам. Ретко кога мокрам на хорс, а камо ли нешто друго.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
- Ако ми се случи нешто, ќе знаете кој ќе ве води.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Но без страв дека дека некој ќе ве прегази.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
И по тротоарите не може мирно да се шета, зашто секој момент некој ќе ве турне со лактот, некој ќе ве понуди да влезете в кафеана, или пак ви става под носот некаков сувенир, сѐ во стилот на „Пигал“.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Кога ќе ве нема крај него, - се обидуваше мајка ѝ да ја теши...
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
- Јас отидов, дедо. Пандо тргна накај бурјанот.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
— Само ако слушна оти сте им дале еден залак леб на ниа коркаровци, сете ќе ве избеса на сретсело! — викаше еден ден Толе во Градешница, покажувајќи и на дело дека ќе биде немилосрден спрема секого како што е сега немилосрден спрема самиот селски војвода Митре Гулета, на кого пред сите селани му удри дваесет и пет стапови по дебелото месо.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Мислам дека најмногу ќе ве интересира намалувањето на бројот на глаголите.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
На крајот уште ќе ве погледне крајно внимателно, потоа ќе плукне пред себе и ќе си замине.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Кога на крајот ќе ве фатат, вие ќе признаете. Тоа е неизбежно.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
А покрај ниј ќе ве вјава, еве, и чорбаџи Тоше.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
И некој, да речеме, како овој или оној, така како јас, лева - десна покрај жица, ќе ве чува.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Од десната тој, големио Сталин, со мустаците и како да му вели на англоамериканцките имберијалисти - еј вие там, немојте да ми ги гибате мојте пријатели, партизанте на Маркос, заш свите ќе ве обеса на ено влакно...
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Си знаевме, од прикажувањата на дедовците, дека страв лозје чува па се здадовме на молчење, а и што друго би правеле кога уште на аеродромот ќе ве пречекаат воени стражи со пушки со многу долги цевки, што друго би правеле кога исти такви пушки со исти такви цевки ќе видите и пред хотелот и во хотелот и кога рецепционерот пред да ве запише во книгата на гостите ќе ве предупреди многу да внимавате и да не се оддалечувате многу - никакви самотнички прошетки, романтики, зјапања во ѕвездите, никакви ти реков-ми рече муабети со минувачите на улица оти мигум можете да останете со полна уста и празни џепови.
„Ситночекорка“ од Ристо Лазаров (2012)
„Не се разбудија уште ваше превосходство, тоа треба предвид да се земе; тоа тие не се навикнати: ќе се разбудат и инаку ќе ве примат...“ „Оставете”, повтори генералот.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Но, ќе ве молам - некогаш поздравете го татко ми...
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
Бегајте, инаку ќе ве подберам та ни едно ковче не ќе ви остане цело.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Ќе видите колку убав петел. Ќе ве одушеви.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Мелвил и го антиципира и го обратува Вајлда: Секој човек можеби го убива она што го љуби, но и секој човек го љуби она што го убива: Нека им биде ова предупреда на приврзаниците на мажественоста, на оние што претпочитаат геј-еротичност повеќе од геј-култура.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Во тој момент Црна почна подмолно да јачи.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Потоа пак со колата ќе ве вратам дома.
„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)
Се разбира, се разбира, корнењето нокти не беше само нивна специјалност, се согласи Грофот.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Стоев така замислен на брегот, размислувајќи за новите предизвици на денот, со мисла нишана од сините бранови, го заушив познатиот глас на градинарот Раиз: - Знаев дека ќе ве сретнам на брегот.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Но Мил им велеше на луѓето: - Не голтајте апчиња, зашто ќе станете имуни, та после ништо не ќе ве заспива.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
А вас сите како трупови ќе ве креваат жените и в кола ќе ве однесат дома.
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
Ќе одев и кај што змиите гризат железо, нема мака за мајка, мачки да ја јадат, нема мака за живот, си мислам, ама пуста јас, вака само ќе ве гледам како ми бегате од раце, сѐ посама ме оставате, си мислам.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
ЛУКОВ: Вие не грижете се. Вашата работа ќе биде само да ја претрчате далечината од местото на атентатот до пунктот каде што ќе Ве чека мојот човек.
