врат
мн. вратови
Вид збор: Именка, машки род
Ранг: 891
1.
Дел од телото кај човекот и животните што ја поврзува главата со трупот.
Примери:
Таа си играше со свирчето што и висеше на вратот.
Гуските ги издолжуваа вратовите.
Вид: орган (м.)
2.
Стеснет дел на некој предмет (на стомна, на виолина), обично што може да се префати со рака.
Примери:
Вазна со долг врат.
Изрази
(посл.) На волкот му е дебел вратот зашто сам си ја врши работата.
Ме (те, го...) зеде на врат - го упропасти, го вовлече во неволја.
Ми (ти, му...) седи на врат - го контролира, надгледува.
Ми (ти, му...) се симна некој (нешто) од вратот - престана да се грижи за некого или за нешто.
На врат на нос - набрзина, како било.
Крши врат(от) - замина, отиде некаде.
Не по врат, по шија - тоа е едно исто.
Изведенки
вратче ср.
мн. вратчиња
хип. и дем.
Израз: Ќе ти го скинам вратчето како на врапче - закана.
мн. вратчиња
хип. и дем.
Израз: Ќе ти го скинам вратчето како на врапче - закана.