ќе (чест.) - те (зам.)

Кога сега би имал деца нема да знаат каков си бил кога си имал коса!
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Јас не знам за поголема.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Грета: Дрмни малку, ова ќе те освежи.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Ќе те бара по сите можни ѓаволови дупки за ова да му го направиш повторно!
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Краста (Кон Грета): И покрај ова што го виде сигурен сум дека сè уште не знаеш кој сум јас, но кога ќе пораснеш верувам дека ќе ти биде јасно.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Сега ќе ти покажам кој ќе те среди.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Курто: Ако случајно до утре не го напишеш мојот состав по македонски или ако на учителката не ѝ се допадне ќе те натерам ова што е во шишето да го испиеш! И тоа на екс!
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Краста (Удира со ногата во подот): Не, не, не и не!
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Духот: Мојот бивш господар Еди Краста! 152 okno.mk Грета: Од вечерва ќе го промениш стилот на работата инаку ќе те фрлам во најсмрдливиот клозет на автобуската!
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Краста: Слушај ти, грда и дебела губо!
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Затоа е најдобро кога тоа ќе те снајде дома, меѓу своите.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Тој и не е свесен дека после ќе бара уште и уште и уште.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
А сега...сега не ти преостанува ништо освен да отидеш во кино, а таму ќе те чека...тој.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Доволно е да го почувствувам неговиот прст во мојата уста и веднаш да се исповраќам. (Вилушката ја забодува во подебело парче месо) Краста: Значи тебе во собата 101 ќе те мачат со давење.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Грета: Чека на маж ти да му помине година па тебе ќе те земе!
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Еве има веќе две години како ми е страв да отидам на забар.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Сакам да се заљуби во Носко инаку ќе те фрлам таму кај што те најдов, во најсмрдливата река близу градот!
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Грета: А сега кажи кој те натера да ги направиш тие гнасни злодела?
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
По два дена Николај го фати старецот покрај кино.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Го зема шишето и го затвора фрижидерот.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Сите се чудат како воопшто го знаеш и сопственото презиме.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Дики, сакаш ли со овој мермер да ти направам дупка во главата?!
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
А потоа ќе те заковам за твојот валкан под и на таа твоја дупка ќе играме џамлии!
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Краста: Не смееш да врескаш, ти гатче малечко.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
-Одиме, сега ќе те запознаам со некого - прочкрипе тој.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Курто: Тој е кикирики курва! Сите се држат за стомак од смеење.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Ако не престанеш да крекаш ќе те вржам за креветот и ќе те исечам како салама!
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Учителката ми вети дека можеби уште од идниот месец ќе те префрлат во оние специјални паралелки. Ќе учиш со ретардирани.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
- Добро е што ме виде инаку, не знам, оние бугарски кучиња ако те најдеа ќе те стрелаа...
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)
Во тие времиња ако беше земен на нишан, сигурно ќе те погодеа, зашто не се знаеше кој сѐ нѐ стрела, кој поради себе, кој поради козите, кој поради кариерата.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
И жена ми си отиде. - Оди ти. Ќе те стасам јас, - ѝ велам.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
- Кажи, ѝ вели телото. – Кај сум те трпело толку, ќе те потрпам уште малку.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
И за тебе ќе се наредат, и ти ќе „скокнеш“, му реков, освен ако не претераш крајно, тогаш тешко ќе те оженат.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
И уште додаде: Сакаат да им дадеш и, кога им даваш, ќе земат, но потоа ќе те замразат, зашто си им дал.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Маката што те мачи пак ќе се врати и пак ќе те зароби темното кое низ грчеви сака да се породи во светлина.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
И, бидејќи не се може да се контролираат работите до мерка која се чини задоволувачка, се утешуваш дека можеби токму низ непредвидливото и низ недофатливото, се раѓаат богатите и сложени склопови кои најпосле и самиот тебе ќе те задоволат.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Како читател често насетуваш (но неретко знаеш и да промашиш) во која насока ќе те одведат зборовните игри...
„Вител во Витлеем“ од Марта Маркоска (2010)
А што ако падне авионот, и реков ...како ќе те видам пак, додадов на шега!
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Некаков немир се вгнезди во мене, ама се обидував да го игнорирам.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Додека го изговара древниот текст на свадбениот договор, Јехуда ги мрда усните, а потоа кога сè е завршено, го крева погледот кон мајка си, која го гледа синот со милост потврдувајќи му со главата во знак на одобрување.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Јас ќе работам, ќе те почитувам, ќе те хранам и издржувам според обичајот на еврејските мажи коишто вредно работат, ги почитуваат, хранат и ги издржуваат своите сопруги.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
„Ќе те пуштат и тебе...“ - му рече Готлиб додека се слушаше отклучувањето на вратата од карцетот.  „Мислиш?“ „А што ќе си им тука?“
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Со говор што не кажуваше прецизно, со искази што само навестуваа и оставаа празнини како во голема сложувалка што не требаше докрај да се пополнува, а на која ѝ се насетуваше сликата.  Се сети на сложувалките што како дете брзо ги решаваше.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
СИГУРНОСТ?, каква што ти ја сакаш, иако сметаш дека ќе те претвори во икс-оман, роб.
„МАРГИНА бр. 35“ (1997)
Во Париз, на пример, се смета навредливо и многу просто ако загледаш некоја жена или ѝ дофрлиш некакви непријатни зборови, но на секоја од нив можеш да ѝ се приближиш ако носи со себе кученце и ако тоа го држи в рацете - можеш да го помилуваш, а пак дамата за ваквиот гест ќе те награди со насмевка...
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Ако се вратам жив и здрав, пак тебе ќе те земам… Се разбира, ако ме чекаш…
„Духот на слободата“ од Војдан Чернодрински (1909)
Знам јас… Ако беше ти, сон не ќе те фатеше!
„Духот на слободата“ од Војдан Чернодрински (1909)
ВЕТА: (Го прегрнува) Тодоре, ќе те чекам, ќе те чекам… (Се сепнува) Ами ако не се вратиш, Тодоре?
„Духот на слободата“ од Војдан Чернодрински (1909)
ВЕТА: Збогум, Тодоре! Ќе те чекам! (Излегуваат. По малку влегува Маноил. Нерасположен е, скршен и замислен. Седнува на миндерот)
„Духот на слободата“ од Војдан Чернодрински (1909)
- Ќе те арестувам, внимавај! Јас сум овде одговорен за редот!
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Тој човек ми е мене пријател!... Нема со прст... Инаку... Инаку... ќе те дувне ветрот!
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
- Сум те натиснал и пак ќе те натиснам!..
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Тој ќе те земе, ќе скрши глава негде, и ти со него.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
И тебе ќе те посадев помеѓу сарделите и кактусите доколку не ми никнеше на едно подруго место (а и опасно е, не дај боже, небото да се боцне од тебе).
„Зошто мене ваков џигер“ од Јовица Ивановски (1994)
Ќе те поведам во светот на магијата, ќе ти раскажувам приказни за грбавиот гусар и за руската кнегиња, за љубовта на прв поглед и за љубовта на која не ѝ треба поглед, за глумицата чие име веќе го споменав во две-три мои дамнешни полупесни.
„Зошто мене ваков џигер“ од Јовица Ивановски (1994)
Најпрво ние ќе минеме низ вагоните и ќе те чекаме кај последниот...
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
Бездруго ќе те обесат. - Зошто? - ме штрекна нешто.
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
Васе ме бутка: - Сокри го, ќе те види!
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
Но чичко Петре му ја зграби секирата: „Само пробај, па ќе видиме колкумина ќе те одвлечат дома!
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
Сум слушал од луѓето, ѓаволско е тоа, може да изненади. Не знаеш кога ќе те сниша.
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
Кога си далеку Кога си далеку, пролети утринум се покажуват ветрови кои умеат да гатаат, ќе те допрат, ќе те помилуваат, ќе ми ја поземат раката и ќе ни речат: еве, сега ќе ти се јави мајка ти.
„Две тишини“ од Анте Поповски (2003)
Но на кој оган да гори моето тело фрлено меѓу дрвјата нагризани од црвојадина?
„Две тишини“ од Анте Поповски (2003)
Ама ја прифатив нејзината шега: „Растам“, реков, „ќе дојде колце на тркалце и тебе ќе те надраснам!“
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
И утре ќе те пратам да купиш. Брат има пари.“
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Да не ми настинеш, бабин убав... Баба везден ќе те мисли...“
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
„Растеш?“ Мајко мила, се вцрвев толку што ми се пристори небаре ушите ќе ми расцутат.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Ако ти се оди бос, што ти е гајле дали некој ќе те види!
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Е, малечок, си имал среќна рака: од дваесетте ниту една не се повтори.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
„Чоколадата не е важна. Сликичките се важни.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
„Како си, малечок“, најпрвин мене ми подаде рака.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Заболекарот бездруго ќе те потсети дека со каква мерка ќе мериш, со таква и ќе ти се мери.
„Светилничар“ од Ристо Лазаров (2013)
Го притиснав црвеното копче на далечинскиот управувач и се оддалечив од дома.
„Светилничар“ од Ристо Лазаров (2013)
Не знаеш што ќе те начека и што ќе те снајде на првиот свиок.
„Светилничар“ од Ристо Лазаров (2013)
Знаев дека ќе те сретнам на некој и дека во нашиот муабет пак ќе заврне редовната доза ланси снег.
„Светилничар“ од Ристо Лазаров (2013)
— И се замисли Толе за миг. — Ќе идиш ли ти со мене каде ќе те вода?
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
— Добро, — одговори Алекса, — иди по мене назорум, ќе те одведам — и тргнаа: Бајракот напред, Јован по него на десетина петнаесет чекори, убедени дека никој не ги виде.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Бев во Бугарија полјак во Бурилово, крај Софија, ама и таму ме запашкаа овие Шакировци, та побегнав да се запазам во својот роден крај.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
„Море, ќе те дера како јаре на стриг, само ако ми падниш некогаш“ — си помисли во умот Бојко, очигледно изненаден што набаса на потерата баш кога не требаше. И навистина лошо попадна Бојко.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
— Нешто ќе те прашам, бабо Право да ми кажиш...
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
А да му речиш: де земете пушките да го истераме Турчинот",'ќе ти а расцепат главата со балтиите, или ќе те предадат на Раиф ефендија.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
А ако дојдат овдеа кај тебе и побараат леб, ќе те обеса јас лично на ореот во твоата градина, ако чуа оти си и прибрал и си и наранил?
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
А си се пораспашала малце да и поистресиш б'ите, ете ти а некоа чанта, се враќа од градините, ќе ти се истресе и ќе те затече распашана; ја некој косач, гумнар, жетвар.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Дали Толе Паша бабо Дали дедот Коле?
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
— Е море, си ода, бацко Толе, си ода, бре, млада су, ми се сака да носа, да јада локумчиња, шиќерчиња? — му одговори таа слободно и му намигна со левото око. — Зар тебе не ти се каснуа пиленце?
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Ќе јадеш некоа и друга ока ќотек, токо прави го алав.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
А кога ќе те прашаат за четата, Организацијата?
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Ако останиш ќе те расипе Адем.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
— Море Митра, шо барала нашла, јас неа ни муабет не а права, токо, така, ти a напомни за да те обида да не си врзан за неа та да ни побегниш некој ден пак кај неа — одговори Трајко и станаа, очигледно сите задоволни од разговорот.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
— Ти, Марије, си одиш со Мушона, а? Змија лута ќе те клукне, ќе те обеса на сретсело, да знајш? — ја судеше еден ден Толе во Бзовиќ дваесеттодишната убава чупа Марија Милетова од Старавина, за која разбра дека му се подала на Мушон Евреинот што држеше дуќан во Старавина за некакви си прстенчиња, грлувчиња, мониста и други ѕрнѕурки.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
— Земи, побратиме, да ти се најдат на зол час, оти виа ефендиите ошче утре ќе те грабнат.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Ќе најда место и ќе дојда, ќе те зема. Биди раат.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
— Ајде, мори златна? Сега покажи се, та ќе те наковам по целиот кондак со ж'ти черечиња.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
— Ние сме со Никола Карев, — одговорија двајца.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Како да дојде маѓосник меѓу нив, таква самоувереност ги опфати, та почнаа дури и да ја потпеваат Толевата песна: „Нешто ќе те прашам, бабо".
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
— Слепче, ќе те обесат ако не знаеш да се браниш.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Нивната сила се виде. Народот разбра со кого има работа, та тешко ќе биде сега да се повела.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
— Е, добро. Сега ние ќе те врзиме тебе и ќе те пушчиме горе по скали, да му кажиш дека кулата и селото се сардисани од педесет души кумити и да не прават никакво противење.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Затоа уште тука почна: — Шо правите вие, бре кршоборци, по планината? — им се обрна на сите кога седнаа да ја кршат топлата ченкина погача и да тураат во паниците жолта вода, во која леташе по некоја граова шлупка.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
— Добро, ама да не бидеш пишман кога ќе те влечат агите по судиштата.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Секако држи околу себе барем три четири илјади души аскер.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
И кога сите овие работи ги растури онбашијата на тревата, и само со очи му ги покажа на Бојка, овој ги наведе очите и проговори: — Е, море, тоа е сега. — Но пак почна да се брани.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Ние ќе те одведеме до Писокал, Висока, па ако сакаш да ги видиш шаторите на Бахтијарпаша, можеме да те приближиме и до нив, да ја фатиме Маргара и ќе ти дојде Бахтијар како на тепсија под тебе.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Бидите раат, и ако ви притребам секогаш можите да ме најдите, a јас веќе, Трајко, те знам каде си, ако имам нужда лесно ќе те најда...
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Јас со Андона кај су да су, во сабота ќе те најда кај Биковите на ан.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
— А бре ми, шо ќе те откинеме бег, тој и нас сакаше да не истепа, токо дип родители сме му.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
— Јас не вела оти тамо ќе те остава сама, ама којзнае шо не чека и тамо.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Се поздрави скоро со сите, пријателски, како со свои луѓе и не забележи дека еден средовечен човек во нови алишта необично го погледна.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
— А бре сполај ти, чичко, токо којзнае дали и тебе Белоперевци не ќе те врзат ако дојдиме кај тебе.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Никогаш не се знае, си викаше, никогаш не се знае кога ќе те отпишат од живите.
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
- Ако не се ожениш, ќе те заебаваат и дека си стар беќар.
„Двоглед“ од Горан Јанкуловски (2011)
Ако си уметник, ќе те знаат едвај 10 000 души, а ако напраиш некоја глупост ќе те знаат и бабине у планина.
„Двоглед“ од Горан Јанкуловски (2011)
- Може некоја од тие госпожите ќе те засака за маж па после нормално ќе ја умреш и како на америчките филмови пола имот ќе ѝ го земеш во занесен транс - говореше пријателот и почна да се смее ко луди Милојко.
„Двоглед“ од Горан Јанкуловски (2011)
Да опљачкаш трафика ќе скапеш 20 години робија, а да опљачкаш држава ќе те наградат и у парламент ќе те пикнат.
„Двоглед“ од Горан Јанкуловски (2011)
И заледена ќе те засенува.
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
Бидејќи го растурив Ритон, ќе те оставам сосема сам, во недоумица. (Браво сето преостанато време ќе гледа кон отворената врата во која влегоа Жан и Боб)
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
ПРО - Еден ропак сакал да стане баба, и отишол на проба во болница. „Чисто да проверам“, прашал еден лекар: „Ти си про-бабски расположен?“ „Сум! Нема проблем за тоа“, рекол ропакот. „Добро“, рекол лекарот, „на оваа проба малку ќе те побараме, а утре фино ќе тре пребараме, да го најдеме бабскиот никулец! Така ли? “ „Само пробуричкајте“, рекол ропакот, „конечно за да се пробие затворената баба, и да прогледам просто, да се провеселам!“ „Си го гледал Психо?“ прашал лекарот. „Не, зошто?“, прашал ропакот. „Онака. ќе ти се пробистреше проблемот“, рекол лекарот и му шприцнал анестезија на ропакот.
„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)
Кога еднаш веќе ќе тргнеш по навика, каде ќе те однесе тоа?...
„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)
Но, тоа е твој проблем, кога ќе те фатат за коса делкатните читатели на Маргина.
„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)
Имаше една точка што ја нарекуваше „Подобра дупка“, ти велам, да се измочаш од смеа.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Знаеш кога дебелото црево ќе те удри со лактот, па внатре ти доаѓа некако ладно, и ти знаеш дека треба да му дадеш луфта?
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Дајреџијата му се внесе во лицето, целиот насмевнат и блажен, како да сакаше да му каже: „Ништо ти, комшија, не бери гајле, јас сум тука, јас ќе те одведам дома...“
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Тие ќе те слушаат, ќе работат и ќе се надеваат.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
- Кој ќе биде со тебе, кој ќе те контролира?
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Еднаш, кога те затвораат, ќе ти удрат еден дајак сите полицајци по ред и преку ред, додека началникот божем води записник, а потоа ќе те одвлечкаат до визбата како празна вреќа да не можеш да стапнеш на нозе додека лежиш, чекајќи да те осудат. Ако дочекаш.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Некако и ти си ми поубав кога ќе те викнам Дане.  - Добро, Дане.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Кога Живко ќе те зачудеше со некоја постапка, не вредеше да (се, да го) прашуваш што прави.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Ти ветувам, штом ќе се вратиме в град ќе те однесам на топ. Така ли е, друштво?
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Зашто, колку и да беше привлечна уште на прв поглед гледана оддалеку, кога ќе ѝ се доближиш, во неа насетуваш некоја студенил што ќе те запре на место.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
По вечерата, ќе те претставам на Ататурк.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Без тебе овде за половина би било помалку убаво... Елена ќе те засака.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Ако се искачиш, јас ќе те задржам долу. Оди!
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
И мислиш ќе те сомеле тишината.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Сега, ако си во опасност и ќе те брани...
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Јас те сакам и те почитувам, мој Александре и до крајот на август ќе те држам овде.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
- Сега оди ти! - рече. - Јас ќе те држам на рамениците!
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Не мисли ни на болката. Мисли на долгиот пат Што ќе те доведе повторно пред нејзини порти.
„Посегање по чудесното“ од Србо Ивановски (2008)
Има една грмушка и една пенушка има, срцето ќе те одведе мракот ќе те приспие, и има мугра сина безшумно што доаѓа усните да ти ги навлажи со надеж и со роса.
„Посегање по чудесното“ од Србо Ивановски (2008)
Гледаш, јас сум повеќе син што не верува а помалку старец што не умее Понекогаш шетаме заедно по подземната железница Ти и јас Јас и ти. (Земање часови по Живеење под земја) (Мора негде да се истресе правта од искуствата за тоа Како кај нас толку лесно и пријателот ќе те предаде) Некојси кој ги бележи суровите аргументи Некогаш и метафората ќе ја повика да сведочи.
„Посегање по чудесното“ од Србо Ивановски (2008)
Црномурниот заровите ги фрли Облакот се повлече од челото, се стопи И затечен помисли: љубовта кога ќе те опие зарот не смее да е врл, и се пофали: „Можев да ја уловам пастрмката, за прекрасна вечер на ѕвездениот чардак!
„Посегање по чудесното“ од Србо Ивановски (2008)
Татко ми велеше: небото не слегнува Во празни срца Сабјата не се буди во успана рака А сеќавањето е најбрз коњ Најдалеку ќе те однесе. (Зошто го кажуваше ова кога го беше загубил минатото Минатото му го развеа Киклопот на Револуцијата) Изгледа беше изумил дека изворот сончев покажува само пат кон заодот А дека ѕвездата што паѓа во фонтаните на темнината е само златно париче што некој го фрла од чардаците на мракот (Утрото сепак никогаш не заборава да слезе во одаите на ноќта) А каде тој можеше да слезе од чардакот на својата темнина И која врата потоа да ја отвори Во куќата на лошото време Во домот на поразените Коњот и острата сабја Исчезнатото минато И лудата глава на Козакот Од пештерата на сеќавањето Што напати се отвора.
„Посегање по чудесното“ од Србо Ивановски (2008)
Нејзините чатални траги – секоја ќе те одведе во друго беспаќе, А ние сеедно се веднеме белки ќе ги откриеме патеките на нејзините бегства.
„Посегање по чудесното“ од Србо Ивановски (2008)
Излезена од саќето на муграта, или од пламенот на лозовите прачки: Најпрвин мирисот нејзин ќе осамне како слутење, дури потоа ќе те обвитка во проѕирна коприна облакот, а сетне засекогаш со тебе ќе остане пепелта на нејзиниот отсутен допир.
„Посегање по чудесното“ од Србо Ивановски (2008)
Ќе те именувам бидејќи ги именуваме соништата и оној гибелен лет на ветрот тој злочест двојник твој, па биди името на летот негов на сѐ што кратко трае а сепак низ годините што допре и до нас…
„Посегање по чудесното“ од Србо Ивановски (2008)
Не им верувам на гатачките со рамни гради што првин ќе те надојат со љубов А потоа ќе ти проречат умирачка.
„Посегање по чудесното“ од Србо Ивановски (2008)
- Мамо, ќе те молам нешто! - Што? - Ама кажи дека ќе ми ја исполниш молбата? - Ако е за исполнување, зошто да не?
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)
А ќе те пофалиме и тебе кога ќе нацрташ нешто, макар и не толку убаво, но твое.
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)
“Тука ли е Ване?“ - слуша како ја прашува мајка му. “Тука е но лежи болен. Има грип. Подобро е да не влегуваш зошто и тебе ќе те префати!“ Вратата тропнува, се затвора.
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)
- Вечерва е Нова година. Ќе те водам да видиш нешто.
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)
Ќе те земам и ќе те ставам на прозор.
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)
Имам за што да ми е жал и зошто да му блазевам на тој што ќе те има.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
А знаеш јас што ќе правам? Бесрамно ќе те гледам. Сакам да си допуштиме...“
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Имам една карта на која ќе те ставам целата.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
„Ќе видиш. Ќе те одведам далеку над селото каде што бистрината на водата воспоставува контакт со водата во нашите тела. Ја здивува крвта. Ќе видиш.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Но ако дознаат, на кол ќе те наденат.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Знаеш, вели, може ќе те послушам, може ќе дојдам да спијам со овците.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Не ќе примнам друг в постела, и колку да е убав, сѐ дури трае мојот час. Со плач ќе те смилостувам...
„Сердарот“ од Григор Прличев (1860)
Да, слугите на Арес ќе го слават, мајко, сето што тој го сторил в подвиг смел, и сите певци ќе те слават секаде по светот со еден занес толку врел.