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
И добро дека ги најдов картите.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Под дрво, под камен, вели, да ми го најдите тој арамиата или ќе ве испеча со се деца.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Ете, сестрица Митра носи тепции, повелете, вечерајте си, неоти ќе ве прегостиме, шо дал господ леб и сол.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
За вас друго чаре нема, пријатели, освен да седите в дупки скриени дури да си намножите челадта, да после и ако изедуа мачорот по некој глушец од синои ви, што не ќе ве слушаат и од дупка ќе излегуваат, нема ништо тогај - речете на десет една и друго ништо.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
- Сум се вртел, не сум запалил. Куќата на зет ми Доце не пламнала сама од себе.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Само паметуате ми го лавот, дека сете ќе ве псуат и вјаваат како добици, и тешко ќе и симнете од грбот.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Киевјаните ги обожуваат расказите за Москва, но не му советувам на ниеден московјанин да раскажува било што.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
- А може ли да се знае колку долго ќе ве нема.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Без збор ќе ве грабне за шија и ќе ве влече кон подрумот.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Од подалеку тие поарно ќе ве гледаат.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
На вратата одненадеж ни излета Славчо и нé пречека со вперена пушка: - Стој! Сите ќе ве скастрам!
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
— Ех, ќе ве обеси!
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Видовитиот ги враќал кон стравот. - Сепак јас знам, синдраци мајчини. Ноќва ќе дојде.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Катерина кон пладне ме извести дека не треба да ја чекам. Ќе се вратела дури вечерта.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Ќе се измочате од страв, бе. Пуздер ќе ве направам. Ќе видите убаво.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
ПОЦКО: Ама зошто заптии...
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
И додека мајорот Загориќ го убиваше поп Цветка, војниците, со ножеви на пушките и со пушките вперени во луѓето викаа Никој да не мрдне, сите ќе ве испоубиеме.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
с. Дабница, Прилепско „Предајте се, партизани, царо ќе ве опрости!“
„Од борбата“ од Блаже Конески (1950)
Таа потоа молчеше ден или два, а потоа одново бараше да оди дома. .
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Одмаздата нема да ја одмазди болката, ќе ве боли повеќе!
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Хлапец, проклет би и посеј малечка татковина на дланките со неа да си ноќеваш со неа да се будиш и на распјат со неа ќе те одведат со еден брут ќе ве заковат, хлапец, вековите крај вас на поклон ќе доаѓаат и волчиците своите малечка ќе ги доведуваат на љубов да ги учат.
„Вардар“ од Анте Поповски (1958)
Зар мислите дека ќе ве остават да умрете?
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
Јани се поднамести, се навали и рече: - Вие, како сакате, ама јас по војната ќе си седнам на сонце пред селската таверна, ракиче, салатче денес, утре винце и печено пиленце и ќе си гледам од далеку, од далеку ќе гледам на планињето, ќе си спомнувам за ноќите неспани и тогаш ќе дремам, мајчината, ќе дремам сѐ додека не ги оддремам сите непреспиени ноќи..., а кога ќе се разбудам, тогаш ќе ве гледам вас, будалаците, како кршите и делкате камен, како градите куќи или палати и тебе како одиш не по свој ум...
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
- Со мангариве, ќе купам куќа и ќе ве пуштам да спиете сите во неа, дуваше Пенчо во стаклото.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
За да нема недоразбирања веднаш ќе ве воведам во проблемот.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Дошло момчето кај царот и коа чуло тој збор, му се поклонило до земи и му рекло: - Ви благодарам, честити царе и честити царице, на таа голема чес што ми ја чините вие мене, арно ама јас се гледам за недостоен да ви бидам зет, чунки сум од долен род, да затоа ќе ве молам, ако је возможно, да не биди, за после да не ви е мака.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Јас тука со бог и душа чекам, а вас во Франција ќе ве носат, - завидливо рече Љаке.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
Ќе ве заклучам обете, ќе ја попрскам куќава со газија и ќе ве запалам!
