абнормален (прид.)
Она што го доживуваме како тешка ситуација, несигурност - тоа не е абнормалност, туку перманентна човечка состојба.
„МАРГИНА бр. 21“
(1995)
На крајот на драмата, абнормалноста е превладеана и вие му се враќате на нормалното: моралното правило е обновено.
„МАРГИНА бр. 21“
(1995)
Тие се пронаоѓале себеси во една абнормална ситуација што создавала многу страдање.
„МАРГИНА бр. 21“
(1995)
Но лудилото и ‘абнормалноста’ се табуа и ние често ги умртвуваме и отстрануваме наместо да ги изучуваме.
„МАРГИНА бр. 37“
(1997)
Затоа: перспективите на новата народна уметност се: дебилни, никакви, абнормални и анонимни.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
Ако само ја доведете оваа доктрина во прашање, небаре опасно сте збајале и сте го повикале страшниот злодух на инверзијата, отворајќи ја така вратата низ која може да се врати викторијанската психијатрија, со сите нејзини древни предрасуди за вродената абнормалност и псхопатологија на родовата девијантност на геј-мажите.
Но, сѐ додека се чипчиме за претставата дека гејството може да се сведе на избор на истополов сексуален објект, дека нема никаква врска со тоа како живееме и со она што ни се допаѓа, дека нашата хомосексуалност целосно се обликува пред некако да се изложиме на геј-културата и независно од неа – и сѐ додека се држиме за тоа верување како за некаква догма – сѐ дотогаш издржливоста на геј-културата ќе си остане вечен срам, како и нерешлива аналитичка загатка.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Тоа потиснување порано било во служба на една пресудна политичка цел: само со симнувањето на нагласката од тоа колку настрано се чувствуваме и со одрекување на тоа колку сме различни од стрејт-луѓето, сме можеле да ја измиеме од хомосексуалноста дамката на абнормалноста и да го отфрлиме тешкиот товар на психопатологијата, на болештината.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