„Сердарот“ од Григор Прличев (1860)
Не оставај ме, кога небото ќе те повика крај себе, тука дупка ќе остане само празна без нежна душа, која рани мие.
„Портокалова“ од Оливера Доцевска (2013)
Ќе те испратам далеку кога повторно ќе почнеш да тонеш.
„Портокалова“ од Оливера Доцевска (2013)
Јас, тебе, ветив, ќе те научам мил Хомер поету, ти си ми судбината. Напразно сите знаци не се.
„Портокалова“ од Оливера Доцевска (2013)
Навистина така излезот твој од светот луд ќе го барам за да те спасам од неспокој. ќе те одведам далеку, за да ги видиш убавините на светот.
„Портокалова“ од Оливера Доцевска (2013)
Јас, мајко, тргнав, заминав, куса си пушка нарамив, планина Пирин развила, бајрак се вее сред неа: Јас ќе го, мајко, дофанам, над село ќе го развеам, та ќе те, мајко, куртулам од тоа ропство крваво.
„Песни“ од Коле Неделковски (1941)
- Огнено, ти реков, да можеше да те сместиме во сандакот ќе те носевме до куќата на раце - и објаснува Боге толку уверливо што сите веруваме дека тој навистина не се шегува туку настојува да ја вразуми.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Помислив но премолчав.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
- На мајките, и без да им го спомнуваш името ќе знаат да ти го прослават именденот - ми беше одговорил.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Дури во еден момент се посомневав.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Е, никој веќе никого не истерува”.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
И тоа не само заради нејзините големи врски со лекарите туку и поради насмевката што ја искористи за да ми ја завитка веста пред да ми ја предаде. Го знам тоа нејзино умеење.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Но признај, информацијава многу ќе те изненадеше ако ја слушнеше од некој друг.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Толку обично беше решението што го донесов, а толку грдо ми се чинеше кога требаше да и го соопштам, иако знаев дека таа нема да го слушне.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
- Одеше и кај Ѓурчина - прашав?
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
- Го запозна со наодите?
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Помислив: кога среќата ќе те послужи спремен си да поверуваш дека лично ти ја имаш сработено, дека е твое дело…
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
"Не дека ќе те напуштам засекогаш, но ова мое заминување ќе потрае", речиси шепотев.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Колата сега веќе еднолично тропоти.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Се разбира дека она, за мешето го поверував.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Јас не ги сфаќав неговите објаснувања.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Всушност помислив дали воопшто е упатно водењето такви разговори и тоа кришум од другите кога сум речиси сигурен дека секој момент се повеќе се зголемува раздалеченоста помеѓу неа и мене?
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
- Како ќе те распознае мајка ти по новото име?
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Или ќе ме земеш Боге од Бањи или ќе те истераат од партијата!
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Сашо: Ама тоа не е вистина. Јас божем ќе те изедам, а ти пак ќе си бидеш жив и здрав.
„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)
- Што ќе ми правиш, дедо? - праша необичната риба. - Ќе те испржам.
„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)
Ќе те пресече мраз, ќе те изгори слана. - Никого не чекам, - рече Белото.
„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)
- Потоа ќе те вечерам, - рече дедото.
„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)
А ќе те пофалиме и тебе кога ќе нацрташ нешто, макар и не толку убаво, но твое.
„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)
Потоа отиде во кујната. - Мамо, ќе те молам нешто! - Што?
„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)
- Ќе те одведам, - ѝ реков. - Ќе ја одбереме најубавата. И појдовме.
„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)
Да свршиме со бериќетиве и веднаш ќе те свршиме, ич не оставаме за понатаму!
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
Под камен да се скриеш ќе те најдат и ќе те заберат.
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
АНЃЕЛЕ: Чекај јас ќе те честам едно американско. (Се бара).
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
И вистина, убаво ми рече мајка ми вчера: „Ано ќерко, поднамирви се веќе малку поубаво кога одиш на вада, оти таму се собираат момичките и жените од целово село, пак ќе те прикажуваат.
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
МИТРЕ: Слушај, синко, штом ќе појдеш во Америка, во вилаетот што ќе те однесе компанијата, веднаш пиши му едно писмо на кумот Донета и кажи му сѐ кој си и што си.
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
Лук вечеравме, а тој пусти лук ќе те занесе и не можеш да се разбудиш.
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
МИТРЕ: Ами, во... Како се викаше бре, Анѓеле, вилаетот што ќе те носи компанијата?
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
СОФРЕ: Сега да свршиме со гумењава и со берење на гравот, и ќе те пуштиме да поседиш кај вујка ти до пченки берење.
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
Секако тебе ќе те побара Ефтим „Трупалено“. (Лицето и се зажарува, а градите и играат.
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
Сега ќе се женам и на свадба ќе те канам. Ама да ми дојдеш!
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
Да видиме али ќе те познат!...
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
Не кажувај се, да видиме али ќе те познаат.
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
Пак, барем да речеше Бугарите ќе те разберевме.
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
Може, ќе го сретнам овде, ќе те запознаам со него.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Немој да доаѓаш, ќе те убијам, велам.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
- Еве кај нас, столар имаше во Озера, е тој знаеше да лечи: во житни никулци и со стоено масло...
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Си ми здодеала, велам, ќе одам во викендичката, ќе живеам таму сам.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Застани со нив во реката - ни вода ќе те допре, ни може рак да те штипне за прст.
„Сенката на Карамба Барамба“ од Славко Јаневски (1967)
- Детево ѝ ги извлекло ушите на сенката за да те слуша и друг пат, кога ќе те брка лав, да бега пред тебе.
„Сенката на Карамба Барамба“ од Славко Јаневски (1967)
Ќе те дадам на прв што ќе те побара и нема да заплачам по тебе.
„Сенката на Карамба Барамба“ од Славко Јаневски (1967)
Бев изморен и не можев да пеам со нив.
„Сенката на Карамба Барамба“ од Славко Јаневски (1967)
Рековме и сторивме така.
„Сенката на Карамба Барамба“ од Славко Јаневски (1967)
- Точно, тоа и тебе ќе те изморува, - реков; се сетив: - Да нацртам нешто тажно и да ја разжалам сенката.
„Сенката на Карамба Барамба“ од Славко Јаневски (1967)
Ќе излезе вештер и ќе те праша...
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
А ти чувај се, молчи... Ќе те убијам.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
- Е, синко, најпосле те начекав. сега стрико ти ќе те носи со себе.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Реков јас дека си анархист, политичар. Ќе те набркаме од гимназијава. Не си, братче, за овде...
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
- Ѓавол нека те носи. И така ќе те набркаме.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Ќе те чувам, ќе те школувам, шушкаше тој загледувајќи го вљубено.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Другпат, кога ќе те казнат, ќе те пуштам порано.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Ѓаволски ќе те заболат коските. Жиците гребат.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Сте се исплашиле обајцата и сте се фатиле гуша за гуша, а тој викал: „Пушти ме, колера имам. Ќе те заразавм!“
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Божем царството е твое, та везден тебе ќе те слушаме.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
- Бегај, сотоно. Горниот ќе те казни.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Подај ги рацете. Ме истепа и ме избута од канцеларијата довикнувајќи ми весело: - Ќе те набркаме од гимназијата. А ти после оди со своите Црни браќа.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Се клештеше пријателски: - Трчај. Ќе те причекам.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Ќе те нахрани и ќе те легне во топло.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Ако излезе бумбарот, ти ќе бидеш магаре и јас ќе те јавам до крајот на улицата.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
А сите ќе те убедуваат дека тоа е истиот оган.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
„Луција, ќе те чекам овде“, рече. Останавме сами; се гледавме во очи.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
И потем Фисот ме фати за коса, ѝ рече на Луција „Избриши го“, и таа потем долго ме бришеше со шамичето; гледав солзи во нејзините очи; тоа не беше онаа Луција од разбојот, којзнае дали некогаш воопшто и постоела таква Луција, си мислев; гледав пред себе жена во солзи, сподобие страсно во писмо што го преточив, во песни; жена со очи гулабови; со коса како стадо кози, кога слегуваат од Галадската гора; со заби – стадо истрижени овци, кога излегуваат од капење, од кои секоја има по две јагниња и јалова нема ниедна; со усни – алова панделка, со уста слаткоречива, со јаготки на лицето како половинки од калинка; вратот ѝ е како кулата Давидова, изградена за оружје: на неа висат илјадници штитови – сѐ штитови на јунаци; градите ѝ се како близначиња од млада срна, кои пасат меѓу кринови; еве ја, плаче пред мене и ми ги подава рацете, и вели: дојди мил мој, да излеземе во полето, да преноќеваме по селата; утре рано ќе појдеме во лозјата, да видиме дали потерала лозата, дали се отвориле пупките, процутеле ли калинките; таму ќе те опсипам со милувања; еве ја, стои пред мене и јас ѝ велам: О, колку се убави нозете твои во сандали, ќерко знаменита!
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Оти: си влегол, татко, во одајата со записот проклет, но очите не си можел да ги одвоиш од буквата Ж, буквата девојка, што зографот-краснописец ја нарисал да биде со очи питоми, со раце и нозе раширени, спремна да го познае мажот свој; Оти: си видел жена, сподобие страсно во писмо, клопче отровно, со очи гулабови; со коса како стадо кози, кога слегуваат од Галадската гора; со заби – стадо истрижени овци, кога излегуваат од капење; Оти: вратот ѝ е како кулата Давидова, изградена за оружје: на неа висат илјадници штитови – сѐ штитови на јунаци; градите ѝ се како близначиња од млада срна, кои пасат меѓу кринови; Оти: твојот страстен поглед ѝ дал топлина на буквата-девојка, и таа оживеала, и скокнала од писмото-клопче, па паднала пред твоите нозе и почнала да ти ги бакнува стапалата; Оти, ти рекла: дојди мил мој, да излеземе во полето, да преноќеваме по селата; утре рано ќе појдеме во лозјата, да видиме дали потерала лозата, дали се отвориле пупките, процутеле ли калинките; таму ќе те опсипам со милувања; Оти: иако си му се заветувал на Бога по раѓањето на твојот единствен (сега ја разбирам смислата на нагласката на овој збор во говорот на Лествичникот пред логотетот!), син Лествичникот, си ѝ рекол: „О, колку се убави нозете твои во сандали, ќерко знаменита!
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Еден допир со животинката ќе те усмрти не само во овој, туку и во сите други, идни твои животи“.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
„Ќе те чекам под мостот. Испрати ја тетка ти дома и дојди“, реков.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Очите твои се гулабови под твојот превез; косата ти е стадо кози, кога слегуваат од Галафската гора; забите твои – како стадо истрижени овци, кога излегуваат од капење, од кои секоја има по две јагниња и јалова нема ниедна; усните твои – како алова панделка, а устата твоја слаткоречива, со јаготки на лицето како половинки од калинка; вратот ти е како кулата Давидова, изградена за оружје: на неа висат илјадници штитови – сѐ штитови на јунаци; градите ти се како близначиња од млада срна, кои пасат меѓу кринови; Таа: дојди мил мој, да излеземе во полето, да преноќеваме по селата; утре рано ќе појдеме во лозјата, да видиме дали потерала лозата, дали се отвориле пупките, процутеле ли калинките; таму ќе те опсипам со милувања; Тој: О, колку се убави нозете твои во сандали, ќерко знаменита!
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Ти се колнам дека и јас тебе ќе те убиев во првата година од нашиот брак ако поверував во такво нешто за тебе.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Беше на растојание, од кое можеше да слушне што зборуваат тие, кога Даниел низ заби пропелтечи, „Слушај, мудрецу, ако истресеш уште една глупост, ќе те мавнам со тулава.“
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
До интернетот имаше уште деценија-две, а мобилните телефони сѐ уште не беа ниту на повидок.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Во голем број од тие друштвени окружувања, особено во сексуалните иснтитуции како што се баровите и бањите, сигурно ќе сретнеше секакви луѓе со кои никако не би се запознал во сопствените друштвени кругови, како и разни луѓе со кои не би ти ни паднало на памет самиот да се запознаеш, па и куп луѓе со кои никако не би сакал да те најдат ни мртов, да беше до тебе. ‌Ама не беше до тебе.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Исто така, ако се знаело дека повеќето мажи што си ги посакувал додека си растел сигурно ќе те одбиеле, и тоа не поради твоја вина, па уште и ако забранетата желба по нив затоа ти била осудена да се искажува само во соништата, во безнадежни мечти за сексуална оствареност и за романтично блаженство, тогаш си немал никаква причина да му дозволиш на светот да ти ги ограничува мечтателствата и да ти го ограничува мечтателскиот светокруг на тесното поле на возможноста.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Имаше да заоѓаш со рајата што се збираше на геј-настаните онака како што ќе те снајдеше.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
За да си најдеш сексуални партнери, мораше да се фатиш за некоја од институциите на машкиот геј-друштвен живот: баровите, бањите, Црквата на метрополската заедница, месната деловна геј-асоцијација, геј-моторџискиот клуб, геј-хорот, некоја од политичките геј-организации или групи за притисок.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Имаше да се носиш со различни луѓе со секакви општествени потекла, од разни телесни типови, со различни појави, со разни родови стилови, од разни општествени класи, со разни сексуални вкусови и практики, а понекогаш (така им беше на Белците) и од разни раси.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
И тешко дека ќе се задоволат со нешто помалку.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
САЗДО: Уште не си дома? Невена со сукало ќе те отепа.
„Го сакате ли Дебиси“ од Лазо Наумовски (1973)
САНЕ: Ба ѝ мајката, нека чека. Ми беше страв за тебе.
„Го сакате ли Дебиси“ од Лазо Наумовски (1973)
Ако останеш неопределен како мал облак, ветрот бргу ќе те разнесе- рече старецот, гледајќи горе, кон небото и покажувајќи со раката. – Еве, ова мало облаче се наоѓа насредина.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
-Сега ќе те извлечам, старче, не вознемирувај се! – Му одговори Еразмо, пипкајќи го местото од џебот.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
-Ќе го ставам на рамо јастребот, растурената вреќа со пченица треба да ја врзам, тебе на раце ќе те земам: да тргнеме во потрага по бикот Чако.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
Ако тие принципи се оправдано цврсти, тие побрзо ќе те приближат до реализациите.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
-Ако не се спријателиш, ќе те победи.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
Кога ќе има зборуваш на луѓето дека тие се светии дека живеат обвиткани во минијатурни ѕвезди, ќе те гледаат чудно, не верувајќи во тоа што зборуваш.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
-Ако ја ослободиш својата вера, таа ќе те однесе бргу до целта – отсече веднаш старецот.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
Ќе те спасат од лошиот миг на проклетсвото – филозофираше старецот со сликовитото претставување на телесната и духовната борба, ставајќи ги работите на вага.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
Да знаеш дека Изабел многу ќе се израдува поради оваа наша повторна средба и да бидеш сигурна дека ќе те чека во нашиот дом со чаша коњак стар стотина години, а со него таа послужува само специални гости и во специјални прилики.
„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)
Знаев, бев убеден, верував дека пак ќе те сретнам и незнам зошто но нешто ми велеше дека немаш друг и дека сеушете ме сакаш.
„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)
Нешто ќе се случи: ќе се иселат, ќе те удри кола, од немукает ќе се оддалечите, а ти не си стигнал да ги известиш колку ти е важно вашето истовремено постоење.
„Најважната игра“ од Илина Јакимовска (2013)
Други панично мавтаат, придружени со неодобрување („ако пафташ ќе те касне“) од поискусните присутни.
„Најважната игра“ од Илина Јакимовска (2013)
- А денес? - Денес? Зборувај си што сакаш и никој ниту лош збор нема да ти рече, па и ниту лошо ќе те погледне. Демократија...
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Препушти му се на заборавот, па ќе те нема вчера, ќе те нема денес и утре ќе те нема...
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Ако некој ти речи дека ги браневме, ќе те излаже.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Туку што ќе правиш, кога ќе те натера маката. За леб и ќе робуваш...
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Зарем да нема никој свој во салата, блиски очи што ќе те храбрат кога ќе се јавиш на бината, што ќе се израдуваат повеќе од очите на сите присутни кога ти ќе излезеш, кога ти ќе рецитираш...
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
Во тоа време, зимата, ако еден од нас порачаше скампи со лук, обајцата моравме да ги јадеме за подоцна усните да ни го имаат истиот вкус кога ќе се бакнувавме. Margina #32-33 [1996] | okno.mk 185
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
„Во Јужна Америка и во Африка. Еден вид мува ќе те касне и ги полегнува своите јајца во твојата крв, и кога јајцата ќе созреат, ларвите - мали бели црвчиња - преминуваат во твоите очни јаболкца, токму под мембраната, такашто можеш да видиш како се грчат.”
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Арго-то е направено да овозможи работникот да му каже на газдата дека го мрази: ти живееш добро, јас лошо, ме експлоатираш и парадираш во својата лимузина, ќе те скинам...
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Сани го чувствува бебето во своите раце, колку е тешко и како лесно би можело да ⥊ се лизне и да падне преку шипката во затревената пештера.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Ако наидеш на кучиња, оди полека, инаку ќе те бркаат. Раката нека ти биде врз чантата.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Те осудуваме на официјален затвор на овој инквизициски суд, нашиот расудувач, како благословено покајување пак ти наредуваме да ги изрекуваш во наредните три години еднаш неделно сите седум покајнички псалми и си го придржуваме правото делумно или во целина да ги промениме, дополниме или отповикаме изречените казни и покајувања.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
„Расположена ли си за Донг вечерва?“ ќе те прашав.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Не ми е гајле што овде е поевтино. Тој ми вели, нема што да се грижиш.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Тој стариот лав таму веднаш ќе те изеде.”
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
„Бреда?“ „Тоа е одвратно“, рече таа. „Тоа навистина е одвратно.“ „Но мислев...“ Се повлекував. „Извини“, реков.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Инаку, за твојата голема грешка, погубна заблуда и прекршок да не остане сосема неказнета, за во иднина да бидеш повоздржан и за да им бидеш опомена на другите да се воздржат од слични престапи, разгласуваме дека со јавна одлука книгата Дијалози од Галилео Галилеј се забранува.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Од овие со задоволство ќе те помилуваме под услов веднаш со искрено срце и со вистинска вера свечено да се одречеш, да отповикаш и пред нас да ги отфрлиш споменатите заблуди и кривоверства и сите останати заблуди и кривоверства, спротивни на апостолската и католичка црква на начин и во облик што ние ќе ги пропишеме.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Ако некој ти се приближи, на пример ако дојде на 10 стапки од тебе, речи, „Вешто ракувам со полуавтоматско оружје.”
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Но, денешното арго веќе не е искрено.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Јас реков „Кое име ќе ми го дадете?“ Тој рече, „Кос“. Знаеш што е кос? Птица.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
На оној што ќе те удри по десниот образ, можеш да му го свртиш и другиот, доколку на тоа не те наведува стравот.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Џојс, нема да дозволам ништо лошо да ти се случи, ми вели тој.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Буквално болен од љубов, стенкајќи одвнатре со секое нишање на возот и загрижен дека засекогаш сум оштетен, ѕиркав надвор во жолто-осветлените станици каде осамени мажи стоеја пред огромни реклами, слики на раскошни манекенки изобличени со графити - истите стари навреди и повици; ДА ТЕ ЕБАМ, ПУШИ МИ ГО.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Ставивме картонски кругови на една ограда на село. Најчесто ги погодувам.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Можеш да одиш низ една или друга улица, без светла, така што не ги гледаш нечистите еднолични жолти ѕидови, улица по улица, со кучиња кои ќе те бркаат и црнкињи кои не те сакаат и мирис на ѓубре, во социјално-станбените блокови. Тие луѓе се гнасни.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
За тебе тоа беше ноќ што ќе те прогонува во соништата.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
29. Да му се направи добро на својот непријател е најдобар начин да ѝ се угоди на сопствената суета.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Тој ми рече “За да те заштитиме, ќе те водиме овде под лажно име”.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Во овој доцен час изгледаше како светот да им е предаден на мажи кои се без жена, мажи кои со понизна трпеливост чекаат нешто неодредено како што јас ги исчекував нашите средби.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
28. Да му се направи добро на својот непријател може да биде праведно дело, и не е тешко; а да се љуби непријателот - тоа е повеќе потфат за ангели, не за луѓе.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Нема да дозволам ништо лошо да ти се случи. Не терај ме да плачам, Мајкл.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Тоа беше глупа шега и ти се смееше на нејзината повторлива тупост.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Кога се преселив да живеам сама, брат ми ми купи пиштол затоа што кога жена живее сама треба да знае да се одбрани. Нишани во колениците!
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Никогаш не би можела да го извлече од таму.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Од другата страна на жицата имаше молк.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
27. Не зборувам ни за одмазди ни за простувања; заборавот е единствена одмазда и единствено простување.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Јас реков „Луди сте? Ќе ме истакнете на главната линија со лажно име?“ Тој рече „Да“.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Низ проѕирниот мрак, ако се сака, може да се насети дека младичот наминува → ПИСМО Драги наш сине, Се надевам дека вака обемното писмо пријатно ќе те изненади, иако ќе бев многу порадосна да го прославиме роденденот заедно со тебе.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
„Мамо!“ – извика момчето. „Качи ми се на грбот. Ќе те одведам таму каде што е неизвалкано, каде што ќе можеме да се очистиме, да се помириме“.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
„Сабота попладне. Писмото ќе патува два дни и ќе те сочека на почетокот на новиот неделен циклус...“
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
- Мистер Џекил ни помогна да конструираме нешто што конечно ќе те разоткрие! – ми дофрли оној со качкет, - Обидувај се ако можеш сега да изигруваш будалетинка.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
Мајка ти, црната кралица, не може да прежали што не те поседува на јаве, па затоа ќе те намами во сонот, со додека не полудиш и не отрчаш кај неа, во подземното царство“...
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
Сириецот се исклештува, терајќи го најмалиот, голобрад придружник (сѐ уште исплашен од приказните за крвожедната Гило што во пустелија со пајакова плунка им ја цица крват на децата сè додека не им ја остави виснатата кожа) ситно да се закашла, придвижувајќи го натежнатиот простор како леснонога искра што се впива во молчалив преграб: - Не убедувај се дека тој ќе те заштити.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
Во светите текстови лудилото е казна ако не се биде послушен на Господа: „Господ ќе те удри со беснило, со слепило и со лудило“ – таква е казната според „Стариот Завет“.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
„Болна си?,“ праша. „Болна сум,“ излажав. „Јас ќе те негувам,“ и ме прегрна.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
„Навистина ќе ме пуштат,“ и тоа го повторуваше како некоја утеха – како кога дете повторува некоја лага не за да поверува во неа по постојаното повторување, туку за да не мисли на вистината. .