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
И таа не ви прилега. Зборовите ќе ве запизмат.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
- Оставете го добитокот и одете си, инаку еден по еден ќе ве исклукам со туфеков.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Дури и кравата, како да се исплаши од нешто, ги наведна роговите и замука подмолно како земјотрес. – Ако некој ми вети нешто, тогаш мора да го исполни тоа ветување.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Додека српските четници акаа низ селата, комитите им одеа постапница неодавајќи им се, а кога тие сами влегоа во клопка во куќата Акиноска, комитите фатија пусија и чекаа да излезат однатре, а кога тие излегоа, ги дочекаа со Горе рацете.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
И отсега не мрсете ништо, вели, оти на другото идење, ќе ве причестам.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
А бе, сите ќе ве потепам, око нема да ми трепне, зошто?
„Буре барут“ од Дејан Дуковски (1994)
- Она што мене ми се допаѓа Катерина го цени.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Ќе бидат убедени дека сте во право и ќе ве следат и слават.
„Диво месо“ од Горан Стефановски (1979)
„Е, си помислив, мили мои, јас уште ќе ве посетам“ - и со тој збор ги напуштив гробиштата.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
А дали ќе ја соблечам? - Ќе ја соблечеш Кире.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Изговарајќи ги последните зборови, се сврте кон мене, ми намигна, и продолжи: “Знаете, брат ви неодамна објави книга за соништата, за некакви едипови комплекси, за таткоубиства и мајкопосакувања, за свесно и несвесно.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Ќе ве качиме на магариња и без леб и вода ќе ве пуштиме да јавате до Арабија. Со сѐ дете.
„Диво месо“ од Горан Стефановски (1979)
Ние молчевме. Снеже под око ме погледнуваше одвреме-навреме и ми даваше скришни знаци да молчам.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
ПОЦКО: Ајде бре, прљаци, целивајте рака на кумот, зашто тој ќе ве венча!
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
Еден ден чичко ми му го кажа тоа на татко ми, но во вид на клевета, а татко ми рече: И ти и Љубица играјте и танцувајте, но да бидете пристојни, со секого кој ќе ве покани, макар и Циган да е, но за време на играњето никако не треба да се зборува, да бидете сериозни.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Другата мајка, ако се реши татко ти пак да се ожени, како таа што ве родила нема да може да стане, но може пак да биде многу добра и да ја засакате, зашто ќе ве гледа, ќе ве подига во добри луѓе.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
- Зошто да не појдеме ако можеме нешто да сториме за дружинава, се развеселил Арсо Арнаутче.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Се надевам дека можете да си претпоставите како ќе се чувствувате кога ќе ве упатат во темна просторија за која знаете дека е исполнета со таинствени појави и други стравотии?
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Јаков ќе ве води кон земја со живот.“
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Ако успеете во вашата мисија сигурно ќе ве очекуваат подобри денови во нашата дипломатија...
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
DD ПТ: Како оди списанието “Интервју”? DD ЕВ: Па, не е лошо. DD ПТ: Наскоро ќе ве ревидираат за Audit Bureau of Circulations. DD ЕВ: Да, процесот е во тек. DD ПТ: Дали тоа ќе измени нешто? DD ЕВ: Не знам. DD ПТ: Можеби ќе ви помогне околу рекламите... DD ЕВ: Да.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Јас застанав и погледнав зад мене. Ми пријде Доне.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
А слободен сум да помислам (ни испраќа тој мудра поука) дека и вам стравот помалку ќе ви тежи а сонот поблаго ќе ве казнува кога ќе ги изнесете пред безобѕирните натрапници Господовите зборови на разумот.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
ЛУКОВ: (Ја запира пак со својот збор.) И... и ќе идете овде само кога ќе Ве повикам?
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
- Простете, се плашам дека ќе ве изненадам. Ми касни вниманието.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Гледајте да не попадните пак во некоа клопка, оти Бахтијар ошче утре ќе ве запашка — се збогува Толе со своите гости и си го јавна Белчета за Крушевица.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Од мртвенски сништа тие ќе ве будат вас, јунаци смели, со песна и смешка, со гороцвет кревок, со цвеќа ве нудат, што лежите вие во гробнина тешка. Bo избрана куќа сте легнати тука на вишина свежа, и зелена, студна, и бескраен поглед насекаде пука и успива душа во возбуда чудна.
