Неготино (име.)
Обајцата градежни работници во Келн, а младиот од Неготино, работел како монтер во Мајнц.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Црномурестото момче од Неготино беше отсутно. Многу замислено. Неспокојно.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Изградил куќа и сега, кога ќе се врати, ќе побара да го примат како „печен“ монтер во „ФЕМ“ во Неготино.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Дојдовме до Неготино и еден офицер извади список на Турци што треба да се иселат.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Ноќта заминавме и требаше да извршиме напад врз Германците, под Неготино, да ја нападнеме германската колона.
„Три жени во три слики“
од Ленче Милошевска
(2000)
Боро од Неготино ни беше референт по оружје, знаев дека честопати им ги земаше пушките на партизаните што се на стража па потоа ги клеветеше кај командантот на дивизијата, и нормално, тој ги викаше потоа на рапорт.
„Три жени во три слики“
од Ленче Милошевска
(2000)
Учениците од основните училишта и средношколскиот центар во Неготино успешно ја изведоа еколошката акција „Младите за здрава природна средина“.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“
од Бистрица Миркуловска
(2001)
Лозарот од Неготино, испечен од тиквешкото сонце, избрчкан од мислата како да врзи крај со крај во месецот и веќе подгрбавен од наведнувањето кон секое грозде, овој лозар од Неготино, значи, никогаш нема да разбере што значат Клиничките патеки што ги воведе власта во лекувањето на обичните луѓе.
„Светилничар“
од Ристо Лазаров
(2013)
Имаат ли души докторите, кога веќе немаат термини, за да сетат како венее и папсува - се прашуваше лозарот од Неготино меѓу две остри болки во стомакот, а поначесто и среде гради.
„Светилничар“
од Ристо Лазаров
(2013)
Тоа утро кога не се смилуваа ами преку врска го примија в болница, тоа утро му студеше на лозарот, а немаше топли чорапи, тоа утро лозарот од Неготино потајум и во себе се прашуваше - ако докторите доцнат, доцни ли и смртта?
„Светилничар“
од Ристо Лазаров
(2013)