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
„Ќе седам овде со тебе, и ќе те негувам.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
„Ќе те пуштат,“ ѝ велеше Клара, со истиот доверлив тон во гласот.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Јас го негував брат ми кога се разболе.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Ист си како онаа чија крв ја носиш, и која, да не те дала на посвојување, ќе те фрлела да умреш на улица, за да не ѝ пречиш кога муштериите легнувале меѓу нејзините нозе.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Ти ќе се вратиш, Рајнер, му велев, реката беше само едно големо чистилиште, ме слушаш ли, Рајнер, тоа е само отпловување, и јас ќе те чекам на крајот од реката, Рајнер, ќе те чекам онаму каде што таа се влева во друго постоење, знам дека си тука, Рајнер, еве ја мојата рака, погледни ја мојата рака, Рајнер, сѐ ќе биде добро, верувај ми, кога ќе заврши твоето пловење, кога ќе излезеш од реката, ќе треба само да ја промениш облеката, ќе треба да облечеш нова облека, и се ќе биде добро, верувај ми, Рајнер, верувај ми, како што јас си верувам на себе, еве ја мојата рака, Рајнер, фати се за мојата рака, и јас ќе те извлечам, а потоа ќе тргнеме кон поинакво постоење.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Ти знаеш дека човештвото ќе те чита и препрочитува, дека ќе зборува за тоа што рече ти за човечкото суштество, за неговите соништа и неговата стварност, за неговото свесно и неговото несвесно, за тотемот и табуто, за таткоубиството и инцестот, за Еросот и Танатосот.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Ќе те поведев и ќе те доведев во домот на мајка ми: ти би ме учел, а јас би те поела со зачинето вино и сок од калинки.”
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Ги кажував тие зборови во себе, со затворени очи, и ја испружував раката кон Рајнер, а раката ми удираше во ѕидот.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Во „Новиот Завет“ лудилото е претставено како опседнатост со зли сили кои треба да бидат истерани од оној кого го запоседнале.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Тогаш, кога ќе те сретнев надвор, би те бакнала без да бидам прекорена.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Таа книга ја отворав само кога брат ми не беше блиску до мене; од неа тој имаше читано само куси делови и велеше дека е полна со заблуди.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Тоа го очекуваш ти по својата смрт: да бидеш пророк над пророците – не еден од оние кои кажувале што ќе биде со човекот на земјата и над земјата, туку што е во него, и што може од него да биде, и што ќе биде според она што во себе го има, не знаејќи дека го има.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Ти некогаш се прашуваше: ‘Кој сум јас?’ Сега го знаеш одговорот.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Патем додаде: „Така ќе оставиш белези за себе, а тебе ќе те нема.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Јарето во срце ќе ти скокало, ќе те скокоткало, ќе си рекал и мемекал, оттогаш та довека.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Во себе постојано ги слушаше неговите зборови во мигот на преселбата на неговиот гарнизон, илјада километри подалеку: „Ќе се вратам, љубов моја, ќе те земам за невеста!“
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Не заборавај да си купиш, но внимавај да не ти ги откријат цариниците, зашто ќе те изгорат.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Инаку не се знае што ал ќе те снашол.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Потоа ќе те сретне вториот сосед и ќе те праша дали со тебе долетуваат или сами од себе се појавуваат од земја камените глави од Месопотамија, глинените садови од долината на Нил, бронзениот лик на Ацтечкиот крал, амфората во која се криел синиот тамарис на Сафо, мермерната плоча од Анталија, црвената грутка од Долината на монасите од Кападокија, молитвениот камен од Радика во кој и сега коленичат Богомилите, црниот камен од вулканот на Санторини, или шарата со проклетствата на Перун од Ел Тепе?
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Три плати не ти стигнуваат, згора на тоа, ќе те снајде и морално-политичка казна“.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Почитуван М. Ќе те изненадам. Ти се јавувам од над облаците, од небесата.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Но пред да стигнеш до него, ќе те сретне првиот сосед кој ќе ти рече: „Твојата книга ја научив наизуст, зашто секоја ноќ ми ја шепотат дрвјата крај кои одам и гредите на кои сакам да се обесам за да воскреснам како што велиш, со јажето-ореол околу главата“.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
На куќата - во - себе како да си отворил девет џама низ нив да и влегуваат другите куќи, парче небо, една црква со осум кубиња и со еден крст, две трепетлики, една остарена слива, еден орев што сам си го засадил, неколку џунџулиња од градината, со нив неколку полжавчиња, три-четири пеперуги, две кошници пчели и осум осилници со оси, стршлен некој и една полна месечина од која ќе се плашиш и ќе стреперуваш, зашто преку џамот и преку очите, таа влегува во тебе, заедно со едно море кое ќе ти бранува во мислата и ќе те обеспокојува и ќе те полудува.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Тоа нечистивиот ти го стокмил: и свадбата, и сватовите, и ората, и даровите, виното, од кое ако си голтнал, ќе те голтнело лудото и ќе било чудото што ќе те такла по сокаците да ги прибираш облаците, ќе те чекале бајарки и попови по манастирите, по чардаците.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
И ако се врзеш за јарболот да не те заведе случаен бран дрвото, стоплено ќе разлиста и ќе те гушне.
„МАРГИНА бр. 1“ (1994)
Како да заспаа моите тревки туѓа магија им ја украде моќта твојот мирис во стебленцата кревки претскажав дека ќе те донесе ноќта знаев: сѐ ќе изгубам, но ќе љубам.
„МАРГИНА бр. 1“ (1994)
Каков восок во ушите, жено, ништо не ќе те спаси тебе внатре ти пеат сирени скитници страдна да те галат секој миг, осудена си зли ветрови, очи и ретки птици.
„МАРГИНА бр. 1“ (1994)
„Добра жена е..., ќе те гледа како своја..., синот ѝ е некаде колку тебе...“
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
- Покори се безропотно, Онисифоре. Го определувам другиов да ги води запрегите.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Или оној со врзаноно око ти се пофалил? Тропни ѝ на вратата, ти рекол, ќе ти отвори, ровка е.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Ја сочекал скаменет и свртен на друга страна. Го поклопила со сенка.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
„Ти, Орлене, ако сакаш донеси и каца ракија. Жудлива, скиселена ... Сеедно. Ќе се нурнам со сѐ опинци - ништо. Ќе се обесам ако не ме најдете сув.“
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Домаќинот без голема покорност покажа на софрата.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
- Пушка имам, не се плашам дури и сам да сум. - Пушката ќе ја оставиш, го пресекол Онисифор Проказник. - Ќе ве сретнат, ќе се посомневаат на вас.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
- Сега ќе те однесам дома, сотоно. Лежи на прегреан цреп, кркај тикви печени и прави деца.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
„Ќе те обесат, абдалиште. Кажи дека не си виновен, дека Онисифор Мечкојад сака да се извлече со тебе.“
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
- Можам да им кажам на оние пештерски пајаци. Сакаш ли? Тие ќе те убијат.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Почекај, ќе те фатиме и ќе ги врзуваме опинците и објалата со твои жили.“
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Ќе те турне Јаков в пекол, само малку да пооздрави, ќе видиш.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Пред предизвикувачот да се доближи до навртените запци на скршената вила со која црниот од другото племе го чекал со возбуда, Онисифор Проказник се наведнал и со едно џапање го кренал виновникот на караницата.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Тргај ми се од очи ако сакаш и утре да делкаш килави ѓаволчиња.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Другиот, помладиот, како да не се сложувал, како да не верувал во таквото верување.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
„Ќе те најдеме подуен. Ќе пукне јажето ако се обесиш. Или ќе се обесиш како што беселе јаничарите - на кука.“
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
- Не се тргам, гороломнику. Јаков ќе те пречекори издупчен, тоа ќе го стори Јаков, ако сакаш да знаеш.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
- Не сакаш да ја венчаш мојата сосетка Фиданка зашто и ти значи си ја спровирал ноќе главата низ нејзиниот прозорец.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Утре ќе го напишам твојот лик во вжештена смола, меѓу ороспии и крадловци, меѓу безделници и никаквеци.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Осип Сечковски кашлаше и викаше низ солзи: „Онисифоре, зошто го стори тоа, мамичката твоја?
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
- Ашлаку неизмиен, рекла. - Кој тебе ќе те пушти да брцаш во мед за да си ги излижеш прстите?
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
„Ти треба да се чувствуваш силен и да го зграпчиш за уши злодејот Мечкојад. Луѓето се исплашени.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Во големите очи секогаш полни со љубопитност му пламнаа оганчиња на изненадување.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
„Бујрум, ага, на зијавет. Ќе те послужиме како свој човек, алах те благословил.“
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
- Ќе те чекам со чеканот на маж ми што го исклоцаа за да се собираат во кундале над мојава глава, се разгневила.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
„Ти по сѐ посегнуваш. Ќе те убијам, ти се колнам.“ „Тикво зелена“, ме бутна на сламарникот.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
„Не давај ме, внуку, на никаквециве, ќе ме обесат“ - ревеше Јаков Иконописец, го слушав со затворени очи и знаев дека ќе се случи она што часкум го сонив, Калпак и неговиот булук ќе се стрчнат, се стрчнуваа веќе и го носеа на раце или го влечеа со пцости кон габер или кон врба до раб на оризишта фатени од огради на ископана земја, еден врзуваше јазол за јамка на јаже, друг на побелениот Проказник со секира му стоеше на пат не пуштајќи го да го брани малоумниот злодеј од кого очекуваа да се почувствува возвишен пред умирање и да признае дека палел, дека убил вол со тризабец, дека светците од неговите икони ќе му ги простат гревовите.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Со него и тебе ќе те благословам.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Така тие го сардисале гратчето со пушки и топови: истрел - крик, писок на сабја - писок на пресечено грло.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
- Нели е така, брате Никола? - Но ние мислевме дека овој Онисифор фрлил оган врз кутриот Арсо, со полна уста побрзал Никола Влашки наведнат над склопец.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Тие тоа го измислија заради... заради вакво нешто што ти го стори со мене. - Да се убијам?
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
- Бездруго, рекол првиот. - Пепелта на човекот е пак тој самиот, пепел. - Кога ќе те сторам пепел, пак биди тоа што си сега, рекол вториот.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Сакаше да избега, џенем да фати, ама го зграпчив за рака и го повлеков. Потоа се покори и шмрк-шмрк... шмрк-шмрк, по мене.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
- Никој мене ништо не ми рекол. А ти откажи му на старецот. На двоколка ќе те однесам во Кукулино.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
- Онаа девојка, му рекла како да продолжува веќе започнат разговор, - вчера по тебе дојде и ќе те следи додека си жив.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
А ти не барај од неа веќе ништо. Вода јас ќе ти донесам.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Луѓето се бореле и со нокти и со заби, за една глава барале две: на малите народи една глава им е поскапа од три непријателски; ќе убиеш тројца, четвртиот тебе ќе те доака; ти гниеш во гроб, тој делка дечиња - тројца браќа му загинале, четири дечиња ќе изделка; ти ни род ни пород, тој сѐ може.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Те видов мртов денес, кога ви донесов ракија во манастирскиот двор.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Не сфаќаш ли дека Доце Срменков кришум ќе те убие.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
- Слушај, жено, помодрел. - Јас сум те затруднувал, јас ќе те породам.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Ќе те напојам, ќе те најадам, му велев, а и некоја облека ќе искапам.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
А и селаните, кога ќе те видат со преврзано око и со пушка, ќе извадат од некоја дупка своја абердарка и ќе те спобркаат уште пред да им влезеш в село.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Сега легни, ќе те повикам за вечера.“
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Едниот се викал Борис Калпак, другиот Наџак-Јанко, обајцата настрвени и со крвави раце од она што пред тоа било и злосторство и одмазда.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
- Сестри, викнала жена му. - Овој мачител сака предвреме да нѐ породи, Вашите мажи копаат камен, се згрбавуваат, а тој...
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
„Пушти ме“, реков. „Ќе те убијам.“
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
- Ние ќе те држиме, рекол првиот тревар.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Но ние умееме и во поинакви ора да се вртиме. Ќе те соблечеме и ќе те пуштиме гол.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
- Вечер ќе зобаш - тоа ли? Добро, околу куќава има трња. - Вечер ќе дојдам кај тебе. Чекај ме.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
- Затоа ме ловевте, сакавте мене да ме бесите. - И ќе те обесеа ако те најдеа тие што те ловеа, рекол Никифор Ганевски.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
„Си посегнал“, реков попусто тргајќи ги рацете од клештите на неговите прсти.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Утре и другите ќе ти свртат грб и ќе те остават сам да го бараш Лесново по беспатицава.“
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Кругот ќе те исфрли и не ти останува ништо друго освен да паѓаш, да паѓаш, да паѓаш...“
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Кога јас би бил во ситуација да бирам страна, што би рекол еден мој пријател книжевник, „Во нашата книжевна средина мора да избереш страна инаку ќе те нема!“, јас би ја избрал страната на Андриќ затоа што тивкоста, бавноста и шепотот, секогаш помагаат во кавгата да се вклучат оние што би требало да ја водат, оние чии оценки за тоа кој каков писател е, се најрелевантни, а тоа се читателите.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Но, според мене, во условите во кои живееме Македонците идентични со луѓето кои живеат во останатиот свет, стигмата не се јавува како недоверба во оние со кои може да се разговара, туку од тоа дали ќе те разберат.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Оти лесно е да наидеш на човек со кого можеш да разговараш, тешко е да наидеш на човек што ќе те разбере.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
- Подобро е да молчиш, ќе речеше, оти пеејќи, ем ќе ги изнервираш оние што не сакајќи ќе те слушнат, ем самиот ќе се разочараш од фактот дека си дудук за музика.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
„Учителката ќе те научи како влегуваат во блокчето такви високи згради, разнобојни лимузини, па црвени автобуси и широки згради, разнобојни лимузини, па црвени автобуси и широки улици!“
„Градинче“ од Бистрица Миркуловска (1962)
„Мја-а-а-а-а-у! Мјаа-а-а-а-у!“ - викаше таа тргајќи се „Пушти ја! Мама ќе те кара!“ - извика Бранко.
„Градинче“ од Бистрица Миркуловска (1962)
„Ти мислиш, дека мајка му е мајка ти: ќе вика по тебе, ќе те бара, а потем ќе те крене на раце и ќе те однесе дома!“
„Градинче“ од Бистрица Миркуловска (1962)
ЛУКОВ: Замолчи. Ќе те чуе.
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
Пред две недели, се врати оној мојон од Пловдив и ми вели: „Облечи се, ќе те водам на едно место“.
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
Ќе те испратам да станеш комита. И запамети: отсега имаш само еден родител: организацијата.
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
Расипа ли нешто - ќе те изрешетам јас лично. Така да знаеш.
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
Ќе те чекам... Ако не во вечен живот, ко Ромео и Јулија ќе бидеме во вечна смрт...
„Поетски блесок“ од Олга Наумовска (2013)
И птиците не се делат од своето јато Кога газиш, погледни , ќе се осакатиш од тло со трње животот е полн со веројатности Остануваш, ко изгубено кутре сред густа шума Лавови бездушни ќе те распарчат и нема да пуштеш ни солза...
„Поетски блесок“ од Олга Наумовска (2013)
Не заборавај! Ветерот ќе те однесе далеку, во карпестите голотини на непостоењето...
„Поетски блесок“ од Олга Наумовска (2013)
Не прикривај се под стреите на новоградбата, зашто не ќе те видам во ова темнеење.
„Поетски блесок“ од Олга Наумовска (2013)
ПОЧИВАЈ ВО МИР голем човеку ќе те славиме вечно!
„Поетски блесок“ од Олга Наумовска (2013)
Убавино, ќе те закопам во моите широки гради пак, живеј како било!!!
„Поетски блесок“ од Олга Наумовска (2013)
Оди си по патот што си го одбрала, јас ќе те следам ќе те пратам, јас друг пат одбрав од каде нема враќање, а ковертот ти го испратив, полн чувај го за спомен СПОМЕН ОД МИНАТОТО!...
„Поетски блесок“ од Олга Наумовска (2013)
Животот ми е ништожна сенка, што ќе те чува од пропаст.
„Поетски блесок“ од Олга Наумовска (2013)
Јас знам бранови разиграни, ќе те убијат тебе во мене, ќе останеш трага во непостоењето ко споулавен ќе играш во соленото блато на образот ќе ги откопуваш со ноктите нежните насмевки што ги однесе олујата на ова време ко развигорец распеан пратен од ритмот на, чекорот што одминува...
„Поетски блесок“ од Олга Наумовска (2013)
Спиј ми малечок, нани. Твојот пркос ќе те направи да растеш.
„Сонце во тегла“ од Илина Јакимовска (2009)
Па сепак, ако умрам, тогаш како ќе те сакам?
„Сонце во тегла“ од Илина Јакимовска (2009)
; да не го родиш ако главчето почнало да ѕирка; два дена да не ги миеш садовите, демек за домашните да се свестат; да не офнеш кога некој силно ќе те штипне; да не ти е мило кога некој те фали; да не тргнеш влакно од нечија храна; да не помислиш "у курац" кога ќе видиш некролог од дете. да го издржиш она што не можеш да го промениш и, за да преживееш, да го препознаеш она што можеш.
„Сонце во тегла“ од Илина Јакимовска (2009)
Вдовица, пет ќерки, сите девојки.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Е сега, тие уште попаметни се вратија.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Во еден “Прирачник за женска покајничка пред, за време и по светата причест” (Хамбург, 1668), пишува: “О Исусе, дојди кај мене, ќе те воведам во нишата на своето срце; таму ќе те Љубам и милувам, ќе те прегрнам со Љубов, дојди, слатко мое и ослади ме”.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Тоа е, што кај нас до лудило ќе те доведат, но попаметен уште никого не го направија.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Тоа само чевли да им земеш колку ли ќе те чини!
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Во волов рог да се пикнеш ќе те нам!
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Лесно може да се случи и ти да бидеш претепан, но тоа е ловоровиот венец, најдобриот украс на прераскажувачите: колку посилно ќе те претепаат, толку е поочигледен доказот дека твојата фантазија е поопширна; колку повеќе те пцујат, толку е поочигледно дека го привлекуваш вниманието.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Намерно лудило, радосно зло, уморен одмор, штетна корист, очајничка надеж, жива смрт, одважен страв, колеблива смеа, нескршливо стакло, вжарен мраз: вечна бездна на хармоничен несклад, пеколен рај, небесен пекол. (со “рафали” од оксиморони Марино пишува за Љубовта) okno.mk 237 Мистика и еротика Дури и во христијанската мистика се појавуваат слики кои не само што се проникнати со еротика туку директно се преземени од сексуалноста.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Немој да се грижиш ако од вакви прераскажувања се раѓаат спорови, тепачки и неволји: толку поголема е честа на прераскажувачот колку што поголемо и поблескаво дејствие ќе создаде неговиот расказ.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Но, сега ние ќе те сочуваме, ти само биди си мирно и чувствувај се како дома. Ти бргу ќе сфатиш.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
А во средината, спуштена вертикално како заплиснат студен челичен болскот стоеше подмачканата плоча на пилата, целата исукана, како сабја од ножница, додека нејзините правилно распоредени запци, секој со по иглен врв на острицата, светкаа со по една ненаситна срчена светлинка, собирајќи ја во себе и усвитувајќи ја скржавата виделина на денот во своите илјадници одблесоци, за кои се чинеше дека ќе те испечат уште со самото тоа што ќе се обидеш да ги допреш.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Можеш да ги пцуеш, помисли, да им речеш дека се страшливци, дека се арамии, а тие ќе продолжат само да ти се поднасмевнуваат будалесто вака спитомени и, во најлош случај, само ќе те надополнат.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Но, кога ќе видам дека веќе нема смисол да продолжам и понатаму, а тоа секогаш се гледа во неа, во втората средба, тогаш ќе те пуштам.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Кајмакамот седнува, потоа вели: Ќе ти зададам три прашања: ако одговориш, ќе те пратам на царски лицеј во Стамбол.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Ти си од восок направен и нејзината врелина ќе те растопи. - Циник...
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
„Ако им се подадеш гол ќе те слечат“ (мисли Патрокле).
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Ваму ќе ми биде добро. Нели ти сакаш да ми биде добро? Тоа ќе те радува.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
- Ана, ти си изморена и... возбудена. Ќе те одведам во твојата соба.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
црвената: пламливи, избувливи луѓе: што на ум, што в срце - тоа на уста, за една болвосерка - туриваат каца со мед; им пререче ли нешто, им се пикна во зборот, не ги поддржа, не им одобри - повеќе за тебе не држат, те замразуваат; додека имаат мака на алтан-терезија те држат, кога ќе им помине маката, за старо тенеќе те даваат; само тие како да постојат во селото; соседите ги тераат да ги врзуваат кокошките, а тие кучињата свои ги пуштаат кај што сакаат; кога ќе се впипрат во лицето - запелтечуваат; ако ти е фрлена шега, подбив, мунѕа - од нив е; се зафатија ли со нешто, наумија ли нешто - или ќе го сторат или раката ќе си ја отсечат; жолтата: колебливи во очи, во држење, во однесување; многу сакаат да слушаат, да чујат сè, а ни трошка нешто од себе да речат; во расправиите бегаат, не сакаат тука да се најдат; дома глас не им се слуша, како да не се живи; за мала работа трчаат кај соседите за совет; кога ќе им влезеш в куќи, не ги фаќа паника, ниту брзаат да те почестат; ако дедо им бил говедар, козар, питроп, полјак - таткото и синот и внукот се тоа; по гробиштата кога сите лелекаат и плачат, тие ги гаснат свеќите да не се трошат до крај; секогаш одат со навалени глави загледани во земјата како да бараат нешто што изгубиле или пак што загубил друг; кафеавата: рано легнуваат, рано стануваат; тешки во одењето, тешки во зборот; само за себе живеат; што било, како било - во нив останува; дома со седење те пречекуваат: ќе те измерат: кој си, што си, па ќе станат; за многу работи се прават дека не чуле; она што е нивно не го даваат на друг да се послужи; устата им испушта мед, а срцето пелин; кога ќе им дојде невеста во куќата, или ќе ја претопат - табиетот да им го земе, или клоцата ќе ѝ ја удрат; имотни се, но со прсти стегнати, кајафлии не се расфрлуваат и не арчат многу: дури и кога дечињата наутро ги празнат мешињата, ги празнат во дворот - да имаат што и кокошките да колвнат; избегнуваат кај што не им е по ќеф или кај што шерепере се зборува; жените со плетиво одат в поле, в планина, в црква, на молзење, в град по купување; кога даваат совет, не ти кажуваат сѐ докрај - нешто и за себе задржуваат; ако те засакаат - виделе нешто во тебе што им се допаѓа; кога ќе им се случи нешто лошо во куќата, одмерено плачат; кога се болни, не ѝ веруваат на болеста; со неа шетаат, со неа работат, со неа по веселби одат; ја носат, а гледаат кому да му ја прилепат; розовата (шеќерлијата): чаламџии, фодули, самобендисани, а купи ден - помини; на оро први; те сакаат додека имаат мака; јајце да варат, надвор го варат - да ги гледаат сите; од надвор куќата чиста, паќна, што се вели: азна, а внатре празна; што да се случи во селото - први разбираат; во разговор ќе те префрлуваат од рид на рид, ќе ти тргаат фурки - в очи ќе те лажат; не држат многу до зборот: речи - одречи; ти даде ли нешто, сите знаат; новата кошула ја облекуваат врз старата: кој да види да завиди; први се за гости, за јадење, за пиење, а кога ќе им дојдеш дома - им поминал светецот!