„Локвата и Вињари“ од Лазар Поп Трајков (1903)
Назад по Селечка и Смечот, да го фаќате Скочивир и да и прејдете на Шемница, многу е блиску, ама многу е ризично.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
И сѐ така - вие ќе си доаѓате и ќе си заминувате, а јас ќе ве пречекувам и ќе ве испаќам...“ не ја забележаа тагата во гласот, премногу беа радосни дека нивниот сакан Еко ги пофали.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
Ама кога условите ќе созреат, ќе ве известам“ рече, со некакво омаловажување не погледна и си замина.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Бидете креативни, ослободете се од сите рамки и догми, размислувајте со своја глава и ќе видите дека првичните резултати ќе ве охрабрат.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
„Сега, другари“, важно започна Љупчо „ќе ве научам една интересна игра.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Кога ќе ве ослободам, ќе ги видите ледените скалила што водат горе во белиот свет.
„Авантурите на Дедо Мраз“ од Ристо Давчевски (1997)
Или вашата двомолекулска фантазија пак ќе ве насочи во слепата улица на паранојата?!
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
а тој - дандара-мандара: ако се премислите, работата ќе ве чека, вашата работа вас ќе ве чека, нашата работа секаде нас нѐ чека, си мислиме,
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Ако продолжите вака, ќе ве избркам, џом ќе ве сторам, ќе ве докусурам“.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
ТЕОДОС: Дај да видам. Си ги исчистила, красно си ги исчистила!
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
Мислам дека друго не ќе ве интересира.“ Не се навреди.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
- Или риби ќе ве изедат.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
Во салонот најпосле влезе шефот на протоколот и со радосен, љубезен глас ми рече: - Подгответе се Екселенцијо, претседателот Бургиба ќе ве прими за неколку минути!
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Доколку не се занимавате со неа, ќе ве напаѓа таа вас, на сите начини, да наплати со живот или дух, ќе ве загрози на сите начини што ќе му паднат на тој малецок и ограничен ум.
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
Не чекаше одговор. Рече: - Ќе ве вратиме, магариња, пак во Романија. Да јадете таму мамалига!
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
„Ќе ве поведам. Од кај знаете дека е некој ранет?“
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Јас, вашиот старешина, ќе ве будам, ќе ве постројувам пред казан, а други, кои ние тука ги викаме инструктори, ќе ве научат војнички да се постројувате, да ракувате со оружје... Тишина таму!
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Малку Турците нѐ глодаа и ќе нѐ глодаат, сега па и од него беља, — се жалеа селаните по селата каде зашета Толе слободно, бидејќи аскерот и заптиите од Витолиште не се решаваа да излезат веднаш по нападот.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
— Е, арно, арно. Седи си ти тука со децата и со старите, јас дури су жив ќе ве пригледуам, та откако ќе умра, шо знајте правите — беше последниот Толев збор со Ката.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Ниту пак веќе ќе ја чувствувате свежината на потокот: единствено ангелите ќе ве измијат на Воскресение.“
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Од благиот занес, од мислите свртени кон изгубениот рај на детството, ме прекина благиот глас на секретарката: - Се јавија од кабинетот на Јасер Арафат. Ќе ве прими утре...
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Ние, девојчињата, си ги сакавме и кога понекогаш, ама повеќе од навика им велевме добар ден, наместо калимера, тие не ни се лутеа и не нѐ караа, ами ни велеа: - Дома, со мајките, бабите и дедовците, секогаш да си зборувате само грчки, зашто само така ќе можете да бидете добри девојчиња и тогаш и Господ и Богородица многу ќе ве сакаат и секогаш ќе ве заштитуваат.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Ако барате да ви судам, ќе ве осудам, ако барате да ви простам ќе ве казнам, ако барате да ми верувате ќе ве лажам и прогонувам.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Таа ќе ве пере, ќе ви прави јадење и сè што треба.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Памти ми го зборот – лошо племе ќе ве споплати и ќе дојди време нас, Турците, да нѐ молите да ви бидеме пријатели.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Инаку, сега ќе викнам заптии, па кога ќе ве подберат...
