огледало (ср.)| Дигитален речник на македонскиот јазик

а б в г д ѓ е ж з ѕ и ј к л љ м н њ о п р с т ќ у ф х ц ч џ ш

огледа св.
огледало ср.
огледен прид.
огледник м.
оглода св.
оглувее св.
оглувеност ж.
оглуви св.
оглувне св.
оглупавеност ж.
оглупави св.
оглупее св.
оглупеност ж.
оглупи св.
оглуши св.
оглушителен прид.
оглушлив прид.
оглушувачки прид.
огнар м.
огнаси св.
огнебојка ж.
огнезди св.
огнен прид.
огненоцрвен прид.
огнило ср.

огледало

мн. огледала

Вид збор: Именка, среден род

Ранг: 722

1. Мазна, блескава површина, обично од стакло, покриена со амалгам од едната страна во која се образуваат лицата и предметите што се наоѓаат пред неа.