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Скокна шумарот Веселин, ја грабна пушката, ја протна низ прозорчето и свика кон Цанул: ”Чисти се што побргу, инаку јас ќе те исчистам!“
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Ја грабна пушката и отиде кај Трајана дома. Му рече: „Да не ми беше внук, ќе те убиев“.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
„Или јас тебе ќе те убијам, или сама ќе се убијам“, му рече еден ден кога Полин наполу го отфрли лебот и другите јадења и започна да ја засмрдува куќата приготвувајќи јадења од разни растенија што така диво растеа во природата: штавеј, блостурци, див спанаќ, лобода, ардукли, киселачка, разјан, зајачко зелје, шумска салата, мајорок, чубрица, дрезга, мечкино грозје, рајчица, шафран, жолта месечина, пиперица, горчица, див лук, брашнарка, граорка, гомбел и др.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
„Море ќе те откорнам јас тебе оттука, семката твоја!“ пламна Профим и со мотиката го удри Грдана.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Кога ќе те прибере дома, ќе сака да има жена што знае да ракува со ашов и со мотиче.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Па, кога ќе те праша: „А како?“, ќе ѝ речеш: „Ќе видиш, па ќе дојдеш да ми раскажуваш. И да честиш.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Ако не знаеш да пливаш брзо, не влегувај во каналот полн со влекачи крвожедни зашто, кога исцрпен ќе се довлечкаш до брегот, ќе те чека ново сокаче, што завршува како слепа улица.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Па те нуди, како домаќин, да пивнеш нешто да се опуштиш, а ти знаеш дека по првото ќе се врзеш, по второто под маса ќе те бараат, а по третото - под него евентуално.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Од нежност, како во постела од рози, ќе бидеш послана како најнежен трендафил... а тој само ќе те милува со поглед, до таму што ќе те расчеречи божем си печена кокошка.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Да беше некој друг, ќе те изгореше“, ме испрати пријателчето.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Па, кога како хор ќе дојдат да те соберат тебе и тоа „три кила месо со очи“, сите во нови алишта и чевли и со поворка до автомобилот, а сето снимено и фотографирано по принцип „секој со секого и секој со сите и со бебето“, протрчуваш до аптеката во болничкиот двор и пазаруваш протект апчиња за секоја евентуалија затоа што знаеш дека во следните шест недели никаде нема да одиш освен до креветчето и до јажето за пружање пелени, бенкици и „шведски“, а нему си му пожелна како првиот ден, и дека многу бргу, веднаш по првата недела, ќе те побара под ќебето.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Јас ќе стојам од онаа страна, и со насмевка ќе те бодрам.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Но, затоа, до Зелена Лагуна ќе сретнеш барем двајца струмичани што ќе те честат лубеница, грозје и разновиден зеленчук, само атер за муабетот на македонски.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Помеѓу разведен и вдовец, подобар избор е вториов, зашто тој сѐ уште ја мрази жена му повеќе од сѐ, па секако ти ќе бидеш подобар избор; а овој во црнина, тргнувајќи од тоа дека за покојникот се зборува само најдобро, ги заборавил сите кавги со својата покојна и, идеализирајќи ја, ја кренал на ниво на безгрешна, па ако него го избереш, секогаш ќе те споредуваат со идеален партнер.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Кога не ти се обраќа, најдобри резултати дава: во него да растриеш една лута, со надеж дека ќе му го загрееш и желудникот (а може и срцето), па ќе трча и ќе те довикува по име, ако за ништо друго, тогаш барем за тоалетната што се потрошила во тоалетот.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Во советот влегува и потсовет дека долна облека или гаќи никако не се носат зашто кој тебе ќе те чека да се соблекуваш... значи паѓа во вода онаа старата дека, ако треба, леб нема да јадеш ама добри секси гаќи мораш да имаш, затоа што тие сетики и леб ќе ти донесат, нели. Ви текнува?
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Затоа што сè што ќе сакаат да ти речат ќе те направи уште понесреќен.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
И тебе ќе те повлечам! Крај. ...
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
А кога ќе те праша за што беше и за што се дискутираше, кажи дека не знаеш и дека цело време паметот ти бил кај неа.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Затоа треба да бидеш дискретна, зашто ако многу зборуваш, будноста треба да ја искачиш на највисоко ниво, зашто овие “стојачкиве“ лесно ќе те истуркаат од едното, а може и од двете, па ќе станеш повторно застаната во редот на „чекачици“.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Рада, моливот и листот в рака додека да проработе „чудовиштето“, а ние, во име на љубофффффта кон твоите приказни, ќе се стрпиме и ќе те очекуваме со нови приказни.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Кога таа ќе те види насмеан, и нејзе полесно ќе ѝ биде“.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
А тие што имале искуства со пријавите во полиција или во институциите на системиштево што функционира исто како да не постои можат да ви раскажат колку е поголема фрактурата на ребрата која не е видлива и поради која само не можеш да дишеш, тие, одговорните за заштита од насилство во врски, кои имаат положено и посебен испит за одржување на семејството по секоја цена, толку поспремно ќе те дочекаат со зборовите: „Ајде невесто, оди си дома, не си ти ни прва, ни последна.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
ама немаме пасоши, свиденија, никакво книже, оти ние знаеме дека ќе влеземе во слободна Македонија и дека не ни треба ништо и кој ќе те претресува во слободна земја и ги фрливме пасошите од бродот, во морето, ура, викаме, скокаме на бродот и ги фрламе пасошите во водата, радост голема, човек во радоста поулавува и пасошите летаат во водата, а улема риби се збираат околу пасошите, цели јата риби ги тргаат наваму натаму, небаре ги читаат,
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Молчи, вели Јон, молчи оти ќе те отепам.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
како ние да не сме го врвеле, ама не бре, кој може да нѐ запре, кога ќе те удри улавата мисла, полоша е од стечена суводолица и не гледа кај врви, што ќе откорне, што ќе забере, а босот уште ни вели, вратете се ако нешто не е о кеј, пак вратете се,
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Сега, ти бери, ми вели, а јас ќе те гледам.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Ме мачи несоницата, вели Мирче и ме мачи... не е за кажување, вели. - Ако кажеш може не ќе те мачи, му велам.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Најмногу кога ќе те швркне некое праче преку очи.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Оф, бре Јоне, си велам, овдека ќе те голтне мракот, овдека ќе те испие помрачината.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Пак ќе те викнеме, вели, Јас станувам, се прекрстувам и ги оставам зад мене.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
А и да пука, вели, ја ќе те погоди, ја - не.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
А и учителот не го разбираш убаво, па тој ќе се налути дека не го разбираш, ќе земе прачка, и - рас-трус, ќе те шврка со прачката по прстињата.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
И така, така, ќе се премислат, ќе ме пуштат. - Ајде, оди си, ќе ми речат, ние пак ќе те побараме.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- А што ќе загубам, ако ме отепаш, велам, тебе ќе те загубам.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Ние ќе ти најдеме маж, вели, и ние ќе те одведеме кај него. Ако можите сосе петте гробови да ме одведете велам, сосе петте мртви деца.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
А кој ќе те види во тоа време, ама пак...
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
И треба да знаеш, вели, ако не го заробиш ти него, ќе те зароби тој тебе.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
И војводата мавнува со раката и комитите ги тргнуваат штиковите од под гушата моја. ־ Ај, сега оди си, вели војводата, ние пак ќе те побараме.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Ако се пишеш ти Бугарин, вели Наќе, јас жив ќе те одерам.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
И кога ќе те прашаат: - Која беше? - Никоја. - Кај си била? - Никаде. - Што направи? - Ништо.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
ќе те дупат муви и горештината и ќе скапуваш, да не можеш да се мрднеш, и во Серес им ги турнавме куќите за да правиме окопи, и земјата е секаде празна, народот бега, а окопите ни беа покрај пругата, оти полето беше под вода, а почна и маларија, трески големи и секое утро врви човек и ти дава кинин во окопите и ние го пиеме ко ракија, а горчи, леле мајко и ти даваат некој пченкарен леб, може човек да отепаш со лебот и некогаш ќе сварат грав, ама грав нема, само неколку зрна се бркаат во казанот, и не можат да се сретнат, да се видат
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
И да ја влечеш по земја мајката, со кукачка да ја влечеш, таа пак ќе те жали.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Чекај, Капинко, велам, не предавај се! Есенва ќе те учам да предеш и да везеш.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Ќе ти скокне на градите, ќе те кутне и така ќе те држи.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
и се враќаме пак назад, по истата трага со лазење и го наоѓаме Бугаринот кај што го оставивме, можевме и да го отепаме, ама ај, си велиш човек е, може тој ќе те носи ако те ранат, и што да правиме сега со тебе, му велиме, што ќе кажеме за тебе, а тој - вие сте ми мајка, вие - татко, ако ме кажете ќе ме стрелаат и нѐ моли, ни ја пика главата под колена, се митка ко живинче, се уплашив, вели, ама да не кажеш ти, му велиме, не, вели, уплашениот е секогаш уплашен, ме фати голем страв, вели, ме сопна и не можев да се помрднам, и го целива ножот, се колне и после фативме двајца Грци и тие ни кажаа дека ќе нѐ удрат два полка, еден грчки, и еден англиски, и ноќта зедовме наоколу сѐ миниравме, ископај чиневме дупка и наполни ја со дробен камен, со чакал, и среде камењата ќе врзиме по пет бомби во китка, со тел, сите дупки ги врзавме со една жица и кога наближија војниците, ги дрпнавме мините,
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Ако беше за колење, му велам, ќе те заколев уште таму.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
А така момчета, вели и појди кај едни, појди кај други, не куражи и благодарја ви на учението, ни вели и ние: покорно благодарим, ќе му одречеме, а шумата свети, мислиш сонцето заборавило да зајде, да се тргне од неа, а сонце нема, небото на твоите рамена се потпира и тука учевме сѐ што си има една држава за да напаѓа и војната си тера и првин се бориме со Грците и со Англичаните и дење-ноќе во окопи, со цела спрема и не смееш да заспиеш, оти ако те најдат заспан, ќе те врзат на сонце, ако е сонце, ако не е дожд, и така ќе скапуваш, 123
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Ќе ја успиев, вели. - Ќе те успие таа тебе, велат жените, со јазикот надвор ќе те успие.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Наопаку ќе те насмее, Јоше, велат жените, и со свртени белки ќе те успие.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Дури и мислата твоја ќе те изневери, ќе те преправи, велам.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Јас да знаев, не ќе те заробев тебе, велам и го прегрнувам.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
сите почнавме први, вели Силе Плевнеш и едната рака си ја потклава под главата, си прави визглавје, сака да спие, и така ќе се умира, вели, барем наспијан да умрам, далечен е патот до небото, треба одморена да ја пуштиш душата, а јас ништо не сакам, вели Стеван Докуз, само да се најадам, до гуша да се наѕидам и пак почнува да цимолка и да си ги голта солзите, искрен е Стеван Докуз и во плачењето и во јадењето, никогаш не му било доста јадењето, ламја е Стеван Докуз, машина, чапја, коза пропрсната, е што да правам кога мислата само на тоа ме тера, вели, ќе се сетам на шумата наша и пред секое заспивање си мислам колку би било добро и шумата да се јаде, да можеш ко коза да ѝ влезеш, од Зајгазица, или од Чучка, или од уште подолу, од Задмартинец и да фатиш да си кубиш, да си брстиш, со ред, стрижи, кастри, наполни го мевот, напиј се вода и легни си под некоја најширока бука што ќе те павка и ќе те брани од мувите и од сонцето, а кога ќе огладнеш пак стани, и пак брсти, стрижи, мели ко гасеница, 120
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Ќе те викне, велам, и се штипнувам одзади, си го прегризувам јазикот. Господ да не чуе.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Којзнае што ќе те пресретне: куршум или болест.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Било, како ние што викаме „аирлија работа“. Ќе те мислат нем, ако не речеш „аирлија“. Ама кој знаел. Дури отрпнавме, многу глави се скршија.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Тој ќе те удира, а ти ќе се превиткуваш, ќе потсинуваш, ќе се собираш копец во вратот и во срцето, ќе ја собираш устата, ќе ја собираш раката и, примижувајќи пак ќе ја подаваш.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Ама, патем, само едно исто ми се одѕива во ушите: „ние пак ќе те побараме, ние пак ќе те викнеме“ .
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Еда, е многу мазна и висока, вели, и една многу ќе те умори, ба му ја!
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Еда, и жени ѓибале, вели Давиде Недолетниот, еда в пазува, под фустан, вели, еда ќе ти го засучи фустанот, и, еда, ќе те кутне, вели. - Да те кутне тебе кутурата, вели Јаглика Тренческа.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Ако правиш пак гости, ќе те испратам кај господа, му вели војводата, да не речеш дека не ти кажав, му вели. Ама од лево уво влегло, од десно уво излегло кажаното.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Не знаеш од кај ќе те удри, вели, и ни притура ракија.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Во Битола само на војници и на курви се сопкаш, велат. За едно кравајче леб ќе ти го кренат фустанот, велат, за една чаша ракија ќе ти се расчекорат, ќе те опчекорат.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Злото не е алка, тоа е низа од алки, запрега на судбината; те зауздува и ќе те влече до оној ден, до мигот во кој под твоите клепки ќе свенат синоличките како во очите на коњот од недетското детство.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Кога луѓето ќе те видат, се чувствуваат излажани.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
- Да, Август. Публиката протестира кога ќе те види.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Пред селото застана крај својата нива и го извади лулето. Ќе те изорам и без коњ.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Оној ден, кога во твојата куќа ќе заплаче твој пород, ќе те убијам. Клетва си е клетва, зошто не пазеше?
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Август, публиката протестира кога ќе те види во арената.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Бледата светлост запали две искри под неговите натуштени веѓи. - Тебе ни гробот не ќе те земе.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
- Ајде, ајде, ќе те однесам до колибине, ќе те згреам. Не е уште време да те плачат.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
- Ти, глувченце божје. Ќе те стопам, ќе те сомелам со заби.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Август не е мртовечки блед. А ако изгледа таков, тоа е од полната месечина, од бледиот благ рефлектор на ноќта. - Публиката се проѕева кога ќе те види.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Првиот брза пред другите двајца: - Ја зобаш ти народната мака и на оро, си со брадестиот јарец талјански и швапски и со сите твои и заслужуваш да те избричиме под грло не како што бричи селскиот бербер Кузман па сѐ влакна бијат од лице туку ќе те избричиме јас Мушмула и Сотир ниедно влакно да не ја пробие кожата.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
„Ајде ќе те прашам, бре Донке, Донке Вардалике, ајде каде тие, бре Донке, двата загинале?“
„Од борбата“ од Блаже Конески (1950)
Паднале на збор 'рсланот и чоекот, за кој од двата е појунак. 'Рсланот велел: - Јас сум појунак, бре човече, оти еднаш да те мавнам со ногава, ќе те сплескам тука на местото.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
А жената им се молела да чинеет некое чаре, да не би да је оперит м'ж је, откако ќе си оделе тије.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
- Е, коа така - му рекол муштеријата - ај продај ми ја мене, да јас ќе ја зготвам и на гости ќе те викам.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Чекај, кучке, утре што ќе те најдит, ти да видиш!# Утрото од рано глаила еден чоек и ја пресекла од корен, та ја исекол чоекот на мали парчиња. 'И собрала парчињата, деланчињата до ронка и 'и изгорела сите во една силна вурна и вурната ја заѕидала, вар и оросан.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
И тогај му раскажала за трите наречници како што му рекле една ноќ и, ете, вистина се погодило, чунки чоекот што го отепал в лозје бил татко му негов.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Ти синко, не ме слушаш за ова што те учам сега; арно, ама ќе дојди саатот што мојве зборои сѐ по глаа ќе те удрат и тогај ќе поверуаш; арно, ама што рекол некој: ќе ти дојдит умот, ама ќе ти појдит кумот.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Не остаила време да врвит зависливата наштеа, ама во втората вечер беше ја зготвила ќерка је и беше ја испратила велејќи вака: „Ај ќерко, ќе те поиспратам до кај чешма да појдиш - и рекла, - за да залеиш вода и да те бла(г)осоат месеците, да вадиш и ти алт'ни како онаа кучка присестра ти што вадит.“
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Си залеа вода девојката, си отишла дома, приклукала на порта и излегла маштеа је да £ отворит.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
- Ај, ела, ела кума лино, качи се на рамо, ќе те носам, ќе те носам.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
- Слушај вамо ти, метло сестро - је рекол - сега откога ќе си одам в чаршија јас, ќе станиш ти и ќе ја сметиш куќата, дворот и ќе суредиш с¯ што паднало наземи; ќе месиш леб; ќе зготвиш вечера и коа ќе си дојдам да биди готоо; слушај вамо, метло моја, мила сестро, тако ми таткоа душа, ти се колнам, ако готоо не го сториш ова што ти го велам, да знаиш оти страшен ќотек ќе ти удрам; ем знаиш како ќе те тепам?
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
- Што си дошло, бре момче - му рекол бавчанџијата - овде во царска бавча?
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
И не бери гајле, пак јас ќе те однесам и ќе те донесам и пак чоек ќе те сторам; арно беше сега да не го окршиш шишето, ама откоа ќе се стори едно лошо, не се враќа лесно.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
По патот и стретил еден богат чоек и 'и прашал шчо носат жив чоек на носило?
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Коа виде сиромав јазоец оти лисицата сплетка конците, је рече: - Ти, сестро лисо, да се сториш на умрена коа ќе дојди чорбаџијата и тој ќе те удри со клоца по глаа, та ќе те изваи од стапицава и ќе те пласни настрана.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Веруј, синко, оти секој син и ќерка што не слушале татко и мајка големо наказание од бога добиле.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
- Јаа! Коа ти велев јас: „М'жу, коа да се крстиш да велиш по еднош и: Господи, брани од женска белја! А - ти не сакаше да ме почујаш!
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
- А шчо не ми кажа отпреѓе? Сега да видиш, како ќе те куртулисам.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Тепала, тепала, дури сите погани луѓе и истепала и откоа беа останале чесните, си прешла во друга земја и тамо потепала.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Утрото пратил царо измеќаро да види и да го праша дали беше слатка рибата.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
А тебе кога ќе те фатам, жив ќе те спалам во огин.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Си го закопале и му остајле една дуока, за да дишит, дури да доела умирачката и да му ја земит душата, као што си мислел тој.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Толку знам сега, Силјане, толку ти велам.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Направи нешто - вика - што ќе те спомињат луѓе доживотно.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
- Јас да сум ти жива: ако се ватиш, јас ќе те пуштам!
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Жив ли си ушче, брате?
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Едно момче тамам на време било за женење, арно ама си било сиромавче, тики не можело да се жени, чунки си немало парички за свадба да си праит и да се женит.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
- Веруј, мајко, оти на срцево ми остана тоа момче - је рекла плачејќи момата - ја него ќе ми го земите, ја в неола ќе се врлам и друго чаре не бидуа.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Земи сега прстенов и нека ти е аирлија ќерка ми, за век да се ќердосате - му рекол.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
- Е, коа је така, ела врзи ме и да видиш, оти ќе те чекам - му рекол 'рсланот.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Туку, слушај вамо - је рекла Марта, - нешто ќе те прашам: кој месеци се поубај и кој сет полоши во целата година?
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Го испратиле и тој тргнал.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Ај оди измиј се образ и дојди да му бакниш рака на татка ти и мене, за да ти речиме: да ти је аирлија момчето што ќе ти го свршиме.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Еве, на пример, - вика - по мосто можат да минат луѓе, довек, додека постои човек по мосто или по овој пат што го градам на клисурата.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Еднашка колажег и сечко сет најлоши, а пак марта смушена ет со триста умишта. Ете, тие сет најлоши!
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Тебе те видов за првпат, татко, и тебе ќе те испоганам, за веднаш да умриш, за што си сторил - да најдиш.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
- Море, ами кој е тој будала што ќе те веруа, бре Силјане - му рекле селаните - оти си бил штрк!
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
И она почна да му вика: - Море, брате - вика - ти тоа несмислено го работиш.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
- Навистина ти велам, овчарко, оти ќе те јадам, анџак сум те начекала да те клаам в рака и да ти вратам за толкуа змии што си 'и отепал.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Ако не ме посечиш, ќе те изеда.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
- Ела, мори ќерко - ја викнала царицата ќерка си од одајата, кај што била затворена и плакала - ела овде при мене и при татка ти, и ај нека ти бидит ќеот: еве ќе те свршиме за тоа момче.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Откоа се премислил воденичарот, беше ја пуштил лиса: - Е ај, мори кума лисо, ќе те пуштам, ама ако не ми ја свршиш оваа работа и да ме излажиш, тешко тебе после, ако ти клаам рака.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Здравје нека ни дајт Господ и се ќе бидит.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
На тоа згора, го послушал царот момчето и напраил три чардаци на едно широко место, та повикал сио град, мало - големо, да гледаат сите коа ќе му 'и дават трите вреќи со лаги момчето.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Како ќе те научит тој, сполај му, така напрај.“
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
- Многу арно, побратиме, ќе ти поткренам - му рекол сиромајот, ама ќе те молам да ми кажиш ако знаиш кај седи царо на к'сметите; те молам стори ми едно добро.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Снаа му го покрила со покроф, запалила сфеќа и заватила да редит и да тажит.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Арно ама, Господ коа го варди чоека, никој не можи ништо да му стори.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Тије му раскажале, оти као нејќит да глеат греој кај му умираат децата од глад, се сторил каил да умрит.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
А пак ако не ми наполниш три вреќи лаги, да знаиш оти ќе те загубам.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Коа чу тој збор царот, беше се уплашил да не речи така и за него, чунки и нему му беше удрил еден муур, така и на царицата, тики надупил големците царот да викаат оти е лага тоа што кажало момчето.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Ама ќе те молам овде пред овците не јади ме да им се чини ќеот, ами однеси ме онде во долон и тамо јади ме.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
- Јас ќе те куртулисам, брате јазовче, заошто сум стоумница; ти ич не да не бериш гајле!