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
Во случај тоа да не се случело мисијата замилила да биде запознаена со “политиката во однос на Македонија“.276 На 7 октомври 1944 година пристигнал одговорот од позадинската воена мисија на Фицрој Маклин во кој ја известувала мисијата Bethesda дека сојузничките единици кои дејствуваат во Грција и Албанија “нема да влезат со сила во Југославија“, а дека на “време ќе ве предупредиме ако каква било британска операција биде превземена кон Македонија“.277 На 11 ноември мисијата Bethesda побарала од Force 399 авионите кои оперирале во секторот по долината на реката Вардар „да не напаѓаат кои било цели во Македонија освен на патиштата и железничкиот сектор Велес-Скопје-Качаник-Урошевац.“
„Британските воени мисии во Македонија (1942-1945)“ од Тодор Чепреганов (2001)
Продадениот интелект во секое време може да ви забие нож во грб затоа што ако еднаш се продал себеси тој без проблем ќе ве предаде и вас за неговиот интерес.
„Двоглед“ од Горан Јанкуловски (2011)
За жал, вас на кои партијата им ја даде целата доверба, ќе ве нема. Зошто?
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Ке се бориме дури сме живи и не пуштаме да ни ја поганат светата земја и вера. – А не се плашите дека ќе ве надвладеат?
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
„Од корен ќе ве сотреме...!“ „Не можете, капетане... Коренот ни е длабок...“
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Во некое време од денот, на улица, еден човек ќе ве допре по мишката и ќе рече: „ Мислам дека ја испуштивте вашата актовка“.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Како нарачан се испречи пред него еден заптија и Петко го запре на сред улица: — Ефенди, ондеа во една порта сега влезе еден кумита.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Ја свршивте ли оваа работа, јас ќе ви дадам од моите чифлизи по еден, а кога ќе ги покориме тие сурови планинци, ќе ве направам нивни бегови до жив животи.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Сите ваши одговори и објаснувања ќе ги слушнеме таму каде што ќе ве одведеме. Поаѓаме. Ѓорѓи се вкочани.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Веднаш ќе ве упатам на потребата од отворање на портата на друг медиј, кој било, кого што дури можеме да го наречеме автореференцијалност или рамка.
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
Затоа јас денес и утре и некој ден повеќе, ќе ве научам да стрелате или ако сакате да убивате, а други ќе ве научат да се криете, да фрлате рачни гранати, да трчате, да поздравувате и отпоздравувате војнички, да копате ровови, да преврзувате рани.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
ЈАКОВ! Јас само прдам на вас, историјата ќе ве посере!
„Диво месо“ од Горан Стефановски (1979)
„Можеби сепак ќе е подобро да не патувам, да останам дома, да се грижам за малиот. Таму ќе седам - ваму ќе ве мислам“, - длабоко воздивна баба.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
„Нели онаа вечер ми рече дека не е чесно автата да се нагрдуваат!?“ ме потсети Влатко.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Доста, - повтори, - страшно сум изморен и ќе ве молам оставете ме малку да спијам.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Питон: Како весниците ќе ве исплукаат!
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
Одовде е тешко да се разбере вистинската состојба, но би сакала да помислам, дека свети Климент Охридски, чие име го носи вашата улица, ќе ве штити вас и целото семејство.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
14. Како што се очекуваше, бимбашијата му влезе во трагата на Толета уште утрото, по неговото збогување со градевци.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Тогаш Зојчев повторно станал и им рекол Вас двајцата, зашто сте чисти Бугари, и зашто сте толкави јунаци, ќе ве испратам на работа во кујната, потоа ќе видам што ќе правам со вас. Сега сте слободни.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Се бранел со раце и со нозе и го кутнал со удар на тупаница по лице.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Еве, ветувам, ќе ве слушам сѐ додека не се врати баба, додека ќе бидам сам! Те молам, тато...“
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
И знаев: Јас сум каменорезецот, Јас ја допрев душата на каменот, Јас го насликав лицето на каменот, Јас сум ѕверот под каменот Со отров во јазикот, Јас ќе ве каснам за срцето, Во осама Додека самувам сам Во самица.
„Век за самување“ од Веле Смилевски (2012)
„Знам што сте“, исцеди од стеснатите усни Турчинот.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Некој се качи на една маса и рече на грчки, а потоа на македонски: - Вечер и утревечер и понатаму ќе спиете по куќите на младинците што ќе ве земат.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
- Ако си, момче, ти од долен род, ние ќе те напраиме од голем род, чунки ти работел тебе многу к'сметот.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)