амајлија (ж.)
Ќе видиш какви амајли- ѓердани за жените ќе излезат од нив.
„Будалетинки“
од Мето Јовановски
(1973)
Само женственото лице и обетката на десното уво можеа да предизвикаат во прво време малку сомнение, но четникот рече дека му се амајлија од баба му та ништо чудно не се предизвика со тоа.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
А колку шо паметуам и едното уше ѝ е зараснато, та една обетка ногу и од машките носат како амалии, та и од таа страна работата е ујгун.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Ги жалеа луѓето, ги оплакуваа и правеа маѓии да ја стиосат болеста, тропаа со тенекиња и ја бркаа, палеа ќуќур и козина да ја спотераат и избркаат од каде што дошла; ги стркаа ќералите и плевните со света водица, со жива вар, чадеа темјан и пееја молитви, го молеа господа да ја запре и сотре болеста по ајваните; им врзуваа амајлии на гушата, им сечеа од ушите, од опашката, од роговите - чинеа сѐ што знаеја или ќе чуеја само да ја откатанчат и изгонат болеста.
„Свето проклето“
од Јован Стрезовски
(1978)
После правиме амајлии за на гуша. Збираме од трњето волна и ќе усучиме конче за околу вратот. За амајлиите.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
И што не зашиваме во тие амајлии? Козина од мечка, мечка страв - мене не страв, нокте од штрк, корупка од желка, пепел од дрен. 128
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Ако се собират доброволни прилози од луѓето, еве и јас давам прилог: амајлија со скапоцен дијамант...“
„Јанsа“
од Јован Стрезовски
(1986)
Се ослободи од неа оној ден кога ја изврши желбата на Илко: кога во Месниот одбор го предаде неговото завештание: гобленот и амајлијата со дијаматното камче.
„Јанsа“
од Јован Стрезовски
(1986)
Му ја извади амајлијата од гушата и се загледа во дијамантното камче што светкаше.
„Јанsа“
од Јован Стрезовски
(1986)
Ја бара со левата рака амајлијата под грлото и ја доближува до истрпнатите усни: тоа триаголниче од кожа го чувало од зло и не го дочувало.
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)
- Амајлијата ми беше ноќеска околу шијава а сега ми ја нема.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Еден шепотел дека сиромавиот премногу знаел за животот, него го учел од свети книги некој калуѓер, друг рекол дека ќе му ја земе на покојникот амајлијата од под гуша - земја од три рида в крпче, таа земја чува од болештини, трет со горчлив подбив прашал дали амајлијата го сочува старецот.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Амајлијата ја нашле во едната ногавица на долгите гаќи што се врзуваат долу, на педа над петиците, потоа побрзале да го запрегнат добитокот, сега во двојни јареми што ги изделкале од лесновски стебла.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Го посакуваш? – задржувајќи му ја дланката меѓу својата и амајлијата, Сириецот го крева погледот под ниските прамени побелена коса: - Велможа си.
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)
Со него заедно плачеше и мајка му и не знаеше што да му направи; му даваше насила да цица, но тој ја отфрлаше брадавицата од устата, ја стегаше устата кога му даваа со сила лајче со чај од тревки; му врзуваа амајлии против урок, нагаза, нави, шенци, клиње, не знаејќи од што му иде лошината; му облекуваа кошулче од немо дете, му ставаа камче во лелејката од пресушена река или поток за да му пресуши плачот; го шетаа од раце на раце тропајќи во тенеќе или бутин за да го ошеметат, но ништо не помагаше.
„Животраг“
од Јован Стрезовски
(1995)
Со купаќи околу зглобовите, претавме како пливачи за да си ги ослободиме нозете, скоро како да очекувавме плимата да не облие исто како Берт Ланкастер и Дебора Кар во нивната славна љубовна сцена на плажата во филмот „Од овде до вечноста“ - сцена која е толку славна што иако ниту еден од нас го немаше видено филмот, нашите тела ја заземаа истата положба како филмските ѕвезди на песокта и ти нежно ми шепотеше, „Се плашам да не останам трудна,“ а јас тивко ти одговарав, „Не грижи се, имам заштита,“ и продолжувајќи да те бакнувам, ги напипав соблечените кратки пантолони и паричникот во кој со месеци го носев Вулканот како да беше амајлија.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
Таквото име би било како амајлија и би значело дека бебето ќе ја преживее зимата.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
Постоеше цело едно племе од луѓе кое заработуваше за живот само со продавање системи, прогнози амајлии за среќа.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Снимателот немаше доверба во својот асистент да му ги даде инструментите што си ги задржа на вратот како амајлија, иако во штабната барака не го очекуваше некоја неизвесна судбина освен да пие ладно кафе, да трга цигара по цигара и одвај да чека да му понудат од шишето што се криеше во бирото.
„Синовски татковци“
од Димитар Солев
(2006)
Татко ја полеа по челото со лимонова колонска вода, од шишенцето кое Мајка го чуваше како вистинска амајлија, донесено од блиски Таткови роднини од Цариград, при нивните ретки посети.
„Ервехе“
од Луан Старова
(2006)