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Слушај ме, синко, јас што те учам и мајка ти, оти ќе те вати некоја клетва од нас, бре синче Силјане!
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
А м'ж је велел: - Немој така, мори, не викај, страмота је, не викај, оту ќе те операм!
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Кога се видело момчето во бавчата од цареа ќерка, му зело од коњо едно влакно и го испуштило да си летни: - Ај, коњче, ој си сега - му рекло - до кога ќе ми требаш, ќе те викнам.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Татко ти ќе те даит за некој царски син што да му је акран нему, а не за сиромав - је рекла царицата, као нажалено.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Кога ќе те фатам со обете раце, да кога ќе те биам, биам, ем с¯ до плеќите од жената ми.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Ноќта кај два - три саатот, дошол богатијот со една ластегарка, го открил, му удрил неколку по плеќи и саноќ го терал да 'и пренесуат камењето од гробот, од еднијот крај на гробиштата до другијот.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
- А, бре момче - му рекла таа, ќе те прашам ако не ми кажеш, од кој град си и чи си и колкугодишен си?
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
- Море браќа бре, Ами Силјан ет шетан чоек - му рекол некој стареа - тики видел земја секаква, ти видел морето, тики со секакви луѓе се кунуштисал, да од тоа Силјан се научил вакви приказни и сторенија да ни кажуат.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Од пусти страои од топузот, станал од столот и го теклифил за тој да седнит и му рекол уште: - Стопанине мој, било како било досега, да ми простиш сега сакам: јас сторив, ти не стори; ама за отсега вамо ќе видиш, ако сме живи и здрави, што чорбаџија ќе те сторам; ела та влези во азното мое и земи си колку сакаш, ете да бидеш богат!
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
- Ха, сега дури те гостив, си рекол со умот чоекот, оти коа ќе те врзам јако, за да видиш кој е појунак!
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
- Ако си, момче, ти од долен род, ние ќе те напраиме од голем род, чунки ти работел тебе многу к'сметот.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Пак ако се роди со пченицата в уста, од постела ќе те дигнат да го крстиш, да не умрело ѓаволче, Ако некој се разболи-попот треба да му направи молитва да оздрави.
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
Оди по мене, ќе те сокријам во одајана за гости.
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
Јас сум остарела со стројниклак, дури, кога не ќе бендисува, ќе те испрскаат со лоши зборови така што... да не можеш да ја најдеш вратата од која си влегла за да излезеш. Блазе...
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
ИЛИЈА: Е, ќе те молам, сега ти да ги собереш другарите и да тргнеме.
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
Тогаш да направиме вака: да не ја матиме многу водата, да ја викнеме да си дојде дома ти и тука в куќи ќе те венчавам на брза рака.
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
ИЛИЈА: Така, бабо Анчо. И јас веќе како права мајка ќе те сметам. А сега веќе време е да си одам.
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
Ух, со заби ќе те изедам како сум силен!
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
ИЛИЈА: Како што си е редно: ќе пратам стројница и ќе те барам.
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
Сега ќе те зобнам!...
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
РИСТАЌИ: А бре, ако те победам, како партал ќе те фрлам преку пенџере, туку е работата и, случајно, ако ме победиш да не ја земеш.
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
Како јагне ќе те заколам! (Во овој момент Селман-ага ја подава главата од вратата, ѕирка и кога ја гледа ужасната слика со Ристаќија се стреснува и молкум се повлекува).
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
Сам кога ќе се удри човек, некако, како помалку да боли отколку друг кога ќе те удри.
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
САВЕТКА: (ја трга на сила за да стане). Свести се, мори, ќе те турчи!
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
И пак не кинисуваше!...и зборувам „а мори ќе те заколи, ако не одиш...“
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
КАТЕ: Така е. (на Антица). Ќе те фати некој грев.
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
Фроса поведува песна Кате и Паре ја придружуваат) Ќе те граби, џанам, ќе те граби со дебрани, аман, со дебрани, Со дебрани, ќерко, Со дебрани и мокрани!
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
Ќе те турчи!... Верата ќе ти ја мени!... Во харем ќе те затвори и ќе те забули!... Каде полошо од тоа!...
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
ГЛАСОТ НА ИЛИЈА: Пушти се по пенџерето, ќе те поземам...
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
Така е љубов, ден те сака, ќе ти прави веѓи, ќе те љуби, а утре во друга ќе се заљуби и нејзе ќе и се колне и ќе и прави метании, а тебе не ќе те погледнува.
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
Проштевај, бабо, за малку ќе те оставам сама, додека земам ѓезве за да ти сварам едно кафе.
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
КУМОТ: Јас сум рекол и пак велам; со деца матеница не се срка, оти ќе те испрскаат! (Гласови од младите: Аааа... не ги бендисува — старите со старите, сакаат помешани со младите).
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
Кога ќе си одиме дома ќе ја запалиме со се болвите, а тебе ќе те ставиме да спиеш на волнена постела.
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
АНТИЦА: Ако си од благо, благо да ти дам (кинисува и со себе си): Ааа... ќе се рече стројница си дојдена, Е не ќе те измие.
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
А тој што ќе те побара го дочекуваат само два збора, воена тајна.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Но не брзај во потрагата, зашто верувам кога ќе дојде времето и тој сам ќе те побара.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
- Ти ветувам, дека ќе те следам во чекор. Токму како што те следам оваа вечер.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
- Без проблем, тето, - со одобрување Рада климна со главата. Ќе те заменам, биди без грижа.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Ти реков дека ќе те откачи откако ќе те изгустира...
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
- Недај Боже! Сѐ уште ме интересираат жени, но изгледа кај тебе, на највисокото скалило се оние кои прво ќе те легнат, па потоа ќе те држат за рака... - ја прекина реченицата иако имаше уште многу нешта да ѝ каже. - Глупача!
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
- Туку, Радо кој рече дека ќе е кавалерот што ќе те земе од дома.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
- Ајде, жено! Не е преку свет. Ако толку сакаш да го видиш, уште утре ќе те качам на воз и правец Љубљана.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
А градителот патуваше и патуваше, па кога дојде на два конака пред Цариград, се разболи од чума.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Болничарката прифати, само доколку договорот остане целосна тајна. Ѝ се закани со непоткупливиот показалец. – Ако некогаш се дознае за тоа, ќе те убијам!
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Таков им е обичајот на шивачите: тоа е првото што ќе го направат штом ќе те видат.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Истражувањето започнато истиот ден не довело до никаков резултат.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Старите ја загубија верата; свештеникот седи дома и ги расчеткува одеждите едноподруго; а лекарот треба сѐ успешно да врши со својата нежна хируршка рака.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Косава секогаш ќе те брани и секогаш ќе сведочи за тебе.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Ја пронајдов твојата голема рана; тој цвет на колкот ќе те уништи.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Јас сè растоварив, а тој гледа во мене со оние зелени очи, веѓите му се наежиле, би рекол ќе те лапне.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Се прекори за тоа што го рече.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Или запеј ја тивко Ноќите во бел сатен и дождот ќе те понесе со свила од ултравиолетови пориви.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Биди ведар и мудар, сите ќе те сакаат и почитуваат.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Ако не ќе те уништат токму на тоа место каде што стоиш.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Инаку тебе ќе те гризнат.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Не гледај што си оставила зад себе, зошто тоа ќе те уништи.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
П.С. Те сакам..., засекогаш, и кога ќе умрам ќе те сакам! 05.01.2006 Течат солзи, како река.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Важно е да имаш некој кој ќе те доближува до него, со топлината што ти ја дава.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Тие ќе знаат штом ќе те погледнат.
„Ниска латентна револуција“ од Фросина Наумовска (2010)
Тебе, Пупи Паф, ќе те пречека со раширени раце Мортенија.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
Но штом разум не те краси со клун лесно ќе те треснам, нека ти е земја лесна!“
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
Таквите се живи злоби, со свои коски ќе те здробат.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
- Така е, Барбут- бегуле.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
Кога ќе дојде време, ќе те одврзат двајцава никаквеци, безгласно рече пајакот.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
- Не ќе те купуваме, - рече Пишоирик и му се обрати на својот ортак: - Ќе му објасниш ли, Барбут- бегуле?
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
Настаните за кои раскажувам и кои не се случија многу одамна за да не се паметат, на многумина ќе им изгледаат неверојатни.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
Не ќе го остават гладен.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
Клекна крај уништениот механизам и астматично залипа: Мортенијо, чедо мое, јас бескрајно ќе те жалам.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
- Влези, Пупи Паф, ќе си поприкажеме. Моите внатрешни ѕидови ќе те пречекаат со песна.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
Потоа небаре е лилава ѕвезда предводница, Жеро Жерав леташе ии ме водеше кон целта, кон авантури за кои не знаев како ќе се завршат.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
Жеро Жерав му се врати на својот пријател Водомар, зошто поверува дека овие двајца ќе те водат кон целта место него.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
Со два прста ќе те турнам, пепел ќе си за во урна!“
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
Погледни ги, спијат со насмевка.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
Пајакот со златна глава ги процени какви се.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
Но еднаш ќе ти свртам грб и ќе те оставам - Среќен ти пат кон Нил.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
Приказнава без крај не е: еден костур пепел станал, еден момчак на глас пеел, за себе малку за нас: „Есен, магла... ветар вечен меѓу сенки опаш влече!“
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
Расправај се и карај се таму со крокодили.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
Кој и да си, што и да си, пантер, тигар, лав, хиена, во зла доба ќе те здробам!
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
По многуте чуда на својот пат, се соочив со уште едно.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
Секој ден, секој час тие сѐ повеќе го разубавуваа животот наоколу, - туку гледаш како цвеќе никнато од под камен ќе те изненадат за чудно чудо.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Проклет да бидам, пролет.) Верувај ми, Леме вујчино, ќе те спасам! (На тоа вујна што ги начули ушите!
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Не ќе има место на земјава за тебе, ниту едно местенце, сеедно ќе те прогонуваат, непрестајно како некое мало, исфрлено кученце. Оди, оди!
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Сигурно требаше да ми рече - ако ти избега Леме, како куче ќе те претепам, ќе пцоисаш.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Кејтенов сине, сакав да викам, Кејтен пријателе, сакав да го пробудам бегај од домот тие ќе те убијат!
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Не смееш повеќе со нив да се дружиш, нивните зборови се лажни, нивната љубов е лажна, така мило ти се насмевнуваат додека им паднеш в раце, додека те зграпчат, потоа како малечко ѕвере ќе те фрлат во кафез, во строј, во редот, во проклетиот дом.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Ќе ти се уфрли некој во мерењето, ќе те избуни, ќе мораш од почеток.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Ќе те гушне ли, ќе те завитка со опашот и тогаш ти нема спас.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
- Леме, збогум, со здравје оди си, ама немој вака-така да си говорел некаде, оти лебот ќе те фати, Леме, зашто како мое дете сум те имала, тоа да го знаеш!
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Не го почув тој глас што ме враќаше: - Будалче, несреќно дете, каде си пошол, ќе те однесат брановите, ќе те проголта водата.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Лудакот не оти ќе те праша, потегнуваше со железото и што ти пишал господ.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Жими ова златно сонце, Леме, ќе те спасам. (Господе, сивото, снежно небо, весело се отвора над нашите глави, се јавува зрак и таа мала светлина, победоносна, ни покажува дека е тоа пролетно време.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Чудесно ќе те изненадат, ќе ти го изнаполнат срцето со топол ветар и веќе си сосема друг - гледаш само убави работи.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
„Се изнамачив, но не губев надеж: знаев дека ќе те најдам.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
Кога наближа кај Богдана, таа го запре коњот со мака тргајќи го со сета сила за уздата и му рече на Богдана не слегувајќи од коњот: „Ха, мислеше не ќе те најдам...“ и го удри коњот со петиците по слабините.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
Нека те однесе ветрот далеку во неповрат, подалеку од моите раце... да не можам да те допрам, видам, слушнам, да не те чувствувам, посакувам... Можеби така ќе те заборавам.....
„Разминувања“ од Виолета Петровска Периќ (2013)
Биди ми сѐ како што јас сум за тебе сенка која ќе те следи и во мракот.. Зошто едноставно Ти си Ти...
„Разминувања“ од Виолета Петровска Периќ (2013)
Се плашам да ги отворам очите, зошто не ќе те видам, Се плашам да пуштам солза, зошто потоа не ќе ја сопрам, Кревка од болка се виткам пред ветрот во денот, Се плашам ќе ме скрши и снема.
„Разминувања“ од Виолета Петровска Периќ (2013)
Кога повторно ќе те сретнам без да се разминеме, можеби ќе нема ниту една јас, ќе бидам некоја друга.
„Разминувања“ од Виолета Петровска Периќ (2013)
И така чекајќи полека ќе ми препукне душата како огномет... и ќе се распрсне дел по дел од мене... и ти не ќе можеш да ја најдеш... ќе те сеќаваат само минатите времиња... и ќе се научиш да се движиш по лизгава улица... по која и јас еднаш чекорев.. можеби тогаш ќе ти бидам најпотребна , но ќе ме нема...
„Разминувања“ од Виолета Петровска Периќ (2013)
Би можела и да те заборавам на илјада начини... но не сакам .. ќе те памтам, ќе те чувам во умот, во душата, во срцето...
„Разминувања“ од Виолета Петровска Периќ (2013)
Тогаш и тоа ништо од тоа се ќе ти го смени животот... ќе те направи СРЕЌЕН.
„Разминувања“ од Виолета Петровска Периќ (2013)
И сега ти шетам по мислите небаре ќе те сретнам како и ти шеташ по моите...
„Разминувања“ од Виолета Петровска Периќ (2013)
А неизвесност е само колку години ќе те надживеам. Тебе, моја крв и моја отуѓеност.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Како и да е, на крај, ќе те замолам - земајќи го предвид твоето веќе прилично респектибилно искуство во разни „модуси на преживување”, а освен тоа и доследноста и „искреноста” (што и да значи тоа!) на твоето творештво - да промрмориш пар зборови за помладите читатели на Маргина на коишто толку очајно во ова распад-време им требаат поавтентични културни херои и што помалку демагошки стратешки визии. Дрн-дрн...
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
Ослободена од илузиите, како сенка побегната од мракот, ќе те чекам зад аголот од твоите мисли.
„Зборот во тесен чевел“ од Вероника Костадинова (2012)
Центрифугирање Кога ќе те стигне зимата на крајот од уличката, немој да брзаш со изненадувањето.
„Зборот во тесен чевел“ од Вероника Костадинова (2012)
Ќе ја ставам под хипотека целата своја духовитост за да ги отплатам ратите, кога ќе те притисне сериозноста.
„Зборот во тесен чевел“ од Вероника Костадинова (2012)
Ќе те глочка како зрното грашок принцезата.
„Зборот во тесен чевел“ од Вероника Костадинова (2012)
Ќе те чекам пред „Манаки“ во 15.55 часот, во петок попладне. Ако не можиш те молам пиши ми.
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
Но, знаев и дека ќе те видам.“
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
Многу ми е болно, не можам да пишувам појке... Не ме заборавај. Ќе те љубам вечно, твоја Томаица“.
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
Па ќе те задавам бе чупе, ќе те задавам со голи раце!!!
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
„Но, како ќе одиш? Сама? Јас ќе те испратам до дома.
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
Ми полазија морници низ телото, како оние кога пред тебе ќе излезе големо куче, без да знаеш оти ќе те нападне.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Камилски беше изненаден од ова прашање: чуму му е на учен човек како Татко ова наивно прашање.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Од тебе зависи кој пат ќе го избереш!
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Татко трпеливо го слушаше, но во еден момент, повеќе во шега отколку како забелешка на излагањето на Камилски, рече: Ќе те прашам, пријателе мој, право да ми кажеш: кој ти е најслаткиот, најмил јазик?
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Сопругата, колку и да ги поднесуваше последиците, во една пригода му рекла: Книгите, мили мој, еден ден ќе те закопаат!
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
И да се вратиш, и таму ќе те очекува мисија, како што може да се случи и да останеш во Цариград.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Кога ќе те допираат лутите снегулки по лицето и немоќни ќе се топат пред твојата убавина.
„Од дното на душата“ од Александра Велинова (2012)
Но, јас пак ќе те чекам во сонот,живот мој, одтаму неможеш да ми побегне ликот твој.
„Од дното на душата“ од Александра Велинова (2012)
Ми прорекуваш гроб а сега признаваш дека ќе те надживеам.“ во гладот на тој Константин како да се чувствува победа.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
„Ќе те убијам.“ Се тргна. Од неговиот извик дождот уште повеќе како да задушува.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Сега намести ги рацете околу мојов врат. Ќе те носам.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Не жалиш по никого и никој не ќе те жали.“ „не сум без деца ѓаур ... Ги имам пет. Едното го оставив со сипаници.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Ако не си знаел, ќе ти кажам. Дивите свињи се дебелеат од мрша. Не си ги јадел. Утре тие ќе те лапаат.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
По нив ќе те догледа лисицата, всемог гробар.“ „Сепак ќе те заколам.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Но и таа безнадежност, тој проклет цвет врз коренот на болката е обогатена со кобна надеж: ќе ти пресудам, мисли секој од нив, ќе те убијам, кучешка веро, потоа, сеедно ми е, ќе умрам.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
„А јас ќе те прашам. Од каде е ова сонце што ја грее земјава катадневно?“
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
„Не ќе те видам како умираш ранет ... Тоа ли?“
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
„Власта има долги раце. Ќе ги подаде и веќе ќе те зграпчи за гуша. Навистина, суд. Ништо друго.“
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Ќе изгнијат орлите од сало и ќе те нафрлат врз нив мравки, муви, оси.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
- Тебе ни гробот не ќе те земе. како тоа, помниш ли.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Еднаш, ќе те научам како се печалат медалчиња. до гледање, претседателе.“
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Знаеш ли како се заколнав? Знаеш, знаеш си чул. Оној ден, кога во твојата куќа ќе заплаче твојот пород, ќе те убијам.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Затоа не сакам и нема да умрам. ќе те оставам и ќе појдам кон своите. Не се далеку.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Тргај ми се од пат, ќе те изгазам.“
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
И ако речеш уште еднаш ваша милост, само уште еднаш, ќе те здробам и здробен и гол ќе те однесам на грб кај жените на кои ноќе си им шепотел против државата.“
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
- Ајде, ајде, ќе те однесам до колибине, ќе те згреам, не е уште време да те плачат.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Злото не е алка, тоа е низа од алки, запрега на судбината: те зауздува и ќе те влече до оној ден, до мигот во кој под твоите клепки ќе свенат синоличките како во очите на коњот од недетското детство.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
„Намердај го, и јас ќе те честам.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
„Ќе те убијам, Марко.“
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
„А ти седни, ќе те послужам.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
„Не ќе умреш. Ќе те земам на грб.“
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
„Ти патиш од премногу размислување, ќе те убие твојот разум!“ ме прекина.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Кога продре длабоко во мене чувствував дека ја допира секоја жилка на моето битие и дека во тие мигови, понесена од некој ѓаволски синдром на внатрешно расцепување, на некое болно раскинување и растурање (“Ќе те растурам, ќе те растурам, ќе те растурам,” викаше Ниротакис Алимакопулос, цепејќи ме одвнатре) лудо се подавав и, гледајќи си ја фрлената униформа на подот, го прашував, или сакав да го прашам:
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Таа знаеше дека тој мирис ме опијанува (често велеше, ми шепотеше: „нема ливада, нема градина, нема планина што ќе те замае како, како, како…“ и со таква увереност со прстите од двете раце се шеташе низ мојата коса, ми ја расчепкуваше и ми ја мазнеше, а потоа ги спушташе дланките под раскопчаната кошула, фаќајќи ме за раменици и притискајќи ме во себе.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Сакаш да ми кажеш нешто, но немаш сила.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
„Јас сум задоена со таа работа,” ѝ велеше тогаш Илона на својата пријателка, по навика пеглајќи си ги рабовите на сукњата над коленото со десната дланка.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Кога Ема ѝ велеше “Ти можеш својот пат да си го продолжиш овде, ги запозна нашите луѓе, тие те сакаат, гледам дека и ти прифати некои од нив, и сега на тебе е да решиш; да, јас ќе те разберам доколку сакаш да се вратиш дома, но враќањето дома велиш дека е ризично, затоа остани овде, се друго е непотребна и неизвесна авантура,” Илона ги сфаќаше добрите намери на полицајката, но го спомнуваше Јиржи, својот пријател Јирачек, кој сигурно ја чека во Равена (тајниот јазол на чешката врска, како што често велеше Илона), така се договориле последната ноќ помината заедно во мотелот “Мерси” на излезот од Хасково.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
„Кажи ми Ниротакис, кажи ми, те молам, кажи ми, ме ебаваш мене или…” и нешто тогаш ме стегна во градите, и почнав да плачам, и плачев како беспомошно дете крај својата болна и изнемоштена Мајка.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Никогаш не можев да помислам дека ќе те видам ваков, слаб и немоќен.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Сега си обично маче, топло додуша, стуткано во мене, како дел од мене, како парче од градиве, од срцево кое ми се распарува кога ќе те видам, од љубов, ами од што?!” ѝ велеше Стево Трајчов на Цвета, лизгајќи ги усните по нејзиниот патец, од челото кон темето.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Јас тогаш ќе бидам бледа и студена, но ќе те почувствувам и ќе те разберам.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Јас тогаш ќе бидам бледа и студена, но ќе те почувствувам и ќе те разберам.) Ханка го заврши пишувањето на писмото со истите зборови како што го започна.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Го шмукав јазичето со мирис на ркулец заглезден во влажна почва и со киселкаст вкус на штотуку зазреана мушмула, чувствувајќи ги на образите усните со кои на горниот и долниот дел во една колку вистинска толку замислена точка, се спојуваа нозете на Ема, и тогаш ми се чинеше дека тие усни, кои никогаш не кажале ништо, ниту ќе кажат некогаш нешто, а толку многу знаат да кажат, и толку многу сакаш да ги чуеш барем еднаш да проговорат, без оглед дали ќе те фалат или ќе те кудат, ме подземаа со слузта што благо ме облеваше внесувајќи ме навнатре со сѐ позабележливото поткревање на телото што лежеше под мене, со можеби инстинктивното поткревање нагоре, и повторното спуштање, во ритам што беше дел од нашата игра, од нашиот живот.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Ќе те препознаам помеѓу илјада, тебе и твојата руса коса, која по осум години ја има истата должина, некаде до вратот, кој беше совршено млечно бел пред да се омажиш за гардиски капетан кој ги плаќа сите глупави козметички третмани. Нема љуфка.
„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)
Бојана го прибра во нејзиниот кревет (- гревче едно, зарем мислеше дека со цел памет ќе те оставам да спиеш на подот?), што малку го подсмири, дури и сонот неколку пати сакаше да го прими во неговото царство... ако Бојана за беља не почна да грчи.
„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)
Покрај парите, тука има и ризик дека ќе те предадат или дека ќе бидеш фатен.
„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)
„Ти си предавник!“ викаше момчето. „Ти си мисло-престапник! Ти си евразиски шпион! Јас ќе те убијам, ќе те испарам, ќе те испратам во рудниците за сол!“
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Мора да престанеш да си замислуваш, Винстоне, дека идните генерации ќе те одмаздат.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
А ужаснуваше не тоа што ќе те убијат затоа што мислиш поинаку, туку тоа што тие се можеби во право.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Ние ќе те претвориме во гасна состојба и ќе те испуштиме во стратосферата.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Цели седум години внимавам на тебе. Сега дојде пресвртниот момент. Ќе те спасам, ќе те направам совршен.“
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Ќе бидеш шуплив. Ќе те исцедиме до крај, а потоа ќе те исполниме со нас.“
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Ние ќе те скршиме до степен од кој нема враќање.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Ако признаам јас, тие ќе те стрелаат тебе, а ако одбијам да признаам, тие сѐ едно ќе те стрелаат.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Јас му велам „Ти си пијан. Ќе те суредам за половина минута“, му велам.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Секој е излекуван, порано или подоцна. На крајот ќе те стреламе.“
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
И триста конци да одмрсиш ќе те замрси сал еден...
„Куршуми низ времето“ од Љупчо Стојменски (1976)
6. ШТОМ СИ ОВЦА И СЕКОЈ ЌЕ ТЕ СТРИЖИ - ќе има ли за секого бар дветри влакна волна?
„Куршуми низ времето“ од Љупчо Стојменски (1976)
40. НЕКА Е ЖЕНАТА И КОЗА, НО СО РОГОВИ ЗЛАТНИ та кога ќе те прободе и раната да ти е мила, крвта на таквиот вљубен како вулкан татни и од секој женин убод бликнува со нова сила...
„Куршуми низ времето“ од Љупчо Стојменски (1976)
- На изгрејсонце сум се разбудила на еден зглавник со него, бабо, покриени со една јамболија... од една вода сме се измиле... во бела крпа од лебот и пиперна солца сум му врзала... и сум го испратила угоре сè до Самовилската ливада, до езерцата Пелистерски очи... по една темјанушка како нишан си подадовме - Ќе се вратам - ми рече - Ќе те чекам - му реков... и си замина отаде превалецот - како мама што си замина - накај Беласица...
„Молика пелистерска“ од Бистрица Миркуловска (2014)
Ако не се засолниш, дождишта ќе те изнаводенат, ветришта ќе те кутнат наземи, може и некоја рофја да те дотолчи...
„Молика пелистерска“ од Бистрица Миркуловска (2014)
Ама тебе ќе те испратам до Самовилската ливада и до езерцата.
„Молика пелистерска“ од Бистрица Миркуловска (2014)
Ами сега?! - Ќе те кренам на раце, Ѕвездо моја - Денице, и ќе те носам низ Езерото ...
„Молика пелистерска“ од Бистрица Миркуловска (2014)
Зашто ако преповторуваш, тежината ќе те плесне врз земјата... ќе немаш сила да се кренеш...
„Молика пелистерска“ од Бистрица Миркуловска (2014)
- Ќе се вратам... - Ќе те чекам...
„Молика пелистерска“ од Бистрица Миркуловска (2014)
Со крвта, со животот ние ќе те браниме! * * * И би така...
„Молика пелистерска“ од Бистрица Миркуловска (2014)
Вечната клетва секогаш ќе те стигне Во секое време, низ животи многу Одлучи понизен да бидеш пред Свјатоме Богу И секогаш во предност пред другите ќе идеш Ќе бидеш признат, ќе бидеш свиден Ќе бидеш благословен и можеби некој иден Наш спасител, месија пратен Од народот свој по барање вратен Нови надежи да донесе во земјата ветена Неомеѓена, единствена, осветена! 2008
„Сите притоки се слеваат во моето корито“ од Марта Маркоска (2009)
Незнам зошто, но, мислев дека кога ќе дојде тој момент…, едноставно така ќе ти се слоши, ќе те фати срце… и така некако, но дека брзо ќе се случи, од нозе, за момент…
„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)
Кога ќе дојдев да те посетам, ќе те најдев како правиш тешки чекори, но со цврста волја за да набиеш кондиција, како што велеше.
„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)
Службеникот кај кого уплативме, проверуваше кога ќе те донесат.
„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)
Кога ќе излезев од хотелската соба знаев каде ќе те најдам - во просторијата со автоматите.
„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)
Да, можеби понекогаш кај луѓето предизвикуваше внимание со твојата истоштеност, но јас, која те гледав секој ден, бев навикната на тој твој лик и знаев дека правиш падни-стани, ќе те фати слабост, изнемоштеност, но потоа пак ќе се подигнеш - како некој феникс.
„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)
Во изминатиот период кога ќе се јавеше Гаврил од САД, ти многу зборуваше дури некогаш и ќе те прекинев, ќе ти кажев да престанеш да зборуваш за сè и сешто, дека тој има многу работа и за учење.
„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)
Кога ќе сакаше да станеш ќе се завртев со грбот, ти ќе се фатеше за мојот врат и полека ќе те однесев до бањата или до масата во кујна.
„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)
Понекогаш наутро ќе те слушнев како кашлаш во бањата и тоа го припишував на цигарите кои многу ги пушеше.
„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)
" А во раката држев двоглед, па кога ќе те здогледав од другата страна на езерото радосно из­викував: "Те гледам, ајде мавни ми".
„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)
Таму ќе те седнеа на една столица со наведната глава.
„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)
Па, веќе почна да прашуваш кога ќе те пуштат од болница.
„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)
Таму ќе те посматраат ко покусни куниќ и ќе ти пуштаат некои филмови што после треба да ги прераскажеш со свои зборови.
„Тибам штркот“ од Зоран Спасов Sоф (2008)
Ова е мерка на предострожност за да случајно не се џитнеш од дваесети спрат кога ќе те отпуштат од работа.
„Тибам штркот“ од Зоран Спасов Sоф (2008)
Е, после ќе те одерат така добро што и твоите внуци ќе им плаќаат оштета на внуците на поштарот.
„Тибам штркот“ од Зоран Спасов Sоф (2008)
Некој од комшиите (по правило најстариот у маало) сигурно ќе те пријави у "зелена полиција".
„Тибам штркот“ од Зоран Спасов Sоф (2008)
А јас пак сакав да те подготвам тебе, се плашев, дека тебе ќе те фати хистерија.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
ВЕРА: Да одиме, тетин Пол, да одиме, мил мој. Ќе те почестам мармеладена бонбона.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Грев ќе те фати!
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Тоа во секој случај ќе те одведе подлабоко во медиското дата-царство.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Слушај, јас сега ќе те треснам по прстите.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
А можеби... Господ ќе те знае, можеби ти и немаш што да заборавиш.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Ајде, Љубушка, ајде малечка моја, послушај ме, тоа ништо не ќе те чини.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
- Кога ќе може да дојдеш, јас сам ќе те повикам...
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Јас и мојот колега ќе те испратиме на аеродром - ѝ рече.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Луѓето, кога ќе те начекаат на тесно, гледаат сè да ти купат под реалната цена.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
- Дури и да не ти одговори сега, - ја предупредуваше лекарот, - ќе видиш дека кога ќе порасне уште малку, сам ќе те побара.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Ќе ти скроиме нови бечви, пинци, пушка, вишеци, ќе те дотераме салам комита.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
— Едвај влегоме па и она крши жегли. Mope ќе и земиш, дури мајко ќе речеш, токо дури ќе те изведа боса по мразот!
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Најстина и без такви шила не бидуа, ама каде твоата рака шо ќе те почеша, туѓата не може.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
— Mope, ата ќе те најде, — си вели Митра еден ден.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Тебе ќе те слуша агата оти ти биле мали снопјето!
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
— Пак, ела ми, ела ми, пак, овде, вадика ќе те права пак. — Дедот Стале не можеше да го изговара тврдото „л“ и говореше нешто средно од „в“ и „л“.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Слушај го даскалот шо ќе те учи, побрго да научиш да пишуваш, ако сакаш да везиш нови кошули.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
А ако бреаш вака — денеска, утре, море ќе ти го наметна оглавчето ошче на петнајсет шеснајсет години и ќе те подврза, како маторица со клапка, да не можиш да ми мрдниш.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Стале виде оти работата тргна и дека сам ќе те претовари во работа, та си создаде помошници.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Ајде, Петко, ајде. Ќе те спомнуам на секое проскомидиа кога ќе служа литургиа.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
— Нишчо, јас ќе те однеса на магарето, — му рече Крсте и го качи па тргна напред да гледа да не се застанати тие пци да го дотепаат и Ристета и него.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Ами, ајде да тргнеме по едно дваестипет. Јас ќе дада. Вечер ќе те викам да венчаш.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Поможи ми, мори мајче! И на вој век и на тој мајка ќе те знам. Земи, земи, одврати му ти вода, јас ќе му пеа љубовна песна, белки ќе го нападиме натемато од него, да се прибере, да си го земиме воа сиромашчето.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
— И пак почна да вика: — Гуци, гуци, гуцииии! Море, B'KOT ќе те истуре, ќе си дојдиш за лапање, токо ќе ти го печа дробот ошче некоа недела и друга.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Белки ќе те израдуа, сполај му, со некоа рожба и ти во векот да се замешаш, и деца да одгледаш, и свадби да направиш, и внучиња да подржиш.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Mope, ќе те закола, да знам да умра, само а де, нека доведат девери ми некоа, таман ќе се отстрама со тебе.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Стрчна жена му, мајсторите, го фатија, му ги тргнаа пакетчињата динамит, и го молеа, го смируваа да не фрла повеќе, но тој како подивен, како бесен напињаше со сета сила да им се отргне од рацете, 'ржеше со забите како бесен викајќи: - Уште еднаш да се јавиш, брате, и тебе ќе те разнесам...
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
Правеше напори Богуле пак да ја сретне, да ја разувери, но еден ден татко ѝ го забележа каде што се врти околу куќата и му свика: - Ако уште еднаш те видам да ѝ додеваш на ќерка ми, ќе те прекршам...
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
– Ех – издивна Анѓа длабоко – не знаеш ти какви морници ја опфаќаат снагата, какви мравки ја полазуваат, како зоврива крвта во тебе кога за првпат ќе те прегрне тој. A при првиот бакнеж – свеста ти се губи...
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Држи се дури можеш, белким ќе те куртули господ тебе, та моето веќе отиде...
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Тука, пред сите, му вели таа во себе, се заколнувам дека нема да те заборавам на оваа тумба, кога ќе се враќам назад во Македонијата, ќе те земам со себе.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Не тагувај по никого. Баба Петра е на пат за Македонија, ќе те чека таму да се вратиш.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Кога ќе дојде ред, ќе те однесам.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Јас самувам сам И ти велам И си велам: Отровот во бои ќе го разлеам Виножитото во рамка ќе го зберам И ќе те создадам Низ нова фабула Во Големата Книга Што немее Со мене Во мене.
„Век за самување“ од Веле Смилевски (2012)
Не ќе те доцеди ништо: - под твоето дно - уште едно дно; - врз твојата синина остана птица да кружи - змија се веде на твојот брег и даб, кора од ветришта црна, вести: над сите невекови век, полкови матии непогуби!
„Вардар“ од Анте Поповски (1958)
И листот на кој му недостасуваше твојата јунаштина Мртов им го враќаше на своите корени Гладна за едно колено Двојно што ќе те надвиши.
„Вардар“ од Анте Поповски (1958)
На овој рид ќе те оставам и кога ќе заминам пак да те гледам Голема. За неколку нови чекори недостижност ме остави утринава зад тебе.
„Вардар“ од Анте Поповски (1958)
Ах, хлапец, под ноктите си скрил земјичка татковината на дланки да ти израсне: поздрави се со својата несреќа, хлапец, на распјат заедно со неа ќе те одведат со еден брут ќе ја заковат,хлапец твојата небида на дланките.
„Вардар“ од Анте Поповски (1958)
Ќе те понесам длабоко, век да векуваш.
„Вардар“ од Анте Поповски (1958)
Ако те разјадат некојпат забиве мои на брег ќе те фрлам зошто си си?
„Вардар“ од Анте Поповски (1958)
Хлапец, проклет би и посеј малечка татковина на дланките со неа да си ноќеваш со неа да се будиш и на распјат со неа ќе те одведат со еден брут ќе ве заковат, хлапец, вековите крај вас на поклон ќе доаѓаат и волчиците своите малечка ќе ги доведуваат на љубов да ги учат.
„Вардар“ од Анте Поповски (1958)
Не гледај горе во гранкине Тоа си ти Ќе те исечат.
„Вардар“ од Анте Поповски (1958)
Го сети ти тој молк твој што те закла таа добрина твоја што те мами дека не ќе те израсне и снебиден ти за туѓи очи веќе, заспи над ова голо тело Молчи Тивја патот долг.
„Вардар“ од Анте Поповски (1958)
Не гледај долу во рекана Тоа си ти Ќе те испијат.
„Вардар“ од Анте Поповски (1958)
Ај, свату, на здравје! За век! И на свадба да се радуваме!
„Печалбари“ од Антон Панов (1936)
ЗАФИР: Бездушници, убијци! Печалат на маката наша!
„Печалбари“ од Антон Панов (1936)
СИМКА: (Го прегрнува). Скоро, сине, скоро...
„Печалбари“ од Антон Панов (1936)
Не прашаш, ако дојде комисија, доктори! Тебе ич глава не ќе те заболи! А мене? Трап - илјада динари!...
„Печалбари“ од Антон Панов (1936)
Немој да ми се пожали на тебе. Ако е таа лута, ти биди кротка...
„Печалбари“ од Антон Панов (1936)
ЗАФИР: Ќе те види, побратиме... Не губи надеж... (Го покрива Костадина).
„Печалбари“ од Антон Панов (1936)
Едно ќе те молам...
„Печалбари“ од Антон Панов (1936)
Од татко ќе те одделат, од мајка ќе те одделат и сета мила родбина. (Песната стивнува).
„Печалбари“ од Антон Панов (1936)
А ако набасаш на некоја намќорка допраша другиот Е ако е некоја смуртена лоша ќе ти биди болеста И уште ако не ја знаеш жената што ќе ти втрча со сонот Некоја нова и непозната болест ќе те довстасала Така велеше првиот толкувач на соновите
„Сонот на коалата“ од Ристо Лазаров (2009)
Јебига: маж ќе те тепа, жена ќе те вара, швалерка ќе те остави, син ќе те разочара, снаа нема да ти се погоди, зет ќе се испијани, балдска ќе те намрази - а само сестра е во состојба сите нив да ги истрпи!
„Бед инглиш“ од Дарко Митревски (2008)
Некои додуше само културно ќе се заблагодарат што си им се јавил, некои ќе ти напомнат дека ќе те имаат на ум кога ќе им затреба, а некои велат дека баш пред недела дена сум им требал и штета што не ми текнало тогаш да им се обратам.
„Бед инглиш“ од Дарко Митревски (2008)
Ако не бидеш на нивна страна, ќе те интернираат, со семејство­то, во логорот Порто Романо.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
„Да беше жив татко ти, ќе те задржеше!
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Разбрав уште дека утре ќе те повикаат да се изјасниш.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Сепак некоја идна капетанова ќерка повторно да повторно ќе ги засака огреаните тела на непостоечката дивина... едно пливачко попладне или дали еволутивниот премин од водата кон копното претходно подразбира ист таков напреден чекор во спротивна насока ...влези во водата зарем не гледаш дека крвариш се насмевнува тате секогаш во право потрчај кон лековитите бранови нурни се јас со силното татковско тело ќе те дочекам ќе те сочувам од рефлекторите го намокрувам стапалото поспано ме допираат водените стопрсти мојата црвена крв потечува низ нивните сината низ моите вени нагоре над коленото толку лесно не боли тато пази на сѐ риба сум малечка засолнета во устата на таткото поаѓаме по топлите струи кон југ кон југ кон југ... но што сега се насмевнува ако те исфрлам од утробата до кога ќе се сокриваш во мене до кога ќе бидеш глува слепа ме турка ме истуркува од себе немој врескам тој немилосрден е немилосрден е ме протерува пливај сама нуркај сама храни се сама љуби сама греши сама сама сама... повторно на брегот на карпите со сонцето на влажниот стомак го чекам да се врати од водите од подводните пештери да ми ја залеп левата шака на старото место потполно сочувана сите живци капилари мускулчиња секое движење стисок допир само тате да плукне на раната ќе се врати отсечената шака пак ќе су негова негова негова негова негова...
„Или“ од Александар Прокопиев (1987)
Благодариме!... и натаму ќе те пресретнуваат познатите зборови или ехото на истргнатото ...најважна е неизвесноста вели тато пази ја светлината на првата страница колку бавен ни се чини и долг почеток на нејзниот од но книгата веќе ја отворивме и ти патуваш сине излези од бањата не свлекувај ги тревожно измокрените гаќички туку појди по блесокот прескокни ја корицата- ограда остави ја оваа страна мене домот мртвите сестри и браќа онаму е поезијата ќорлестото маче со рахитични предни нозе ќе биде твојот водич токму тоа мачето кенгур ќе те изведе низ светот на прекршените огледала и зборот осамен што толку патетично ти звучи сега таму ќе биде највистинското задоволство ќе му припаѓа само на твојот сон ќе се гнезди само во твојот занес трагај... тигарот или полезноста на проекцијата на законите на џунглата врз собната атмосфера ...
„Или“ од Александар Прокопиев (1987)
- Направи пауза отец Иларион и продолжи: - Душата е корен во човекот; како што од коренот на дрвото се храни стеблото, гранките, лисјата, плодовите - така од неа се храни телото, видот, слухот, говорот, волјата, свеста и сè што човекот има; таа е извор од каде сѐ почнува и сѐ враќа; огледало севидливо; владател и роб; таа е целина како сонцето; сеопшта суштина; сила што обновува како соковите што го обновуваат сувото стебло давајќи му нови израстоци; таа е бунар во кој водата е матна или бистра, мирна или замрешкана; светлост затворена во пештера од крв и месо; зрачи, или потемнува; пламен и пепел; камен гранитен или прашинка; оган кој дур е под контрола е благодет, а потоа пустошник; какво тело носи, таков лик има; со менување на телото, и ликот си го менува; по неа се чита и открива човекот; често е читлива, а често загадочна; некогаш ти допушта да ѝ се вдлабиш и да ја видиш, а некогаш за миг ќе те заслепи како поглед во сонце; некогаш е живо железо што тече, поток без форма; кораб на отворено море; пространство огромно, но и теснец затворен во тајните свои; нѐ држи цврсто како градба, верно нѐ придружува, но не знаеш во кој миг ќе нѐ изневери...
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Еден од луѓето што го држеше младичот, го завлечка посилно и му свика: - Оди, оти ќе те врзам за коњов...
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Жена му не го оставаше, му велеше: - Ќе те убие од заседа...
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
„Ќе те присилам да признаеш. Ќе те одведам одовде со готово признание.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
„Пред две вечери се закануваше со нож. Сега... Ќе те потскаже некој.“
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Ќе ги заборавам гладиолите и сјајот во очите на другата Марија и ќе те поведам во една утрена роса. Заборав, роса, се заниша.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
„Сепак...“ „Добро, ќе те слушам. Чао за таа магија.“
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
„Дали сум и припаѓал на друга жена? Ќе те болеше ли, Марија, ако беше така?“
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Ти велев: не гледај во сините води на Езерото, ќе те занесат, однесат...
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
- Премногу, сине, им веруваш на книгите! Ќе те занесат како и овие води!
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
- Сине внимавај, ќе те занесат, ќе те однесат овие води.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Ќе те занесат, ќе те земат со себе.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Го сонував будењето, или пак можеби бев буден, кога го слушнав тивкиот познат глас на Мајка, враснат во мене уште од првите сознанија за животот: - Сине, сине премил, не гледај во езерската синевина, ќе те занесе и ќе те однесе во дното!
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Само по тоа ќе те памтам.
„Буре барут“ од Дејан Дуковски (1994)
ТОПУК Од под креветот вади нож: Пипни ме, ќе те убијам.
„Буре барут“ од Дејан Дуковски (1994)
Зигот Оди против себе и сите црни дупки ќе те проголаат.
„Курвите на ѓаволот“ од Елена Велјановска (2013)
- Ти ли си тој пеливан? - рече цивилот. - Ние тебе ќе те научиме!
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
- Тоа е моја работа - одговори Горјан. - Ќе те научам.
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
Анѓеле се насмеа и рече: - Трајче, оди и терај ги коњиве, а јас ќе те стасам.
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
Ти си и така дете, ќе те пуштат...
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
И не бери гајле, пак јас ќе те однесам и ќе те донесам и пак човек ќе те сторам; арно беше сега да не го окршиш шишето, ама откога ќе се стори едно лошо, не се враќа лесно.
„Силјан штркот“ од Марко Цепенков (1900)
Немој, бре чедо, не оди по умиштата од тие другари; слушај ме, синко, јас што те учам и мајка ти, оти ќе те фати некоја клетва од нас, бре синче Силјане!
„Силјан штркот“ од Марко Цепенков (1900)
Ти, синко, не ме слушаш за ова што те учам сега; арно ама ќе дојде саатот, што моиве зборови се по глава ќе те удрат и тогај ќе поверуваш; арно ама што рекол некој: ќе ти дојде умот, ама ќе ти појде кумот.
„Силјан штркот“ од Марко Цепенков (1900)
„Требаше да ми речеш дека ти треба оган. Ќе те услужев“, се насмеа таа.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Ќе те чекам. Те молам, побрзај! Сè ќе ти разјаснам.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Св. Ѓорги премудар Во рацето со копје-зрак, На коњ е качен црнодлак, На тој јунак божји дар Ламјата ќе му реше: „Зар не гледаш мал си, мал, Мислата моја ќе те згмече, Ќе те гори и дотолчи“ Летна копје, ја погоди Сред мисла, меѓу очи.
„Сонети“ од Михаил Ренџов (1987)
На видело сè што си таел, Во песните скришното да е, Во песните чист и исцело да си, Песната сама ќе те спаси.
„Сонети“ од Михаил Ренџов (1987)
Не гибај во Животот, живот е, Ќе те смена што и да е, Секој знае, која и да си, што и да си, Нема никој да те спаси, Зошто целта на животот - смртта е.
„Сонети“ од Михаил Ренџов (1987)
1. Не гибај во Ноќта - ноќ е, Ќе те касне, ќе те згасне, Ќе те нема, ќе те снема, Не ја земај.
„Сонети“ од Михаил Ренџов (1987)
Однекаде, во тие грозни мигови на заемно гушење, зашто воздухот бега, шиштејќи преку цевките на апаратот, од белите дробови на болниот, но и од грлата на сите присутни, вакуумизирајќи ја собата, тој се потсетува на портретите на мртвата Камиј од Моне и на мртвиот Климт од Шиле, саканата жена и саканиот учител насликан само неколку часа по смртта.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Јас ќе те намачкам. Прво горе, после долу – му се лепи Гога, затворајќи ја вратата на туш кабината.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
„Наутро ќе те истепам, да знаеш.“
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Цели чети од нас, од сите возрасти, сите против тебе кој е единствениот вистински. Ајде, само напред, навести војна!“ „Ќе те убијам!!!“
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
„Во мансардата? Тргни ја раката од скалилата, Вилијаме Финч. Ќе се качам горе и ќе те избркам од тоа гнасно место!“
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Вечерва ќе пуштам еден филм во Тиволи...“ „Престани да ме викаш зашто ќе те убијам!“ 44
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
„Добро. За половина час ќе те повикам на капење. Се изморив гледајќи ве.”
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
„Не. Те познаваме ние. Оди си или ќе те избркаме.“
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
„Не можеш да ме убиеш. Прво ќе мораш да ме најдеш!“ „Ќе те најдам!“
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Ќе мора да ме почекаш. Јас сум тој што ќе те побара.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Не смееш да допуштиш да бидеш избирана. Не си предмет од витрина или на аудиција.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Сакаат да го видат не само учинокот туку и последиците од своето несмасното однесување).
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Онаа, кога ме поучуваа дека е доволно да се родиш со касмет па иако ќе те фрлат на буниште!
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Ова ми го рече Ѓорѓи Смокот пред да ме испратат овде!
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Кога ќе те изненади дождот на дрвеното мовче не постои посигурно место од Пасажот.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Малку ќе те заслади, или подлути, но и пред да утврдиш што точно се случува гледаш, исчезнала.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
А не треба многу. Дватрипати надитри го и насилникот ќе те остави на мира.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
(Има такви луѓе: ќе ти надробат поединости за чии последици и не помислуваат а дури потоа ќе те погледнат в очи.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Ако чекаш таму сигурно ќе те пронајдам – втасав да ја предупредам.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Кога ќе заскиташ во такви грешки, како она на Сираков не постои умешност што ќе те заштити.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Ги игнорирав овие совети. Но не затоа зашто ми се чинеа погрешни.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Потсвеста ја смислил творецот за да постои нешто што ќе те збунува.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Кога ќе те приберат нашите и ним ќе им раскажеш! а тие тогаш ќе ти објаснат што сè имаш сторено.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
- Будала – и висттински слушав како од далеку ме исмејуваше Дуда – не само што зборуваш од инает туку и она што го правиш го правиш од тој проклет инает. Затоа си овде, на буништево!
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Што ли ќе си помисли кога ќе те има в раце?
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Првиот на кого ќе наидеш, ќе те избербати.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Се разбира јас незнам колку е будна кај мене таа потсвест.но првата помисла што ми наиде оној ден во ходникот кога го видов натрапников се однесуваше на решението што си ги бев поставил уште кога се будев тоа утро.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
„Ако, ако“, се смееше милиционерчето „таа вистина што ја исмејуваш белки повторно ќе те доведе кај нас“, ми се закани.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Катерина изгледа сепак со право забележа дека ние веќе подолго време имаме зборно место и дека таа не гледа никаква опасност од загубување.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
- Мамо, ако ти не постапиш како што ти велиме, ќе те замразиме и ќе те напуштиме.
„Раскази за деца“ од Драгица Најческа (1979)
Потоа ќе се врзеш со него, и јас ќе те извлечам од дупката.
„Раскази за деца“ од Драгица Најческа (1979)
- Не грижи се, пријателе, - сега ќе одам и ќе земам некој поголем стап, ќе ти го пуштам во дупката, и еве си ослободен - ќе те извлечам.
„Раскази за деца“ од Драгица Најческа (1979)
- Сказмос, ре пусти!23 Ако слушнам уште еднаш да ми зборуваш вака, не на фронт, туку во лудница ќе те пратам.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Другарот Кузе направи идолопоклонички чекор накај Василопулос и со очи на исплашено куче објасни.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Но есента кон крајот на ноември, кога ни рекоа дека ќе заминеме за Романија, еден ден, попладнето, во големиот двор, што го викавме плоштад, некаде во средината, застана пајтонот.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Кога му се доближуваше некој, брзо го извлекуваше и, држејќи го во подигнатата рака и гласно плачејќи, се фалеше: - Бегај! Ќе те удрам, ќе удрам... Најчесто се бранеше плукајќи.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Нумо влезе во бараката каде што спиеше Пандо. Полека помина меѓу заспаните луѓе.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Ќе те вика чолакот, ќе те испрашува...
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
И командантот, фалбаџијата, загина. Го распарчи граната.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
И ете, јас, како што гледаш, со добро ти велам дека те бара, а зошто, изгледа само тој знае.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Секоја мисли дека е за неа и секоја стежнува срце пред да ја удри болката.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Гаврани, врани, врапци ги колваа зрната.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Крстовица со наведната глава оди пред Кузе и, кога влегоа во канцеларијата на управникот командант на Прењес, таа застана до вратата и со уплав во очите гледа во чолакот.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
- Им реков јас на оние во Граждано25 дека не можеме да ја добиеме борбата со стари, американски џипови.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Ако речеш збор повеќе, ќе те пријават на управата и објаснувај.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Си ја разврза шамијата и полека почна да си ја расплетува долгата и дебела плетенка.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Тебе ќе те топли, а мене ќе ми олесни, можеби.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Високиот се фали дека, ако најде пиштол кај тебе, ќе те прати пред воен суд или во лудница.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Море, да не е шофер на другарите, на што ќе те барав, - рече налутено и со дланката се удри по внатрешниот дел на лактот така што раката одеднаш му се подигна и кога се најде до носот, Кузе ги стегна прстите во тупаница.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Ако не те уништи едниот тогаш ќе те уништи другиот.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
- За Ристо ли да му кажам дека не знам каде ми е детето? Секоја ноќ го сонувам.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Ете, сакаш, ќе те наградам и пушти ме...
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
И ќе им кажете и тоа оти ако до зајдисонце не донесат, ќе им го отерам преку планина сиот добиток, а тебе – му се сврте тој на Пецета, - ќе те заколам.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
- Еден од Брезница, речи, ќе те моли нешто!...
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
А на Лумана му должиш и, ако не слушаш, едно ќе те посоветувам: отсега натаму слушај го и други марифетлаци не ти требаат...
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
Навистина, од тоа можеби никаква помош не ќе дочека, ама сепак кога ќе те ислуша пријател сочувствувајќи ти, ќе ти лекне како половината од маката да ја снемало.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
- И ти ќе видиш дали ќе те молиме, - му врати Трајанка.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
- Одлично! – вели чичкото. – Сега, Зоки, малку ќе те боцнеме со оваа игличка во некое од твоите прстиња.
„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)
- Ти, неранимајко, ти непослушко, знаеш ли дека ќе те натепам толку убаво што ќе запомниш?
„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)
Или дека веќе те води, во што навистина верував!
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
А животот не е лизгавица па да се пуштиш по неа и каде ќе те однесе таму.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Ете, тој Лазо застана на портата тој ден, сабота треба да беше, на Цветници мислам, и тоа во раното, уште млекарот Софроние не беше поминал со млекото, и мавта со хартијката во раката.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Дури и родената мајка ќе се исплаши кога ќе те погледне в очи.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
„Ступај! Извлечи се по патеката покрај карпите а јас ќе те заштитувам. Убежај!“...
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Јас ѝ реков: Босилке, твое е да пробаш, и ако не ти се допаѓа ни за момент не се стеснувај, веднаш повикај ме и јас ќе те заменам“.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
За годишницата од смртта на Козакот Семјон Иванович Јацун Доаѓаше во кафеаната од зад аголот без да ја забележиш престарената кајсија на широчинката која понекогаш и наесен се дрзнуваше да процути Дури и да му се насмевнеше чудесниот свет во нејзината крошна немаше да го вознемири Птиците само својата тага ја пеат но не и тагата на туѓинците Птиците што преплашени бегат пред секој шумен облак
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Да знаеш само каква темнина ќе те заплисне кога ќе ги отвориш очите а насекаде наоколу црнила.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Не се срамам од тоа дека помислив во еден момент оти сепак Аксја е таа жена што ќе те поведе.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
НЕДООДЕН ПАТ
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
„Господи, имам видено и полоши работи од таа“, ѝ велам, „па еве, се живее некако“.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
А потоа ќе те погледнеше за да провери дали го слушаш.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
А потоа ќе те оставам да ми раскажеш колку сум во право“.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Татко ми велеше: небото не слегнува Во празни срца Сабјата не се буди во успана рака А сеќавањето е најбрз коњ Најдалеку ќе те однесе. (Зошто го кажуваше ова кога го беше загубил минатото Минатото му го развеа Киклопот на Револуцијата) Изгледа беше изумил дека изворот сончев покажува само пат кон заодот А дека ѕвездата што паѓа во фонтаните на темнината е само златно париче што некој го фрла од чардаците на мракот (Утрото сепак никогаш не заборава да слезе во одаите на ноќта) А каде тој можеше да слезе од чардакот на својата темнина И која врата потоа да ја отвори Во куќата на новото време Во домот на поразените Коњот и острата сабја Исчезнатото минато И лудата глава на Козакот Од пештерата на сеќавањето Што напати се отвора.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Каде отиде тоа злато, знаеш?
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
„Ако беше на видено ќе те ставеа внатре, во ладовину!“
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Можеби ако беше така ќе беше најдобро.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Стига да го поткренеш стаклото кон светлината и златото ќе те огрее.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Кога ќе ми наидат ваквите размисли секогаш пред очи ми излегува сенката на дед Павел, застанат на чардакот на неговиот имот во Горни Балван.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Зар секаде влегуваш каде што ќе те повикаат?
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Но како ќе се чувствуваат сите тие ништожнички сега, кога ќе те среќаваат по улицата волку жив и мажествен?
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
„Она што јас го видов“, вели „и тебе ќе те изненади“. „Кого го виде?“ „Ролан“.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Ќе ти влезе во свеста ќе ти се пикне под кожа ќе забега во зоната на интимата и оп, еден ден ќе му појде од рака да го состави она што ти си го скршила да го препише она што ти си го избришала да го ископа она што ти си го потиснала длабоко во тебе, со луд ум на лавина да го открие она што си го забранила за јавна употреба;  ќе ги размрсува и повторно ќе ги замрсува знаците-јазли на твојот личен и на македонскиот синдром ќе си поигрува со преобразбите од дамнини до иднини од лично до колективно ќе ги претвора софистицираните искази и поетските евокации во егзистенцијални слики за да ја долови речито сочноста на твоите исконски мори на твоите детски занеси на твоите судбински застранувања;  можеби ќе те надмине со помош на вродената смисла да глуми да ја игра улогата на другиот да се губи во другиот небаре голтнат од ништото.
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
Амам: промена на смислата Не кога ќе влезеш и кога ќе те заплисне врел и непроѕирен воздух не кога ќе те поклопат капките разлеани по ѕидовите реата, мермерот, мрморењето не кога ќе те обземе вртоглавица зашеметеност од празнината на амамот, полна пот, плот и пареа не кога ќе те погоди како отсјај во сон светлината подадена низ розетата дозирано, од високо не додека студеното сонце-иње од карши ги облагородува дрвјата, релјефите, порталите, фасадите на сараите туку кога ќе потонеш гола во гротлото ко крвава рожба во исцедокот од водолијата тукушто прсната, за да може да се слизне низ пенџерето на животот (на)право во царството на немилосрдноста кога збунетото тело ќе помисли дека секое друго место е подобро ама ќе остане и понатаму - таму без да се помести кога ќе ја осетиш жешката вода како оддалечување од секојдневието, од агонијата на распадот (целото е мислена именка, далечно минато) кога ќе се престориш течен заборав божји благослов и ќе му се предадеш на телото мислејќи си ѝ се предал на психата егзотичното прелевање на смислата сѐ додека не се претвориш во прелив како таков кога ќе се испреплетат значењата едни со други и ќе се испретурат во кошницата на светогледот а ти ќе тргнеш во потрага по почетокот кога ќе сфатиш - Бизант е капија во темните агли на памтењето цела епоха е втисната како анатолиска крпенка во обичните зборови од твојот мајчин јазик во интимата на јазикот и се спровира низ капијата кон одаите и спалните дома кајшто по извесно време по извесна стварност потеклото се заташкува сродството се изобличува јазикот има свои потреби како и телото сфаќаш и тонеш во без-сознание зад јазикот, отаде нека почека ако те чека ... Истанбул, декември 2003
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
Пријателе, глетка си пламена далечина ќе бидам - окото да ми се разубавува кога ќе те видам.
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
Него со ништо не го споредувај, не го заменувај - при толку светлина и толку живот! - при толку длабочини и такви ајкули! не вели Море – тоа само ќе те заплисне без илузии!
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
Кога ќе му речеш нешто, првин добро ќе те загледа, ќе постои со очите свртени кон тебе или кон земјата, а потоа ќе ги одговори.
„Прва љубов“ од Јован Стрезовски (1992)
Васе нѐ бутка. - Скри го, ќе те види!
„Прва љубов“ од Јован Стрезовски (1992)
Учителот и таа година му ја кроеше капата: при секое влегување во училницата го земаше на нишан: - Е, Коле, Коле, и оваа година, гледам, ќе те прерипа.
„Прва љубов“ од Јован Стрезовски (1992)
Ако ме победиш, утре ќе те чека. Ако не, ќе се преселиме во друг град. Во некои други градови.
„Пловидба кон југ“ од Александар Прокопиев (1987)
Паднеш ли, таа ќе те дочека. Седни и ти, пријателе.
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
ТОМЧЕ: (Шета во нестрпливо исчекување.) Еве ги! Ама што да им речам?
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
Уф, бегај ми од пред очи ти, кукумјавко, зашто ќе те здробам како сува пиперка!
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
СПИРО: На среќа, чорбаџике, туку тоа ти е готова несреќа: ако биде порано, — лошо, ако биде подоцна — уште полошо...
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
АРСО: Па, кога ќе те заболи нешто... И ти преѓе ќе се расплачеше за кумството.
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
Ние, чорбаџи Давадос, како на кум ќе ти имаме чест и на раце ќе те носиме!
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
Садила мома крај море лозје, ем го садила, ем го плакала: „Ој, лозје, лозје, со бело грозје, јазе те садам, кој ќе те бере...
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
Сонцево, само што се испилило, а ѓаволски пече. Денеска не ќе има ладовинка.
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
ТЕОДОС: Море, јас тебе ќе те удавам во бунаров! Леле, јас сиромав, што дочекав!
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
НАЦА: (Благо потсмевливо.) Така. Која не ќе појдеше за убавината твоја и за богатството. (Сериозно и со сочувство.)
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
АРСО: Вистина.
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
Ќе те чујат... (Доаѓаат: Поцко, Петрија, Цонка, Ампо, Ѓорго, Ристе и други.)
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
АРСО: Иј, мајчица земја, што рече селанецот, кога ќе паднеш, таа ќе те дочека!
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
А, беше, ми отиде лозјенцето... Еј, лозје мое лозје, токму како во песната: „Јазе те садам, кој ќе те бере...“
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
Јас девојката не ја кудам, само реков што чув од чорбаџијата.
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
ТОМЧЕ: Стојанке, не пукај ме така, не прави такви смешки, зашто мене ми се плаче!
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
Е, ќе те прашав што ќе правеше ти, да нејќеше чорбаџијата да ме даде за тебе.
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
АРСО: Е, сега ти отиде многу далеку, чорбаци Теодосе. Не е ред...
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
СПИРО: Секој ќе те излаже: некој ќе ти каже половина саат напред, некој саат и пол назад...
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
Е сега слушај! Барем од една лошотија да се куртулиш.
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
СЕЛАНЕЦОТ: Та, ако не ја тепаш, таа тебе ќе те тепа... И има право сиромашката.
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
Уште еден лош збор ако речеш за неа, ќе те отепам на место!
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
ТОМЧЕ: Стојанке! Не зборувај така! Уште еден збор таков ако ми речеш, ќе те отепам!
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
ТЕОДОС: Чекај, стој, лелекало! Кажи од каде знаеш дека Арсен кинисал?
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
СЕЛАНЕЦОТ: Шамија нема на глава.
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
ПОЦКО: Каде е кум Давадос, брат Арсо? АРСО: Си отиде.
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
СЕЛАНЕЦОТ: Вие граѓаните не ја сакате земјата, само ја газите. А ние селаните ја работиме.
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
Не смеј се бре, како улав пред прст!
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
ТОМЧЕ: Ќе дадеш збор? Ќе те свршат за Иле?
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
Тоа не е за плачење туку за во Вардар давење.
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
ТЕОДОС: Ѓаволот нека ти то носи: ќе те чекам...
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
А, ако ги изложеше за време на забавните сесии, луѓето ќе те сакаа дури и повеќе поради својата решеност да бидеш силен и да кажеш дека си поинаков од другите, а на крајот и да се шегуваш (да си играш) со тоа. ◊ Кога некој ми се заканува, едноставно не го слушам повеќе. ◊ Чудно е тоа што осумдесеттите се толку налик на шеесеттите.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
(Всушност, целата фора е во тоа да ги пуштиш луѓето непрестано да зборуваат, бидејќи, порано или подоцна, некој ќе го испушти токму оној збор кој ќе те одведе на вистинскиот колосек).
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Имаш прашања, прашај, отколку да талкаш без компас, вистинскиот одговор еден ден ќе те најде.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Знам дека во себе ме чуваш, силно ти верувам, ова е време на надеж, Бог те прати, Бог пак ќе те врати, сега е време за мечтаење, миговите на плачење не прават посилни, нашата иднина е лулка на среќа.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
II Глувиот ќе те слушне, кога немиот ќе те прослави, а слепиот ќе те опише.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Или невидливата сила на универзумот ќе те присили да се вратиш на пристаништето за да ја побараш загубената љубов, зошто само така можеш да продолжиш.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Секоја моја солза е дел од морето, ќе се роди во форма на прекрасен бисер, а од нив прстен за некоја друга љубена.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Секое скршено делче од моето срце се соедини со ветрот и одлета во бескрајот, таму ќе те пронајдам.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Единственото спокојство е надежта, дека можеби ќе те најдам и можеби ништо повеќе нема да ми изгледа толку мизерно.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Кога ќе бидеш крај мене почитувај ги моите чувства, грижи се никогаш да не ме распласчеш, докажи ми дека ме сакаш не за сто години, туку за цела вечност, покажи ми нежност, чувај ме за да бидам блиску покрај тебе засекогаш, зошто само љубовта е наша реалност.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Не ти се допаѓа нешто, кажи, никој неможе да те натера да правиш нешто што не сакаш.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Срцето ќе не однесе таму каде што припаѓаме, во срцевината на еден мал универзум, скроен по мерката на нашата душа.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
- Нека оди тој прв! - го препознав шепотот на тетка Олга, - и само да не си седнал кога мочаш, ќе те убијам! - тука шепотот на тетка ми одеднаш зазвуче како саскање на змија.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
И овојпат беше превкусно, но бев свесен како повторно ќе ги закочи моите и онака мрзеливи црева и при секоја помисла на ова одново и одново се препотував.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
- Аааааааааа, сега ќе те кажам на баба! - викна Томе и со злобен кикот отрча во нивната куќа.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Тие секогаш знаат кога си отишла најдалеку во сонот и тогаш ќе те разбудат.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
— Ами, ако ги фатеа криминалците, ми велат, знаеш дека и тебе ќе те приведеа?
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
— Да ме чекаш! — Ќе те чекам!
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Ама, мене нешто ми кажуваше дека пак ќе те сретнам.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Дури да трепнеш ќе те расчепатат и ќе си го однесеш.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Не знаеш како ќе те затекне, кај ќе те изненади.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
— Море, ќе те изедам ко јаболко, вели.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
ако не можам да те сакам, вели, ќе можам да те тепам, како ѓуптинот ѓупката, вели, првин ќе те завиткам во една черга, вели, за да не можам на место да те отепам, и после ќе мавам, ќе мавам, вели, дури да ме заболи раката ќе мавам, дури да те засакам повторно, вели, и после на секое удрено место ќе те бацувам, вели, за да се сетиш зошто било тепањето, вели, младоста сонува, му велам, а староста само се сеќава на сонот, рекол некој, колку деца ќе имаме, прашува Горачинов, јас веќе имам едно, велам, ти имаш, вели, но сакам и јас да имам,
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Мораш на сѐ да мислиш, што се вели, не знаеш како ќе те разбере.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Да не можеш со своја солза да се исплачеш ќе те направат.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Но добро е што ги нема, оти ако видат дека јадеш, ќе те натераат да повратиш.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Немало крај радоста кога ќе те пуштат од синџир.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Тогаш јас ќе дојдам и ќе те извадам, ми вели.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Ќе те туркам и ќе те закрепувам, ѝ велам.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Гладот ќе те натера и смртта да ја молиш, и од неа да питаш.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Ќе дојде 11 и ќе те кренат.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
И тогаш ќе те тера само на плачење. Или на пеење.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Ако чекаш многу, ќе те изгази времето, што се вели, преку тебе ќе помине.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
— На два коња ќе те черечиме, ми велат мене, ко јаре на ражен ќе те вртиме.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
— Немој да гинеш, ми вели, ќе те чека детето.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Почнува борба. — Ти само оди напред, ѝ велам на Оливера, а јас ќе те закрепувам одзади.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
И, само што ќе тргнеш да си ја земеше, ќе те застрелаат како при обид за бегство.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
И одиш така, стапка по стапка, одбираш кај можеш да згазиш, бараш здраво место што ќе те додржи.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Бегај, Небеска, си велам, оваа и тебе ќе те легне, ќе те кутне.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Таму не се вика ни алт, ни друго, веднаш ќе те наполнат со олово.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
После, не знаеш кога ќе те викнат повторно.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Ама, било за да останам, ниеден куршум не ме фаќа. „Некогаш и господ ќе те види и ќе се замеша, велеше мајка, и да не го викаш ќе те побара, ќе застане да те брани.“
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Ќе бегаш од неа како од чума а таа ќе те следи и во прашума.
„Три напред три назад“ од Јовица Ивановски (2004)
Да не бега од тебе се што ќе те види, та дури и мечките, волците.
„Авантурите на Дедо Мраз“ од Ристо Давчевски (1997)
Таму каде што ќе поминеш, со најубавите снегулки од мојава душа посипи ги домовите и двориштата на сите што ќе те пречекаат!“
„Авантурите на Дедо Мраз“ од Ристо Давчевски (1997)
АЈ ВЕДНАШ ТРИ РЕКИ И ТРИ ГОРИ ПРОЈДИ, ПО ТРИ ДЕНА ТОА ЌЕ ТЕ СРЕТНЕ ВАКА...
„Авантурите на Дедо Мраз“ од Ристо Давчевски (1997)
Секако ќе те зафати неговиот ентузијазам!“ му шепна Теми на Влатко.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
До кога ќе те чекаме?! Нели се дозборевме - најдоцна до шест и пол!“
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
Дедо забележа дека сум разочарана, но не ме прекори туку ми ја прочита посветата: Книгава цел живот ќе те потсетува на нас.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
Дома дури и ќе те бакне!“ рече Влатко.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
За да ти покажам дека моите најискрени и најверни желби ќе те следат, ти ја оставам оваа книга (прирачник), но која верувам дека ќе ти биде полезна за да извршиш еден вид проверка на твоите големи знаења што ги имаш за мојата земја.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Да не те веќе затечам не ќе те село собере.
„Робии“ од Венко Марковски (1942)
Убаво да редиш, збор до збор да иде, Ти сепак Голем поет нема да бидеш, ти никој не си, никој не те одбра тебе, Балканот, земја на контролирани поети, тоа ќе те врзе за цело време.
„Илузија за сон“ од Оливера Доцевска (2013)
Биди горд на она што мина, не оставај никој зад себе што вреди, таков човек секогаш верен ќе ти биде, такво чувство се сретнува ретко, праведен биди, како сенка ќе те следи.
„Илузија за сон“ од Оливера Доцевска (2013)
Почекај овде, веднаш се враќам. - Ќе те чекам.
„Азбука и залутани записи“ од Иван Шопов (2010)
Сега на сон зема часови по летање и букви му шепотат нова азбука: пет букви научи момче! стани петкрилна птица, цвеќенце - детенце петлисно! пет крила порасни си! (зар ќе те казни некој за тоа?!) секое крило - различна боја.
„Азбука и залутани записи“ од Иван Шопов (2010)
Немој, ќе те удари неки куршум ... сирота ја ...
„Гладна кокошка просо сонуе“ од Блаже Конески (1945)
- Астиномот го викна кумот во куќата на попот и со наредувачки глас му рече: - Ако детето го крстиш Митре, тогаш тебе ќе те прекрстам и на крст ќе ти ја истрижам главата.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
И уште многу ќе те замолам, Боже, лебот наш нека ни го донесат веднаш и што побрзо врати не дома... - липтеж ѝ го пресече гласот.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
- И сакам да знаете, а тоа значи добро да запамтите, дека со еден истрел, тоа е најдобро... со еден истрел да погодиш, зашто во спротивно ќе те погодат тебе од ова за кое рековме дека се вика пушка.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Ѝ се пристори дека го слушна гласот на политкомесарот кој скоро пред неполни четири месеци, таму на ливадите на Арена им велеше: - Ако не убиеш, тогаш тебе ќе те убијат!
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Во разговорите со жените, со кои носи муниција и храна и пренесува ранети, а понекогаш ѝ се случувало и да закопува убиени, најчесто се велеше: - Лошата вест сама брзо ќе стигне и ќе те удри тогаш кога најмалку се надеваш.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Ама да го имаш, зашчо ако го немаш, тогаш јаска лично ќе те стреља! - му подвикна и му ја пикна под нос цевката на пиштолот што наеднаш го извлече од зад појас. - Ќе те стреља като бесно куче!
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Сега оди си дома и кога ќе наполниш шеснаесет, ќе те викнам. Оди си...
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Мојот претпоставен ме укори и ми нареди да те казнам. И јас ќе те казнам.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
По паузата, инструкторот ја расклопи и ја склопи пушката, а посебно а внимание обрна на отворачот, притоа велејќи: - Сите треба да запамтите дека ако не знаеш сам да ја растуриш и да ја наместиш пушката и нејзините делови, особено отворачот, тогаш некој друг, а тој може да биде само непријателот, ќе те растури, ќе те намести. Разбра?
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Врз тебе ќе фрлат шепи испечена и испогазена земја или ќе те покријат со малку суварки и малку гранки зелени скршени на брзина или камење ќе фрлат врз тебе...
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
- Ѓорѓевице не викај. Некој ќе те слушни и ете ти го лошото. Јас ти ја разбирам маката...
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Пиштолот го врати во футролата и за да не заборави пак му рече: - Като куче бесно ќе те стреља!
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Ќе го прими твојот мирис и ќе те засака... - Лефтеро, па ти си луда!
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
И пак, велам, ако паднеш, своите или туѓите ќе те предадат на земјата и ќе ти го украдат веленцето.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
- Другар политички - му вели Лефтера - барем еднаш погали го, па ќе видиш дека ќе те засака.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Велеше: - Продолжиш ли да им ја кажуваш вистината на тие, кои малку се подруги од тебе, па нека се мали и понижени, онесреќени, ама малку подруги од тебе, па макар да ти се блиску по друштво и по мисла, доволно да си малку поумен од нив, тогаш биди сигурен дека тие истите ќе те замразат и толку долго ќе те кодошат, додека не те уништат.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Тој ќе те научи.
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
Не знаеш ни кога ќе те касне ни кај ќе те касне.
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
Петре учителот едно време внимателно го гледаше Јолета наш право в очи а потоа му рече: - Прво ќе те тепам тебе ако не седиш мадро и ако зборуваш кога не те прашувам. Разбра?
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
Таму јас ќе те чекам и, кога ќе ми го дадеш, пред олтарот, ќе си одиш без збор да ми речеш.
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
Или тој нема да те разбере, и можеби ќе те праша, на кинески, какви тоа чудни звуци испушташ (или можеби тоа целосно ќе те игнорира, бидејќи цело време размислува за одговорот на твоето претходно прашање)?“ okno.mk | Margina #3 [1994] 73
„МАРГИНА бр. 3“ (1994)
Верувам дека ќе те пуштат за некој ден. Па ќе одиме на Гачка плажа да се бањаме.
„Диво месо“ од Горан Стефановски (1979)
Не се сеќаваш. А види се сега. Ќе те одведат. Јас ќе плачам.
„Диво месо“ од Горан Стефановски (1979)
Ќе те убие тоа што треба да те спаси. Мерка во сѐ и дисциплина. Тоа е конечната мудрост. Кој ти дозволи да спиеш на под?
„Диво месо“ од Горан Стефановски (1979)
ЕВТО: Доста плачеш! Доста плачеш! Што плачеш за манастирот? Како да ќе те бесат!
„Диво месо“ од Горан Стефановски (1979)
СУЛТАНА: Си заборавил синко. А господ ќе те потсети на сѐ што си заборавил.
„Диво месо“ од Горан Стефановски (1979)
Ќе те средат тебе во војска. Ајде засвири нешто. МАТЕЈ: Не знам.
„Диво месо“ од Горан Стефановски (1979)
Ќе те видам за некоја година кога ќе ти секне пензиичката.
„Диво месо“ од Горан Стефановски (1979)
МАТЕЈ: Никого не држам во лисици. БОРИС: Не лисици, со овие раце ќе те задавам ако треба.
„Диво месо“ од Горан Стефановски (1979)
Ако почекаш уште малку наместо ти него тој ќе те исфрли тебе. Овој стан е на оној што ќе се избори за него.
„Диво месо“ од Горан Стефановски (1979)
ДИМИТРИЈА: Ај тебе жена ти ќе те утеши, кој да ме утеши мене што ве родив.
„Диво месо“ од Горан Стефановски (1979)
АНГЕЛЕ: Ќе го убиеш! ЕВТО: И да го убијам. Брат ми е. Ќе те убијам Михајло.
„Диво месо“ од Горан Стефановски (1979)
Ќе те оставам заклучен овде. (Пауза) Јас се мачам повеќе од тебе. (Пауза) Слушаш?
„Диво месо“ од Горан Стефановски (1979)
Ќе те снема на правда божја. Седум години во затвор, две години во лудница.
„Диво месо“ од Горан Стефановски (1979)
- Само ако си писнал! - му свикав, - ушите со нож ќе ти ги исечам, ќе ти ја искорнам таа твоја нечешлана коса, ќе ти ја затворам устата со катанец од велосипедот, ќе те...
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
- Тебе, Брезо, еден ден ќе те убијам, а на тато ќе му бидам лут цел живот.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
- Јас ќе те испратам, - свикав воодушевено.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
- Ајде, де, барем ти не почнувај, - го „пресече“ мајка ми, - доста Санда и Борис постојано ни префрлуваат, сега и тебе ли ќе те слушам за истото?
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Сега и тебе ќе те проголтам!
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
- Бабо, - ѝ реков, и ја фатив за рака, - нашата банда од сега ќе те штити и ќе ти помага - ти ветувам.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Ќе те научам на памет, да знаеш! Многу си се разгалила.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Ако сакаш, еден ден ќе те запознаам со него.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Сѐ што ќе те мачи, споделувај го со мене и со мајка ти.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Ти ќе ме чуваш мене, јас ќе те чувам тебе, - рече.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
На другите, само да живне малку фронтот, ќе им дојдат Србите, а тие, сами знаете, во мајчина ти да се покниш ќе те најдат.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
А татко ми го учеше: Абре дете, тебе ќе те убијат.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Ни даде по едно бонбонче и ми рече – уште малку мајка ти нека поспие, штом ќе стане баба ќе те викне.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Ме викна командатот на баталјонот и ми рече: Милке, тебе ќе те преправиме во селанка, ќе те качиме на еден коњ, ќе го товариме со дрва и ќе одиш во Прилеп, божем продаваш дрва, за да видиш каде е непријателот и да се распрашаш со колку оружје се наоружани.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Слушнав домаќинот ѝ велеше на ќерка му, таа беше на возраст од околу четиринаесет години: Сите, утре рано да станете, ќе ја викнам тетка ти да меси леб за партизаните а тебе ќе те разбудам водата да ја згрееш.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Мене ми беше жал, отидов и го донесов, а таа го грабна цврсто оплакувајќи го: Несреќнику мој, кој ќе те догледа, ти нема да знаеш дека си имал мајка и ја заврти устата да не му дише.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Во исто време дојдоа куририте и го викнаа командирот Леко. Тој отиде со некој страв.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Веќе си испланирав како ќе заминам на школување во Кавадарци, ех колку се радував, кога неочекувано татко ми ме пресече: Не верувам дека ќе те примат, сигурно е пополнет бројот, а јас го молев: Тате, ако таму не ме примат, дај ме барем во работничко училиште.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
СРБИНКАТА ЈА СПАСИ НАШАТА ПАРТИЗАНКА
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Кузе ми вели: Милке, сигурно и тебе ќе те викаат, што ќе им кажеш?
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Ако нешто такво насети, веднаш ќе те исфрли.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Ја викнав Цвета и ѝ реков: Ајде, ќе те лекувам.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Сите велите ти си убава, секое момче ќе те посака.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Другите останаа во Крстец. Тој ден останавме таму на позиција.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Отидов пак во штабот, а тие ми рекоа: Никако со коњ да не одиш, не може, колку курири ни загинаа од балистите, ќе те фатат сигурно.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Нѐ распоредија кај селскиот одборник, а јадење немавме и легнавме гладни, а не знаевме ни колку ќе се задржиме.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Јас, пак, си го протолкував тоа на мој начин, мислев, сигурно сакал да ми помогне во моите тешкотии и маки: Да не беше тој вол, другите ќе те изгазеа, синко, велеше баба ми.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
ТРЕТАТА ЖЕНА: Бабо, немој да плачеш, ќе те насликам расплакана, нема да бидеш убава на цртежот.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Бевме во една српска куќа, тука имаше една жена која многу ме засака и ми рече: Немој да се грижиш, ако нападнат балистите јас ќе те скријам.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Ќе те облечеме во селски алишта.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Потоа веднаш ќе си заминам за Струмица.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Така, мајкино, така, од линија до линија, ни врз горната, ни под долната линија! Пак ќе те пофали учителката!
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Пелагија се закикотува Ако си нашла што ќе те повела тебе, сигурно ќе може и него!
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Дончо само насетуваше што значи зборот милување, нешто што кога по твојата глава поминува раката на твојата мајка или кога Митра те бакнува по образот или кога некоја тетка што не ти е мајка ќе те стисне во прегратка а тебе ти доаѓа да ѝ ги разголиш цицките и да почниш да смукаш!
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Мајка ѝ слушаше и потврдуваше, додавајќи нови зборови Кога ќе те засука животот ќе се нема време за безгрижни игри! Сука сукалото, нели мајко Персо?
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Уште неколку дена и таа ќе оди на школо а тебе не ќе те пуштаат со неа и со другите деца да седиш.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Ако и понатаму останува отворено твоето срце за мене и за моето црно семе, мојата Пелагичка, ќе си ги соберам пљачките и ќе се преселам кај тебе и од сега па до крај ќе те викам мајко Персо!
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Ама отсега Алах ќе те учи како да живееш, и толку.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Ќе поминуваш низ чаршијата пред богати занаетчии и градски првенци, и сите ќе те пречекуваат со аферим' ибн Бајко“.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
„Ќе бидеш богат. Ќе те назначам за ќаја.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Сакаш ли и ти да бидеш муслиман? Повели, јас подеднакво ќе те придружувам и тогаш.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
„Ако ибн Пајко успее да се спаси себе,“ рече Миклош, „ќе те спаси и тебе, пријателу.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
„Мамето твое големџиско“, си рече тој, „ќе те сардисам јас тебе од сите страни, па мајка Јана да ти е!“.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Или некој јатаган ќе те пресее наполу, или ќе ти измислат нешто за да гориш како оној Ѓорѓи Кратовец.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Пишува ли нешто над портата? Пишува, нејасно, па јасно и пак нејасно, но да се задржува човек е сомнително, покажуваш дека си новак, дојденец, туку ќе те вчапи некој за јаката и темната ќе те земе!
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Си мислел - рекиште, ќе те пофати и ќе те однесе, а тоа бил само плиток ѓол кој ни до глуждовите не ти досега.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Не сургун, туку ќе те пратам аскер да бидеш, турски аскер на Кавказ.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Тој ќе те продолжи тебе, не мене!
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Не е ни на мојот, ни на твојот јазик, но бидејќи тоа е библијата, а бидејќи е и толку ретка и убава, мислев ќе те радува да ја имаш меѓу многуте други книги што ги чуваш кај себе.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
„Чаре? Море, оди легни си на чаирон, стави нога преку нога и ѕвери се во небоно. Господ сѐ гледа и ќе те разбере!“
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Ќе те викаме отсега Мурат-ага, бива ли така, кадијо ефенди?“
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Ми рече: - Нема проблем, срце, оди и задржи се колку што треба, јас ќе те покривам ако некој дојде.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Кога најпосле овој се вратил од местото на коешто му ги дал парите на својот соселанец, судијата седнал во столот и вака му вели на тужениот: „Дај му ги на човекот парите оти в затвор ќе те ставам!...“
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Ќе раскажам дека сум имал љубовна врска со записничарката но во тој поглед ќе те заменам со некоја друга“.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Тебе ќе те викаат и ќе бараат од тебе да признаеш нешто политички. Ама ти нема да им признаваш.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Ќе те викнат на полноќ. Кога не се надеваш, од туку-така и те прашуваат.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Ако на тој пат пред мене нема скалило, ќе те постелам тебе да ми бидеш скалило и ќе се поткачам погоре.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Не знам како толку ме додржа умот да си признам дека згрешив и да му речам: „Слушај, се гледа дека сум ја оплескал, ама како брат ќе те молам и никогаш ова добро не ќе ти го заборавам, ама ако можеш да ме спасиш...“
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
„Добро“, ѝ рече конечно. „Ќе те земам за жена, но само ако ми кажеш од кого ти е детето!“
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
И така, дали помалку или повеќе, ама ќе те стават во раце.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Како да постоеше некоја приватна спогодба меѓу неа и Сврделот, таа како да му имаше речено, Добро, јас ќе те покривам пред власта колку што можам, но ти мене Германецот да не ми го гибаш!
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
А ние со овега што ти го тужиш ќе те чекаме овде!“ И така направиле.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Сега ти ќе измрдуваш колку што можеш, ама кај да е нешто ќе поткажеш, ако не за друго да те остават да се вратиш да поспиеш и тие на тоа ќе те фатат нешто да им поткажеш.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Ќе те плисне ветерот, ќе проструи свежина и ќе здивнеш слободен од некаква тежина.
„Слеј се со тишината“ од Ацо Шопов (1955)
- Што ќе ми правиш, дедо? - праша необичната риба. - Ќе те испржам.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
- Потоа ќе те вечерам, - рече дедото.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
Сашо: Ама тоа не е вистина. Јас божем ќе те изедам, а ти пак ќе си бидеш жив и здрав.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
- Не тагувај, славејче. Јас ќе те стоплам, - рече сонцето.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
Ќе те пресече мраз, ќе те изгори слана.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
- Не тагувај жедно славејче, јас ќе те напојам! - рече поточето.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
Ќе те однесам во бунарот пред мојата куќа и ќе живееш како царица.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
- Оди си, ќе те бара мајка ти! - рече Томчо.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
- Ќе те одведам, - ѝ реков. - Ќе ја одбереме најубавата.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
- Не плаши се, ќе те чувам, ќе ти давам млекце, - нежно шепотеше детето.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
- Останувам, а после јас ќе те водам на колачи во „Канела”, сакаш?
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Да умеев, до сега сто пати ќе те најдев.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
- Бреза – строго ме погледна тетка ми Оце – ќе те убијам ако ја заплашуваш, да знаеш, лошо ќе биде за сите, оти Дена ќе прави проблеми во Маврово ако почне да се плаши.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
- Да, но ти знаеш – рече таа – јас ќе добијам таква казна од нив што ни на сон не сум можела да ја сонувам.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Потоа ќе ја нема меѓу нас децата една недела, или повеќе, или помалку, сѐ зависи од одлуката на нејзините, и пак одново истото. Секогаш истото.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Како да бидеш среќен кога тие што најмногу ги сакаш ќе те напуштат?
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Кога ќе се вратиш, јас сè уште ќе бидам овде, биди без грижа.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Моите се обидоа да ми помогнат, се разбира во корист на Маврово, а главен аргумент им беше – излегувањето во градот нема да ти побегне, дискотеките ќе работат и кога ќе се вратиме, а и другарките и другарите, ќе те чекаат.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
- Сигурно си заминале? – пак се сомневав.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Но ќе ја зезнам, ќе ти го платам таксито со нив.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Што е најлошо, може да се случи сите некаде да заминат и да останеш сама.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Пиј млеко!
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Кажи што си барала, кажи, оти ќе те удавам! – и ми се внесе в лице со ококорени очи.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Те предупредувам и сериозна сум, да знаеш, внимавај што раскажуваш!
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Мила, ќе ѝ речам, време е да си одиш дома, ќе те казнат, а таа: - Што ти е гајле, не те казнуваат тебе? Мене ме казнуваат.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Ќе загуби контрола и ќе те удри, и што сме направиле? Да се осакатите можете.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
- Ја одмеркав кратко и ѝ одговорив: - Не вреди, тој е студент, за него ние сме „мрсулки” и „мочли” – а во себе си реков: Па, тебе ќе те запознавам, погледни се каква си, знаеш ли ти каков е брат ми и какви девојки се вртат околу него?!
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
- Треба да ја извадиш кога ќе се вратиш дома, инаку ќе те распрашуваат од каде ти е – рече.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
- Важи – се согласи таа, нѝ сврте грб, мавтајќи со рака преку рамо, имитирајќи ја Лајза Минели од филмот „Кабаре”.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Но, добро, ако ми дозволиш, овој пат јас ќе те одведам на едно место каде што ни твоите родители не биле.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
- Сепак си поглупав одошто мислев – гласно му се обратив. – Бегаш, па си доаѓаш дома и сега Саше, кутриот, којзнае каде ќе те бара, не знаејќи дека се вратил.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
- Престани ти со тоа, ќе те убиеле – ѝ подвикнав – само ти имаш татко и мајка, мислиш нашите не се исто така загрижени како твоите!
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
- Со кого зборуваш? – изненадено ме праша тетка ми, која не сум ја забележала дека дошла во дворот од зад куќата.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Некаде по 23:00 часот јас објавив дека ќе си одам.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Разговорот го прекинува мајка ѝ.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
- Можеби јас не сум нормална! – ѝ реков, надевајќи се дека ќе ја смени темата.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
На пример, кога нему ќе му дозволат нешто, а мене не, оти сум била уште мала, и кога јас ќе почнам да негодувам, да се лутам или да плачам, тој задолжително ќе ме доразбесни со зборовите: „Не ти чини тоа, љубомората ќе те уништи!“
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Не ќе те чекаат тебе да ти го вратат велосипедот!
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
- Да те види татко ти – му реков – лом ќе те направи што по цел ден се дуеш со чипсови и газози, а после ништо не ручаш.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Треба само да се посака каде да се оди и тој таму ќе те одведе за миг.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
- Ех, Бреза, Бреза – воздивна одвај чујно тој. – Не е баш така како што зборуваш.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
А, тебе ти е потребен за да ставиш врз себе некое килце, инаку ветрот ќе те дувне – си мислам, но не ѝ го велам тоа.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
- Како да не, немаш, тоа не е нормално, на твои години да не се има некој што особено ќе те интересира.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
- Зезнат татко има? – ми се сврте Ада. - Не е, баш напротив, ама Огне претерува.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
- Нема проблем – се согласи тој – јас ќе те чекам надвор, а ти појди и задржи се колку сакаш.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Немој да си ми ја испила кока-колата, ќе те скршам!
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
- Ти само качи се, а јас ќе те чекам пред зграда, имам пари, мајка ми ми остави да купам нешто за јадење.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)